ILPP1/443-288/10-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zakładu przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2010 r. (data wpływu 12 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za media pobieranych od najemców lokali znajdujących się w budynkach wspólnot mieszkaniowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za media pobieranych od najemców lokali znajdujących się w budynkach wspólnot mieszkaniowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną Gminy, niemającą osobowości prawnej, prowadzącą gospodarkę finansową na zasadach określonych w przepisach ustawy o finansach publicznych. Zakład został powołany Uchwalą Rady Miejskiej, posiada statut, NIP i Regon. Przedmiotem działania Wnioskodawcy jest wykonywanie zarządzania gminnym zasobem mieszkaniowym i lokalami użytkowymi.

Gminne lokale mieszkalne i użytkowe położone są w budynkach będących w 100% własnością Gminy oraz budynkach wspólnot mieszkaniowych, w których Gmina jest jednym ze współwłaścicieli.

Działalność wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Natomiast zasady i formy ochrony praw lokatorów oraz zasady gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy reguluje ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.).

Ze wszystkimi najemcami lokali gminnych zostały zawarte umowy cywilnoprawne zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o ochronie praw lokatorów (...).

Umowy najmu przewidują odrębny sposób rozliczania opłat za media w układzie: nazwa media, j.m. ilość, cena jednostkowa wartość netto, VAT i wartość brutto.

Najemcy gminnych lokali mieszkalnych są zobowiązani co miesiąc uiszczać wynajmującemu czynsz wg stawek określonych w Zarządzeniu Burmistrza oraz zaliczki na opłaty niezależne od właściciela, tj. opłaty za dostawę do lokalu wody, odbiór ścieków, wywóz nieczystości stałych, centralne ogrzewanie, domofon, abonament za wodę i ścieki. Z dniem zawarcia umowy najemca zobowiązuje się do uiszczania zaliczek na wodę i odprowadzenie ścieków w lokalach, i tak w przypadku wyposażenia lokalu w wodomierze zaliczka jest ustalana w wysokości zużycia wody za poprzedni okres rozliczeniowy, w przypadku braku wodomierzy najemcy są obciążani ryczałtem za zużytą wodę i odprowadzenie ścieków stanowiących iloczyn ilości osób zamieszkujących w lokalu ustalonego w m³ oraz ceny 1 m³ wody i ścieków. Rozliczenie zaliczek za wodę i ścieki dokonuje się w okresie 3 miesięcznym. Za usuwanie nieczystości stałych najemcy wpłacają zaliczkę stanowiącą iloczyn ilości osób zamieszkujących w lokalu oraz ustalonej stawki za osobę, rozliczenia zaliczek dokonuje się po zakończeniu roku. Za centralne ogrzewanie najemcy wpłacają zaliczki stanowiące iloczyn m² powierzchni mieszkania i ustalonej ceny za dostarczone ciepło. C.o. rozliczane jest po sezonie grzewczym, tj. na koniec maja każdego roku.

Wymienione opłaty dodatkowe są pobierane przez wynajmującego z uwagi na fakt, iż najemcy gminnych lokali nie mają zawartych umów bezpośrednio z dostawcą ww. mediów.

Z dostawcami mediów i usług do lokali położonych w budynkach gminnych Wnioskodawca zawarł stosowne umowy. Na podstawie otrzymywanych od dostawców obciążeniowych faktur VAT Zakład odlicza wykazany w nich podatek naliczony. Natomiast umowy na dostawę mediów i usług do budynków wspólnot mieszkaniowych zostały zawarte bezpośrednio przez wspólnoty mieszkaniowe. W związku z powyższym za dostarczone media i usługi do lokali gminnych w budynkach wspólnot mieszkaniowych Zainteresowany otrzymuje noty obciążeniowe od wspólnot, gdyż nie dokonują one sprzedaży w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wystawia dla najemców lokali użytkowych w budynkach wspólnot mieszkaniowych faktury VAT wykazując VAT należny wg stawek właściwych dla danego rodzaju towaru lub usługi. W przypadku najemców lokali mieszkalnych na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy o VAT dostawy nie są fakturowane. Najemcy lokali mieszkalnych płacą należności wg stawek określonych w umowach, a w przypadku zmian cen, na podstawie informacji o zmianie wysokości opłat.

Wnioskodawca obciążając najemców lokali mieszkalnych i użytkowych w budynkach wspólnot mieszkaniowych traktuje kwoty wykazane przez wspólnoty w notach jako kwoty brutto, które w celu ustalenia jednostkowej ceny netto są pomniejszane o podatek VAT właściwy dla danego rodzaju usługi, tj.7% lub 22%. Powyższy sposób obciążania w sytuacji otrzymywania not i braku możliwości dokonania odliczenia podatku VAT naliczonego powoduje, że należność Zakładu jest niższa od poniesionych na ten cel wydatków o kwotę podatku VAT należnego. Z uwagi na fakt, iż zużycie wody, c.o., podgrzanie wody rozliczane jest indywidualnie z najemcą nie ma możliwości ustalenia jednej stawki czynszowej, która zawierałaby również dodatkowe świadczenia niezależne od wynajmującego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak prawidłowo powinny być rozliczane media dostarczane do lokali gminnych położonych w budynkach wspólnot mieszkaniowych:

Doliczenie np. 22% podatku VAT do ceny wody, którą wspólnoty stosują zgodnie z zatwierdzonym przez Radę Miejską taryfami dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzenia ścieków spowodowałoby, że najemcy gminnych lokali użytkowych w budynkach wspólnot płaciliby za wodę wyższa cenę od najemców w budynkach 100% gminnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, mimo, że ze wszystkimi najemcami zostały zawarte umowy cywilnoprawne i wszyscy najemcy najmują lokale gminne należałoby zróżnicować sposób ich obciążania za dostarczane media biorąc pod uwagę budynek, w którym położony jest dany lokal.

Ad. 1a, b, e.

Najemcy gminnych lokali położonych w budynkach wspólnot mieszkaniowych winni być obciążani za dostarczone media kwotami wynikającymi ze wspólnotowych not wg stawki właściwej dla świadczonej usługi najmu, tj. dla lokali mieszkalnych - zwolnienie od podatku "zw", dla lokali użytkowych - stawka podatku VAT 22% powodująca wzrost ceny mediów dla danej grupy odbiorców.

Ad. 1c, d.

Z uwagi na konieczność indywidualnego rozliczania niektórych mediów możliwe jest wykazywanie przez Wnioskodawcę w fakturach dla najemców lokali mieszkalnych w budynkach wspólnot mieszkaniowych każdego składnika związanego z najmem z osobna ze stawką "zw" powołując się na symbol PKWiU 70.20.11 zgodnie z załącznikiem nr 4 poz. 4 do ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Najem jest więc umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zgodnie z art. 353¹ ustawy - Kodeks cywilny, strony zawierające umowę np. najmu, mogą ułożyć stosunek prawny według swojego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Zatem w zakresie sposobu obliczania i odprowadzania podatku VAT przez wynajmującego z tytułu świadczonej usługi najmu decydujące znaczenie ma treść umowy najmu.

Stosownie do art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.), w stosunkach najmu oprócz czynszu wynajmujący może pobierać jedynie opłaty niezależne od właściciela, a w wypadku innych tytułów prawnych uprawniających do używania lokalu, oprócz opłat za używanie lokalu, właściciel może pobierać jedynie opłaty niezależne od właściciela, z zastrzeżeniem ust. 6. Natomiast w myśl art. 9 ust. 6 ww. ustawy opłaty niezależne od właściciela mogą być pobierane przez właściciela tylko w wypadkach, gdy korzystający z lokalu nie ma zawartej umowy bezpośrednio z dostawcą mediów lub dostawcą usług.

Oznacza to, że właściciel może pobierać opłaty niezależne jedynie za te elementy, które zostały wskazane w definicji opłat niezależnych w art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy o ochronie praw lokatorów (...). Z przepisu tego wynika, iż przez opłaty niezależne od właściciela należy rozumieć opłaty za dostawy do lokali energii, gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki oraz zwolnienie od podatku od towarów i usług.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług usługi wymienione w zał. nr 4. W załączniku tym, stanowiącym "Wykaz usług zwolnionych od podatku" pod poz. 4 wymieniono usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 70.20.11 - "usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe".

Wskazać należy, że użycie przez ustawodawcę "ex" przy grupowaniu PKWiU, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług lub obniżonej stawki podatku oznacza, że zwolnienie lub obniżona stawka dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Ze zwolnienia od podatku od towarów i usług wynikającego z powołanych wyżej przepisów nie korzysta zatem wynajem lokali użytkowych.

Ponadto, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. W pozycji 138 ww. załącznika wymienione zostały sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 41.00.2 - "usługi w zakresie rozprowadzania wody", natomiast w pozycji 153 sklasyfikowane pod symbolem 90.0 - "usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne".

Z zapisu art. 106 ust. 1 ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w art. 15 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, którą zgodnie z art. 2 pkt 22 jest również odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury - art. 106 ust. 4 ustawy.

Należy jednakże podkreślić, iż sposób rozliczenia dodatkowych opłat i dodatkowych kosztów pomiędzy wynajmującym a najemcą może być różny w zależności od tego, czy w kwocie ustalonego za najem czynszu zawarte są dodatkowe opłaty lub koszty, czy też z umowy najmu wynika odrębny obowiązek najemcy do ponoszenia kosztów z tytułu wymienionych usług. Jeśli zatem zgodnie z zawartą umową najmu, najemca jest obciążony kosztami tych usług odrębnie, niezależnie od samego czynszu za najem, wówczas wynajmujący powinien wystawiać odrębne faktury na te usługi.

Należy zauważyć, iż w myśl art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE serii L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Ponadto, z dniem 1 grudnia 2008 r. do ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzono przepis art. 30 ust. 3, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku. Oznacza to, że podmiot nabywający daną usługę we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot, nie może być zatem potraktowane w żaden inny sposób niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi, chyba że usługa jest świadczona na rzecz osoby fizycznej nieporwadzącej działalności gospodarczej - w takiej sytuacji bowiem faktura wystawiana jest na żądanie tej osoby.

W prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. W związku z tym, przy ustalaniu wysokości należności ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowanych decyzji. Stąd też Wnioskodawca w sposób dowolny kształtuje sposób kalkulacji wartości świadczonych usług najmu, uwzględniając jednak ograniczenia wynikające z przepisów regulujących jego działanie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną Gminy, niemającą osobowości prawnej. Przedmiotem działania Zainteresowanego jest wykonywanie zarządzania gminnym zasobem mieszkaniowym i lokalami użytkowymi. Lokale mieszkaniowe i lokale użytkowe położone są w budynkach będących w 100% własnością Gminy oraz w budynkach wspólnot mieszkaniowych, których Gmina jest jednym ze współwłaścicieli. Ze wszystkimi najemcami lokali podpisane są umowy cywilnoprawne. Najemcy tych lokali zobowiązani są co miesiąc uiszczać czynsz wg stawek określonych w Zarządzeniu Burmistrza oraz zaliczki na opłaty niezależne od właściciela, tj. opłaty za dostawę do lokalu wody, odbiór ścieków, wywóz nieczystości stałych, centralne ogrzewanie, domofon, abonament za wodę i ścieki. Opłaty dodatkowe pobierane są przez wynajmującego z uwagi na fakt, iż najemcy gminnych lokali nie mają zawartych umów bezpośrednio z dostawcą mediów.

Z wniosku wynika, iż stronami umów o dostawę mediów są wspólnoty mieszkaniowe. Wnioskodawca jako członek wspólnoty przenosi koszty za media na ostatecznego nabywcę, którym jest najemca.

Jak wykazano w powołanych wyżej przepisach zwolnienie od podatku VAT obejmuje wyłącznie usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe. Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem zapytania należy stwierdzić, że jedynie czynsz należny Wnioskodawcy od najemców lokali mieszkalnych korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Czynsz należny od najemców lokali użytkowych opodatkowany jest natomiast podstawową 22% stawką VAT. Opłaty za media, z uwagi na fakt, iż nie są składnikiem kompleksowej usługi najmu lokali mieszkalnych i niemieszkalnych, podlegają opodatkowaniu wg stawek właściwych dla poszczególnych usług.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze - art. 29 ust. 2 ustawy.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca może potraktować kwoty dotyczące opłat za media udokumentowane notami obciążeniowymi wystawionymi przez wspólnoty mieszkaniowe, którymi następnie obciążani są najemcy jako obrót i opodatkować je odpowiednią stawką podatku.

W analizowanej sprawie należy jednak podkreślić, iż w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasady zawierania umów regulują przepisy prawa niepodatkowego (w tym przepisy prawa cywilnego), a zatem ich analiza nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, Minister Finansów nie jest kompetentny do narzucania Wnioskodawcy sposobu ustalania ceny i określania czy kwoty wydatkowane na zakup mediów są kwotami netto czy brutto.

Reasumując, czynsz z tytułu najmu lokali mieszkalnych podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług, natomiast czynsz należny z tytułu najmu lokali użytkowych podlega opodatkowaniu stawką 22%. Opłaty za media, nie będące składnikiem kompleksowej usługi najmu lokali mieszkalnych i użytkowych, podlegają opodatkowaniu wg stawek właściwych dla poszczególnych usług.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za media pobierane od najemców lokali znajdujących się w budynkach wspólnot mieszkaniowych. Kwestia dotycząca stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku od towarów i usług wykazanych w fakturach od dostawców mediów została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji nr ILPP1/443-288/10-3/AK z dnia 10 czerwca 2010 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.