ILPP1/443-443/12-4/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, reprezentowanego przez pełnomocnika radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2012 r. (data wpływu 15 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 sierpnia 2012 r. (data wpływu 3 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej do majątku prywatnego w związku z likwidacją działalności gospodarczej oraz opodatkowania czynności najmu nieruchomości wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej po likwidacji tej działalności i przekazaniu ich do majątku osobistego (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 5) - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej do majątku prywatnego w związku z likwidacją działalności gospodarczej oraz opodatkowania czynności najmu nieruchomości wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej po likwidacji tej działalności i przekazaniu ich do majątku osobistego (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 5). Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 sierpnia 2012 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. W ramach działalności gospodarczej Zainteresowany posiada nieruchomość obejmującą dwie działki gruntu, jedną niezabudowaną budynkami, na której wykonany jest plac parkingowy, drugą zabudowaną budynkiem warsztatowo-biurowym. Grunty zostały przez Wnioskodawcę nabyte w roku 1992, a przy ich nabyciu nie naliczono podatku od towarów i usług.

Na jednej z nabytych działek w roku 1994 Zainteresowany wybudował wspomniany budynek warsztatowo-biurowy, w którym następnie dokonywano ulepszeń obejmujących: budowę boksu ślusarskiego w roku 2003, ogrzewania nadmuchowego w roku 2003 oraz dobudowę wiaty szklanej w roku 2008. Na jednej z działek utworzono w roku 2004, a następnie rozbudowano w roku 2006 plac parkingowy. Wszystkie wskazane budynki i inne nakłady na gruncie są przez podatnika amortyzowane (każdy osobno). Innego majątku związanego z opisaną działalnością gospodarczą podatnik nie posiada. Obecnie jedyną aktywnością gospodarczą wykonywaną w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej jest wynajem całości opisanych powyżej nieruchomości spółce z o.o. w zamian za stały miesięczny czynsz. Spółka ta jest powiązana kapitałowo z Wnioskodawcą (który jest jednym z jej udziałowców). Na jednej z nieruchomości za zgodą Zainteresowanego najemca wzniesie budynek warsztatowo-magazynowy, jednak decyzję co do ewentualnego zatrzymania tych nakładów Wnioskodawca podejmie dopiero w chwili rozwiązywania umowy najmu. Poza opisaną działalnością gospodarczą Zainteresowany posiada w swoim majątku osobistym 2 nieruchomości w postaci mieszkań. Obie wskazane nieruchomości stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy (w małżeństwie Zainteresowanego panuje ustrój rozdzielności majątkowej) i są przez niego wynajmowane na cele mieszkaniowe a podatek z tytułu ich wynajmu Wnioskodawca opłaca w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z zastosowaniem 8,5% stawki podatku dochodowego. Zainteresowany posiada także inny majątek, ale nie ma on znaczenia z punktu widzenia niniejszego wniosku.

Obecnie Wnioskodawca rozważa zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej, poprzez jej likwidację. Polegałaby ona na przekazaniu całego majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej do majątku osobistego. Zawarte umowy na najem nieruchomości byłyby kontynuowane ale już z Zainteresowanym jako osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej jako wynajmującym.

W piśmie z dnia 1 sierpnia 2012 r., stanowiącym uzupełnianie do wniosku, Zainteresowany wskazał co następuje:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. W związku z opisaną operacją likwidacji działalności gospodarczej i przekazaniem majątku wykorzystywanego dotychczas w działalności gospodarczej do majątku osobistego Zainteresowanego konieczne byłoby rozpoznanie podatku od towarów i usług wyłącznie od nakładów w postaci placu parkingowego. Zgodnie z art. 14 ust. 1 i ust. 3 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku zaprzestania przez podatnika będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z powołanym przepisem cały majątek istniejący na dzień likwidacji podlegać winien spisaniu, i jeśli przy jego nabyciu podatnik odliczył podatek VAT, to powinien on zostać obciążony podatkiem VAT.

Bez wątpienia opodatkowanie nie dotyczyłoby więc gruntu, ponieważ przy jego nabyciu podatnik nie odliczył podatku VAT oraz tej części wartości budynku i innych nakładów, przy ponoszeniu których również nie odliczono podatku VAT. Jednocześnie należy zwrócić uwagę na fakt, iż celem zapisu jest zapewnienie neutralności podatku VAT i zapewnienie opodatkowania czynności analogicznej z sytuacją dostawy towaru do konsumenta, który ponosi ciężar podatku VAT. Wobec powyższego nie można pomijać pozostałych przepisów ustawy o VAT, które, w szczególności w art. 43 wprowadzają szereg zwolnień od podatku VAT. Do zwolnień takich należy wskazana w ust. 1 pkt 10 ustawy dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Wobec powyższego przepisu należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy podatnik sprzedałby osobie trzeciej budynek wraz z opisanymi ulepszeniami dostawa ta byłaby zwolniona od podatku VAT. Brak jest więc podstaw aby zwolnienie nie znalazło zastosowania w przypadku likwidacji działalności gospodarczej, stanowiłoby to bowiem bezpodstawne zróżnicowanie sytuacji podmiotów. Biorąc pod uwagę powyższe opodatkowaniu podatkiem VAT podlegać mógłby jedynie nakład na nieruchomości w postaci placu parkingowego, o ile przy ponoszeniu tych nakładów podatnik odliczał podatek VAT.

Reasumując, w przypadku likwidacji działalności gospodarczej Zainteresowany nie naliczyłby podatku od gruntu (z uwagi na brak uprawnienia do odliczenia podatku VAT przy jego nabyciu) oraz od budynków wybudowanych na gruncie z uwagi na zwolnienie zapisane w art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy. Natomiast miałby obowiązek naliczenia podatku VAT od nakładów w postaci placu parkingowego w tej części, w jakiej pierwotnie odliczył VAT od tych nakładów.

Ad. 2.

Najem opisanych nieruchomości prowadzony po likwidacji działalności gospodarczej osoby fizycznej nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT). Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej ustawy o VAT) działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność wykonywana przez Zainteresowanego nie będzie miała charakteru działalności gospodarczej w świetle opisanej definicji, tym samym podatnik nie będzie podatnikiem VAT, a to z kolei przesądza o braku opodatkowania czynności podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...). Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. serii L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na mocy art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony nie powinno się opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Podkreślić należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy, stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tut. Organ nadmienia, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. W ramach działalności gospodarczej Zainteresowany posiada nieruchomość obejmującą dwie działki gruntu, jedną niezabudowaną budynkami, na której wykonany jest plac parkingowy, drugą zabudowaną budynkiem warsztatowo-biurowym. Grunty zostały przez Wnioskodawcę nabyte w roku 1992, a przy ich nabyciu nie naliczono podatku od towarów i usług. Na jednej z nabytych działek w roku 1994 Zainteresowany wybudował wspomniany budynek warsztatowo-biurowy, w którym następnie dokonywano ulepszeń obejmujących: budowę boksu ślusarskiego w roku 2003, ogrzewania nadmuchowego w roku 2003 oraz dobudowę wiaty szklanej w roku 2008. Na jednej z działek utworzono w roku 2004, a następnie rozbudowano w roku 2006 plac parkingowy. Obecnie jedyną aktywnością gospodarczą wykonywaną w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej jest wynajem całości opisanych powyżej nieruchomości spółce z o.o. w zamian za stały miesięczny czynsz. Spółka ta jest powiązana kapitałowo z Wnioskodawcą (który jest jednym z jej udziałowców). Na jednej z nieruchomości za zgodą Zainteresowanego najemca wzniesie budynek warsztatowo-magazynowy, jednak decyzję co do ewentualnego zatrzymania tych nakładów Wnioskodawca podejmie dopiero w chwili rozwiązywania umowy najmu. Poza opisaną działalnością gospodarczą Zainteresowany posiada w swoim majątku osobistym 2 nieruchomości w postaci mieszkań. Obie wskazane nieruchomości stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy (w małżeństwie Zainteresowanego panuje ustrój rozdzielności majątkowej) i są przez niego wynajmowane na cele mieszkaniowe. Obecnie Wnioskodawca rozważa zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej, poprzez jej likwidację. Polegałaby ona na przekazaniu całego majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej do majątku osobistego. Zawarte umowy na najem nieruchomości byłyby kontynuowane ale już z Zainteresowanym jako osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej jako wynajmującym. Po likwidacji działalności gospodarczej przedmiotem najmu będą: grunty (dwie działki) wraz ze znajdującymi się na nich: placem parkingowym opłotowanym, utwardzonym kruszywem i oświetlonym, budynkiem biurowym, halą warsztatową, halą magazynową (trzy ostatnie obiekty opisane zostały we wniosku jako budynek warsztatowo-biurowy), wyposażeniem w postaci ogrzewania nadmuchowego. Są to te same elementy, które objęte są najmem na rzecz spółki w chwili obecnej.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do składników majątku, które Wnioskodawca ma zamiar wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przedmiotowe nieruchomości bowiem nie będą przekazane do majątku osobistego Wnioskodawcy lecz w związku z przeznaczeniem ich do wynajmu Spółce, będą nadal przez Zainteresowanego wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Wnioskodawca likwidując działalność oraz oddając w najem składniki majątku związanego z tą działalnością (nieruchomości) nie utraci statusu podatnika podatku VAT. Powyższe wynika z faktu, iż oddanie przedmiotowych nieruchomości w najem skutkować będzie - na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - wykonywaniem działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jak bowiem wskazano wyżej świadczenie usług najmu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli tylko jest świadczone w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W konsekwencji wynajmujący, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, dokonując "prywatnie" wynajmu lokali, będzie również z tego tytułu podatnikiem VAT.

Wnioskodawca stwierdził, iż w związku z likwidacją prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w analizowanej sprawie zastosowanie znajdą przepisy art. 14 ust. 1 i ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

W myśl art. 14 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Jak wynika z powyższego, m.in. w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego, opodatkowaniu podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów.

W analizowanym przypadku sytuacja taka nie będzie miała miejsca, bowiem towary - nieruchomości, po zakończeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej będą de facto nadal wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na najmie nieruchomości. Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie wykonywał czynności podlegające opodatkowaniu, tj. wynajem nieruchomości: gruntów, budynków i budowli.

Reasumując:

Ad. 1. Przekazanie majątku wykorzystywanego dotychczas w działalności gospodarczej do majątku osobistego Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż przedmiotowy majątek będzie nadal wykorzystywany przez Zainteresowanego do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, tj. najem, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Ad. 2. W odniesieniu do najmu opisanych nieruchomości prowadzonego po likwidacji działalności gospodarczej, w której dotychczas były wykorzystywane, Wnioskodawca będzie zobowiązany do naliczania podatku VAT.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej do majątku prywatnego w związku z likwidacją działalności gospodarczej oraz opodatkowania czynności najmu nieruchomości wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej po likwidacji tej działalności i przekazaniu ich do majątku osobistego (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 5). Kwestię dotyczącą odpowiedzi na pytanie dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku w związku z likwidacją działalności gospodarczej i przekazaniem majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej do majątku prywatnego (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) załatwiono interpretacją indywidualną z dnia 14 sierpnia 2012 r. nr ILPP1/443-443/12-5/KG. Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych likwidacji działalności gospodarczej oraz w części dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu został załatwiony odrębnymi pismami.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.