ILPP1/443-456/08-2/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2008 r. (data wpływu: 5 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 5 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W latach 2005 - 2006, Spółka dokonała nakładów inwestycyjnych związanych z działalnością zarówno opodatkowaną jak i zwolnioną z podatku VAT. Nakłady zostały poniesione na rozbudowę sieci teleinformatycznej oraz spowodowały wzrost wartości środka trwałego, będącego nieruchomością w roku 2006.

Podatek VAT naliczony od poniesionych nakładów inwestycyjnych, Spółka odliczyła na podstawie wskaźników proporcji:

* w roku 2005 w wysokości 66%,

* w roku 2006 w wysokości 68%.

W związku z tym, że nakłady inwestycyjne na ulepszenie środka trwałego oddano do użytkowania w roku 2006, podatek VAT naliczony podlegał korekcie dziesięcioletniej począwszy od roku 2006.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka dokonała oceny czy w roku 2006 należy dokonać korekty rocznej podatku naliczonego od ww. nakładów inwestycyjnych, porównując wskaźnik proporcji obliczony na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy 2006 (art. 90 ust. 4 ustawy) wynoszący 68% ze wskaźnikiem proporcji obliczonym na podstawie obrotu dla zakończonego roku podatkowego 2006 wynoszącym 70%. Spółka nie dokonała korekty kwoty podatku naliczonego od ww. nakładów inwestycyjnych, gdyż różnica między wskaźnikiem proporcji obliczonym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy 2006, a wskaźnikiem proporcji dla zakończonego roku podatkowego 2006 wyniosła 2 punkty procentowe.

Podatnik zastosował się do przepisu art. 6 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756), tj. dokonał korekty podatku naliczonego wynikającego z nakładów inwestycyjnych poniesionych od dnia 1 maja 2005 r. do dnia 31 maja 2005 r., ponieważ kwota korekty przekroczyła 0,01% kwoty podatku naliczonego podlegającego korekcie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka miała obowiązek dokonać korekty rocznej podatku VAT naliczonego w stosunku do VAT naliczonego od nakładów inwestycyjnych poniesionych od 1 czerwca 2005 r. do 31 grudnia 2005 r. oraz w roku 2006.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka nie miała obowiązku dokonać korekty rocznej podatku VAT naliczonego od nakładów inwestycyjnych poniesionych od 1 czerwca 2005 r. do 31 grudnia 2005 r. oraz poniesionych w roku 2006.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, korekty rocznej nie dokonuje się jeżeli różnica między proporcją odliczenia obliczoną na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym po raz pierwszy zgodnie z ustawą należy dokonać korekty, a proporcją określoną dla zakończonego roku podatkowego nie przekracza 2 punktów procentowych. W przedmiotowym przypadku różnica wyniosła 2 punkty procentowe, co wyklucza obowiązek dokonania korekty rocznej w stosunku do ww. nakładów inwestycyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ww. ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl natomiast art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję sprzedaży opodatkowanej w sprzedaży ogółem określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ustawy).

Ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756) znowelizowany został przepis art. 91 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. zmiany do ustawy, zapis art. 1 pkt 25 lit. a), stosowany jest do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych od dnia wejścia w życie ustawy, natomiast na mocy art. 6 ust. 2 cyt. ustawy, do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych po dniu 30 kwietnia 2004 r., lecz przed dniem wejścia w życie ustawy, mają zastosowanie przepisy art. 91 ust. 1 i ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym.

Ustawa z dnia 21 kwietnia 2005 r. - zgodnie z art. 9 - weszła w życie z dniem 1 czerwca 2005 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 20, pkt 22 lit. a) oraz lit. b) w zakresie dotyczącym ust. 3a pkt 6, pkt 39 oraz art. 2, 4 i 5, które weszły w życie po upływie 90 dni od dnia ogłoszenia.

Stosownie do art. 91 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4, a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych. W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości - w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości - jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Odnosząc się do sytuacji przedstawionej we wniosku należy stwierdzić, iż poniesione przez Wnioskodawcę w latach 2005 - 2006 nakłady inwestycyjne na ulepszenie środka trwałego, podlegającego korekcie dziesięcioletniej począwszy od roku 2006 - nie skutkują koniecznością dokonania korekt podatku naliczonego. Jak wskazał bowiem Podatnik, różnica pomiędzy wskaźnikiem proporcji obliczonym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy (68%), a wskaźnikiem proporcji obliczonym na podstawie obrotu dla zakończonego roku podatkowego 2006 (70%), nie przekroczyła dwóch punktów procentowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.