ILPP1/443-29/11-3/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2011 r. (data wpływu 7 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 kwietnia 2011 r. (data wpływu 7 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usług udostępniania powierzchni na zewnątrz i wewnątrz taboru tramwajowego i autobusowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usług udostępniania powierzchni na zewnątrz i wewnątrz taboru tramwajowego i autobusowego. Przedmiotowy wniosek uzupełniono dniu 7 kwietnia 2011 r. o wskazanie rodzaju sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie przewozu osób i bagażu środkami komunikacji miejskiej. Obok działalności przewozowej, Spółka prowadzi również działalność polegającą na udostępnianiu powierzchni na zewnątrz i wewnątrz taboru tramwajowego i autobusowego z przeznaczeniem na ekspozycję obcej reklamy.

Zgodne z art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązującym do końca roku 2010, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej były identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji. Usługi polegające na udostępnianiu miejsca na reklamę, świadczone przez Spółkę, były wymienione w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z roku 1997 (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.), obowiązującej dla celów podatku VAT do dnia 31 grudnia 2010 r., w grupie 74.4. "usługi reklamowe" pod symbolem 74.40.11 jako "usługi sprzedaży lub dzierżawy miejsca lub czasu na reklamę".

Również w Polskiej Klasyfikacji Działalności z roku 2004 (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 2004 r. - Dz. U. Nr 33, poz. 289) wydanej na podstawie przepisów o statystyce publicznej, obowiązującej do końca roku 2009, usługi polegające na udostępnieniu miejsca na reklamę, były wymienione pod symbolem 74.40.Z jako wynajmowanie powierzchni na cele reklamowe, co też znajdowało odzwierciedlenie w przedmiocie działalności Spółki określonym w jej akcie założycielskim zarejestrowanym w KRS.

Mając na względzie powyższe do końca roku 2010 Spółka dla celów podatku VAT identyfikowała świadczone w tym zakresie usługi, jako usługi wynajmu powierzchni reklamowej, a w konsekwencji przy określaniu momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia ww. usług stosowała art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku VAT, zgodnie z którym w przypadku świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W związku z tak określonym obowiązkiem podatkowym, Spółka mogła wystawiać faktury za świadczone usługi wynajmu powierzchni reklamowej jednorazowo z góry, określając w nich termin zapłaty z góry, zgodny z zawartą umową będący jednocześnie momentem powstania obowiązku podatkowego dla całego okresu świadczenia usługi.

Spółka wystawiała faktury w oparciu o protokół odbioru reklamy, tj. po udostępnieniu Zleceniodawcy pojazdu celem nałożenia na pojeździe reklamy, a następnie po dokonaniu odbioru tej reklamy i dopuszczeniu do ruchu pojazdu wraz z reklamą.

Od 1 stycznia 2011 r. zaczęła obowiązywać nowa Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z roku 2008 (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - Dz. U. Nr 207, poz. 1293), w której nie są wymienione usługi sprzedaży lub dzierżawy miejsca lub czasu na reklamę, lecz w grupie 73.1 "usługi reklamowe" pod symbolem PKWiU 73.12.19 wymienione są usługi "pośrednictwo w sprzedaży miejsca lub czasu na cele reklamowe w pozostałych mediach". Analogiczne w brzmieniu zapisy znalazły się również w obowiązującej od roku 2010 nowej Polskiej Klasyfikacji Działalności 2007 (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. - Dz. U. Nr 251 poz. 1885), gdzie pod symbolem PKD 73.12.D wymienia się pośrednictwo w sprzedaży czasu i miejsca na cele reklamowe w pozostałych mediach. Równocześnie od 1 stycznia 2011 r. przestał obowiązywać (został uchylony) art. 8 ust. 3 ustawy, który stanowił, że usługi są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji.

W związku z powyższym, niezależnie od zmian w zapisach obowiązujących od 1 stycznia 2011 r. klasyfikacjach, Spółka nadal zamierza rozpoznawać świadczone przez siebie usługi, polegające na udostępnianiu miejsca na cele reklamowe, jako najem powierzchni reklamowej i w konsekwencji stosować dla celów podatku VAT szczególny moment powstania obowiązku podatkowego, określony w art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy.

Od 1 stycznia 2011 r. Spółka nadal wystawia faktury za udostępnienie miejsca na cele reklamowe jednorazowo z góry, w oparciu o protokół odbioru reklamy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka prawidłowo uznała, że w roku 2011 obowiązek podatkowy VAT przy świadczeniu usług polegających na udostępnianiu powierzchni na zewnątrz i wewnątrz taboru tramwajowego i autobusowego z przeznaczeniem na ekspozycję obcej reklamy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z uchyleniem art. 8 ust. 3 ustawy (ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy podatku od towarów i usług, Dz. U. Nr 226, poz. 1476), począwszy od roku 2011, usług nie identyfikuje się w oparciu o klasyfikacje statystyczne. Ponieważ świadczone przez Spółkę usługi nie zmieniły swojego charakteru i nadal polegają na najmie powierzchni reklamowej z przeznaczeniem na ekspozycję obcej reklamy, Spółka dla celów podatku VAT prawidłowo uznała, że również w roku 2011 stosować należy szczególny moment powstania obowiązku podatkowego na podstawie art. 19 ust. 13 pkt 4, zgodnie z którym w przypadku świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy lub usług o podobnym charakterze, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476) - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ponadto, zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przepis art. 5a został dodany do ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 1 pkt 2 powołanej ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług.

Podstawowa zasada dotycząca powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług została sformułowana w art. 19 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - art. 19 ust. 4 ustawy.

Z kolei, stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Ogólna zasada wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru, wykonania usługi lub wystawienia faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od wykonania usługi). Jednakże, od tej zasady ustawodawca określił szereg wyjątków, ustalających w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego (uzależniony np.: od formy wydania towaru, rodzaju transakcji, otrzymania zapłaty itp.).

Taki szczególny moment powstania obowiązku podatkowego ustawodawca określił w art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Natomiast w świetle art. 693 § 1 tej ustawy, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie przewozu osób i bagażu środkami komunikacji miejskiej. Obok działalności przewozowej, Spółka prowadzi również działalność polegającą na udostępnianiu powierzchni na zewnątrz i wewnątrz taboru tramwajowego i autobusowego z przeznaczeniem na ekspozycję obcej reklamy.

Spółka wystawia faktury w oparciu o protokół odbioru reklamy, tj. po udostępnieniu Zleceniodawcy pojazdu celem nałożenia na pojeździe reklamy, a następnie po dokonaniu odbioru tej reklamy i dopuszczeniu do ruchu pojazdu wraz z reklamą. Zgodnie z obowiązującą od dnia 1 stycznia 2011 r. dla celów podatkowych klasyfikacją PKWiU świadczone przez Wnioskodawcę usługi udostępniania powierzchni na zewnątrz i wewnątrz taboru tramwajowego i autobusowego z przeznaczeniem na ekspozycję obcej reklamy znajdują się w grupowaniu PKWiU 73.12.19 "pośrednictwo w sprzedaży miejsca lub czasu na cele reklamowe w pozostałych mediach".

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan sprawy należy stwierdzić, iż ustawodawca dla usług pośrednictwa w sprzedaży miejsca lub czasu na cele reklamowe w pozostałych mediach nie przewidział szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego określonego w art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy. W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług nie powstaje w momencie, o którym mowa w ww. przepisie, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty - nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.

Reasumując, obowiązek podatkowy przy świadczeniu usług polegających na udostępnianiu powierzchni na zewnątrz i wewnątrz taboru tramwajowego i autobusowego, klasyfikowanych jako "pośrednictwo w sprzedaży miejsca lub czasu na cele reklamowe w pozostałych mediach" powstaje zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu licząc od dnia wykonania usługi.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności oceny czy usługi są nadal klasyfikowane wg klasyfikacji statystycznych.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej usługi będącej przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Zainteresowanego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.