ILPP1/443-328/14-5/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2014 r. (data wpływu 22 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2014 r. (data wpływu 16 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wygaśnięcia prawa użytkowania wieczystego w zamian za odszkodowanie za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wygaśnięcia prawa użytkowania wieczystego w zamian za odszkodowanie za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 lipca 2014 r. (data wpływu 16 lipca 2014 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny, pytanie oraz własne stanowisko Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Decyzjami Nr (...) z dnia 14 marca 2012 r., Nr (...) z dnia 27 października 2011 r. oraz Nr (...) z dnia 26 października 2010 r., Prezydent Miasta X zatwierdził projekt podziału nieruchomości gruntowej położonej w obrębie 30 Miasta X, przy ul. (...), oznaczonej jako działka nr A, jako działka nr B i działka nr C oraz nieruchomości gruntowej położonej w obrębie 29 Miasta X, przy ul. (...), oznaczonej jako działka nr D. W wyniku podziału zostały wydzielone m.in. działki nr E i F, działki nr G, nr H, nr I, nr J, nr K, nr L, nr Ł oraz działki nr M, nr N, nr O, przeznaczone pod drogi publiczne - gminne. Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) prawo użytkowania wieczystego ww. działek wygasło na podstawie ww. ostatecznych decyzji. Wnioskodawca - były użytkownik wieczysty, będący podatnikiem podatku VAT - wystąpił z wnioskiem o wypłatę odszkodowania za prawo użytkowania wieczystego gruntu. W związku z przejęciem przez Gminę z mocy prawa działki gruntu w trybie art. 98 (podział nieruchomości) ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami użytkownikowi wieczystemu przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między użytkownikiem wieczystym a właściwym organem. Uzgodnienie powyższe nastąpi w drodze umowy. Przejęta przez Gminę działka gruntu jest niezabudowana i przeznaczona pod drogi - zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W chwili obecnej pomiędzy Zainteresowanym a Gminą toczą się negocjacje w przedmiocie ustalenia wysokości odszkodowania i zasad jego wypłaty.

Ponadto w piśmie z dnia 10 lipca 2014 r. - stanowiącym uzupełnienie do wniosku - Wnioskodawca wskazał, że:

1. Gmina przejęła wszystkie opisane we wniosku i ujęte w pytaniu nr 1 Organu działki, tj. nr: E, F, G, H, I, J, K, L, Ł, M, N, O. Za wszystkie działki Zainteresowany uzyskał odszkodowanie. Działki te w chwili przejęcia przez Gminę stanowiły nieruchomość gruntową, nie były zabudowane. Dopiero po przejęciu przez Gminę zostały na nich wykonane drogi utwardzone z kostki brukowej. Odszkodowanie zostało przyznane w drodze umowy zawartej przez Wnioskodawcę z Gminą, po przeprowadzonych negocjacjach. Odszkodowanie zostało ustalone w wysokości wynikającej z operatu sporządzonego przez powołanego rzeczoznawcę, która to wysokość uwzględnia stan nieruchomości (przejętych działek) w chwili wydawania decyzji zatwierdzających ich podział, a na ten dzień wszystkie działki nie były zabudowane.

2. Wyżej wymienione (w pytaniu nr 1) działki zostały zakupione w celach wykonywania przez Zainteresowanego działalności gospodarczej - czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (budowa i sprzedaż mieszkań), choć na ten cel wykorzystano pozostałą część działek powstałych w wyniku podziału. W związku z wydaniem decyzji podziałowych i przejściem własności działek na Gminę w trybie art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami działki te faktycznie nie zostały wykorzystane do bieżącej działalności przez Wnioskodawcę, po tym jak ich własność z mocy prawa przeszła na Gminę. Zainteresowany w ramach prowadzonej działalności nie wykonuje czynności podlegających zwolnieniu z opodatkowania.

3. W chwili nabywania nieruchomości, w skład których wchodziły działki wymienione w pytaniu nr 1, czynność zbycia tych działek na rzecz Zainteresowanego podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zatem Wnioskodawca jako podatnik podatku od towarów i usług nie korzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego (w związku ze zwolnieniem tego podatku nie było).

4. Sklasyfikowanie działek wymienionych w pytaniu nr 1 pod drogi gminne wynika z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co zostało opisane w powołanych we wniosku decyzjach administracyjnych wydanych przez Prezydenta Miasta x w przedmiocie zatwierdzenia projektu podziału nieruchomości. W decyzjach tych organ administracyjny orzekł o przeznaczeniu wszystkich wymienionych w pytaniu nr 1 działek pod drogi gminne w tym: poszerzenie pasa drogowego, dojazd do istniejących boksów garażowych, poszerzenie istniejących dróg lub jako przeznaczone pod drogi publiczne. W każdej z decyzji znalazł się także zapis, że zatwierdzony podział, w tym przeznaczenie działek wymienionych w pytaniu nr 1 pod drogi gminne zgodny jest z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 10 lipca 2014 r.).

Czy przejęcie przez Gminę działek gruntu, do których przysługiwało Wnioskodawcy prawo użytkowania wieczystego, w trybie przepisu art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli w drodze umowy zawartej pomiędzy Gminą a Zainteresowanym po przeprowadzonych negocjacjach przyznane zostało Wnioskodawcy odszkodowanie za te działki w trybie przepisu art. 98 ust. 3 powołanej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie wyrażonym w uzupełnieniu z dnia 10 lipca 2014 r.), przejęcie działek gruntu na własność Gminy zostało dokonane decyzjami Prezydenta Miasta X, który zatwierdzał projekty podziału nieruchomości. W wyniku tych decyzji działki będące w użytkowaniu wieczystym o nr: E, F, G, H, I, J, K, L, Ł, M, N, O przeszły z mocy prawa na własność Gminy X o statucie miejskim, bowiem przeznaczone były pod drogi publiczne (gminne). Działki nie zostały przekazane Gminie przez Zainteresowanego w drodze jego swobodnego wyboru czy w drodze umowy cywilnoprawnej, lecz z mocy ustawy. Przejęcie działek gruntu przez Gminę realizowane było na cele publiczne przez organy do tego powołane. Przyznanie odszkodowania następuje w drodze odrębnej umowy, po długich negocjacjach. Z tych względów - w ocenie Wnioskodawcy - naliczenie podatku VAT od czynności polegającej na przejęciu działek przez Gminę jest nieuzasadnione, bowiem nie wykonał on z własnej woli czynności polegającej na zbyciu działek na rzecz Gminy. Przejęcie tych działek nastąpiło z mocy ustawy w wyniku decyzji administracyjnych. Zainteresowany nie otrzymał od razu odszkodowania. Nie można stwierdzić, że przeniesienie własności działek na rzecz Gminy nastąpiło w zamian za odszkodowanie. Czynności te (przejęcie działek przez Gminę i przyznanie odszkodowania) nie nastąpiły równocześnie. Odszkodowanie nie zostało ustalone ani wypłacone od razu po tym jak decyzje zatwierdzające podział stały się ostateczne. W chwili gdy decyzje te stały się ostateczne wysokość odszkodowania nie była jeszcze znana. Procedura wywłaszczenia biegnie dwutorowo. Najpierw wydana została decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości, wraz z orzeczeniem w treści tej decyzji o przejściu z mocy prawa na własność Gminy działek wydzielonych pod drogi. Później na wniosek wywłaszczonego rozpoczyna się długi proces "walki" o to odszkodowanie, które z powodu braku środków w budżetach gmin wypłacane są nawet po kilku latach od wydania decyzji zatwierdzających podział (od 2 do 4 lat).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że czynność polegająca na przejęciu działek przez Gminę nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie została ona wymieniona w ustawie o podatku od towarów i usług jako czynność podlegająca opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że z uwagi na moment zaistnienia opisanych zdarzeń niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący do dnia 31 grudnia 2012 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - według art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. - są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Z przywołanego przepisu wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Jeśli zatem wywłaszczenie lub przymusowa sprzedaż następuje za wynagrodzeniem, to wówczas stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy. Tym samym taka dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Zasady nabywania nieruchomości pod inwestycje w zakresie dróg publicznych reguluje ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza się podział nieruchomości.

W myśl art. 12 ust. 4 cyt. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a powołanej ustawy).

Na podstawie art. 12 ust. 5 wskazanej ustawy, do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

W myśl art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe - z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się także do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis stosuje się odpowiednio przy wydzielaniu działek gruntu pod poszerzenie istniejących dróg publicznych.

Za działki gruntu, o których mowa w ust. 1, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem. Przepis art. 131 stosuje się odpowiednio. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości (art. 98 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 128 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że decyzjami z dnia: 14 marca 2012 r., 27 października 2011 r. oraz 26 października 2010 r., Prezydent Miasta zatwierdził projekt podziału nieruchomości gruntowej położonej w obrębie 30 Miasta, oznaczonej jako działka nr A, jako działka nr B i działka nr C oraz nieruchomości gruntowej położonej w obrębie 29 Miasta, przy ul. (...), oznaczonej jako działka nr D. W wyniku podziału zostały wydzielone m.in. działki nr E i F, działki nr G, nr H, nr I, nr J, nr K, nr L, nr Ł oraz działki nr M, nr N, nr O, przeznaczone pod drogi publiczne - gminne. Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, prawo użytkowania wieczystego wskazanych działek wygasło na podstawie ww. ostatecznych decyzji. Wnioskodawca - były użytkownik wieczysty, będący podatnikiem podatku VAT - wystąpił z wnioskiem o wypłatę odszkodowania za prawo użytkowania wieczystego gruntu. W związku z przejęciem przez Gminę z mocy prawa działki gruntu w trybie art. 98 (podział nieruchomości) ustawy o gospodarce nieruchomościami, użytkownikowi wieczystemu przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między użytkownikiem wieczystym a właściwym organem. Gmina przejęła wszystkie opisane wyżej działki, tj. nr: E, F, G, H, I, J, K, L, Ł, M, N, O. Za wszystkie działki Zainteresowany uzyskał odszkodowanie. Działki te w chwili przejęcia przez Gminę stanowiły nieruchomość gruntową, nie były zabudowane. Dopiero po przejęciu przez Gminę zostały na nich wykonane drogi utwardzone z kostki brukowej. Odszkodowanie zostało przyznane w drodze umowy zawartej przez Wnioskodawcę z Gminą, po przeprowadzonych negocjacjach. Odszkodowanie zostało ustalone w wysokości wynikającej z operatu sporządzonego przez powołanego rzeczoznawcę, która to wysokość uwzględnia stan nieruchomości (przejętych działek) w chwili wydawania decyzji zatwierdzających ich podział, a na ten dzień wszystkie działki nie były zabudowane. Sklasyfikowanie ww. działek pod drogi gminne wynika z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co zostało opisane w powołanych wyżej decyzjach administracyjnych wydanych przez Prezydenta Miasta w przedmiocie zatwierdzenia projektu podziału nieruchomości. W decyzjach tych organ administracyjny orzekł o przeznaczeniu wszystkich wskazanych działek pod drogi gminne w tym: poszerzenie pasa drogowego, dojazd do istniejących boksów garażowych, poszerzenie istniejących dróg lub jako przeznaczone pod drogi publiczne. W każdej z decyzji znalazł się także zapis, że zatwierdzony podział, w tym przeznaczenie ww. działek pod drogi gminne zgodny jest z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W tym miejscu wskazać należy, że w analizowanej sprawie dochodzi do odpłatnej dostawy towaru, spełniającej definicję zawartą w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Opisane działki - jak wynika z treści wniosku - zostały zakupione w celach wykonywania przez Zainteresowanego działalności gospodarczej - czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (budowa i sprzedaż mieszkań). Zatem Wnioskodawca w analizowanej sprawie będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że odpłatność za dostawę towaru stanowi odszkodowanie, które pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Wyjaśnić jednak należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów wygaśnięcie prawa wieczystego użytkowania nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania. Stronami omawianej transakcji jest Spółka jako użytkownik wieczysty gruntów - zbywca oraz Prezydent Miasta, który jako organ wywłaszczający nabywa przedmiotowe grunty.

Należy wskazać, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca był użytkownikiem wieczystym działek gruntu nr: E, F, G, H, I, J, K, L, Ł, M, N, O i to wobec Zainteresowanego zostały wydane decyzje Prezydenta Miasta wywłaszczające prawo do ww. działek. W wyniku ww. decyzji prawo użytkowania wieczystego przysługujące Wnioskodawcy wobec tych działek wygasło. Natomiast odszkodowanie zostało przyznane w drodze umowy zawartej przez Zainteresowanego z Gminą, po przeprowadzonych negocjacjach.

W rezultacie w zaistniałej sytuacji Wnioskodawca dokonujący dostawy towarów w postaci użytkowania wieczystego dokonuje czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu wygaśnięcia prawa użytkowania wieczystego z mocy prawa działek nr: E, F, G, H, I, J, K, L, Ł, M, N, O.

Uwzględniając przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, że wygaśnięcie prawa użytkowania wieczystego w zamian za odszkodowanie, stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednakże dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zatem zwolnienie przysługuje wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane, czy też pod zabudowę. Oznacza to, że ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym lub leśnym. Nie ma przy tym znaczenia faktyczny i aktualny sposób wykorzystania gruntu, ponieważ znaczenie ma jedynie jego przeznaczenie. Przyjmuje się, że pojęcie tereny przeznaczone pod zabudowę obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy np. mieszkaniowej, zabudowy techniczno-produkcyjnej, zabudowy zagrodowej.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu a nie tylko jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, że na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.).

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w świetle ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Zauważyć ponadto należy, że w myśl art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), pod pojęciem budynku należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z kolei art. 3 pkt 3 tej ustawy wskazuje, że budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie natomiast z uregulowaniami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

Obiekty inżynierii lądowej i wodnej są to wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne itp.

Należy podkreślić, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Odnosząc powyższe do niniejszej sytuacji wskazać należy, że przeznaczenie opisanych działek w miejscowym planie zagospodarowania pod drogi gminne przesądza o charakterze tych działek jako przeznaczonych pod zabudowę. Zgodnie bowiem z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. droga jest budowlą.

W świetle powyższego należy uznać, że przeniesienie z mocy prawa przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta nieruchomości gruntowych niezabudowanych nr: E, F, G, H, I, J, K, L, Ł, M, N, O, przeznaczonych pod zabudowę - w momencie, w którym Zainteresowany otrzyma odszkodowanie z tego tytułu - nie będzie mogło korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Zatem stosownie do treści art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, dostawa tych działek będzie podlegać opodatkowaniu wg podstawowej stawki podatku w wysokości odpowiednio 22% lub 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że przejęcie przez Gminę działek gruntu, do których przysługiwało Wnioskodawcy prawo użytkowania wieczystego, w trybie przepisu art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami w zamian za przyznane odszkodowanie stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług odpowiednio według stawki w wysokości 22% lub 23%.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej uznania wygaśnięcia prawa użytkowania wieczystego w zamian za odszkodowanie za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast kwestia ustalenia, czy kwota podatku od towarów i usług powiększa ustalone w umowie odszkodowanie, czy też jest już wliczona w wysokość ustalonego odszkodowania została rozstrzygnięta w postanowieniu o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 4 lipca 2014 r. nr ILPP1/443-328/14-3/NS.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.