ILPP1/443-446/11-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 18 grudnia 2009 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną nabył od Agencji Nieruchomości Rolnych dwie działki (grunty) mieszczące się w województwie X. Nabycie przedmiotowych gruntów zostało udokumentowane aktem notarialnym, w którym jako nabywcę określono małżonków (małżonkowie nie posiadają rozdzielności majątkowej). Sprzedawca wystawił fakturę VAT dokumentującą tę transakcję na kwotę 327.868,85 zł i VAT 72.131,15 zł. Zainteresowany fakturę otrzymał dopiero po interwencji telefonicznej. Agencja Nieruchomości Rolnych wysłała fakturę listem poleconym, który Wnioskodawca otrzymał dnia 10 lipca 2010 r. (koperta z pieczątką).

Nabyte działki były w MPZP przeznaczone pod zabudowę letniskową, pensjonatową i obozowisk turystycznych. Obie działki zostały nabyte z zamiarem powiększenia majątku wspólnego i w przyszłości postawienia na nich domu/pensjonatu z ogrodem. Wnioskodawca inwestycję chciał sfinansować ze środków własnych (75 tys. PLN), a resztę (325 tys. PLN) z kredytu bankowego zaciągniętego w banku. Ostatecznie bank (wbrew wcześniejszym deklaracjom) nie udzielił kredytu w oczekiwanej wysokości, lecz na działkę 12/11 udzielił 150 tys. kredytu, a na działkę 12/9 udzielił 100 tys. kredytu. Resztę środków zmuszony był zdobyć z linii kredytowych, kart kredytowych co bardzo pogorszyło sytuację finansową Zainteresowanego i było dużym problemem.

Wkrótce po nabyciu wspomnianych działek, Wnioskodawca otrzymał od kolegi propozycję przejęcia jednego z kredytów, pod warunkiem sprzedaży jednej z działek w takiej samej cenie jaką zapłacił za nią ANR. Z uwagi na to, że sytuacja finansowa wyglądała gorzej niż zakładał Wnioskodawca przystępując do przetargu (z powodu m.in. niekonsekwencji banku), wspólnie z żoną postanowił przystać na propozycję i dnia 19 kwietnia 2009 r. dokonał sprzedaży jednej z działek po cenie brutto jaką zapłacił ANR, czyli 198 tys. Od tej transakcji nie naliczył podatku VAT.

Kilka miesięcy później, z powodów osobistych Wnioskodawca wraz z żoną, podjęli decyzję o sprzedaży części nabytych od ANR gruntów. W tym celu Wnioskodawca podzielił nabytą na cele osobiste działkę, na 4 mniejsze z zamiarem sprzedaży komercyjnej (dwie działki zostały już sprzedane w miesiącu listopadzie). Z uwagi na to, że czynności te miały charakter zarobkowy Wnioskodawca zarejestrował się w miesiącu wrześniu jako podatnik VAT i dnia 25 października złożył pierwszą deklarację VAT-7K (wybrał kwartalny sposób rozliczenia) wskazując w ww. deklaracji do odliczenia podatek VAT naliczony przy sprzedaży przez ANR, ale nie w pełnej wysokości, lecz w części, która będzie miała niewątpliwie związek z czynnościami opodatkowanymi (sprzedaż zarobkowa). W sumie transakcja od ANR wyniosła brutto 400 tys. zł (rozbite na fakturze na dwie pozycje: 198 tys. PLN i 202 tys. PLN). Za 198 tys. brutto Wnioskodawca sprzedał koledze działkę (przejęcie długu) i nie naliczył wówczas podatku VAT, stąd w deklaracji VAT-7K wskazał jedynie kwotę 202 tys. brutto czyli do odliczenia w deklaracji VAT-7K wykazał podatek VAT w wysokości 33.426 zł (22% od 165.574 netto)

Działka sprzedana koledze w dniu 19 kwietnia 2010 r. nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, w tym również rolniczej w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W momencie sprzedaży działki Zainteresowany nie posiadał statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ww. ustawy. Przedmiotowej działki nie udostępniano innym osobom ani podmiotom. Wcześniej Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży gruntów. W momencie sprzedaży według planu zagospodarowania przestrzennego, działka była przeznaczona pod zabudowę letniskową, pensjonatową i obozowisk turystycznych. Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów na przygotowanie działki do sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postąpił słusznie nie naliczając podatku VAT przy sprzedaży działki koledze z uwzględnieniem okoliczności stanu faktycznego.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że:

* transakcja nie miała charakteru zarobkowego,

* działkę nabyto bez zamiaru sprzedaży do majątku wspólnego,

* dokonując sprzedaży miał przeświadczenie, że będzie to transakcja jednorazowa,

sprzedając przedmiotową działkę korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem, w opinii Zainteresowanego, nie była to działalność gospodarcza.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien naliczać przy sprzedaży działki koledze podatku VAT i odprowadzać go do Urzędu Skarbowego. W opinii Zainteresowanego, sprzedaż gruntu koledze - chociaż była czynnością jednorazową - nie miała znamion działalności gospodarczej, gdyż w chwili jej sprzedaży nie działał w charakterze handlowca, producenta lub usługodawcy i nie miał zamiaru dokonywać tej czynności wielokrotnie, a grunty nie zostały przez Wnioskodawcę nabyte w celu ich dalszej odsprzedaży, ale dla celów prywatnych (powiększenie majątku osobistego).

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działki będącej majątkiem własnym nie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. W konsekwencji, w związku z dostawą nieruchomości Zainteresowany nie wypełnia przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy, nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. - przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, stosując wykładnię językową przepisu stwierdzić można, iż działalnością gospodarczą jest działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, także wówczas gdy czynność podlegająca opodatkowaniu została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. Przez częstotliwość należy rozumieć zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju (np. sprzedaż działek). Natomiast przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż dnia 18 grudnia 2009 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną nabył od Agencji Nieruchomości Rolnych dwie działki (grunty). Sprzedawca wystawił fakturę VAT dokumentującą tą transakcję na kwotę 327.868,85 zł i VAT 72.131,15 zł. Obie działki zostały nabyte z zamiarem powiększenia majątku wspólnego i w przyszłości postawienia na nich domu/pensjonatu z ogrodem. Nabyte działki były w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone pod zabudowę letniskową, pensjonatową i obozowisk turystycznych. Ze względów finansowych Wnioskodawca jedną z działek sprzedał w dniu 19 kwietnia 2010 r. po cenie brutto jaką zapłacono Agencji Nieruchomości Rolnych, tj. za 198.000 zł. Od tej transakcji nie naliczono podatku VAT. Sprzedana działka - jak wyjaśnia Wnioskodawca - nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, w tym również rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W momencie sprzedaży działki Zainteresowany nie posiadał statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy. Przedmiotowej działki nie udostępniano innym osobom ani podmiotom. Wcześniej Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży gruntów. Zainteresowany nie poniósł żadnych nakładów na przygotowanie działki do sprzedaży. Kilka miesięcy później z powodów osobistych, Wnioskodawca wraz z żoną, podjęli decyzję o sprzedaży innych części nabytych od ANR gruntów.

Należy wyjaśnić, iż nabycia opisanych działek nie można w świetle przedstawionych faktów uznać za poszerzenie majątku osobistego. Okoliczności sprawy wskazują, iż celem nabycia gruntów było prowadzenie na nich działalności gospodarczej. Wnioskodawca wyraźnie podaje, iż na opisanych działkach zamierzał zbudować dom/pensjonat wraz z ogrodem. Nie można zatem przyjąć, iż grunty te miały być majątkiem osobistym lub miały służyć tylko celom osobistym Wnioskodawcy oraz jego rodzinie. Aktywność zawodowa mająca za przedmiot usługi pensjonatu przesądza o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej. Fakt, iż w obiekcie tym miała znajdować się część mieszkalna dla Wnioskodawcy i jego rodziny nie kwalifikuje nabycia gruntu za majątek osobisty.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy wyjaśnić należy, iż Wnioskodawca dokonał jednorazowej transakcji zbycia towarów - za takie bowiem ustawa o podatku od towarów i usług uznaje grunty - przeznaczonych intencją Zainteresowanego do prowadzenia w przyszłości działalności gospodarczej. W konsekwencji, nawet jednorazowa czynność obejmująca majątek związany z przyszłą działalnością gospodarczą kwalifikuje Wnioskodawcę za podmiot prowadzący działalność gospodarczą - o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy - a przez to za podatnika podatku VAT określonego w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego, sprzedaż działki stała się czynnością, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Powyższe znajduje potwierdzenie w kolejnych czynnościach Zainteresowanego, który dokonał podziału drugiej nabytej działki na 4 nieruchomości z zamiarem ich sukcesywnej sprzedaży. Ponadto, z okoliczności sprawy wynika, iż Zainteresowany sprzeda wszystkie utworzone z poprzedniej nieruchomości działki. Takie działanie z kolei, przesądza o zdecydowanej i zorganizowanej sprzedaży, a w szczególności o zamiarze dokonywania takich czynności w sposób częstotliwy (powtarzalny). Zatem, sprzedaży działki koledze w kwietniu 2010 r. nie można w świetle całości okoliczności sprawy, uznać za jednorazową, czy incydentalną. Stała się ona jedną z szeregu dostaw podlegających opodatkowaniu.

Reasumując, Wnioskodawca w związku z dokonaną dostawą działki w dniu 19 kwietnia 2010 r. zobowiązany był czynność taką opodatkować podatkiem od towarów i usług w stawce wówczas obowiązującej. Tym samym, nie naliczając podatku od ww. dostawy gruntu Wnioskodawca postąpił nieprawidłowo.

Jednocześnie, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze fakt, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze współwłaścicieli przedmiotowej działki, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego z nich, tj. żony Wnioskodawcy. Drugi współwłaściciel chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej opodatkowania dostawy działki.

Rozstrzygnięcia w zakresie:

* prawa do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem działki od Agencji Nieruchomości Rolnych za kwotę 202.000 zł oraz

* prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury otrzymanej w miesiącu lipcu 2010 r.,

zostały zawarte w interpretacjach nr ILPP1/443-446/11-3/MK oraz ILPP1/443-446/11-4/MK z dnia 13 czerwca 2011 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.