ILPP1/443-378/10-4/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2010 r. (data wpływu 30 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2010 r. (data wpływu 28 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 30 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 maja 2010 r. (data wpływu 28 maja 2010 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 1996 Wnioskodawczyni razem z mężem zakupiła prywatnie do majątku osobistego działkę o pow. 0,3315 ha. W planie zagospodarowania przestrzennego teren ten przeznaczony był pod budownictwo jednorodzinne - szeregowe lub wolnostojące. Teren ten małżonkowie chcieli przeznaczyć pod budowę dla córek. Ze względu na potrzeby finansowe rodziny z tej działki odsprzedali:

* w roku 1997 - 1 działkę o pow. 0,0482 ha,

* w roku 1998 - 2 działki o pow. kolejno 0,0424 ha i 0,0349 ha,

* w roku 1999 - 1 działkę o pow. 0,0273 ha,

a pozostały teren miał być przeznaczony pod budowę dla córek.

Jak wskazała Zainteresowana, życie zweryfikowało te plany - 1 z córek mieszka w X, a druga dobudowała (z kredytu mieszkaniowego) mieszkanie przy zakładzie. Małżonkowie myśleli o budowie domu dla nich i córki z jej rodziną, ale w wyniku poważnego kryzysu finansowego jaki dotknął ich budżet domowy, zmuszeni są sprzedać pozostały teren.

Wątpliwości Wnioskodawczyni, czy w opisanej sytuacji będzie zmuszona zapłacić podatek VAT, dotyczą 2 wariantów: sprzedaż całości 1 klientowi lub też w zależności od ilości potencjalnych nabywców 2 lub 3 klientom.

Jednocześnie Zainteresowana nadmieniła, że do 5 stycznia 2010 r. miała status osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą niezwiązaną z obrotem nieruchomościami ani gruntem. Obecnie jest na emeryturze, a od marca 2010 r. pracuje na 1/8 etatu. Mąż Wnioskodawczyni ma status rolnika - posiada 1,82 ha i nie czerpie z tego tytułu dochodów.

Środki uzyskane ze sprzedaży małżonkowie zamierzają przeznaczyć na cele osobiste.

Z uzupełnienia do wniosku z dnia 24 maja 2010 r. wynika, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowego terenu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle:

sprzedaż tych działek nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, w przedmiotowej sprawie podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż majątku nabytego na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż w roku 1996 Wnioskodawczyni razem z mężem zakupiła prywatnie do majątku osobistego działkę o pow. 0,3315 ha. W planie zagospodarowania przestrzennego teren ten przeznaczony był pod budownictwo jednorodzinne - szeregowe lub wolnostojące. Teren ten małżonkowie chcieli przeznaczyć pod budowę dla córek. Ze względu na potrzeby finansowe rodziny z tej działki odsprzedali:

* w roku 1997 - 1 działkę o pow. 0.0482 ha,

* w roku 1998 - 2 działki o pow. kolejno 0.0424 ha i 0.0349 ha,

* w roku 1999 - 1 działkę o pow. 0.0273 ha,

a pozostały teren miał być przeznaczony pod budowę dla córek.

Jak wskazała Zainteresowana, życie zweryfikowało te plany - 1 z córek mieszka w X, a druga dobudowała (z kredytu mieszkaniowego) mieszkanie przy zakładzie. Małżonkowie myśleli o budowie domu dla nich i córki z jej rodziną, ale w wyniku poważnego kryzysu finansowego jaki dotknął ich budżet domowy, zmuszeni są sprzedać pozostały teren. Wątpliwości Wnioskodawczyni, czy w opisanej sytuacji będzie zmuszona zapłacić podatek VAT, dotyczą 2 wariantów: sprzedaż całości 1 klientowi lub też w zależności od ilości potencjalnych nabywców 2 lub 3 klientom. Jednocześnie Zainteresowana nadmieniła, że do 5 stycznia 2010 r. miała status osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą niezwiązaną z obrotem nieruchomościami ani gruntem. Obecnie jest na emeryturze, a od marca 2010 r. pracuje na 1/8 etatu. Mąż Wnioskodawczyni ma status rolnika - posiada 1,82 ha i nie czerpie z tego tytułu dochodów. Środki uzyskane ze sprzedaży małżonkowie zamierzają przeznaczyć na cele osobiste.

Ponadto, Zainteresowana nie wykorzystywała przedmiotowego gruntu w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazany grunt nie był też udostępniany osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze. Grunt ten został podzielony w roku 1996 na 8 działek, z tego obecnie zostały 4 działki. Wnioskodawczyni nie posiada innych gruntów, które zamierzałaby w przyszłości sprzedać.

Grunt spełnia definicję towaru, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowanej nie można jednak uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami, nie można stwierdzić bowiem, iż nabywając wraz z mężem grunt działała w charakterze handlowca. Mając na uwadze cel nabycia przedmiotowego gruntu - potrzeby własne (budowa domów), nie można uznać, że nieruchomość tą zakupiono na potrzeby dalszej odsprzedaży.

Należy również zaznaczyć, iż w przypadku gdy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego - nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę jednorodzinną, a czynność tą wykona jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja ta nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazała, iż nie wykorzystywała ww. gruntu do prowadzenia działalności gospodarczej ani rolniczej, jak również nie był on przedmiotem umowy dzierżawy lub użyczenia. Powyższe dowodzi, iż wskazany grunt nie był wykorzystywany w celach zarobkowych.

Reasumując, Wnioskodawczyni dokonując transakcji sprzedaży gruntu nabytego na cele budowy domów, nie wykorzystywanego w działalności gospodarczej, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej. Tym samym, dostawa przedmiotowego gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna wydana Wnioskodawczyni nie wywiera skutku prawnego dla jej męża.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.