ILPP1/443-336/08-3/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Burmistrza, przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2008 r. (data wpływu: 25 marca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 kwietnia 2008 r. (data wpływu: 10 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy sprzedaży prawa własności nieruchomości gruntowej na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy sprzedaży prawa własności nieruchomości gruntowej na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości. Pismem z dnia 7 kwietnia 2008 r. wniosek został uzupełniony w zakresie oświadczenia Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje przeprowadzić procedurę sprzedaży prawa własności nieruchomości gruntowej rolnej na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości, tj. R. Sp. z o.o., na której posadowione są budynki związane z produkcją rolniczą, stanowiące własność nabywcy.

Z wypisu z rejestru gruntów Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w G. W. wynika, iż w skład działki 6 (...) położonej w Z. o powierzchni 3,2012 ha wchodzą:

* grunty orne R IIIb - 0,4300 ha,

* użytki rolne zabudowane B-R III - 2,7712 ha.

Na części działki znajdują się budynki związane z produkcją rolniczą, stanowiące własność użytkownika wieczystego nieruchomości.

Gmina W. nie posiada aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W uchwalonym Uchwałą Nr X (...) Rady Miejskiej z dnia 11 września 2002 r. studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, działka nr 6 (...) znajduje się częściowo na terenie oznaczonym symbolem G - tereny z wiodącą funkcją przemysłowo gospodarczą, częściowo na terenie oznaczonym symbolem M - tereny z wiodącą funkcją mieszkaniową, częściowo na terenie gruntów rolnych oraz częściowo na terenie łąk.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż prawa własności gruntu na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości jest zwolniona od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży prawa własności gruntu na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości będzie zwolniona od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ponieważ nieruchomość stanowi grunt rolny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 7 ust. 1 ustawy definiuje dostawę towaru jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast towarami w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 32 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu. Z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gruntowej wygasa z mocy prawa uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego.

Sprzedaż na podstawie art. 32 ww. ustawy prawa własności gruntów objętych prawem użytkowania wieczystego, należy traktować jako dostawę towarów, gdyż grunty są towarami w rozumieniu przepisów tej ustawy.

W myśl art. 235 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez użytkownika wieczystego stanowią jego własność; to samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie terenu w użytkowanie wieczyste.

Według § 2 art. 235 Kodeksu cywilnego przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym terenie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.

Przepisy art. 235 Kodeksu cywilnego stanowią wyjątek od zasad wyrażonych w art. 47 § 1 i art. 48, zgodnie z którymi:

* części składowe rzeczy nie mogą być przedmiotem odrębnej własności i innych praw rzeczowych (art. 47 § 1 k.c.),

* z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych - do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 k.c.).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza sprzedać prawo własności gruntu na rzecz obecnego użytkownika wieczystego nieruchomości. Dostawa obejmować będzie wyłącznie grunt, ponieważ jak wynika z powołanych wyżej przepisów właścicielem budynków posadowionych na gruncie jest nabywca nieruchomości (dotychczasowy użytkownik wieczysty). W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy działka przeznaczona do sprzedaży znajduje się częściowo na terenie z wiodącą funkcją przemysłowo gospodarczą, częściowo na terenie z wiodącą funkcją mieszkaniową, częściowo na terenie gruntów rolnych oraz częściowo na terenie łąk. Według wypisu z ewidencji gruntów w skład przedmiotowej działki wchodzą grunty orne oraz użytki rolne zabudowane.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podstawowa podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.). Stosownie do art. 4 ust. 1 tej ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 2).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do jej zadań własnych. W myśl art. 9 ust. 1 cyt. ustawy polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu.

Natomiast ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej nie leży w kompetencji organów podatkowych - art. 3 ust. 1 ustawy dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Mając powyższe na uwadze, transakcja sprzedaży prawa własności nieruchomości gruntowej na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości w części stanowiącej nieruchomość zabudowaną opodatkowana będzie 22% stawką VAT, ponieważ nie może ona korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9. Natomiast, pozostała część nieruchomości, stanowiąca grunty orne będzie mogła korzystać ze zwolnienia przedmiotowego zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, gdy dotyczyć będzie terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, a także gruntów rolnych i leśnych. W innym przypadku również ta część nieruchomości opodatkowana będzie 22% stawką podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.