ILPP1/443-324/11-2/NS - Stawka podatku VAT dla opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2011 r. (data wpływu 23 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania stawki podatku VAT dla opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 23 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania stawki podatku VAT dla opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną, jest podatnikiem podatku VAT czynnym - czyli prowadzi sprzedaż opodatkowaną, związaną m.in. z usługami dzierżawy, najmu, użytkowania wieczystego, sprzedażą gruntów i budynków.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. uległy zmianie przepisy dotyczące stawek VAT, co spowodowało m.in. szereg wątpliwości odnośnie stawki VAT, jaką będzie objęte w 2011 r. oddanie w użytkowanie wieczyste gruntu budowlanego pod zabudowę oraz zabudowanego, a także przeznaczonego na cele rolne.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, oddanie przez jednostkę samorządu terytorialnego po 1 maja 2004 r. w użytkowanie wieczyste gruntu budowlanego, przeznaczonego pod zabudowę oraz zabudowanego, zostało objęte 22% stawką VAT. Natomiast oddanie po tej dacie w użytkowanie wieczyste gruntu na cele rolne zostało zwolnione od VAT.

Do końca 2010 r. obowiązującą podstawową stawką VAT była stawka 22%, natomiast obniżoną - stawka VAT 7%.

W okresie trzech najbliższych lat, tj. od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., podstawowa stawka podatku VAT wynosić będzie 23%, natomiast obniżona - 8%.

W sprawie wszelkiego rodzaju czynności wykonanych na przełomie 2010/2011 (w tym dotyczących oddania prawa użytkowania wieczystego gruntów z ustalonymi opłatami rocznymi) powstało więc szereg problemów ze stosowaniem właściwych stawek VAT w 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę VAT powinna Gmina stosować w 2011 r. i w latach następnych w odniesieniu do oddania w użytkowanie wieczyste gruntu budowlanego pod zabudowę oraz zabudowanego, ustanowionego w okresie między 1 maja 2004 r. a 31 grudnia 2010 r., w odniesieniu do oddania w użytkowanie wieczyste gruntu budowlanego pod zabudowę oraz zabudowanego, ustanowionego po raz pierwszy w 2011 r., w odniesieniu do oddania w użytkowanie wieczyste gruntu przeznaczonego na cele rolne.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwestia wskazania właściwej stawki podatku VAT w zakresie opodatkowania użytkowania wieczystego, w związku ze zmianą przepisów jest niezmiernie trudna. Wnioskodawca przywołuje kilka rozważań, w tym wynikających z artykułu zamieszczonego w gazecie "Wspólnota" Nr 3 z dnia 15 stycznia 2011 r. i wskazuje:

Zgodnie z art. 19 ust. 16b ustawy o podatku od towarów i usług "W przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu".

Ponadto odnieść się należy do przepisów dodanych ustawą okołobudżetową do art. 41 ustawy o VAT j.n.:

O tym, który z tych przepisów przejściowych jest właściwy do zastosowania, decydować będzie charakter tego prawa. A mianowicie, czy w 2011 r. w przypadku prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, którego ustanowienie miało miejsce w okresie pomiędzy 1 maja 2004 r. a 31 grudnia 2010 r. mamy do czynienia z czynnością już wykonaną i zakończoną w rozumieniu art. 43 ust. 14a ustawy o VAT, czy też z czynnością wykonywaną, czyli będącą dopiero w trakcie jej wykonywania i jeszcze niezakończoną.

Jednocześnie Zainteresowany przywołuje uchwałę NSA z 8 stycznia 2007 r. (sygn. akt I FPS 1/06), która dokonała analizy prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w kontekście przepisów o VAT i dla jego celów. W uchwale tej sąd stwierdził: "W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel.

Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu jak również możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela". W związku z tym - zdaniem NSA "Opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, ustanowionego przed dniem 1 maja 2004 r., gdy taka czynność nie podlega podatkowi od towarów i usług po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) ani nie zawiera w sobie należnego podatku, ani też nie powinna być powiększona o taki podatek na podstawie przepisów tej ustawy."

Mając na względzie treść ww. uchwały, polski ustawodawca nowo wprowadzonym od 1 grudnia 2008 r. przepisem art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT zdecydował się na wyraźne zaklasyfikowanie dla celów VAT ustanowienie prawa wieczystego użytkowania gruntu. A mianowicie jako "dostawy towarów", a nie jako "świadczenie usług", jak wcześniej kwalifikowano to prawo czyli przed wydaniem cyt. uchwały NSA.

Z takiego a nie innego zaklasyfikowania prawa użytkowania wieczystego gruntu ustanowionego po 1 maja 2004 r. czyli do kategorii "dostawy towarów", a nie kategorii "świadczenia usług" w rozumieniu ustawy o VAT, wynikają określone konsekwencje (m.in. w sprawie obowiązującej od 1 stycznia 2011 r. - 23% stawki podatku VAT na to użytkowanie dotyczące gruntu budowlanego, przeznaczonego pod zabudowę oraz zabudowanego).

To, że oddanie prawa użytkowania wieczystego gruntu należy bezspornie do kategorii "dostawy towarów", jest jednak niewystarczające dla ustalenia czy w przypadku ustanowienia tego prawa w okresie między 1 maja 2004 r. a 31 grudnia 2010 r. i pobieraniu opłat rocznych przez bardzo długi okres (z zasady 99 lat) mamy w 2011 r. do czynienia z czynnością już wykonywaną czy też będącą w trakcie wykonywania.

W tym celu potrzebne są tu jeszcze dodatkowe ustalenia dotyczące szczególnego charakteru tego prawa.

I tak, oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste następuje z dniem, w którym dokonuje się wpisu prawa użytkowania wieczystego w księdze wieczystej na podstawie zawartej w formie aktu notarialnego umowy o ustanowieniu tego prawa (art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Z czynnością oddania gruntu w użytkowanie wieczyste związane są pierwsza opłata i opłaty roczne wnoszone przez użytkownika wieczystego na rzecz właściciela nieruchomości (JST lub Skarbu Państwa) przez cały okres trwania tego użytkowania (art. 71 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Powyższe okoliczności wziął pod uwagę ustawodawca VAT, który począwszy od 1 grudnia 2008 r. ustanowił obowiązek podatkowy VAT od czynności podlegającej na oddaniu gruntu w użytkowanie wieczyste. Zapisał on bowiem w art. 19 ust. 16b ustawy o VAT: " W przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu". Za takim potraktowaniem obowiązku podatkowego dotyczącego oddania gruntu w użytkowanie wieczyste przemawiał coroczny sposób opłacania korzystania z tego prawa. Ustawodawca obowiązek podatkowy od oddania gruntu w użytkowanie wieczyste ustalił w sposób podobny, jak w przypadku najmu dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze (art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT).

Ponadto w cytowanej już uchwale z 8 stycznia 2007 r. NSA podkreślił "okoliczność, że oprócz pierwszej opłaty z takim ustanowieniem wiążą się opłaty roczne, nie oznacza przy przyjęciu, że stanowi ona dostawę towarów, iż ustanowienie użytkowania wieczystego trwa przez cały okres na jaki zostało zawarte i w którym wnoszone są opłaty. Dlatego też sposób dokonania zapłaty za ustanowienie użytkowania wieczystego (zbliżony do ratalnego poprzez wnoszenie opłat rocznych) nie będzie miała znaczenia (...). Uznanie, że oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste stanowi świadczenie usługi o ciągłym charakterze, polegającej na przenoszeniu praw do wartości niematerialnych i prawnych w okresie trwania użytkowania wieczystego może wywoływać wątpliwości, czy takie świadczenie nie powinno być poddane opodatkowaniu w sposób określony w art. 10 VI Dyrektywy Rady. Tego rodzaju świadczenie usług uznaje się za zakończone w momencie wygaśnięcia terminów, do których się odnoszą rozliczenia lub płatności częściowe".

Z cytowanego fragmentu uchwały NSA, zdaniem Wnioskodawcy, bezspornie wynika, że ponieważ ustanowienie użytkowania wieczystego zostało wykonane w momencie sporządzenia aktu notarialnego i wpisu do księgi wieczystej, a nie wygaśnięcie tego prawa, prowadzić to musi do wniosku, że opłaty związane z korzystaniem z prawa użytkowania wieczystego gruntu budowlanego, przeznaczonego pod zabudowę oraz zabudowanego - ustanowionego w okresie między 1 maja 2004 r. a 31 grudnia 2010 r. - nie mogą po wejściu w życie ustawy okołobudżetowej zmieniającej ustawę o VAT podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawek wprowadzonych na lata 2011 - 2013 i następne, obowiązujących w tych latach. Ustanowienie takiego prawa w świetle cytowanej uchwały NSA zostało bowiem już wykonane w okresie, w którym tego rodzaju czynność podlegała VAT w określonej wysokości w momencie tego ustanowienia. Rozciągnięcie zatem na to ustanowienie dokonane przed 1 stycznia 2011 r. obowiązku stosowania wyższej stawki VAT, wprowadzonego późniejszymi przepisami godziłoby w zasadę niedziałania prawa wstecz.

W przypadku natomiast kwestii zwolnienia od VAT w zakresie ustanowienia oddania prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, należy zauważyć, iż dotyczy ono wyłącznie gruntów przeznaczonych na cele rolnicze. Zwolnienie to w 2011 r. pozostaje bowiem bez zmian w porównaniu z 2010 r.

Zwolnieniu od VAT podlegały i nadal podlegają w 2011 r. następujące czynności JST związane z użytkowaniem wieczystym gruntów:

Mając na względzie przywołane wyżej przepisy prawa oraz stanowiska zamieszczone w literaturze, zdaniem Wnioskodawcy: po 1 stycznia 2011 r. należne opłaty roczne z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste gruntu budowlanego przeznaczonego pod zabudowę oraz zabudowanego, na który to prawo zostało ustanowione po 1 maja 2004 r. opodatkowane do końca roku 2010 stawką 22%, nie podwyższa się o 1% z powodu wzrostu stawki VAT. Jeśli zatem na to użytkowanie była stosowana 22% stawka VAT, to taka sama będzie stosowana nadal, i to nie tylko w 2011 r., ale i w latach następnych.

Na ustanowienie po raz pierwszy w 2011 r. użytkowanie wieczyste takiego gruntu zastosowanie znaleźć musi już nowa stawka VAT, czyli 23%, obowiązująca od 1 stycznia 2011 r., będzie ona stosowana we wszystkich latach, w których należna będzie opłata roczna z tytułu tego ustanowienia, tj. w latach następujących po roku 2011, poczynając od pierwszej opłaty rocznej za 2012 r., aż do końca użytkowania wieczystego. Oprócz opodatkowania stawką VAT ustanowienia przez JTS prawa użytkowania wieczystego gruntów mamy także zwolnienie od VAT, które w 2011 r. nadal obowiązuje (podobnie jak przed tą datą) i dotyczy gruntów przeznaczonych na cele rolnicze. Natomiast w minimalnym zakresie - jeśli chodzi o JST zwolnienie dotyczy także zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu przeznaczonego na cele rolnicze oraz zbycia takiego prawa w przypadku jednoczesnej dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W okresie obowiązywania ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), czyli do dnia 30 kwietnia 2004 r., czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zmieniła się zarówno definicja towaru, jak i zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578 z późn. zm.) oraz zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) oraz w ustawie o gospodarce nieruchomościami.

Z zawartych tam regulacji wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi co prawda prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

W myśl natomiast art. 238 Kodeksu cywilnego wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

Stosownie do art. 71 ust. 1-4 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Z powyższych przepisów wywnioskować należy, iż w przypadku użytkowania wieczystego właścicielem gruntu przez cały okres użytkowania pozostaje Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Użytkownik wieczysty w tym czasie posiada we władaniu rzecz cudzą. Jednakże jego prawo w stosunku do tego gruntu pozwala na dysponowanie rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Jako że do uznania za dostawę dla potrzeb podatku od towarów i usług wystarczające jest władanie towarem jak właściciel, a nie bycie właścicielem w sensie prawnym, dlatego też oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, co potwierdza art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W związku z tym podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zobowiązanym do opodatkowania w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste jest właściciel, tj. Skarb Państwa lub też jednostka samorządu terytorialnego.

W przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu, o czym stanowi art. 19 ust. 16b ustawy. Powyższy przepis jest odstępstwem od ogólnej zasady powstania obowiązku podatkowego określonej w art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W przedstawionym stanie faktycznym Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną, jest podatnikiem podatku VAT czynnym, prowadzi sprzedaż opodatkowaną, związaną m.in. z usługami dzierżawy, najmu, użytkowania wieczystego, sprzedażą gruntów i budynków. Zainteresowany oddał w użytkowanie wieczyste, ustanowione w okresie między 1 maja 2004 r. a 31 grudnia 2010 r., grunty budowlane przeznaczone pod zabudowę oraz zabudowane. W okresie bieżącym, to jest po 1 stycznia 2011 r. oddaje w wieczyste użytkowanie poza gruntami budowlanymi przeznaczonymi pod zabudowę oraz zabudowanymi również grunty przeznaczone na cele rolne.

Czynność oddania gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, która zostaje wykonana jednorazowo (w całości), a kolejne opłaty roczne nie są płatnościami za sukcesywne wykonywanie tej czynności w kolejnych okresach (której dotyczą opłaty). Okoliczność, że z oddaniem do użytkowania wieczystego wiążą się opłaty roczne, nie oznacza, że oddawanie do użytkowania wieczystego trwa przez cały okres na jaki zostało ustanowione i w którym wnoszone są opłaty (por. uchwała NSA z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06).

Dla oceny, jaką stawką podatku VAT, po dniu 31 grudnia 2011 r. powinny być opodatkowane opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego, odwołać się należy do przepisu art. 41 ust. 14a ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta jest opodatkowana według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

W konsekwencji, w analizowanej sprawie nie będzie miał zastosowania, wspomniany przez Wnioskodawcę przepis art. 41 ust. 14b ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym czynności, dla których w związku z ich wykonywaniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się, na potrzeby ust. 14a, za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, z zastrzeżeniem ust. 14c.

Zatem, w przypadku gdy Wnioskodawca oddał grunty w użytkowanie wieczyste, a tym samym wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu (dostawę towarów), przed dniem zmiany stawki podatku VAT, to jest przed dniem 1 stycznia 2011 r., to stwierdzić należy, że została spełniona dyspozycja cytowanego wyżej przepisu art. 41 ust. 14a ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, należy wskazać, iż, gdy ustanowienie wieczystego użytkowania gruntów nastąpiło w okresie od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2010 r., to tym samym należy uznać, iż opłaty z tytułu oddania przez Wnioskodawcę gruntu w użytkowanie wieczyste wnoszone w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. przypadające z upływem 31 marca każdego roku, z góry za dany rok, podlegają opodatkowaniu stawką 22% poprzez spełnienie przesłanek art. 41 ust. 14a ustawy.

W odniesieniu natomiast do opłat rocznych za użytkowanie wieczyste gruntów oddanych do użytkowania w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., zastosowanie znajdzie stawka obowiązująca w tym okresie tj. 23%.

W kwestii natomiast oddania w użytkowanie wieczyste po 1 stycznia 2011 r. gruntów przeznaczonych na cele rolne - zastosowanie mają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz, 1649 z późn. zm.) odnoszące się do zwolnień od podatku oraz szczegółowych warunków stosowania tych zwolnień zawarte w Rozdziale 6, § 13 ust. 1, który zwalnia od podatku:

* w punkcie 4: dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycia prawa użytkowania wieczystego tych gruntów;

* w punkcie 11: zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo ich części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku;

* w punkcie 17: oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste przeznaczonych na cele rolnicze.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tutejszy organ zwraca uwagę, że powołane wyżej rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług obowiązywało do dnia 5 kwietnia 2011 r.

Odpowiednikiem powołanego § 13 ust. 1 pkt 4, 11, 17 ww. rozporządzenia jest § 13 ust. 1 pkt 4,11,17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), które obowiązuje od dnia 6 kwietnia 2011 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.