ILPP1/443-374/12-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, reprezentowanej przez pełnomocnika doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy wyposażenia oraz towarów - jest prawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy wyposażenia oraz towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (...). W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni prowadziła sklep z artykułami monopolowymi w L. Zainteresowana jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni prowadziła przedsiębiorstwo w dwóch lokalach użytkowanych na podstawie umów najmu - w pawilonie handlowym (sklepie monopolowym) położonym w L. oraz biurze prowadzonym w L. W skład przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni wchodziły m.in., będące własnością Wnioskodawczyni, wyposażenie pawilonu handlowego i wyposażenie biura oraz towary handlowe. W skład przedsiębiorstwa Zainteresowanej wchodziły ponadto prawa majątkowe do znaków towarowych, w tym prawo do znaku słowno-graficznego " (...)" potwierdzone pismem Urzędu Patentowego Rzeczpospolitej Polskiej nr (...) z dnia 11 kwietnia 2011 r. oraz prawo do korzystania ze znaku towarowego " (...)", wynikające z umowy o używanie logo stowarzyszenia " (...)" zawartej dnia 1 stycznia 2012 r. pomiędzy Wnioskodawczynią a Stowarzyszeniem (...)".

W dniu 23 marca 2012 r. Wnioskodawczyni zawarła z podmiotem niepowiązanym z nim osobowo ani kapitałowo, działającym w formie spółki z o.o. (dalej: "Nabywca") umowę inwestycyjną (dalej: "Umowa Inwestycyjna"), na mocy której Wnioskodawczyni, w zamian za cenę określoną w umowie, zobowiązał się przenieść na Nabywcę własność wyposażenia pawilonu handlowego w L., w którego skład wchodzą 2 kompletne stanowiska komputerowe wraz z oprogramowaniem, w tym komputery, monitory, klawiatury, czytniki kodów kreskowych (symbol), systemy operacyjne (...); kompletny system monitoringu, w tym rejestrator, telewizor, kamera zewnętrzna, kamera wewnętrzna i zabudowa meblowa lady z ekspozytorami szklanymi (dalej łącznie: "Wyposażenie") oraz własność części towarów handlowych należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni (dalej: "Towary"). Pozostałe towary handlowe wchodzące w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni zostały przez Zainteresowaną sprzedane innemu nabywcy.

Poza wymienionym powyżej Wyposażeniem oraz Towarami, Wnioskodawczyni nie przeniesie na rzecz Nabywcy żadnych innych składników majątkowych ani żadnych zobowiązań.

Transakcja przeniesienia na rzecz Nabywcy własności Wyposażenia oraz Towarów nie obejmuje w szczególności przeniesienia:

W dniu 3 kwietnia 2012 r. pomiędzy Wnioskodawczynią a innym niż Nabywca podmiotem (dalej: "Nabywca Znaków") została zawarta umowa sprzedaży praw do prawa ochronnego na znak towarowy " (...)", natomiast w dniu 4 kwietnia 2012 pomiędzy Wnioskodawczynią i Stowarzyszeniem (...)" a Nabywcą Znaków została zawarta umowa trójstronna przelewu praw i obowiązków z umowy na używanie logo stowarzyszenia " (...)".

Nabywca zamierza prowadzić sklep monopolowy przy wykorzystaniu Wyposażenia oraz Towarów nabytych od Wnioskodawczyni. W tym celu jednak Nabywca będzie musiał zawrzeć umowę najmu pawilonu handlowego, w którym prowadzony będzie sklep. Nabywca musi ponadto pozyskać pracowników. Może przeprowadzić otwartą rekrutację bądź zaproponować zatrudnienie byłym pracownikom Wnioskodawczyni.

W przypadku chęci korzystania z tych samych znaków towarowych, z których korzystała Wnioskodawczyni, Nabywca będzie musiał negocjować i zawrzeć umowy dotyczące tych znaków z podmiotami, które są obecnie uprawnione do dysponowania nimi. Sklep monopolowy prowadzony będzie przez Nabywcę pod inną niż dotychczas nazwą (nazwa indywidualizująca (...) nie została na niego przeniesiona). W efekcie nie jest przesądzone, że Nabywca będzie prowadził sklep monopolowy w analogicznym kształcie jak Wnioskodawczyni, w szczególności, że utrzyma dotychczasową klientelę Zainteresowanej.

Wnioskodawczyni pragnie dodatkowo zaznaczyć, że przy nabyciu elementów Wyposażenia oraz Towarów, Zainteresowanej przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego, a Wnioskodawczyni z tego prawa skorzystała.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przeniesienie przez Wnioskodawczynię na rzecz Nabywcy własności Wyposażenia oraz Towarów na podstawie umowy sprzedaży zawartej z Nabywcą podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przeniesienie na rzecz Nabywcy własności Wyposażenia oraz Towarów na podstawie umowy sprzedaży zawartej z Nabywcą podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

1. Transakcja przeniesienia własności Wyposażenia oraz Towarów stanowi odpłatną dostawę towarów.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: "ustawa VAT"), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Pojęcie dostawy towarów definiuje art. 7 ust. 1 ustawy VAT, zgodnie z którym przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle powyższych regulacji, za odpłatną dostawę towarów należy uznać co do zasady czynność, w ramach której zostaje przeniesione prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Na podstawie Umowy Inwestycyjnej, Wnioskodawczyni zobowiązała się do przeniesienia na Nabywcę prawa własności Wyposażenia oraz Towarów za cenę określoną dla poszczególnych składników majątkowych w tej umowie. Natomiast Nabywca zobowiązał się, że Wyposażenie oraz Towary kupi za wskazaną cenę. Wnioskodawczyni i Nabywca zawarli więc umowę sprzedaży w rozumieniu Kodeksu cywilnego.

Dodatkowo, Wnioskodawczyni zastrzegła sobie własność Wyposażenia oraz Towarów, aż do momentu uiszczenia ceny wskazanej w Umowie Inwestycyjnej. Obecnie Wnioskodawczyni oczekuje na uiszczenie przez Nabywcę ceny Wyposażenia i Towarów. Z momentem uiszczenia przez Nabywcę na rzecz Wnioskodawczyni ceny wskazanej w Umowie Inwestycyjnej na Nabywcę zostanie przeniesione prawo własności Wyposażenia i Towarów.

Nabywca uzyskał już prawo rozporządzania jak właściciel (w sensie ekonomicznym) Wyposażeniem i Towarami, które zostały mu przez Wnioskodawczynię wydane, co zostało potwierdzone wystawionymi przez Wnioskodawczynię fakturami VAT.

Wobec powyższego, nie ulega wątpliwości, że transakcja przeniesienia na rzecz Nabywcy, w zamian za wynagrodzenie, własności Wyposażenia oraz Towarów mieści się w zakresie definicji odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT.

2. Przeniesienie własności Wyposażenia oraz Towarów nie stanowi dostawy towarów używanych, w stosunku do których nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, zwalania się od podatku VAT dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przez "towary używane rozumie się, zgodnie z art. 43 ust. 2 ustawy VAT, ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Powyższe oznacza, że aby skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, muszą zostać spełnione łącznie dwie przesłanki:

* przedmiotem dostawy są rzeczy ruchome, które były używane przez podatnika co najmniej przez pół roku oraz

* w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przedmiotem transakcji przeniesienia własności Wyposażenia oraz Towarów są rzeczy ruchome, które były używane przez Wnioskodawczynię co najmniej przez pół roku, jednak przy nabyciu Wyposażenia oraz Towarów, Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z którego skorzystała.

Wobec powyższego, transakcja przeniesienia własności Wyposażenia oraz Towarów nie stanowi dostawy towarów używanych, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, tym samym nie podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie tego przepisu.

3. Przeniesienie własności Wyposażenia oraz Towarów nie stanowi transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

Przepis art. 6 pkt 1 ustawy VAT stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

3.1.Przeniesienie własności Wyposażenia oraz Towarów nie stanowi transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy VAT nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa". W art. 4a pkt 3 "przedsiębiorstwo" definiuje natomiast ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z tym przepisem, "przedsiębiorstwo" oznacza przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie powyższego można wnioskować, że dla potrzeb ustaw podatkowych, należy się posługiwać definicją przedsiębiorstwa zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (dalej: "Kodeks cywilny"). Przepis ten stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Analiza powyższej definicji pozwala wyodrębnić następujące kryteria uznania zespołu składników za przedsiębiorstwo:

* istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych oraz

* zespół ten jest na tyle zorganizowany, że możliwe jest w jego oparciu prowadzenie działalności.

Oznacza to, że składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Definicja przedsiębiorstwa zawarta w Kodeksie cywilnym wyraźnie wskazuje na organizacyjną stronę przedsięwzięcia gospodarczego ("zorganizowany zespół") konieczną do pełnienia funkcji przedsiębiorstwa, jaką jest prowadzenie działalności gospodarczej. W konsekwencji, przeniesienie własności przedsiębiorstwa polegać powinno na przeniesieniu zorganizowanego przedsięwzięcia gospodarczego. Za przeniesienie przedsiębiorstwa nie można natomiast uznać przeniesienia zbioru składników majątkowych (Wyposażenia i Towarów), których łącznikiem jest jedynie okoliczność, że są zgromadzone w jednym lokalu.

Przedmiotem transakcji zbycia przedsiębiorstwa wyłączonej z opodatkowania VAT powinien być połączony funkcjonalnie zespół składników, a nie konkretnie wskazane składniki wchodzące uprzednio w skład innego przedsiębiorstwa. Przeniesienie własności przedsiębiorstwa polega zatem na przeniesieniu w pełni funkcjonalnej i samodzielnej jednostki organizacyjnej, która jest zdolna do realizowania celów gospodarczych.

Dodatkowo, funkcjonalne rozumienie przedsiębiorstwa potwierdza art. 55¹ Kodeksu cywilnego, który wprowadza zasadę, zgodnie z którą czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa.

Transakcja przeniesienia na Nabywcę własności Wyposażenia oraz Towarów, będąca przedmiotem niniejszego wniosku, obejmuje jedynie własność Wyposażenia pawilonu handlowego w L., w którego skład wchodzą 2 kompletne stanowiska komputerowe wraz z oprogramowaniem, w tym komputery, monitory, klawiatury, czytniki kodów kreskowych (symbol), systemy operacyjne (...), kompletny system monitoringu, w tym rejestrator, telewizor, kamera zewnętrzna, kamera wewnętrzna i zabudowa meblowa lady z ekspozytorami szklanymi oraz własność części Towarów handlowych.

Poza zakresem transakcji pozostają wszelkie inne aktywa i pasywa przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni, w szczególności następujące elementy, o których mowa w art. 55² Kodeksu cywilnego:

Definicja przedsiębiorstwa sformułowana w Kodeksie cywilnym wymaga, by zespół składników majątkowych był na tyle zorganizowany, że możliwe jest w jego oparciu prowadzenie działalności gospodarczej. Trudno sobie natomiast wyobrazić prowadzenie działalności gospodarczej przy wykorzystaniu wyłącznie Wyposażenia lokalu (jednak bez lokalu) i Towarów (jednak bez personelu, który mógłby te towary sprzedawać).

Do prowadzenia działalności gospodarczej jest bowiem bezwzględnie niezbędne w szczególności pozyskanie lokalu (nabycie lub uzyskanie do niego prawa na innej podstawie) oraz zatrudnienie pracowników. Ponadto, przedsiębiorstwo musi posiadać własną nazwę indywidualizującą, środki finansowe oraz księgi rachunkowe. W odniesieniu do zbioru składników materialnych, który stanowią Wyposażenie oraz Towary, nie można więc mówić o istnieniu przedsiębiorstwa. Nie powinno zatem budzić żadnych wątpliwości, że nabyte przez Nabywcę składniki majątkowe (Wyposażenie oraz Towary) nie stanowią zespołu składników materialnych i niematerialnych, który jest na tyle zorganizowany, że możliwe jest w jego oparciu prowadzenie działalności gospodarczej. Wobec powyższego, uznać należy, że transakcja przeniesienia własności Wyposażenia oraz Towarów nie stanowi transakcji zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa art. 6 pkt 1 ustawy VAT, a tym samym nie stanowi transakcji pozostającej poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT na podstawie tego przepisu.

Stanowisko Wnioskodawczyni znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, przykładowo:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 6 marca 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-850/11-2/PR), w której organ podatkowy podkreślił, że: "Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej."

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 października 2009 r. (sygn. IPPP1-443-686/09-4/JL), w której organ podatkowy uznał, że: "składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. (...) Zatem, przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

3.2.Przeniesienie własności Wyposażenia oraz Towarów nie stanowi transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "zorganizowanej części przedsiębiorstwa" definiuje art. 2 pkt 27e ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Analiza powyższej definicji pozwala wyodrębnić następujące kryteria, których łączne spełnienie pozwala uznać zespół składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa:

* musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

* zespół ten powinien być organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie.

Wyodrębniony zespół składników powinien ponadto spełniać dodatkowe kryteria, mianowicie:

* składniki przedsiębiorstwa przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania.

Dla określenia danego zbioru składników majątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie wystarczy, że stanowią one zebraną masę majątkową, ale masa ta musi odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym w razie zaistnienia takiej potrzeby. Mając powyższe na uwadze, uznać należy, że transakcja przeniesienia własności Wyposażenia oraz Towarów nie stanowi transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Należy wskazać, iż transakcja ta nie spełnia następujących przesłanek:

a) Brak zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań

Aby można było uznać zespół składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w jego skład muszą wchodzić składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania.

Jak wskazano w opisie zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego wniosku, przedmiotowa transakcja obejmuje przeniesienie przez Wnioskodawczynię na rzecz Nabywcy własności Wyposażenia pawilonu handlowego w L., w którego skład wchodzą 2 kompletne stanowiska komputerowe wraz z oprogramowaniem, w tym komputery, monitory, klawiatury, czytniki kodów kreskowych (symbol), systemy operacyjne (...); kompletny system monitoringu, w tym rejestrator, telewizor, kamera zewnętrzna, kamera wewnętrzna i zabudowa meblowa lady z ekspozytorami szklanymi oraz własności części Towarów handlowych. Pozostała część towarów handlowych należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni została przez Zainteresowaną sprzedana innemu nabywcy.

W orzecznictwie sądów i interpretacjach organów podatkowych podkreśla się, że warunek przeniesienia składników niematerialnych, w tym zobowiązań, uważa się za spełniony, gdy przedmiotem zbycia są wszystkie te umowy, wierzytelności i zobowiązania, które są niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej przez zbywaną część przedsiębiorstwa.

Transakcja przeniesienia na rzecz Nabywcy własności Wyposażenia oraz Towarów nie obejmuje swoim zakresem przeniesienia na rzecz Nabywcy żadnych zobowiązań przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni (w tym także zobowiązań wynikających z umów z pracownikami), ani żadnych innych składników niematerialnych, takich jak prawa do znaków towarowych, tajemnice przedsiębiorstwa, know-how, kontakty czy dokumenty związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, które są niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej.

Oznacza to, że w ramach omawianej transakcji dochodzi do przeniesienia własności jedynie składników materialnych.

W ocenie Wnioskodawczyni, fakt, że składniki niematerialne, w tym zobowiązania, nie są przedmiotem transakcji przeniesienia własności Wyposażenia oraz Towarów w decydujący sposób wyłącza możliwość uznania zbywanych składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

b) Brak wyodrębnienia organizacyjnego

Konieczność istnienia wyodrębnienia organizacyjnego oznacza, że składniki będące przedmiotem transakcji powinny stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa w dotychczasowym przedsiębiorstwie. Innymi słowy, z treści art. 2 pkt 27e ustawy VAT wynika, że wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej dotychczasowego przedsiębiorstwa jako "odrębny" dział, wydział, oddział itp. Dodatkowo organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

W ocenie Wnioskodawczyni, uznać należy, że elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących wyodrębnioną organizacyjnie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinien być także czynnik ludzki, a więc aktywa pracownicze.

Wobec powyższego uznać należy, że będące przedmiotem transakcji Wyposażenie oraz Towary nie stanowią wyodrębnionej organizacyjnie części przedsiębiorstwa. Wyposażenie oraz Towary były integralną częścią Przedsiębiorstwa i jednym z elementów niezbędnych do jego prowadzenia. Wyposażenie i Towary nie mogłyby jednak samodzielnie generować przychodów i kosztów.

Powyższą argumentację dodatkowo wzmacnia okoliczność, iż w przedsiębiorstwie Wnioskodawczyni nie miało miejsca żadne formalne ani faktyczne wyodrębnienie jakiejkolwiek jego części. Innymi słowy, Wyposażenie oraz Towary nie stanowiły odrębnej części przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni, a były istotnymi składnikami tego przedsiębiorstwa, na które składali się także pracownicy, lokal, środki pieniężne, prawa do znaków towarowych, know-how czy księgi rachunkowe i dokumenty związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

c) Brak wyodrębnienia finansowego

W odniesieniu do wyodrębnienia finansowego praktyka organów podatkowych wypracowała jednolite stanowisko, zgodnie z którym wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zatem, w sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części.

W sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku nie jest to możliwe, gdyż dla całego przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni prowadzona była jedna ewidencja rachunkowa, w ramach której nie wyodrębniono części tego przedsiębiorstwa. Wnioskodawczyni nie prowadziła natomiast ewidencji zdarzeń gospodarczych umożliwiającej przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zbywanych Wyposażenia i Towarów.

Transakcja przeniesienia własności Wyposażenia oraz Towarów, będąca przedmiotem niniejszego wniosku, nie obejmuje ponadto przeniesienia ksiąg rachunkowych czy dokumentów związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa. W konsekwencji, w żadnym wypadku nie można mówić o samodzielności finansowej składników stanowiących przedmiot omawianej transakcji.

Nie do zaakceptowania byłby więc zdaniem Wnioskodawczyni pogląd, zgodnie z którym Wyposażenie oraz nabyte przez Nabywcę Towary handlowe generują samodzielne przychody i koszty. Bowiem na wynik finansowy przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni wpływały w sposób oczywisty także takie elementy jak element majątkowy, znaki towarowe czy czynnik ludzki (pracowniczy).

d) Brak wyodrębnienia funkcjonalnego

Wyodrębnienie funkcjonalne oznacza przeznaczenie danego zespołu składników majątkowych i niemajątkowych do realizacji określonych zadań gospodarczych. Powszechnie podkreśla się, że zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo, zdolne do samodzielnego wykonywania zadań gospodarczych, do realizacji których służy w ramach istniejącego przedsiębiorstwa.

Z powyższym kryterium nierozerwalnie związane są pozostałe wymogi definicyjne przedsiębiorstwa, a mianowicie wymogi, aby:

* składniki przedsiębiorstwa przeznaczone były do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* przenoszony zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania.

Powyższe oznacza, że aby transakcja przeniesienia własności składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa stanowiła zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy VAT, składniki te muszą stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służyły w strukturze przedsiębiorstwa.

W konsekwencji, uznać należy, że stanowiące przedmiot omawianej transakcji Wyposażenie, w którego skład wchodzą 2 kompletne stanowiska komputerowe wraz z oprogramowaniem, w tym komputer, monitor, klawiatura, czytnik kodów kreskowych (symbol), system operacyjny (...), kompletny system monitoringu, w tym rejestrator, telewizor, kamera zewnętrzna, kamera wewnętrzna i zabudowa lady meblowej z ekspozytorami szklanymi, a także część Towarów handlowych w żadnym wypadku nie mogą stanowić elementów wystarczających do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej.

Bowiem, jak zostało wskazane wyżej, bez udziału takich składników jak pracownicy, umowa najmu, środki pieniężne, oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo, księgi rachunkowe i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej Nabywca nie byłby, ani nie będzie w stanie w oparciu o same tylko elementy Wyposażenia i Towarów prowadzić samodzielnego przedsiębiorstwa. Oznacza to, że stanowiące przedmiot transakcji Wyposażenie oraz Towary nie stanowią zespołu składników, który był lub jest na tyle wyodrębniony funkcjonalnie, że jedynie w oparciu o nie możliwe było lub jest prowadzenie działalności gospodarczej.

Tym samym należy wskazać, że w przedsiębiorstwie Wnioskodawczyni nie doszło do niezbędnego wyodrębnienia funkcjonalnego Wyposażenia oraz Towarów, w efekcie którego składniki stanowiące przedmiot transakcji stanowiły lub mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania.

e) Stanowisko organów podatkowych

Mając na uwadze przedstawioną powyżej argumentację, uznać należy, że przeniesienie własności Wyposażenia oraz Towarów nie stanowi transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy VAT, a tym samym nie stanowi transakcji pozostającej poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT na podstawie tego przepisu i powinno zostać opodatkowane podatkiem VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, przykładowo:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 marca 2012 r. (sygn. IPPP1/443-1773/11-2/BH), w której organ podatkowy wskazał, że:

"Zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest zatem możliwe tylko w przypadku, gdy na nabywcę zostaną przeniesione także wszystkie należności i zobowiązania wcześniej jej przypisane ".

W tej samej interpretacji organ podatkowy stanął na stanowisku, że:

"zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy."

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 maja 2011 r. (sygn. IPTPP2/443-30/11-3/BM), w której organ podatkowy uznał, że:

"O wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział, itp."

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 marca 2012 r. (sygn. IBPP3/443-1308/11/LG), w której organ podatkowy stanął na stanowisku, że:

"nie wystarczy, że ze względu na pewną samodzielność pod względem technicznym, czy nawet organizacyjnym, zespół składników majątkowych mógłby potencjalnie stanowić odrębne przedsiębiorstwo bądź zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia pewnych składników majątkowych przedsiębiorstwa."

4. Podsumowanie

Podsumowując w opinii Wnioskodawczyni transakcja przeniesienia własności Wyposażenia oraz Towarów na podstawie umowy sprzedaży zawartej z Nabywcą:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Interpretując zawarty w artykule art. 7 ustawy zwrot "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy podkreślić, iż jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Przez sprzedaż, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Stosownie bowiem do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa, jak również zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży.

Jednakże o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Zaznaczyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa". Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to dostawa realizowana do innego podmiotu (np. spółki prawa handlowego lub cywilnego), nie będzie podlegała przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 55² k.c., którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Według art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Przedsiębiorstwo, czy też zorganizowana część przedsiębiorstwa jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, iż najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Zatem zbywany majątek można uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa tylko wówczas, gdy stanowi on zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 43 ust. 2 ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Z opisanego zdarzenia wynika, iż Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (...). Wnioskodawczyni prowadziła przedsiębiorstwo w dwóch lokalach użytkowanych na podstawie umów najmu - w pawilonie handlowym (sklepie monopolowym) położonym w L. oraz biurze prowadzonym w L. W skład przedsiębiorstwa wchodziły m.in. wyposażenie pawilonu handlowego i wyposażenie biura oraz towary handlowe. Ponadto prawa majątkowe do znaków towarowych, w tym prawo do znaku słowno-graficznego " (...)" oraz prawo do korzystania ze znaku towarowego " (...)", wynikające z umowy zawartej dnia 1 stycznia 2012 r. W dniu 23 marca 2012 r. Wnioskodawczyni zawarła z podmiotem niepowiązanym z Nią osobowo ani kapitałowo działającym w formie spółki z o.o., tj. Nabywcą, umowę inwestycyjną, na mocy której w zamian za cenę określoną w umowie, zobowiązał się przenieść na Nabywcę własność wyposażenia pawilonu handlowego w L, w którego skład wchodzą 2 kompletne stanowiska komputerowe wraz z oprogramowaniem, w tym komputery, monitory, klawiatury, czytniki kodów kreskowych (symbol), systemy operacyjne (...); kompletny system monitoringu, w tym rejestrator, telewizor, kamera zewnętrzna, kamera wewnętrzna i zabudowa meblowa lady z ekspozytorami szklanymi, tj. "Wyposażenie" oraz własność części towarów handlowych należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni, tj. "Towary". Pozostałe towary handlowe wchodzące w skład przedsiębiorstwa zostały sprzedane innemu nabywcy. Poza wymienionymi powyżej Wyposażeniem oraz Towarami, Wnioskodawczyni nie przeniesie na rzecz Nabywcy żadnych innych składników majątkowych ani żadnych zobowiązań. Transakcja przeniesienia na rzecz Nabywcy własności Wyposażenia oraz Towarów nie obejmuje w szczególności przeniesienia:

* praw i obowiązków wynikających z umów z pracownikami przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni. W związku z zaprzestaniem prowadzenia sklepu, Zainteresowana wypowiedziała umowy o pracę dotychczasowym pracownikom tam zatrudnionym,

* praw i obowiązków wynikających z umowy najmu pawilonu handlowego położonego w L.,

* praw i obowiązków wynikających z umowy najmu biura położonego w L.,

* oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo, w szczególności nazwy (...),

* tajemnic przedsiębiorstwa,

* know-how przedsiębiorstwa,

* ksiąg rachunkowych i dokumentów związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa,

* środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych przedsiębiorstwa,

* praw majątkowych do znaku towarowego " (...)",

* praw do korzystania ze znaku towarowego " (...)".

W dniu 3 kwietnia 2012 r. pomiędzy Wnioskodawczynią a innym niż Nabywca podmiotem, tj. Nabywcą Znaków, została zawarta umowa sprzedaży praw do prawa ochronnego na znak towarowy " (...)", natomiast w dniu 4 kwietnia 2012 r. pomiędzy Wnioskodawczynią i Stowarzyszeniem (...)" a Nabywcą Znaków została zawarta umowa trójstronna przelewu praw i obowiązków z umowy na używanie logo stowarzyszenia " (...)". Nabywca zamierza prowadzić sklep monopolowy przy wykorzystaniu Wyposażenia oraz Towarów nabytych od Wnioskodawczyni. W tym celu jednak Nabywca będzie musiał zawrzeć umowę najmu pawilonu handlowego, w którym prowadzony będzie sklep. Nabywca musi ponadto pozyskać pracowników. Może przeprowadzić otwartą rekrutację bądź zaproponować zatrudnienie byłym pracownikom Wnioskodawczyni. W przypadku chęci korzystania z tych samych znaków towarowych, z których korzystała Wnioskodawczyni, Nabywca będzie musiał negocjować i zawrzeć umowy dotyczące tych znaków z podmiotami, które są obecnie uprawnione do dysponowania nimi. Sklep monopolowy prowadzony będzie przez Nabywcę pod inną niż dotychczas nazwą (nazwa indywidualizująca (...) nie została na niego przeniesiona). W efekcie nie jest przesądzone, że Nabywca będzie prowadził sklep monopolowy w analogicznym kształcie jak Wnioskodawczyni, w szczególności, że utrzyma dotychczasową klientelę. Zainteresowanej przy nabyciu elementów Wyposażenia oraz Towarów, przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego, a Wnioskodawczyni z tego prawa skorzystała. Zainteresowana jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, iż określona we wniosku dostawa Wyposażenia oraz Towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż przedmiotowa dostawa towarów i wyposażenia nie może być uznana za transakcję sprzedaży przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotem dostawy nie są bowiem m.in. oznaczenia indywidualizujące przedsiębiorstwo (nazwa), prawa wynikające z umów najmu lokali, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi rachunkowe oraz prawa majątkowe związane ze znakami towarowymi. Przesądza to o braku dostawy niezbędnych składników określonych w art. 55¹ k.c., i uniemożliwia uznanie opisanej transakcji za sprzedaż przedsiębiorstwa. W opisanej sprawie nie wystąpi także dostawa zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Sprzedaży opisanych we wniosku elementów Wyposażenia oraz Towarów nie można uznać za funkcjonalną całość, która umożliwiałaby samodzielną realizację zadań gospodarczych. Skutkiem powyższego do opisanej sytuacji nie znajdzie zastosowanie art. 6 pkt 1 ustawy.

Ponadto, sprzedaż elementów wyposażenia oraz towarów związanych z przedsiębiorstwem, nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wnioskodawczyni bowiem w związku z nabyciem towarów i wyposażenia przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, co wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku, na powołanej podstawie.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.