ILPP1/443-391/07-2/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2007 r. (data wpływu 9 listopada 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej od 1 kwietnia 2004 r. prowadzi działalność gospodarczą i w związku z tym jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W listopadzie 1991 r. rodzice męża aktem notarialnym nr 19XX/XX darowali osobie zainteresowanej i jej małżonkowi nieruchomość rolną niezabudowaną składającą się z działek o nr XX, nr 9 (...) i nr 3 (...) o łącznej powierzchni 6,9504 ha.

W lipcu 1994 r. małżonkowie zawarli umowę o rozdzielności majątkowej, a w kwietniu 2000 r. umowę o zniesieniu współwłasności nieruchomości oraz współużytkowania wieczystego i współwłasności zabudowań stanowiących odrębną nieruchomość.

W wyniku tego podziału nieruchomość rolna bez zabudowań składająca się z działek o nr XX, nr 9 (...) i nr 3 (...) o powierzchni 6,9504 ha stała się własnością wyłącznie Wnioskodawcy.

W roku 2001 Zainteresowany dokonał podziału działki nr 9 (...) o powierzchni 1,0664 ha na 12 działek o nr od 9 (...) do nr 9 (...).

Z powyższych działek Wnioskodawca sprzedał:

trzy działki bez odprowadzenia podatku VAT,

odprowadzając podatek VAT.

Gmina nie posiada aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego a Rada Gminy przystąpiła do sporządzania nowego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. W opracowywanym projekcie studium ww. grunt jest planowany pod budownictwo mieszkaniowe.

W rejestrze gruntów działki te stanowią grunty orne i oznaczone są symbolem RV i RIVb.

W rozumieniu ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. z 2003 r. Nr 63, poz. 592) jest to nieruchomość rolna i w związku z tym płacony był podatek rolny.

Działki kupowane były najprawdopodobniej z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe, gdyż w stosunku do jednej działki wydana była decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na budowę budynku mieszkalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca powinien odprowadzić podatek VAT.

Zdaniem Zainteresowanego sprzedaż ta nie podlega podatkowi VAT.

Wnioskodawca wskazuje, iż w prasie ukazało się wiele sprzecznych artykułów na temat sprzedaży prywatnych działek, a z kolei sądy orzekają na korzyść podatnika.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15 stycznia 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3885/06, stwierdził, że sprzedaż kilku lub więcej działek budowlanych, jeżeli działki te stanowią osobisty majątek podatnika i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej nie można uznać za działalność gospodarczą.

Podobnie Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 6 września 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 1254/05 podkreślił, że sama okoliczność, że podmiot wykonuje czynności wymienione w ustawie o VAT jako podlegające opodatkowaniu, nie może być wystarczającą przesłanką do ich opodatkowania podatkiem VAT. Podmiot ten - zdaniem Sądu - musi działać w charakterze podatnika wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą, natomiast wykorzystywanie majątku prywatnego przez osoby fizyczne będzie mogło stanowić działalność gospodarczą tylko wówczas, gdy jest dokonywana w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z dnia 21 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 4176/2006 stwierdził, że sprzedaży kilku lub więcej działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli tylko działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 kwietnia 2007 r. sygn. akt I FSK 603/06, rozpatrując skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 6 kwietnia 2006 r. sygn. akt I SA/OI 112/06, powołując się na przepisy VI Dyrektywy, podkreślił, że formalny status osoby dokonującej dostawy jako podatnika, nie stanowi przesłanki wystarczającej do przyjęcia, że osoba ta jest podatnikiem VAT.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem VAT - zdaniem NSA - jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

Zainteresowany wskazuje, że Dyrektywa rozróżnia operacje realizowane przez podatnika na takie, które dokonuje on pod tytułem prywatnym oraz takie, które dokonuje prowadząc działalność gospodarczą.

W świetle powyżej powołanych orzeczeń Wnioskodawca uważa, że sprzedaż ww. działek, które stanowiły zawsze jego majątek prywatny, nie posiada znamion działalności gospodarczej, a więc nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT - art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Za towary natomiast uznaje się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z wyżej przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z ust. 2, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z analizy powyższych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że sprzedaż nieruchomości dokonana jednorazowo lecz z zamiarem wykonywania jej wielokrotnie jest dostawą w rozumieniu tej ustawy, a osoba fizyczna dokonująca tej dostawy staje się podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, prowadzi on działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności, mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Ponadto przedmiotowy grunt miał charakter rolny od momentu otrzymania do momentu sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, tym samym miał wykorzystanie w działalności rolniczej, która również zgodnie z powołanym art. 15 ust. 2 mieści się w pojęciu działalności gospodarczej ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym nie można zgodzić się z wyrażonym przez Wnioskodawcę poglądem, iż transakcje sprzedaży gruntu niezabudowanego nie mają związku z prowadzoną przezeń działalnością gospodarczą, gdyż stanowią jego majątek prywatny.

Okoliczności sprawy wskazują, iż Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny grunty rolne, które zostały na jego wniosek podzielone na działki z przeznaczeniem pod zabudowę (12), a następnie 8 z nich sprzedał wraz z ułamkowymi częściami kolejnej.

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami ustawy o podatku od towarów i usług dokonywanie przedmiotowych dostaw w sposób ciągły i w celach zarobkowych spełnia definicję działalności gospodarczej, a przedmiot tych dostaw (grunt) jest towarem w pojęciu ustawy VAT.

Nadmienia się, iż zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy o VAT zwolnienia, od podatku wskazanego w ust. 1 i ust. 9 powołanego artykułu, nie stosuje się do podmiotów dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Reasumując, dokonana przez Wnioskodawcę dostawa gruntów, nabytych na podstawie darowizny, wykorzystywanych jako grunty rolne, podzielonych następnie na działki budowlane, jest czynnością podlegającą uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług i jako taka podlega opodatkowaniu.

Należy również zauważyć, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego zapadły w indywidualnych sprawach i nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie zawartego we wniosku ORD-IN z dnia 25 października 2007 r. pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.