ILPP1/443-449/12-4/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2012 r. (data wpływu 17 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 maja 2012 r. (data wpływu 3 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania otrzymanego z budżetu danej gminy wynagrodzenia (rekompensaty) oraz sposobu jego dokumentowania - jest prawidłowe.

W dniu 17 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania otrzymanego z budżetu danej gminy wynagrodzenia (rekompensaty) oraz sposobu jego dokumentowania. Wniosek uzupełniono w dniu 3 sierpnia 2012 r. o podpis osoby upoważnionej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Zakład S.A. (dalej Z, Spółka) jest spółką, której akcje należą w 100% do spółki, której właścicielem jest w 100% Gmina Miasto. Spółka ta świadczy usługi publicznego transportu zbiorowego, m.in. na obszarze gmin innych niż Gmina Miasto, wykonując tym samym zadania własne tych gmin z zakresu świadczenia usług transportu zbiorowego na danym obszarze. Gminy te nie mają zawartego porozumienia z innymi gminami, nie utworzono związku międzygminnego w celu przekazania zadania świadczenia usług transportu zbiorowego. Rady gmin nie podjęły uchwał o przekazaniu zadania świadczenia usług transportu zbiorowego spółce Z. Spółka ta świadczy ww. usługi na podstawie umów podpisanych z gminami, zawartych na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13 z późn. zm.), za umówionym wynagrodzeniem płatnym miesięcznie, ustalonym w umowie. Z umów wynika, że wynagrodzenie ulega zmianie jedynie w sytuacji zmiany ceny sprzedaży oleju napędowego przez P. Zmiany cen biletów uwarunkowane są uzasadnionymi zmianami kosztów Z i cenami rynkowymi. Rekompensata jest obliczana na podstawie planowanych kosztów i z zapisów umowy nie wynika by była w jakikolwiek sposób weryfikowana w oparciu o przedstawione przez Z. dokumenty, za wyjątkiem automatycznej zmiany wynagrodzenia w przypadku zmiany ceny sprzedaży oleju napędowego. Zakład otrzymuje wynagrodzenie stanowiące rekompensatę obliczoną, zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenie rady (EWG) nr 1191/691 (EWG) nr 1107/07, a także przepisami ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym. Na wynagrodzenie to, składają się następujące elementy:

Wynagrodzenie otrzymywane z danej gminy jest różnicą między powyższymi kosztami i innymi elementami a uzyskanymi wpływami z tytułu sprzedaży biletów oraz przychodami pozataryfowymi, które pozostają w bezpośrednim związku z wykorzystaniem składników majątkowych służących świadczeniu usług w ramach umowy. Uzyskane wpływy z tytułu sprzedaży biletów oraz inne przychody podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wysokość wynagrodzenia (rekompensaty) jest dopłatą do poniesionych przez Spółkę kosztów bieżącej działalności, takich jak: koszty zużycia paliwa, olejów, części zamiennych, wynagrodzeń pracowników wraz z pochodnymi, itp. wg faktycznie przejechanych wozokilometrów i ma za zadanie wyrównać Spółce stratę ponoszoną w związku ze świadczeniem usługi publicznej (wykonywaniem usług przewozowych w zakresie publicznego transportu zbiorowego). Jej istotą jest dofinansowanie kosztów działalności Spółki związanych z wykonywaniem usług przewozowych realizowanych na obszarze administracyjnym danej gminy. Nie można jej przyporządkować konkretnej usłudze. Wynagrodzenie powyższe może ulegać zmniejszeniu poprzez potrącenia wynikające z naruszenia standardów świadczenia usług i kar umownych przewidzianych w umowie.

Z uwagi na powyższe, przedmiotowe wynagrodzenie nie stanowi dopłaty do cen świadczonej usługi i nie wpływa na poziom cen biletów. Zakład posiada z gminami zawarte umowy. Przedmiotem umowy jest świadczenie usług transportu lokalnego w granicach administracyjnych danej gminy. W ramach tej umowy bezpośrednim i ostatecznym beneficjentem jest społeczeństwo korzystające z usług transportu. Spółka nie świadczy usług na rzecz danej Gminy, lecz na rzecz potencjalnych podróżnych. Sprzedaż biletów prowadzi Spółka, zaś otrzymywana na podstawie umowy rekompensata (wynagrodzenie) nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług transportu pasażerskiego. Fakt otrzymywania rekompensaty (wynagrodzenia) pozostaje bez wpływu na cenę, jaką pasażer jest zobowiązany zapłacić za bilet.

W myśl art. 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót powiększony o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę, co nie występuje w przedstawionej sytuacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy otrzymywane wynagrodzenie (rekompensata) z budżetu danej gminy stanowi obrót będący podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Czy Spółka winna dokumentować obrót z tego tytułu fakturą VAT, czy innym dokumentem księgowym (notą księgową - obciążeniową).

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywana rekompensata z budżetu Gminy Miasta (...) jest kalkulowana jako dopłata do kosztu 1 wozokilometra na częściowe pokrycie kosztów działalności Spółki. Nie można jej przyporządkować konkretnej usłudze, dlatego też Wnioskodawca uważa, iż dopłata ta nie stanowi obrotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dowodem księgowym dokumentującym przedstawioną operację gospodarczą winna być nota obciążeniowa (nota księgowa).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Należy wyjaśnić, iż pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do zapisu art. 29 ust. 2 ustawy, w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Z powyższego wynika, że otrzymane dotacje i inne dopłaty podlegają opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Jeżeli dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług - istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a dostawą towarów lub świadczeniem usług i ich ceną - to stanowi ona obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W takiej sytuacji mamy do czynienia z dotacją przedmiotową, która podlega opodatkowaniu według takiej stawki jak czynności, których dotyczy.

Natomiast otrzymana dotacja niemająca bezpośredniego wpływu na cenę usługi, mająca na celu ogólne dofinansowanie działalności podatnika, nieuzależniona od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie zwiększa podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest spółką, której akcje należą w 100% do spółki, (której właścicielem jest w 100% Gmina Miasto). Spółka ta świadczy usługi publicznego transportu zbiorowego, m.in. na obszarze gmin, innych niż Gmina Miasto, wykonując tym samym zadania własne tych gmin z zakresu świadczenia usług transportu zbiorowego na danym obszarze. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie stanowiące rekompensatę na pokrycie kosztów bieżącej działalności takich jak: koszty zużycia paliwa, olejów, części zamiennych, wynagrodzeń pracowników wraz z pochodnymi, itp. wg faktycznie przejechanych wozokilometrów i ma za zadanie wyrównać Spółce stratę ponoszoną w związku ze świadczeniem usługi publicznej (wykonywaniem usług przewozowych w zakresie publicznego transportu zbiorowego). Wysokość wynagrodzenia (rekompensaty) jest dopłatą do poniesionych przez Spółkę kosztów. Jej istotą jest dofinansowanie kosztów działalności spółki związanych z wykonywaniem usług przewozowych realizowanych na obszarze administracyjnym danej gminy. Nie można jej przyporządkować konkretnej usłudze. Otrzymywana rekompensata (wynagrodzenie) nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług transportu pasażerskiego. Fakt otrzymywania rekompensaty (wynagrodzenia) pozostaje bez wpływu na cenę, jaką pasażer jest zobowiązany zapłacić za bilet.

Na podstawie powyższych uregulowań, w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, iż otrzymywana rekompensata w związku ze świadczeniem na rzecz pasażerów usług publicznych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego nie będzie stanowić wynagrodzenia z tytułu usług wykonywanych na rzecz Gminy Miasta i tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą Miastem istnieje wprawdzie stosunek prawny (umowa), jednakże w ramach tego stosunku bezpośrednim i ostatecznym beneficjentem będzie społeczeństwo korzystające z usług transportu. Brak jest zatem podstaw, aby twierdzić, że istnieje jakiekolwiek obustronne i ekwiwalentne świadczenie. Wnioskodawca nie będzie świadczyć usług na rzecz Gminy Miasta, lecz na rzecz potencjalnych podróżnych, a wynagrodzenie z tego tytułu stanowić będą kwoty uzyskane przez Spółkę ze sprzedaży biletów na rzecz pasażerów. W przedmiotowej sprawie brak jest zatem bezpośredniego związku pomiędzy kwotą rekompensaty a wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usług lokalnego transportu zbiorowego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że ww. wynagrodzenie nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, iż przedmiotowa rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług lokalnego transportu zbiorowego, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż otrzymywane wynagrodzenie (rekompensata) z budżetu danej gminy w związku ze świadczeniem usług w zakresie lokalnego transportu zbiorowego nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Odnosząc się natomiast do kwestii sposobu dokumentowania czynności otrzymania ww. dopłaty należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przez sprzedaż należy rozumieć, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Ponieważ jak stwierdzono powyżej, otrzymana przez Wnioskodawcę przedmiotowa rekompensata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem wzajemne rozliczenia pomiędzy stronami z tego tytułu nie powinny być dokumentowane fakturą VAT, lecz dowodem księgowym przewidzianym w przepisach o rachunkowości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.