ILPP1/443-303/08-3/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2008 r. (data wpływu 14 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania rachunków uproszczonych - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania rachunków uproszczonych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w grudniu 2006 r. osiągnął przychód 39.716 zł i tym samym przekroczył próg podatkowy w podatku od towarów i usług. Niestety księgowa przeoczyła ten fakt i Zainteresowany od stycznia do czerwca 2007 r. wystawiał swoim klientom rachunki uproszczone zamiast faktur VAT. Dopiero Urząd Skarbowy powiadomił Wnioskodawcę w grudniu 2007 r. o przekroczeniu progu, sugerując uregulowanie VAT. Podatnik naliczył podatek VAT - traktując kwoty z rachunków jako netto i uregulował wraz z odsetkami. Na wniosek pracowników Urzędu Skarbowego Wnioskodawca poprawił datę zgłoszenia VAT-R na 29 grudnia 2006 r., parafując na oryginalnym zgłoszeniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w ww. sytuacji możliwe jest dokonanie korekty rachunków uproszczonych i w ich miejsce wystawienie faktur VAT. Czy do naliczenia VAT-u kwoty z rachunków powinny być potraktowane jako netto 22%. Czy też VAT powinien się zawierać w tych kwotach (jako brutto 18,03%).

Zdaniem Wnioskodawcy:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w roku 2006, zwalniało się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro. Do wartości sprzedaży nie wliczało się kwoty podatku.

Na mocy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 listopada 2005 r. w sprawie określenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 229, poz. 1949) wartość sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113 ust. 1 powołanej ustawy, uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług, odpowiadającej równowartości 10.000 euro, określono w kwocie 39.200 zł.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca utracił zwolnienie podmiotowe w podatku od towarów i usług w roku 2006 z dniem przekroczenia kwoty 39.200 zł i tym samym powinien zarejestrować się jako czynny podatnik VAT.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Zainteresowany nie dopełnił obowiązku rejestracji w momencie przekroczenia obrotu 10.000 euro. Zrobił to dopiero w miesiącu czerwcu 2007 r. W związku z tym, ma on obowiązek odprowadzenia podatku należnego wraz z odsetkami od obrotu osiągniętego po przekroczeniu kwoty 39.200 zł w roku 2006.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca powinien potraktować kwoty z rachunków jako obrót brutto i opodatkować je odpowiednią stawką podatku.

W myśl art. 85 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia przez podatnika usług, w tym w zakresie handlu i gastronomii, kwota podatku należnego może być obliczana jako iloczyn wartości dostawy i stawki:

Przepis art. 106 ust. 1 powołanej ustawy stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podstawę prawną wystawiania faktur VAT oraz faktur korygujących stanowią przepisy art. 106 ust. 8 ustawy o VAT i w związku z tym art. § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.) zgodnie z którym zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca w miesiącu grudniu 2006 r. przekroczył limit sprzedaży opodatkowanej 10.000 euro i tym samym stał się podatnikiem podatku od towarów i usług. Jednakże nie dopełnił obowiązku rejestracji w zakresie podatku VAT i tym samym błędnie kontynuował dokumentowanie czynności dostaw i świadczenie usług rachunkami zamiast fakturami VAT.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż wystawiane przez Zainteresowanego dokumenty (rachunki) nie spełniały wymogów przewidzianych przy wystawianiu faktur - brak numeru identyfikacyjnego. Dlatego nie można powyższych rachunków uznać za faktury VAT i wystawić na ich podstawie faktur korygujących. Można natomiast dokonać korekty rachunku drugim rachunkiem.

Prawidłowym będzie więc skorygowanie rachunku (drugim rachunkiem) do kwoty "0" i wystawienie w jego miejsce faktury VAT z uwzględnieniem podatku VAT należnego. Przy czym wystawione faktury VAT muszą spełniać wymogi zawarte w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), regulującym szczegółowe zasady wystawiania faktur, a ponadto faktura powinna zawierać informację o rzeczywistej dacie sprzedaży usługi.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej umów zawieranych przez Spółkę.

Tym samym stwierdzenie czy należność za świadczoną usługę lub dostawę stanowi wartość netto czy wartość brutto powinny rozstrzygać strony umowy.

Reasumując, w przedstawionej sprawie właściwe jest wystawienie korekt rachunków do rachunków dokumentujących sprzedaż sprzed rejestracji w podatku VAT i traktowanie kwot na rachunkach zgodnie z uzgodnieniami stron.

Ponadto dodaje się, że wniosek w zakresie interpretacji prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie rozstrzygnięty odrębną interpretacją.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.