ILPP1/443-459/11-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2011 r. (data wpływu 17 marca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 czerwca 2011 r. (data wpływu 21 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 17 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Pismem z dnia 20 czerwca 2011 r. (data wpływu 21 czerwca 2011 r.) uzupełniono przedmiotowy wniosek w zakresie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zainteresowana po zawarciu związku małżeńskiego w 1990 r. zamieszkała u swojego Dziadka, który był już osobą wiekową i schorowaną. W zamian za opiekę Dziadek deklarował, że przepisze na rzecz Wnioskodawcy swój dom i przyległą działkę o pow. 0,80 ha. W grudniu 1993 r. Strona wspólnie z mężem zakupili od Urzędu Gminy działkę sąsiadującą z posesją Dziadka o pow. 0,44 ha. Dziadek przez 30 lat działkę dzierżawił i uprawiał.

Z uwagi na fakt, iż obietnica Dziadka o przekazaniu domu oddalała się w czasie w 1996 r. wspólnie z mężem, Zainteresowana kupiła od Urzędu Gminy dwie działki o łącznej pow. 1337 m ^2, które jako całość miały być przeznaczone pod budowę domu. W chwili kupna działki oddane były Wnioskodawcy i jej mężowi jako wieczyste użytkowanie, położone były w X. W 1998 r. ww. działki zostały przekształcone we własność.

W 1998 r. Zainteresowana wraz z mężem ostatecznie odstąpili od budowy domu, gdyż Dziadek wspólnie ze swoimi dziećmi przekazał Wnioskodawcy w ramach darowizny, dom i 0,80 ha gruntów w miejscowości. Majątek otrzymany przez Zainteresowaną wymagał dużych nakładów finansowych. Dom kwalifikował się do kapitalnego remontu. W lutym 2004 r. Strona sprzedała działki położone w X. Środki ze sprzedaży razem z kredytem hipotecznym zainwestowane zostały w remont nieruchomości.

W 2010 r. Zainteresowana podzieliła geodezyjnie i w styczniu 2011 r. sprzedała część działki (0,12 ha) kupionej od Urzędu Gminy w 1993 r. Transakcja sprzedaży z 20 stycznia 2011 r. była drugą sprzedażą w okresie lat 2004 - 2011 r. W dniu 21 lutego 2011 r. od sprzedaży działek Strona uiściła podatek VAT w wysokości 6.394 zł.

Wnioskodawca nadmienia, że łączna powierzchnia gruntów jakie posiada przekracza 1 ha i może być traktowana jako rolnik. Jednak Strona podkreśla, że nigdy nie uprawiała posiadanych gruntów i nie czerpała zysków ze sprzedaży płodów rolnych czy innej działalności rolniczej. Wspólnie z mężem utrzymują się z pracy zarobkowej w sferze budżetowej i w sektorze prywatnym. Wyżej wymienione sprzedaże działek były jedynymi i Zainteresowana nie planuje w przyszłości sprzedaży działek budowlanych. Wnioskodawca przewiduje, że w przyszłości najprawdopodobniej przekaże bratu w drodze darowizny około 0,10 ha.

W przysłanym uzupełnieniu Strona wyjaśniła, iż odprowadziła podatek VAT z tytułu sprzedaży, by uniknąć opłat dodatkowych, np. odsetek za przekroczenie terminów związanych z podatkiem. Podatek został uiszczony na podstawie aktu notarialnego i nie była wystawiana faktura dotycząca sprzedaży. W dniu 4 lutego 2011 r. wypełniła i złożyła deklarację VAT-7. Zainteresowana wskazała również, iż nie jest ani nigdy nie była podatnikiem VAT. Przedmiotowej działki nigdy nie dzierżawiła, nie wynajmowała i nie udostępniała osobom trzecim w celach zarobkowych. Działkę wykorzystywała dla potrzeb własnych na ogród. Strona podkreśliła, że działkę kupiła w formie przetargu od Urzędu Gminy tylko dlatego, iż była ona przyległa do majątku, który planował przekazać jej dziadek w formie darowizny. Przed laty przedmiotową działkę dzierżawił dziadek i użytkował jako ogród. Od kilkudziesięciu lat działka wykorzystywana była wyłącznie dla potrzeb własnych. Zainteresowana dodaje, iż w planie zagospodarowania przestrzennego Gminy działka wpisana jest jako teren projektowanej zabudowy usługowej i istniejącej mieszkaniowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek VAT jaki odprowadziła w dniu 21 lutego 2011 r. Wnioskodawczyni w wysokości 6.394 zł był należny i czy są podstawy w związku z tym by starać się o jego odzyskanie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna odzyskać podatek VAT. Strona nie prowadzi działalności rolniczej ani gospodarczej, nie zajmuje się handlem nieruchomościami. W latach 2004 i 2011 dokonała dwóch sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Oznacza to, że zgodnie z powołaną definicją działalności gospodarczej podatnikami będą również osoby, które wykonały czynności jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Przepisy przewidują zatem uznanie za podatnika podatku od towarów i usług osoby, które okazjonalnie dokonują dostawy działek przeznaczonych pod zabudowę w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Kryterium prowadzenia działalności gospodarczej nie wyłącza zatem z grona podatników podatku VAT podmiotów, jeżeli dokonują one dostawy towarów jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług, w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

* po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w grudniu 1993 r. Strona wspólnie z mężem zakupiła od Urzędu Gminy działkę o pow. 0,44 ha, natomiast w 1996 r. dwie działki o łącznej pow. 1337 m ^2, które jako całość miały być przeznaczone pod budowę domu. W chwili kupna działki oddane były Wnioskodawczyni i jej mężowi jako wieczyste użytkowanie. W 1998 r. ww. działki zostały przekształcone w odrębną własność. W 1998 r. Zainteresowana otrzymała w ramach darowizny, dom i 0,80 ha gruntów w miejscowości Wykroty. W lutym 2004 r. Strona sprzedała działki położone w X, a w 2010 r. Wnioskodawczyni podzieliła geodezyjnie i w styczniu 2011 r. sprzedała część działki (0,12 ha) kupionej od Urzędu Gminy w 1993 r. Transakcja sprzedaży z 20 stycznia 2011 r. była drugą sprzedażą w okresie lat 2004 - 2011. Łączna powierzchnia gruntów jakie posiada Strona przekracza 1 ha i w związku z tym może być traktowana jako rolnik. Jednak Wnioskodawczyni podkreśla, że nigdy nie uprawiała posiadanych gruntów i nie czerpała zysków ze sprzedaży płodów rolnych czy innej działalności rolniczej.

W opisanym stanie faktycznym trudno uznać Panią za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowej działki. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży przedmiotowego gruntu działała w charakterze "handlowca" w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie można bowiem stwierdzić, że nabyła grunt w celu odsprzedaży, ponieważ zakup działki był czynnością jednorazową, a zakupiony grunt nie został przeznaczony do jego dalszej odsprzedaży, tylko na własne potrzeby. Zakupiony grunt nie był wykorzystywany do działalności gospodarczej ani nie był przedmiotem umów najmu i dzierżawy.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny w świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym Zainteresowana może starać się o jego odzyskanie.

Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku. Nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej niż należnej (art. 73 § 1 pkt 1 ww. ustawy).

Jeśli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku - art. 75 § 1 cyt. ustawy. Uprawnienie to, w myśl § 2 pkt 1, przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli:

Reasumując, sprzedaż działek przez Zainteresowaną nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym Strona ma możliwość odzyskania podatku od towarów i usług zapłaconego z tytułu sprzedaży ww. działki.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.