ILPP1/443-35/14-4/AW - Możliwość zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług do podatnika prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług rachunkowo-księgowych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 2 kwietnia 2014 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-35/14-4/AW Możliwość zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług do podatnika prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług rachunkowo-księgowych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2014 r. (data wpływu 16 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 marca 2014 r. (data wpływu 19 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 marca 2014 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego, zredagowanie zapytania, przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oraz wymaganą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje otworzyć działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu usług księgowych i rachunkowych, i chce prowadzić ją prawidłowo w oparciu o przepisy prawa podatkowego.

Zainteresowany jest księgową pracującą na etacie, zajmuje się na co dzień prowadzeniem ksiąg przychodu i rozchodu oraz prowadzeniem ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca nie posiada licencji księgowej, ani licencji doradcy podatkowego. Zainteresowany zamierza otworzyć działalność polegającą na księgowaniu dokumentów, prowadzeniu ksiąg rachunkowych, sporządzaniu bilansów, list płac oraz deklaracji ZUS. Wnioskodawca nie będzie sporządzać deklaracji podatkowych. Wykonywane czynności Zainteresowany ma zamiar sklasyfikować pod nr PKWiU 74.12.20, tj. usługi w zakresie księgowości z wyjątkiem deklaracji podatkowych.

Wnioskodawca chciałby w oparciu o art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług być zwolniony z odprowadzania podatku od towarów i usług do kwoty 150.000 złotych, której nie jest w stanie, w obecnych realiach, przekroczyć.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z prowadzoną działalnością, Wnioskodawca może zostać zwolniony z odprowadzania podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że wykonuje On zawód księgowej na co dzień, stara się wypełniać swoja pracę należycie, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego.

Dlatego w przyszłości, jeśli oczywiście Zainteresowany otrzyma zgodę Izby Skarbowej, wykonywane czynności będzie wypełniać w ten sam sposób, respektując przepisy i na podstawie wiedzy, którą nabył podczas wieloletniego stażu pracy księgowej. Wnioskodawca uważa, że mógłby prowadzić ww. działalność bez szkody dla przyszłego podatnika.

Na podstawie zaksięgowanych przez Wnioskodawcę dokumentów, podatnik sam sporządzałby deklarację podatkową. Listy płac oraz deklaracje ZUS Zainteresowany sporządzałby na podstawie danych otrzymanych przez podatnika, oczywiście biorąc odpowiedzialność w razie zaistniałego błędu i korygując powstały błąd.

Od prowadzonej działalności Wnioskodawca odprowadzałby składki ZUS, podatek dochodowy oraz ewentualne składki do ZUS i podatki w momencie zatrudnienia pracownika. Powołując się na art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, wykonywane czynności w zakresie księgowości z wyjątkiem deklaracji podatkowych, sklasyfikowane przez Urząd Statystyczny pod numerem PKWiU 74.12.20, podlegają zwolnieniu od podatku VAT do kwoty 150.000 złotych. Dlatego w myśl przepisów, Zainteresowany uważa, że mógłby być zwolniony z odprowadzenia tego podatku. Także przyszła działalność Wnioskodawcy opierałaby się na rzetelnym księgowaniu dokumentów bez sporządzania deklaracji podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów na terytorium kraju;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1.

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2.

odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a.

transakcji związanych z nieruchomościami,

b.

usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c.

usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3.

odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 - art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

a.

prawnicze,

b.

w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c.

jubilerskie.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj. podatkowe, prawne, finansowe, techniczne, inżynierskie i inne. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 - "doradzać" znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakieś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje otworzyć działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu usług księgowych i rachunkowych, polegającą na księgowaniu dokumentów, prowadzeniu ksiąg rachunkowych, sporządzaniu bilansów, list płac oraz deklaracji ZUS. Wnioskodawca nie będzie sporządzać deklaracji podatkowych. Wykonywane czynności Zainteresowany ma zamiar sklasyfikować pod symbolem PKWiU 74.12.20, tj. usługi w zakresie księgowości z wyjątkiem deklaracji podatkowych. Wnioskodawca jest księgową i nie posiada licencji księgowej, ani licencji doradcy podatkowego.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość odnośnie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT z tytułu planowanej działalności gospodarczej.

W związku z wątpliwościami Zainteresowanego dotyczącymi możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku należy rozstrzygnąć, czy wykonywane czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będą miały charakter usług doradczych, które ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT nie korzystają.

W tym celu należy odwołać się do ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1.

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;

2.

prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;

3.

sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;

4.

reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, że zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Natomiast w myśl art. 3 tej ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1.

osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;

2.

adwokaci i radcowie prawni;

3.

biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.).

W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1.

prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;

2.

sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie, w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia podmiotowego, zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. Wobec tego w sytuacji świadczenia jedynie usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy.

W tym miejscu należy podkreślić, że - jak wskazał Wnioskodawca - w ramach wykonywanych czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej zamierza świadczyć usługi polegające na księgowaniu dokumentów, prowadzeniu ksiąg rachunkowych, sporządzaniu bilansów, list płac oraz deklaracji ZUS. Jednakże Wnioskodawca nie będzie sporządzać deklaracji podatkowych.

Podsumowując, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego Zainteresowany będzie korzystał ze zwolnienia podmiotowego wynikającego z art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, do momentu przekroczenia kwoty limitu wartości sprzedaży opodatkowanej, tj. kwoty 150.000 zł, o ile Wnioskodawca nie będzie świadczył usług o charakterze doradczym oraz nie będzie udzielał porad prawnych. Tym samym Zainteresowany nie będzie zobowiązany do odprowadzania podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl