ILPP1/443-422/14-4/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2014 r. (data wpływu 23 maja 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 lipca 2014 r. (data wpływu 28 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 16 maja 2014 r. (data wpływu 23 maja 2014 r.) został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 lipca 2014 r. (data wpływu 28 lipca 2014 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z mężem, na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 5 czerwca 1990 r. byli współwłaścicielami w udziale wynoszącym 1/2 części nieruchomości gospodarstwa rolnego, składającej się z niezabudowanych działek:

* numer 6 o powierzchni 0,6198 ha,

* numer 4 o powierzchni 1,2534 ha,

* numer 3/1 o powierzchni 0,4162 ha,

* numer 3/2 o powierzchni 0,5924 ha,

* numer 3/3 o powierzchni 0,4380 ha,

* numer 3/4 o powierzchni 0,6197 ha,

* numer 3/5 o powierzchni 0,5760 ha,

* numer 3/6 o powierzchni 0,0866 ha,

o łącznej powierzchni 4,6021 ha, położnej we W., dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. W dniu 10 kwietnia 2014 r. na mocy umowy odpłatnego częściowego zniesienia współwłasności, zawartej w formie aktu notarialnego przed notariusz, Wnioskodawczyni nabyła do majątku wspólnego wraz z małżonkiem wyłączne prawo własności działki:

* numer 6 o powierzchni 0,6198 ha,

* numer 4 o powierzchni 1,2534 ha,

* numer 3/3 o powierzchni 0,4380 ha

o łącznej powierzchni 2,3112 ha. W związku z faktem, że łączna powierzchnia nieruchomości przewyższała o 101,5 metry kwadratowe część należną, obliczoną zgodnie z posiadanymi udziałami, Wnioskodawczyni wypłaciła pozostałym współwłaścicielom kwotę 32.480.00 zł tytułem spłaty, stosownie do ich udziałów we współwłasności nieruchomości.

Powyższa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana dla prowadzenia działalności gospodarczej (z wyjątkiem szkółkarstwa, prowadzonego przez Wnioskodawczynię około roku 1992, które jednak w tym samym roku zostało zamknięte, ponieważ nie przynosiło żadnych zysków). Była jedynie wykorzystywana dla uprawy ziemiopłodów (ziemniaki, marchew), dla własnych celów.

Wnioskodawczyni nie prowadzi aktualnie działalności gospodarczej (była wspólnikiem spółki jawnej 6 lat temu), nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, jest podatnikiem podatku rolnego zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. Nr 52, poz. 268).

Wnioskodawczyni chce odpłatnie zbyć nieruchomość. Uzyskane pieniądze za sprzedaży nie będą przeznaczone na cele związane z działalnością gospodarczą, lecz na cele prywatne.

Zgodnie z wypisem i wyrysem Departamentu Architektury i Rozwoju Urzędu Miejskiego z dnia 6 czerwca 2008 r. ww. działki są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w zakresie zabudowy mieszkaniowo-usługowej. Plan ten nie zmienił charakteru gruntu i nadal jest on gruntem rolnym.

Wnioskodawczyni w związku z przedmiotowym gospodarstwem rolnym zawsze była podatnikiem podatku rolnego.

Wnioskodawczyni nie dokonywała jakiegokolwiek uatrakcyjnienia działki będącej przedmiotem sprzedaży. Zainteresowana ponadto nie podejmuje i nie będzie podejmowała przed sprzedażą aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, mających na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Nieruchomość, której współwłaścicielem jest Wnioskodawczyni była od dnia 25 stycznia 1982 r. przedmiotem umowy dzierżawy. Umowa ta została zawarta na okres 10 lat i wygasła w dniu 25 stycznia 1992 r. Nieruchomość ta nie jest obciążona hipoteką ani zastawem.

Nieruchomość ta nie jest zabudowana.

W piśmie z dnia 23 lipca 2014 r. (data wpływu 28 lipca 2014 r.), uzupełniono opis zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni podlegać będzie obowiązkowi podatkowemu na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) w zakresie sprzedaży nieruchomości, której jest właścicielem, pomimo tego, że nie jest podatnikiem podatku VAT ani nie prowadzi działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powstanie wobec niej obowiązek podatkowy w myśl ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) w zakresie sprzedaży nieruchomości, której jest właścicielem. Zgodnie z dyspozycją art. 5 pkt 1 powyższej ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumienie się rzeczy oraz ich części, a takie wszelkie postacie energii. Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Warunkiem opodatkowania czynności podatkiem od towarów usług jest spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie zaś czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT. Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, zbycie nieruchomości gruntowej, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatanej dostawy towaru.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem, musi być wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatnikami, według art. 15 ust. 1 o VAT są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl powyższego, działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Wskazać należy, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Definicja działalności gospodarczej, zarówno w art. 15 ustawy o VAT, jak i w art. 9 ust. 1 Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą działalność gospodarczą występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. W świetle powyżej przytoczonych przepisów dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzonej działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji.

Czynności, jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Wskazać należy, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Ponadto z orzeczenia tego wynika, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek planu zagospodarowania przestrzennego niezależnie od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1, art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Wobec ustosunkowania się do pytania, w zakresie zdarzenia przyszłego w kontekście powyższych orzeczeń TSUE i przepisów, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni, w zakresie odnoszącym się do wskazanych we wniosku nieruchomości gruntowych, nie podejmowała działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami. Posiadane działki rolnicze od momentu ich uzyskania do dziś Wnioskodawczyni wykorzystywała wyłącznie do prowadzenia działalności rolniczej.

Sprzedaż tych nieruchomości będzie dokonana z majątku prywatnego Wnioskodawczyni, gdyż otrzymane w darowiźnie grunty nie zostały nabyte w celu odsprzedaży. Pieniądze uzyskane z tej transakcji będą przeznaczone na cele osobiste. Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni zbywając przedmiotowe nieruchomości nie będzie dokonywała tego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Sprzedaż odbędzie się w ramach zbycia majątku osobistego, a więc w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Podsumowując, sprzedaż nieruchomości przez osobę fizyczną z majątku osobistego nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, ponieważ sprzedający nie będzie działał w tym zakresie jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym sprzedaż nieruchomości, której Wnioskodawczyni jest właścicielką nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. L 347 s. 1, z późn. zm.) - "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast "działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Opodatkowaniu VAT podlega - na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE - odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

I tak, jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zauważyć należy, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, Wnioskodawczyni, w celu dokonania dostawy gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to nastąpiło w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem jak już wskazano w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) - (dalej: k.c.).

Zgodnie z art. 140 k.c., w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

W świetle powyższego należy wskazać, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem, na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 5 czerwca 1990 r. byli współwłaścicielami w udziale wynoszącym 1/2 części nieruchomości gospodarstwa rolnego, składającej się z niezabudowanych działek o łącznej powierzchni 4,6021 ha, położnych we W.

Powyższa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana dla prowadzenia działalności gospodarczej (z wyjątkiem szkółkarstwa, prowadzonego przez Wnioskodawczynię około roku 1992, które jednak w tym samym roku zostało zamknięte, ponieważ nie przynosiło żadnych zysków). Była jedynie wykorzystywana dla uprawy ziemiopłodów (ziemniaki, marchew), dla własnych celów.

Wnioskodawczyni nie prowadzi aktualnie działalności gospodarczej (była wspólnikiem spółki jawnej 6 lat temu), nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, jest podatnikiem podatku rolnego zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1984 r. Nr 52, poz. 268).

Wnioskodawczyni chce odpłatnie zbyć nieruchomość. Uzyskane pieniądze za sprzedaży nie będą przeznaczone na cele związane z działalnością gospodarczą, lecz na cele prywatne.

Zgodnie z wypisem i wyrysem Departamentu Architektury i Rozwoju Urzędu Miejskiego z dnia 6 czerwca 2008 r. ww. działki są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w zakresie zabudowy mieszkaniowo-usługowej. Plan ten nie zmienił charakteru gruntu i nadal jest on gruntem rolnym.

Wnioskodawczyni w związku z przedmiotowym gospodarstwem rolnym zawsze była podatnikiem podatku rolnego.

Wnioskodawczyni nie dokonywała jakiegokolwiek uatrakcyjnienia działki będącej przedmiotem sprzedaży. Zainteresowana ponadto nie podejmuje i nie będzie podejmowała przed sprzedażą aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, mających na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Nieruchomość, której współwłaścicielem jest Wnioskodawczyni była od dnia 25 stycznia 1982 r. przedmiotem umowy dzierżawy. Umowa ta została zawarta na okres 10 lat i wygasła w dniu 25 stycznia 1992 r. Nieruchomość ta nie jest zabudowana oraz nie jest obciążona hipoteką ani zastawem. Stroną umowy dzierżawy był jej ojciec, drugą stroną zaś była G.P. wraz z mężem. Stroną umowy dzierżawy nie była Wnioskodawczyni. Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku była około roku 1992 wykorzystywana na cele szkółkarstwa, które jednak w tym samym roku zostało zamknięte, ponieważ nie przynosiło zysków. W późniejszym okresie nieruchomość wykorzystywana była na cele uprawy ziemiopłodów na własne potrzeby. Od około roku 2000 Wnioskodawczyni zaprzestała uprawy ziemiopłodów i od tej pory nieruchomość nie była w żaden sposób wykorzystywana.

Kwestią pytania zawartego we wniosku jest, czy Wnioskodawczyni podlegać będzie obowiązkowi podatkowemu na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie sprzedaży nieruchomości, której jest współwłaścicielem, w związku z tym, że nie jest podatnikiem podatku VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanej, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie podjęła bowiem ciągu działań (takich jak: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, uzbrojenie terenu, jego podział, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto, pomimo że przedmiotowa nieruchomość była wynajmowana, Wnioskodawczyni nie była wynajmującym, tym samym nie uzyskiwała żadnych pożytków z tej dzierżawy. Nie była zatem analizowana nieruchomość wykorzystywana w prowadzonej działalności.

A zatem, w rozpatrywanej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku uznać zatem należy, że Zainteresowana dokonując sprzedaży działek nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność dostawy nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię nieruchomości gruntowej, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w opisanej sytuacji Zainteresowana, zbywając nieruchomość stanowiącą jego majątek prywatny, korzysta

z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego - stosownie do obowiązującego orzecznictwa - transakcja zbycia nieruchomości gruntowej, o której mowa we wniosku, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wskazać należy, że nie ma w tym przypadku znaczenia, że dla działek tych został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w zakresie zabudowy mieszkaniowo-usługowej - plan ten nie zmienił charakteru gruntu i nadal jest on gruntem rolnym.

Sprzedaż przez Wnioskodawczynię opisanych we wniosku działek nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zainteresowana, w związku z dostawą tych działek, będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawczyni nie będzie podlegać obowiązkowi podatkowemu na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie sprzedaży nieruchomości, której jest współwłaścicielem.

Dostawa działek gruntu w opisanym kształcie sprawy stanowi sprzedaż nieruchomości z majątku osobistego, niezwiązanego z działalnością gospodarczą.

Nadmienić należy, że jednolity tekst ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opublikowany jest w Dz. U. z roku 2011, Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.

Należy także wskazać, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako występującej z wnioskiem. Nie chroni natomiast pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.