ILPP1/443-44/10-4/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2010 r. (data wpływu 14 stycznia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 lutego 2010 r. (data wpływu: 2 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 lutego 2010 r. o informacje dotyczące opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług medycznych przedmiotowo zwolnioną od podatku VAT. w roku 2003 Zainteresowana wprowadziła do ewidencji środków trwałych będący jej własnością budynek wybudowany w roku 1991, który w całości służy działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni zamierza w przyszłości sprzedać ww. nieruchomość wraz z gruntem, na którym jest posadowiona.

W piśmie z dnia 25 lutego 2010 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Zainteresowana wskazała co następuje:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając przedmiotową nieruchomości należy naliczyć podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 zwalnia się do podatku dostawę towarów używanych pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. w przedmiotowej sprawie, zdaniem Zainteresowanej, podatek należny nie wystąpił, ponieważ nieruchomość stanowiła własność Wnioskodawczyni przed podjęciem działalności gospodarczej, budynek został wybudowany w roku 1991, a zatem spełniony jest warunek pięcioletniego użytkowania.

Od nakładów poczynionych na nieruchomość nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, ponieważ sprzedaż usług (medycznych) w całości zwolniona jest od podatku VAT.

W ocenie Wnioskodawczyni planowana sprzedaż ww. nieruchomości wraz z gruntem, na którym została wybudowana, podlegać będzie zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast jak wynika z art. 8 ust. 1, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Pod pojęciem towary - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Podatnikami - stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 cyt. ustawy).

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oznacza to, że wymienioną wyżej stawkę należy stosować, jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku, przy czym przepisy takie zawiera zarówno ustawa, jak też rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799).

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320) obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Jak stanowi art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Należy podkreślić, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Ponadto, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Na podstawie art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak wynika z cyt. wyżej przepisu, żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania, nabywcy lub użytkownikowi, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpi bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie w rozumieniu powołanego przepisu, będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów. Powyższa zasada nie ma zastosowania dla czynności oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste, o czym stanowi art. 29 ust. 5a ustawy o VAT.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług medycznych przedmiotowo zwolnioną od podatku VAT. w roku 2003 Zainteresowana wprowadziła do ewidencji środków trwałych będący jej własnością budynek wybudowany w roku 1991, który w całości służy działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomości na podstawie umowy kupna sprzedaży w formie aktu notarialnego, z chwilą podpisania którego zarówno grunt jak i budynek stały się własnością Zainteresowanej. Od roku 1991 do roku 2003 zamieszkiwała w tym budynku wraz z rodziną. w roku 2003 Zainteresowana dokonała modernizacji budynku, dostosowując go do potrzeb prowadzonej działalności. Wydatki poniesione na modernizację nie przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości, a Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ponieważ usługi przez nią świadczone są przedmiotowo zwolnione od podatku VAT. Po modernizacji, budynek był wykorzystywany przez 4 lata wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku, a przez 3 lata wykorzystywany jest do czynności zwolnionych i opodatkowanych, bowiem od roku 2008 Zainteresowana wynajmuje jeden lokal i z tego tytułu nalicza podatek VAT. Wnioskodawczyni zamierza w przyszłości sprzedać ww. nieruchomość wraz z gruntem, na którym jest posadowiona.

Mając na względzie powyższą analizę przepisów należy stwierdzić, że co do zasady sprzedaż nieruchomości, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT w wysokości 22%. Jednakże w analizowanej sprawie, z uwagi na fakt, iż dostawa lokalu mieszkalnego nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT i od momentu pierwszego zasiedlenia nieruchomości do chwili jej zbycia minął okres dłuższy niż 2 lata, wystąpią przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego ze zwolnienia od podatku VAT - w myśl art. 29 ust. 5 powołanej ustawy - korzysta również dostawa gruntu, na którym posadowiony został przedmiotowy budynek.

Reasumując, z tytułu transakcji sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana naliczyć podatku VAT bowiem sprzedaż ta korzysta ze zwolnienia od podatku VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy podkreślić, że tut. Organ uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, jednakże w oparciu o inne uzasadnienie prawne. Zauważa się również, iż powołany przez Zainteresowaną art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, od dnia 1 stycznia 2009 r. zmienił brzmienie i w obecnym dotyczy wyłącznie zwolnienia od podatku VAT ruchomości będących towarami używanymi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.