ILPP1/443-43/11/12-S/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 1140/11 - stwierdza, że stanowisko Miasta, przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2011 r. (data wpływu 11 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 marca 2011 r. (data wpływu 31 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczenia podatku VAT przy sprzedaży niezabudowanego gruntu, będącego częścią nieruchomości oznaczonej nr 1/3, położonej w obrębie Gminy - jest prawidłowe.

W dniu 11 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczenia podatku VAT przy sprzedaży niezabudowanego gruntu, będącego częścią nieruchomości oznaczonej nr 1/3, położonej w obrębie Gminy. Dnia 31 marca 2011 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto jest podatnikiem podatku VAT.

W dniu 18 grudnia 2003 r. Miasto nabyło od Agencji Mienia Wojskowego zabudowaną nieruchomość (trzy niewielkie budowle - schrony), oznaczoną jako działka nr 1/3 o obszarze 106,03 ha.

W dniu nabycia, powyższa transakcja nie podlegała ustawie o podatku od towarów i usług.

Aktualnie Miasto zamierza sprzedać część gruntu pochodzącego z przedmiotowej nieruchomości na rzecz Gminy, na której terenie nieruchomość jest położona.

Od momentu zakupu nieruchomości do chwili obecnej Miasto nie dokonywało żadnych ulepszeń i inwestycji na przedmiotowej nieruchomości.

Dla ww. nieruchomości występuje sytuacja prawna braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy nieruchomość - działka oznaczona nr 1/3 posiada zapis B4 - strefa rozwoju wielofunkcyjnego, obszar nie jest objęty decyzją o warunkach zabudowy, która powoduje zmianę zagospodarowania terenu. Sposób zagospodarowania: tereny różne.

Dnia 31 marca 2011 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, iż Miasto zamierza sprzedać część nieruchomości, obejmującej wyłącznie grunty. Na tej części nieruchomości nie znajdują się budowle-schrony. Nieruchomość jest niezabudowana i niezasiedlona.

Stosownie do zapisów studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzonego Uchwałą Gminy z dnia 28 marca 2007 r. przedmiotem sprzedaży jest działka o przeznaczeniu B4 - strefa rozwoju wielofunkcyjnego. Jednocześnie z wypisu z rejestru gruntów wynika, iż przedmiotowe grunty stanowią użytki: grunty orne RVI, lasy LsV.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Miasto, zarejestrowane jako podatnik podatku od towarów i usług VAT, do rozliczeń podatkowych w zakresie umów cywilnoprawnych zawieranych przez Prezydenta Miasta, przy sprzedaży części gruntu pochodzącego z nieruchomości oznaczonej nr 1/3, ma obowiązek naliczenia podatku VAT jako wartości dodanej do ustalonej wartości rynkowej przez rzeczoznawcę majątkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, Miasto jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie umów cywilnoprawnych. Jak argumentuje Zainteresowany, przy sprzedaży części gruntu pochodzącego z nieruchomości oznaczonej 1/3, nie ma obowiązku naliczenia podatku VAT. Przedmiot sprzedaży należy traktować jako zwolniony od podatku od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług), zgodnie z wyrokiem sądu NSA z 23 marca 2010 r. (sygn. akt I FSK 274/09) studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nie stanowi podstawy do określenia przeznaczenia terenu, zatem za podstawę określenia przeznaczenia terenu uważa się zakwalifikowanie danego terenu w ewidencji gruntów i budynków.

Przedmiot sprzedaży należy traktować jako zwolniony od podatku od towarów i usług.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 14 kwietnia 2011 r. interpretację indywidualną nr ILPP1/443-43/11-4/MK, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ww. interpretacji tut. Organ stwierdził, że czynność zbycia przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i jednocześnie nie znajdzie do niej zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ze względu na brak rolnego lub leśnego przeznaczenia. W konsekwencji dokonując sprzedaży działki Wnioskodawca zobowiązany będzie naliczyć podatek.

Pismem z dnia 29 kwietnia 2011 r. (data wpływu 9 maja 2011 r.) Miasto wezwało Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa i zmiany interpretacji indywidualnej z dnia 14 kwietnia 2011 r. nr ILPP1/443 43/11 4/MK.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa pismem z dnia 14 czerwca 2011 r. nr ILPP1/443/W-35/11-4/HMW, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Miasto wniosło w dniu 20 lipca 2011 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Po rozpatrzeniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wydał wyrok w dniu 5 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1140/11, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W odpowiedzi na powyższe orzeczenie, pismem z dnia 20 lutego 2012 r. Minister Finansów wniósł skargę kasacyjną znak ILRP-007-47/12-2/MT, w której zaskarżył wyrok WSA w Łodzi w całości. Następnie pismem z dnia 9 lipca 2012 r. znak ILRP-007-202/12-1/MG Minister Finansów w osobie pełnomocnika wycofał wniesiony środek zaskarżenia. Skutkiem powyższego Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 25 lipca 2012 r. sygn. akt I FSK 704/12 umorzył postępowanie kasacyjne. W konsekwencji wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1140/11 stał się z dniem 25 lipca 2012 r. prawomocny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygniecie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1140/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy).

Ponadto, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z uwagi na fakt, iż sprzedaż przedmiotowego gruntu ma charakter cywilnoprawny, nie jest możliwe wyłączenie Wnioskodawcy z grona podatników podatku od towarów i usług.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 z późn. zm.), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zadań publicznych o charakterze ponadgminnym, wykonywanych przez powiat należą zadania m.in. w zakresie gospodarki nieruchomościami (art. 4 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy).

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 23%.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod budowę.

Powyższe oznacza, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Ustawodawca nie sprecyzował, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu. Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego., a w przypadku jego braku zgodnie z art. 4 ust. 2 tej ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do jej zadań własnych. W myśl art. 9 ust. 1 cyt. ustawy polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla rady gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu (art. 9 ust. 4 i ust. 5 cyt. ustawy).

Natomiast, ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.), informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 5 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 1140/11, istotą sporu w niniejszej sprawie jest ustalenie czy w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego dla klasyfikacji terenu niezabudowanego, wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, czy studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Sąd rozstrzygając powyższą kwestię odwołał się do orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 17 stycznia 2011 r. sygn. akt I FPS 8/10 uznał, iż przy interpretacji art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, dotyczącego zwolnień z tytułu dostawy terenów innych niż budowlane lub nieprzeznaczonych pod zabudowę, decydujące znaczenie będą miały dane wynikające z ewidencji gruntów.

Niemniej, Wojewódzki Sąd Administracyjny argumentuje, iż stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku VAT, zwolnienie przysługuje wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane czy też pod zabudowę. Oznacza to, że ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym lub działek rekreacyjnych.

Sąd uwzględniając jednocześnie brak sprecyzowanego w ustawie o podatku VAT pojęcia terenu budowlanego lub przeznaczonego pod zabudowę, sięgnął do dyrektywy interpretacyjnej związanej z wykładnią systemową zewnętrzną. Przepisem, który nawiązuje do podstawy opodatkowania jest art. 21 ust. 1 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne. W myśl powołanego przepisu podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. A zatem dla podstawy wymiaru każdego podatku, w tym podatku od towarów i usług, wiążące są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Na poparcie powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny powołał kolejne orzeczenie z dnia 15 kwietnia 2008 r., sygn. akt II FSK 372/07. W orzeczeniu tym Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż dane zawarte w ewidencji mają walor dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 194 Ordynacji podatkowej. Podważenie tych zapisów bądź też ich zmiana nastąpić może w postępowaniu prowadzonym przed właściwym w tej sprawie organem administracji. W postępowaniu podatkowym przeprowadzenie tego rodzaju postępowania nie jest możliwe. Ponadto, przepis art. 21 ust. 1 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne, nie wymaga dalszej wykładni stanowiąc wprost o tym, że dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią m.in. podstawę wymiaru podatku.

W konsekwencji powyższej analizy Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, iż w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ww. ustawy o prawie geodezyjnym i kartograficznym, w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z analizy przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać niezabudowany grunt będący częścią nieruchomości oznaczonej nr 1/3 o obszarze 106,03 ha znajdującej się w obrębie Gminy. Przedmiotem sprzedaży jest ta część nieruchomości, na której nie ma zabudowań. Dla ww. nieruchomości nie został opracowany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, nieruchomość - działka oznaczona nr 1/3, a więc również grunt będący przedmiotem sprzedaży, posiada zapis B4 - strefa rozwoju wielofunkcyjnego, obszar nie jest objęty decyzją o warunkach zabudowy, która powoduje zmianę zagospodarowania terenu. Sposób zagospodarowania: tereny różne. Jednocześnie z wypisu z rejestru gruntów wynika, iż przedmiotowe grunty stanowią użytki: grunty orne RVI, lasy LsV.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż dostawa przedmiotowej działki będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Powyższe wynika z faktu, iż ze zwolnienia korzystać może jedynie transakcja mająca za przedmiot grunt (tereny) niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Skutkiem takich zapisów ustawowych ze zwolnienia korzystać mogą transakcje gruntów rolnych lub leśnych. W przedmiotowej sprawie zapisami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, działka nr 1/3 przeznaczona została pod wielofunkcyjny rozwój, niemniej stosownie do treści wypisu z rejestru gruntów przedmiotowa działka stanowi użytek orny RVI oraz lasy LsV. Bezsprzecznie zatem można stwierdzić jej rolny lub leśny charakter, czego wymaga powołany art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W konsekwencji powyższego w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku do transakcji sprzedaży opisanej działki.

Reasumując, zbycie przedmiotowej nieruchomości będzie czynnością zwolnioną od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ze względu na rolne oraz leśne przeznaczenie. W konsekwencji dokonując sprzedaży działki Wnioskodawca nie będzie zobowiązany naliczyć podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, tj. na dzień 14 kwietnia 2011 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.