ILPP1/443-342/10-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko reprezentowanej przez pełnomocnika radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2010 r. (data wpływu: 23 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 23 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 2 sierpnia 2008 r. Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość przeznaczoną na cele budownictwa mieszkaniowego. Nabycie nieruchomości nastąpiło od osoby, która z tego tytułu nie była podatnikiem VAT, nabywca zatem nie odliczył podatku VAT przy jej nabyciu.

Zamiarem Wnioskodawczyni była budowa domu jednorodzinnego z przeznaczeniem dla potrzeb mieszkaniowych jednej z małoletnich córek Zainteresowanej. Nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawczynię do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, w szczególności nie była i nie jest przedmiotem umowy najmu czy dzierżawy. w okresie od nabycia nieruchomości zaszły istotne zmiany tak w sytuacji majątkowej rodziny Wnioskodawczyni, jak i sytuacji gospodarczej. Przede wszystkim dał się odnotować wzrost cen usług budowlano-montażowych, który zwiększył prognozowany koszt budowy, pomimo pewnego spadku cen materiałów budowlanych.

Po drugie, odnotowana jest obniżka cen mieszkań na rynku pierwotnym i wtórnym. w związku z tym, Wnioskodawczyni podjęła decyzję o zbyciu działki, do czego przyczyniła się jeszcze okoliczność, iż jedna z córek jest w wieku, w którym rozpocznie naukę w szkole średniej. Zatem Zainteresowana zamierza nabyć mieszkanie, przeznaczone na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych córki, to z kolei, ułatwi jej uczęszczanie do szkoły średniej, bez konieczności codziennych dojazdów z miejsca obecnego zamieszkania. Wnioskodawczyni jest podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w zakresie tłumaczeń z języka francuskiego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dostawa gruntu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dostawa gruntu, będącego przedmiotem zapytania, nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nie będzie przy tej czynności działała w charakterze prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

Przedmiotem opodatkowanie podatkiem od towarów i usług jest odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług. Podatnikiem jest m.in. osoba fizyczna, która dokonuje tych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Działalnością gospodarczą jest działalność produkcyjna, usługowa, handlowa, wykonywanie wolnego zawodu, osiąganie przychodów z rzeczy oraz działalność rolnicza - wyodrębnione z pozostałych form prowadzenia działalności gospodarczej. Aby obciążyć osobę fizyczną ciężarem podatkowym w podatku VAT niezbędnym jest w pierwszym rzędzie ustalenie, że działa ona, jako osoba prowadząca działalność gospodarczą w formie właściwej dla istoty przeprowadzanej transakcji. w niniejszej sprawie Wnioskodawczyni zamierza dokonać dostawy gruntu, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Istotą działalności handlowej nie jest bowiem samo zbywanie towarów, lecz zbywanie takich towarów w tym celu nabytych. Dla oceny spełnienia warunku działalności handlowej istotnym jest zatem badanie zamiaru podatnika w chwili nabycie towaru, a nie w chwili jego dostawy. Stanowisko zbieżne ze stanowiskiem skarżącej w niniejszej sprawie zostało przesądzone w judykaturze. Przede wszystkim wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r. wydany w składzie 7 sędziów NSA sygn. akt i FPS 3/07 przesądził, iż dla uznania, że dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT ustalić należy, czy dokonujący czynności działa w charakterze podatnika podatku VAT. w wyroku tym NSA wypowiedział bowiem tezę: "Jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Jeszcze przed wydaniem tego wyroku NSA dokonał analizy pojęcia "handlowiec" użytego w treści art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wypowiadając tezę: "Pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. w ten sposób opodatkowaniu podlega, chociażby jednorazowo, czynność spełniająca kryteria zaliczenia jej do tak rozumianego pojęcia handel, czyli zrealizowana w formie zorganizowanej sprzedaży towaru, poprzedzonej zakupem dokonanym w celu jego odsprzedaży, wskazująca na zamiar jej kontynuacji w tej formie." - wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt FSK 603/06 - teza 2. NSA wskazał tu na zamiar zbycia istniejący już w chwili nabycia towaru, jako niezbędny element działalności handlowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (...).

Na podstawie powyższych zapisów stwierdzić należy, iż grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją podmiotu wykonującego określoną czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 2 sierpnia 2008 r. nabyła nieruchomość przeznaczoną na cele budownictwa mieszkaniowego. Zainteresowana planowała budowę domu jednorodzinnego z przeznaczeniem dla potrzeb mieszkaniowych jednej z małoletnich córek. Nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawczynię do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, w szczególności nie była i nie jest przedmiotem umowy najmu czy dzierżawy. w okresie od nabycia nieruchomości zaszły istotne zmiany tak w sytuacji majątkowej rodziny Wnioskodawczyni, jak i sytuacji gospodarczej. Zainteresowana podjęła decyzję o zbyciu działki, do czego przyczyniła się jeszcze okoliczność, iż jedna z córek jest w wieku, w którym rozpocznie naukę w szkole średniej. Wnioskodawczyni zamierza nabyć mieszkanie, przeznaczone na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych córki. Wnioskodawczyni jest podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w zakresie tłumaczeń z języka francuskiego.

Z powyższego wynika, iż dostawę nieruchomości uznać należy za transakcję okazjonalną czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w opisanym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawczyni za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl ww. art. 15 ustawy, w odniesieniu do dostawy nieruchomości, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując sprzedaży przedmiotowej nieruchomości działała w takim charakterze.

Nie można bowiem stwierdzić, że w chwili zakupu gruntu zamiarem Wnioskodawczyni była jego późniejsza sprzedaż. Zainteresowana wskazała, iż nabycia dokonała celem budowy domu jednorodzinnego dla jednej z córek. Nie bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest również fakt, iż Wnioskodawczyni nie wykorzystywała przedmiotowej nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta w celu odsprzedaży czy też wykorzystywania w ramach działalności gospodarczej, ale z zamiarem budowy domu, a więc nie w celach handlowych, lecz prywatnych. Wnioskodawczyni sprzedając nieruchomość korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, jeśli nieruchomość nabyta została do celów prywatnych i dokonana transakcja będzie miała charakter incydentalny, stwierdzić należy, że sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczyni i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.