ILPP1/443-328/13-5/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2013 r. (data wpływu 19 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 lipca 2013 r. (data wpływu 4 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku VAT w związku z zaniechaniem inwestycji - jest prawidłowe.

W dniu 19 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku VAT w związku z zaniechaniem inwestycji. Dnia 4 lipca 2013 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz dokonuje odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Podstawowym rodzajem działalności, zgodnie z wpisem do Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej, jest wytwarzanie energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii. Firma znajduje się na etapie przygotowania projektu budowy zespołu elektrowni wiatrowych. Budowa projektu jest zależna od uzyskania wszelkich stosownych zezwoleń.

Proces inwestycyjny budowy zespołu elektrowni wiatrowych przebiega w następujący sposób:

* Właściciel nieruchomości podpisuje umowę ze spółką celową będącą inwestorem farmy wiatrowej, pozwalającą na wyłączny dostęp do miejsca położenia siłowni przez umowny okres czasu.

* Inwestor opracowuje studium wykonalności projektu (badanie realności projektu) na bazie dostępnej na tym etapie wiedzy oraz planuje instalację wraz z infrastrukturą techniczną.

* Kolejnym krokiem w procesie inwestycyjnym jest budowa meteorologicznego masztu pomiarowego uzbrojonego w stosowną aparaturę do pomiaru prędkości oraz kierunku wiatru, a także wszystkich innych niezbędnych danych meteorologicznych. Wyniki z pomiarów wiatru pozwolą określić przyszłą produkcję energii.

* W trakcie badań meteorologicznych po wstępnym potwierdzeniu zakładanej produktywności projektu otwierane są kolejne procesy administracyjne umożliwiające uzyskanie pozwolenia na budowę oraz realizację projektu.

* Proces uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji inwestycji jest wysoce skomplikowany i czasochłonny. W jego ramach badane są wszystkie komponenty środowiska, na które projekt może potencjalnie oddziaływać. Organy opiniodawcze oraz organ wydający decyzję środowiskową musi otrzymać stosowne dowody w sprawie tak, aby mógł ocenić wszelkie zagrożenia środowiskowe. Decyzja środowiskowa jest jednym z podstawowych dokumentów determinujących realizację inwestycji.

* Wraz z procesem o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji inwestycji prowadzony jest również proces planistyczny obejmujący obszar planowanej inwestycji. W jego ramach inwestor występuje do Urzędu Gminy na terenie której zlokalizowany jest projekt o uchwalenie studium zagospodarowania i kierunków rozwoju gminy oraz miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jednego lub kilku w zależności od polityki przestrzennej gminy.

* Dopiero po uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego inwestor może wystąpić do zakładu energetycznego o wydanie warunków przyłączenia do Krajowego Systemu Elektroenergetycznego. W przypadku Spółki takowy proces rozpoczął się przed wejściem w życie nowego prawa i szereg dokumentów niezbędnych do określenia możliwości przyłączenia projektu do KSE zostało wykonanych przez zewnętrzne firmy na nasze zlecenie i dostarczonych do zakładu energetycznego.

* Po pozytywnym zakończeniu procesów środowiskowego i zagospodarowania przestrzennego można rozpocząć proces projektowania inwestycji, który zwieńczony jest pozwoleniem na budowę.

* Inwestycja takiego kalibru realizowana jest w dużej mierze wspólnie z instytucjami kredytującymi.

* Po pomyślnym ukończeniu powyższych kroków Inwestor rozpoczyna budowę.

* Po wybudowaniu oczekuje się, że farma wiatrowa działać będzie około 25 lat, a po tym okresie zlikwiduje turbiny, albo zastąpi nowymi.

Do chwili obecnej zainstalowany został maszt pomiarowy, mierzący prędkość wiatru i zapisujący te dane.

W latach 2009-2012 poniesiono także wydatki związane z:

* sporządzeniem raportu w zakresie awifauny na terenie projektowanej farmy,

* sporządzeniem ekspertyzy w zakresie oddziaływania planowanej farmy wiatrowej na jednolite części wód,

* sporządzeniem raportu o oddziaływaniu na środowisko Zespołu Elektrowni Wiatrowych (ZEW) L,

* monitoringiem prac planistycznych nad studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz nad miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uwzględniającym budowę ZEW, sporządzenie strategicznej oceny oddziaływania inwestycji na środowisko,

* usługami kserograficznymi,

* usługami doradczymi w zakresie prowadzenia spraw związanych z przygotowaniem i opracowaniem niezbędnej dokumentacji dla ZEW,

* odsetkami od zaciągniętych pożyczek na finansowanie projektu,

* prowadzeniem negocjacji oraz zawieraniem umów dzierżawy z właścicielami działek pod infrastrukturę techniczną,

* wykonaniem opracowania "Ekspertyza wpływu przyłączenia elektrowni wiatrowej na Krajowy System Elektroenergetyczny",

* wykonaniem kosztorysu podziału rolnego działek,

* sporządzeniem Opracowania Studium Ochrony Krajobrazu Kulturowego dla ZEW,

* sporządzeniem przed realizacyjnej analizy przyrodniczej - wstępna ocena oddziaływania na środowisko projektowanego ZEW,

* wypisami z planów zagospodarowania przestrzennego.

Ponadto Spółce, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, prowadzącej działalność gospodarczą przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków związanych z inwestycją. Wydatki zostały ujęte w księgach rachunkowych jako inwestycje w środki trwałe i nie stanowiły kosztów.

Urząd Gminy L od początku czwartego kwartału 2010 r. rozpoczął krucjatę przeciwko inwestorowi. Zmiana polityki Gminy nastąpiła wraz ze zmianą władzy. Zatrzymany został proces uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który był ukończony i przygotowany do głosowania nad nim na najbliższej radzie. Rzeczony plan otrzymał wszelkie niezbędne uzgodnienia oraz został zatwierdzony przez komisję planistyczną gminy. Wszystkie dokumenty, które dopuszczały budowę siłowni wiatrowych były sukcesywnie zmieniane, aż w końcu nowe władze gminy postanowiły wykroczyć poza swoje rzeczowe kompetencje. W dniu 9 kwietnia 2013 r. Wójt Gminy L wydał decyzję o odmowie określenia środowiskowych uwarunkowań na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy elektrowni wiatrowych na terenie Gminy L (decyzja nr (...)). Decyzję motywuje tym, iż "zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, przedsięwzięcie objęte wnioskiem zaliczone jest do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Z uwagi na rozstrzygający wynik referendum, które odbyło się dnia 16 maja 2011 r. i biorąc pod uwagę domniemanie aczkolwiek nigdzie nie potwierdzone (Raport oddziaływania na środowisko uzyskał pozytywne uzgodnienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w P), negatywne skutki oddziaływania turbin na zdrowie mieszkańców oraz rozstrzygnięcie kwestii budowy turbin w referendum, wniosek Spółki Elektrownie (...) Sp. z o.o., nie zasługuje na pozytywne rozpatrzenie".

W związku z powyższą decyzją Zarząd Spółki rozpatruje możliwość zaniechania inwestycji.

Przyczyny podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji wynikają z okoliczności niezależnych i niezawinionych przez Spółkę. Wszystkie wymienione powyżej czynniki powodują, że inwestycja stała się niemożliwa do przeprowadzenia.

Dnia 4 lipca 2013 r. Zainteresowany uzupełnił opis stanu faktycznego wskazując, iż:

1. Przyczynę braku możliwości dalszej realizacji inwestycji określa jako całkowicie niezawinioną przez Spółkę, gdyż kiedy poprzednie władze Gminy zaprosiły Wnioskodawcę do inwestowania w Gminie L w roku 2009, na wniosek inwestora Gmina uwzględniła planowaną instalację w toczącym się pracach dotyczących zmiany studium uwarunkowań i kierunków przestrzennego zagospodarowania Gminy, oraz również w roku 2009 rozpoczęła prace nad miejscowym planem przestrzennego zagospodarowania Gminy, który zgodny był z postanowieniami nowego studium. Decyzją Rady Gminy Studium zostało zatwierdzone, natomiast Rada Gminy wstrzymała prace nad Miejscowym Planem, podczas gdy inwestor podpisał umowy dzierżawy z właścicielami gruntów oraz przygotował cały raport Środowiskowy zgodnie z zakresem podanym przez Wójta Gminy. Złożony raport uzyskał pozytywną opinie RDOŚ w P, a nowe władze Gminy L odmówiły wydania Decyzji Środowiskowej. SKO w L wskazało Wójtowi nieprawidłowości przy odmowie wydania Decyzji Środowiskowej. Do dnia dzisiejszego Spółka nie posiada takiej decyzji. Jednocześnie w roku 2012 nowa Rada Gminy L rozpoczęła prace nad nowym studium uwarunkowań i kierunków przestrzennego zagospodarowania Gminy z uwagą, iż nowe studium nie będzie dawać możliwości budowy turbin wiatrowych w Gminie L. Warunkiem uzyskania pozwolenia na budowę jest:

* posiadanie warunków przyłączenia farmy do sieci energetycznej, które operator sieci może wydać na podstawie wniosku inwestora, do którego winny być załączone tytuły do gruntów plus wyrys i wypis z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, prace nad którym gmina wstrzymała,

* uzyskanie decyzji środowiskowej.

Zatem, w związku z działaniami organów państwowych niezależnymi od Wnioskodawcy, przyczyny zaniechania inwestycji można określić jako całkowicie niezawinione ze strony Wnioskodawcy.

2. Odpowiadając na drugie zapytanie Wnioskodawca wyjaśnia, iż cały czas prowadził politykę informacyjną wobec Gminy i mieszkańców o swych zamierzeniach. Organizowaliśmy nie tylko debaty publiczne związane z wyłożeniem publicznych dokumentów dla opinii publicznej w ramach toczących się procesów administracyjnych, lecz także na własną rękę w porozumieniu z urzędem Gminy L i przy jego wsparciu organizowano spotkania informacyjne dla społeczności Gminy. Efektem tych spotkań oraz coraz bardziej rozszerzonych badań środowiskowych było ograniczenie farmy z 44 turbin do 18 turbin (na tyle opiewa pozytywna opinia RDOŚ w P). Zmiana władz i samorządu terytorialnego w wyniku wyborów w roku 2011 spowodowała zmianę nastawienia do inwestycji pomimo prób współpracy ze strony Wnioskodawcy, choćby poprzez zmniejszenie zasięgu terytorialnego farmy wiatrowej. Pozytywna opinia RDOŚ w X świadczy o tym, iż Spółka nie zaniechała żadnego elementu inwestycji wymaganego prawem, zatem należy jednoznacznie stwierdzić, iż zmiana nastawienia organu samorządu terytorialnego była całkowicie niezależna od Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy należy korygować podatek VAT odliczony od zakupów dotyczących realizowanej inwestycji w latach 2009-2012.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Powyższe wskazuje, iż związek zakupu z czynnością podlegającą opodatkowaniu jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełniać podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Powyższy przepis wyklucza, możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych - czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia ponadto zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany zakup ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Zaniechanie inwestycji samoistnie nie stanowi podstawy do skorygowania wcześniej rozliczonego podatku naliczonego, ani w rozliczeniu miesiąca podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji, ani w odniesieniu do miesięcy rozliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z tą inwestycją. Podatnik jest uprawniony do odliczenia VAT naliczonego na towary i usługi nabyte w związku z pracami inwestycyjnymi wykonanymi z przeznaczeniem ich na planowaną działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu, a nabyte prawo do odliczenia pozostaje w mocy, nawet jeśli w wyniku niezależnych od niego okoliczności podatnik nigdy nie wykorzystał nabytych towarów lub usług do transakcji podlegających opodatkowaniu.

Ponadto, podstawowe znaczenie dla całokształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

* powszechność opodatkowania,

* faktyczne opodatkowanie konsumpcji,

* stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku od towarów i usług, tj. art. 5, 7 i 8 ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności.

Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka podjęła decyzję, związaną z budową nowej farmy wiatrowej, która przyczyni się do rozwoju przedsiębiorstwa. W latach 2009-2012 Spółka poniosła wydatki związane z pracami inwestycyjnymi dotyczącymi budowy farmy wiatrowej. Niestety decyzja Wójta Gminy L w odmowie określenia środowiskowych uwarunkowań na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy spowodowała uniemożliwienie realizacji Inwestycji z przyczyn niezależnych od Spółki.

Zarząd Spółki rozważa podjęcie w roku 2013 decyzji o zaniechaniu prowadzonej inwestycji. W tym samym roku podatkowym sporządzony zostanie protokół w sprawie likwidacji zaniechanej inwestycji.

Poniesione wydatki na realizację inwestycji, polegającej na budowie farmy wiatrowej, są w sposób bezsporny związane z działalnością Jednostki oraz miały one służyć działalności opodatkowanej (art. 86 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług). Przyczyny podjęcia decyzji o zaniechaniu Inwestycji wynikają z okoliczności niezależnych i niezawinionych przez Spółkę. Podjęcie przez Zarząd Spółki decyzji o zaniechaniu prowadzonej inwestycji nie oznacza, że utraciła prawo odliczenia podatku naliczonego VAT od udokumentowanych fakturami VAT nakładów. Dla oceny związku wydatku ze sprzedażą opodatkowaną należy badać przede wszystkim cel wydatku w dacie jego poniesienia.

W opisywanym zdarzeniu cel ten był taki sam w dacie poniesienia przedmiotowych wydatków oraz w dacie rezygnacji z inwestycji. Rezygnacja z inwestycji nie spowodowała bowiem, że uległ zmianie cel wydatków poniesionych w związku z tą inwestycją.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Spółka nie ma obowiązku korygowania odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT związanych z poniesieniem wydatków na zaniechaną inwestycję.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy.

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Powołane wyżej przepisy dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego stanowią implementację przepisów wspólnotowych odnoszących się do tego zagadnienia.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1 z późn. zm.).

Do fundamentalnych cech podatku od wartości dodanej, wynikających z postanowień art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, należy zaliczyć zasadę neutralności podatku dla podatników. Cechą podatku od wartości dodanej, wskazaną w ust. 2 art. 1 ww. Dyrektywy, jest faktyczne obciążenie ciężarem podatku od wartości dodanej jedynie konsumpcji towarów i usług. Z treści tego przepisu należy wnioskować, że podatek ten nie powinien obciążać podmiotów biorących udział w obrocie towarami i usługami, niebędących ich ostatecznymi odbiorcami. Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z postanowieniami art. 1, podatek powinien być naliczany na wszystkich stadiach obrotu, z etapem sprzedaży detalicznej włącznie. Mechanizmem zapewniającym obciążenie podatkiem wyłącznie ostatecznych odbiorców towarów i usług, przy jednoczesnym naliczaniu podatku na każdym etapie obrotu, jest wskazane w ust. 2 prawo do odliczenia od podatku należnego podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług. Ograniczenie prawa do odliczenia podatku przez podatnika, podobnie jak wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, powinny mieć charakter wyjątkowy i mogą być wprowadzane jedynie na podstawie wyraźnych przepisów prawa.

Szczegółowe zasady realizacji prawa do odliczenia podatku zawierają przepisy Tytułu X Dyrektywy. Z tego powodu należy uznać, że przepisy tego Tytułu należą bez wątpienia do najistotniejszych regulacji Dyrektywy VAT. Neutralność podatku od wartości dodanej dla podatnika wyraża się m.in. dążeniem do poszukiwania, wdrażania i ochrony rozwiązań legislacyjnych zapewniających stan prawny, w którym wartość podatku zapłaconego przez podatnika w cenie zakupywanych przez niego towarów i usług wykorzystywanych do celów działalności opodatkowanej nie będzie stanowić dla podatnika ostatecznego kosztu. Podatnik musi mieć zapewnioną możliwość odzyskania podatku naliczonego związanego ze swoją działalnością opodatkowaną. Wszelkie korzystne dla podatnika konsekwencje wynikające z koncepcji neutralności podatku są traktowane w doktrynie wspólnego systemu VAT jako fundamentalne prawo podatnika, nie zaś jako jego przywilej.

Zgodnie z art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednik art. 17 ust. 2 Szóstej Dyrektywy), jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić:

a. VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika;

b. VAT należnego od transakcji uznanych za dostawy towarów i świadczenie usług zgodnie z art. 18 lit. a i art. 27;

c. VAT należnego od wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b pkt (i);

d. VAT należnego od transakcji uznanych za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów zgodnie z art. 21 i 22;

e. VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego.

W tym miejscu należy podkreślić również, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie stwierdzał, iż prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów podatku VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Powyższe stwierdzenie obrazuje rolę, jaką prawo do odliczenia podatku naliczonego odgrywa w systemie podatku od wartości dodanej.

Potwierdzeniem powyżej przedstawionej linii orzecznictwa jest m.in. wyrok TSUE w sprawie C-268/83 D. A. Rompelman i E. A. Rompelman-Van Deelen, z którego wynika, że regulacja dotycząca odliczenia ma za cel całkowicie odciążyć podmiot podlegający opodatkowaniu VAT od podatku od wartości dodanej, który jest winien zapłacić w związku ze swoją działalnością gospodarczą. Wspólny system wartości dodanej zapewnia, że obciążenie podatkiem VAT jest całkowicie neutralne wobec każdego przedsiębiorstwa, niezależnie od celów i wyników przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że takie przedsiębiorstwo samo w sobie podlega opodatkowaniu VAT.

Na zasadę neutralności podatku od wartości dodanej powoływano się również w sprawach dotyczących przypadków, gdy z powodów niezależnych od podatnika, podatnik nigdy nie wykorzystał nabytych towarów i usług do prowadzenia działalności opodatkowanej, ale nabycie zostało dokonane z zamiarem takiego wykorzystania. Sytuacja tego rodzaju miała miejsce m.in. w przypadku spółki belgijskiej, która dokonała odliczenia podatku VAT związanego z robotami inwestycyjnymi przeprowadzonymi na nabytej przez firmę działce (sprawa Ghent Coal Terminal NV C-37/95).

TSUE stwierdził, że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo do odliczenia zostaje zachowane.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz dokonuje odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Podstawowym rodzajem działalności, zgodnie z wpisem do Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej, jest wytwarzanie energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii. Firma znajduje się na etapie przygotowania projektu budowy zespołu elektrowni wiatrowych. Budowa projektu jest zależna od uzyskania wszelkich stosownych zezwoleń. Do chwili obecnej zainstalowany został maszt pomiarowy, mierzący prędkość wiatru i zapisujący te dane.

W latach 2009-2012 poniesiono także wydatki związane z:

* sporządzeniem raportu w zakresie awifauny na terenie projektowanej farmy,

* sporządzeniem ekspertyzy w zakresie oddziaływania planowanej farmy wiatrowej na jednolite części wód,

* sporządzeniem raportu o oddziaływaniu na środowisko Zespołu Elektrowni Wiatrowych (ZEW) L.,

* monitoringiem prac planistycznych nad studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz nad miejscowy planem zagospodarowania przestrzennego uwzględniającym budowę ZEW, sporządzenie strategicznej oceny oddziaływania inwestycji na środowisko,

* usługami kserograficznymi,

* usługami doradczymi w zakresie prowadzenia spraw związanych z przygotowaniem i opracowaniem niezbędnej dokumentacji dla ZEW,

* odsetkami od zaciągniętych pożyczek na finansowanie projektu,

* prowadzeniem negocjacji oraz zawieraniem umów dzierżawy z właścicielami działek pod infrastrukturę techniczną,

* wykonaniem opracowania "Ekspertyza wpływu przyłączenia elektrowni wiatrowej na Krajowy System Elektroenergetyczny",

* wykonaniem kosztorysu podziału rolnego działek,

* sporządzeniem Opracowania Studium Ochrony Krajobrazu Kulturowego dla ZEW,

* sporządzeniem przed realizacyjnej analizy przyrodniczej - wstępna ocena oddziaływania na środowisko projektowanego ZEW,

* wypisami z planów zagospodarowania przestrzennego.

Urząd Gminy L od początku czwartego kwartału 2010 r. rozpoczął zmianę polityki względem inwestora. Zmiana nastąpiła wraz ze zmianą władzy. Zatrzymany został proces uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który był ukończony i przygotowany do głosowania nad nim na najbliższej radzie. Rzeczony plan otrzymał wszelkie niezbędne uzgodnienia oraz został zatwierdzony przez komisję planistyczną gminy. Wszystkie dokumenty, które dopuszczały budowę siłowni wiatrowych były sukcesywnie zmieniane, aż w końcu nowe władze gminy postanowiły wykroczyć poza swoje rzeczowe kompetencje. W dniu 9 kwietnia 2013 r. Wójt Gminy L wydał decyzję o odmowie określenia środowiskowych uwarunkowań na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy elektrowni wiatrowych na terenie Gminy L (decyzja nr (...)). Z uwagi na rozstrzygający wynik referendum, które odbyło się dnia 16 maja 2011 r., wniosek Spółki rozstrzygnięto negatywnie. W związku z powyższą decyzją Zarząd Spółki rozpatruje możliwość zaniechania inwestycji. Przyczyny podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji wynikają z okoliczności niezależnych i niezawinionych przez Spółkę. W związku z działaniami organów państwowych niezależnymi od Wnioskodawcy, przyczyny zaniechania inwestycji można określić jako całkowicie niezawinione ze strony Wnioskodawcy. Spółka nie zaniechała żadnego elementu inwestycji wymaganego prawem, zatem należy jednoznacznie stwierdzić, iż zmiana nastawienia organu samorządu terytorialnego była całkowicie niezależna od Wnioskodawcy.

W świetle powyżej przytoczonych regulacji prawnych oraz uwzględniając okoliczności przedstawione we wniosku należy stwierdzić, iż Spółka ponosząc wydatki na zakup towarów i usług związanych z inwestycją, służącą w zamiarze działalności opodatkowanej, miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT związanych z poniesieniem tych wydatków, w terminach przewidzianych w ustawie. W konsekwencji, gdy inwestycja została (z powodów niezależnych od Zainteresowanego) po pewnym czasie zaniechana, Spółka nie utraci prawa do odliczenia i nie będzie zobowiązana do skorygowania odliczonego uprzednio podatku naliczonego związanego z tą inwestycją.

Reasumując, Spółka nie jest zobligowana korygować podatku VAT odliczonego od zakupów dotyczących realizowanej inwestycji w latach 2009-2012, bowiem zaniechanie przedmiotowej inwestycji nastąpiło z przyczyn pozostających poza kontrolą Wnioskodawcy i w całości od niego niezależnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.