ILPP1/443-367/14-4/MK - Prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na zakup paliwa i eksploatację samochodu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2014 r. (data wpływu 7 maja 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 czerwca 2014 r. (data wpływu 2 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na zakup paliwa i eksploatację samochodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na zakup paliwa i eksploatacji samochodu. Dnia 2 lipca 2014 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego oraz o własne stanowisko w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zainteresowany zwrócił się o wydanie decyzji w oparciu o ustawę z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, w sprawie samochodu ciężarowego, który posiada i wykorzystuje wyłącznie do działalności gospodarczej.

Posiadany przez Wnioskodawcę samochód jest o dopuszczalnej masie całkowitej 3500 kg, posiada dwa rzędy siedzeń do przewozu pracowników, jest oddzielony stałą ścianą od części przeznaczonej do przewozu ładunków i posiada ładowność 1210 kg. Jego stałe miejsce postoju jest w siedzibie firmy.

Interpretacje w Gazecie Podatkowej nowych przepisów o VAT w tym zakresie mówią o tym, że ładowność ma znaczenie, jak również to, że może to być pojazd wielozadaniowy, ale Wnioskodawca ma wątpliwości, czy opisany samochód spełnia te warunki.

Dnia 2 lipca 2014 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, że:

1. Opisany samochód Zainteresowany wykorzystuje na podstawie zakupu potwierdzonego fakturą VAT z dnia 17 listopada 2011 r. od firmy Sp. z o.o., wcześniej był przedmiotem Umowy leasingu.

2. Aktualnie pojazd nie jest użytkowany na podstawie umowy leasingu.

3. Samochód służy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

4. Samochód jest konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu maksymalnie 6 osób łącznie z kierowcą. Wnioskodawca nie zatrudnia osobnego kierowcy, pojazdem kieruje pracownik budowlany. Pierwotna homologacja była na 3 miejsca, ale przed zakupem został przebudowany u dealera na 6 miejsc ze względów oszczędnościowych, żeby nie jechały dwa samochody na budowę. Brygada liczy maksymalnie 6 osób. Wnioskodawca posiada również drugi samochód ciężarowy, który ma 3 miejsca i jest wykorzystywany w przypadku, gdy potrzeba mniej osób na budowie.

5. Samochód, o którym mowa we wniosku, to pojazd który wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca posiada dokumenty wydane zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.

6. Wnioskodawca posiada samochód osobowy.

7. Pojazd jest stale nadzorowany pod kątem używania go wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Kluczyki do pojazdów znajdują się w zamkniętym schowku w warsztacie, wydawane są pracownikowi o godzinie 7.00 i zwracane po zakończeniu pracy. Dostęp do schowka ma tylko pracodawca. Samochody po godzinach pracy są garażowane tylko na posesji zakładu.

8. Wnioskodawca nie składał informacji VAT-26.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (określone ostatecznie w piśmie z dnia 30 czerwca 2014 r.).

Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwać pełne odliczenie VAT od wydatków na zakup paliwa i eksploatacji samochodu, jeśli nie będzie prowadził ewidencji przebiegu pojazdu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie przysługuje pełne odliczenie podatku VAT bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, ponieważ Zainteresowany wykorzystuje i wykorzystywał wnioskowany samochód tylko i wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej tak samo jak drugi samochód, który ma jeden rząd siedzeń i dla Wnioskodawcy niczym się one nie różnią w zakresie używania ich do prowadzenia działalności. Przedtem Wnioskodawca mógł jednakowo odliczać podatek VAT, a dlaczego teraz by nie mógł. Wnioskowany pojazd jak i drugi z jednym rzędem siedzeń są identycznie przystosowane do przewożenia materiałów, narzędzi i sprzętu w pracach budowlanych, posiadają stałą przegrodę oddzielającą przestrzeń ładunkową od pasażerskiej i spełniają warunki i wymagania zgodne z przepisami prawa o ruchu drogowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą" wprowadzono nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony.

Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 353 z 28 grudnia 2013, str. 51).

Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów o podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. - w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy - do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Zatem, zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób "mieszany".

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych".

Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony - ze względu na swoje cechy konstrukcyjne - służy co do zasady użytkowi "mieszanemu", a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

I tak, w myśl art. 86a ust. 3 ustawy - przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Jak wynika z art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

#8210; jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Jak stanowi art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

Mocą art. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej od dnia 1 kwietnia 2014 r. do ustawy o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 34 wprowadzono definicję pojazdów samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.)"pojazd samochodowy" to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że "samochodem osobowym" jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Z powyższego wynika, że do 30 czerwca 2015 r. - stosownie do ww. art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej - nie można dokonywać odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu pojazdów służących zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, jeśli są to:

Prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu wskazanych w art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej samochodów osobowych oraz innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych przysługiwać będzie zatem dopiero od dnia 1 lipca 2015 r.

Z okoliczności sprawy wynika, że Zainteresowany posiada samochód o dopuszczalnej masie całkowitej 3.500 kg, którego cechują dwa rzędy siedzeń, jest oddzielony stałą ścianą od części przeznaczonej do przewozu ładunków i posiada ładowność 1.210 kg. Wnioskodawca wskazuje, że miejscem postoju samochodu jest siedziba firmy. Samochód został nabyty początkowo umową leasingu, lecz po jego zakończeniu Wnioskodawca zakupił tenże samochód co potwierdza faktura VAT z dnia 17 listopada 2011 r. Samochód konstrukcyjnie jest przeznaczony do przewozu maksymalnie 6 osób łącznie z kierowcą. Zainteresowany posiada dokumenty dotyczące pojazdu, wydane zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Wnioskodawca posiada także inny samochód osobowy. Opisany we wniosku pojazd jest stale nadzorowany pod kątem używania go wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Kluczyki znajdują się w zamkniętym schowku w warsztacie. Samochód po godzinach pracy garażowany jest tylko na posesji zakładu. Wnioskodawca nie składał informacji VAT-26.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia VAT od wydatków na zakup paliwa i eksploatacji samochodu, gdy Zainteresowany nie będzie prowadził ewidencji przebiegu pojazdu.

Mając na względzie powołane przepisy prawa wskazać należy, że Wnioskodawca nie jest uprawniony do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT wynikającego z zakupu paliwa i eksploatacji samochodu. Powyższe wynika z faktu, że prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od zakupów, o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy, dotyczy jedynie sytuacji, gdy pojazdy samochodowe wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej lub konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10-osób (łącznie z kierowcą), jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie prawo o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie. Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, jeżeli sposób wykorzystywania pojazdu potwierdzony jest ewidencją przebiegu pojazdu lub jeżeli konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością jest nieistotne. Przy czym do tych ostatnich należą pojazdy określone w art. 86a ust. 9 ustawy, których wymagania zostały potwierdzone w sposób określony w art. 86a ust. 10 ustawy. W niniejszej sprawie kluczowe dwa wymagania - zdefiniowane w art. 86a ust. 3 ustawy - nie zostały spełnione. Opisany we wniosku pojazd samochodowy nie jest wykorzystywany wyłącznie na cele działalności gospodarczej (art. 86a ust. 2 ustawy), gdyż względem pojazdu - jak wskazał w pytaniu Wnioskodawca - nie będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu (art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy), a sama konstrukcja pojazdu (2 rzędy siedzeń i 6 miejsc siedzących) umożliwia wykorzystanie tego pojazdu do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż nie jest on - ze względu na posiadanie więcej niż 1-ego rzędu siedzeń - pojazdem zdefiniowanym w art. 86a ust. 9 ustawy.

Skutkiem powyższego brak jest prawnych przesłanek do zastosowania przez Wnioskodawcę względem opisanego pojazdu pełnego odliczenia podatku VAT wynikającego z zakupu paliwa oraz eksploatacji samochodu.

Podsumowując, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków na zakup paliwa i eksploatację samochodu, gdyż Zainteresowany nie będzie prowadził ewidencji przebiegu pojazdu, a sama konstrukcja pojazdu umożliwia wykorzystanie go do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do uzupełnienia wniosku oraz samego wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.