ILPP1/443-280/14-2/JSK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2014 r. (data wpływu 4 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz Najemców (pośredników) oraz w zakresie zwolnienia od podatku wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz Najemców (konsumentów) - jest prawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz Najemców (pośredników) oraz w zakresie zwolnienia od podatku wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz Najemców (konsumentów).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca, Zainteresowany lub Spółka) występując jako czynny podatnik podatku od towarów i usług zamierza zawrzeć umowę najmu z właścicielem lokali mieszkalnych (dalej: Właściciel), który prowadzi działalność m.in. w zakresie najmu lokali.

Za zgodą Właściciela, Spółka będzie dokonywała dalszego wynajmu lokali mieszkalnych w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Najemcami Wnioskodawcy (dalej: Podnajmujący) podnajmującymi lokale mieszkalne od Spółki będą zarówno podmioty, które będą dokonywały dalszego podnajmu dla celów mieszkaniowych (dalej: Najemcy pośrednicy), jak i podmioty, które będą najmować lokale mieszkalne dla zaspokojenia swoich własnych potrzeb mieszkaniowych (dalej: Najemcy konsumenci).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca powinien potraktować usługi polegające na wynajmie lokali mieszkalnych na rzecz Najemców pośredników jako opodatkowane VAT.

2. Czy Wnioskodawca powinien potraktować usługi polegające na wynajmie lokali mieszkalnych na rzecz Najemców konsumentów jako zwolnione od VAT, zgodnie z dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym usługi najmu lokali mieszkalnych świadczone przez Zainteresowanego na rzecz:

1. Najemców pośredników nie będą realizowały celów mieszkaniowych, a więc będą opodatkowane VAT w wysokości 23%, bądź ewentualnie 8% jako usługi związane z krótkotrwałym zakwaterowaniem, sklasyfikowane w grupowaniu 55 PKWiU;

2. Najemców konsumentów będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania VAT bowiem wynajęcie lokali mieszkalnych na ich rzecz będzie realizowało cele mieszkaniowe.

Co do zasady, odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju podlega opodatkowaniu VAT (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Usługi najmu wykonywane przez Wnioskodawcę w zamian za odpłatność (czynsz najmu) uiszczaną przez Podnajmujących będą zatem podlegały opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia od VAT usług najmu jest więc uzależnione od spełnienia następujących przesłanek:

Jedynie zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek łącznie skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 13 maja 2013 r., sygn. IPTPP4/443-95/13-2/JM). Brak spełnienia któregokolwiek z elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi według stawki 23% (ewentualnie 8% w przypadku tzw. usług zakwaterowania krótkotrwałego, o których mowa w grupowaniu 55 PKWiU).

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym w odniesieniu do usług najmu świadczonych na rzecz Najemców pośredników dwie pierwsze przesłanki zostają spełnione, natomiast trzecia, tj. realizacja celu mieszkaniowego najmu nie będzie spełniona, w związku z tym usługi najmu w tym przypadku nie będą korzystały ze zwolnienia od VAT. Natomiast w odniesieniu do usług najmu świadczonych na rzecz Najemców konsumentów, wszystkie trzy przesłanki zostają spełnione, w związku z czym usługi najmu będą korzystały ze zwolnienia od VAT.

Ad. 1.

Wnioskodawca wynajmując lokale mieszkalne Podnajmującym będzie świadczyć usługi na własny rachunek. Zainteresowany będzie świadczyć usługi najmu we własnym imieniu i na własny rachunek. Lokale mieszkalne, których powierzchnie będą przedmiotem najmu, zostały wynajęte przez Wnioskodawcę na podstawie umowy najmu zawartej z ich właścicielem.

Spółka prowadząc działalność w zakresie wynajmu lokali mieszkalnych będzie zawierała umowy najmu z Podnajmującymi, zatem prawa i obowiązki wynikające z tych umów, w zakresie dotyczącym wynajmującego, będą bezpośrednio dotyczyć Wnioskodawcy. Zainteresowany nie będzie pośrednikiem w tej transakcji i będzie ponosić ryzyko gospodarcze związane z wynajmem.

W związku z tym przedmiotowy warunek należy uznać za spełniony, Wnioskodawca będzie świadczyć usługi najmu na własny rachunek.

Ad. 2.

Wynajmowane lokale mają charakter mieszkalny.

Ustawa o VAT w art. 2 pkt 12 nie definiuje pojęcia lokalu mieszkalnego wskazując jedynie zakres pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego, przez który należy rozumieć budynek mieszkalny stałego zamieszkania sklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Aby ustalić, czy lokale, które będą wynajmowane przez Wnioskodawcę mają charakter mieszkalny, należy posiłkować się art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu samodzielnym lokalem mieszkalnym, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

W związku z tym, że lokale wynajęte przez Wnioskodawcę znajdują się w budynku wielorodzinnym zaklasyfikowanym zgodnie z PKOB w dziale 11 grupa 112, klasa 1122, oraz spełniają definicję lokalu mieszkalnego zawartą w ustawie o własności lokali, mają one charakter mieszkalny i drugi warunek zastosowania zwolnienia od VAT usług najmu będzie spełniony.

Ad. 3.

Mieszkaniowy cel najmu.

W ocenie Wnioskodawcy, w jego przypadku trzecia przesłanka niezbędna do zastosowania zwolnienia od VAT, tj. mieszkaniowy cel najmu, będzie spełniona wyłącznie w odniesieniu do najmu na rzecz Najemców konsumentów. Natomiast brak spełnienia tego warunku w odniesieniu do usług najmu na rzecz Najemców pośredników sprawi, że najem lokali mieszkalnych w tym przypadku nie będzie korzystał ze zwolnienia od VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, w której lokale mieszkalne wynajmowane są na rzecz Najemców pośredników nie można stwierdzić, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa najmu realizuje cele mieszkaniowe. Najemcy pośrednicy, jako podmioty niekorzystające osobiście z lokali, nie zaspokajają swoich potrzeb mieszkaniowych. Ponadto należy zauważyć, że wynajmując lokale mieszkalne będą oni dokonywać tego w celu dalszego podnajmu, zatem nie będą robić tego w celu zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych, co przesądza o braku spełnienia przesłanki wymaganej do zastosowania zwolnienia od VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT. Na taką ocenę nie ma wpływu fakt, że docelowo podnajem tego konkretnego lokalu będzie ostatecznie realizował cele mieszkalne w ramach kolejnego stosunku najmu.

Warunkiem zastosowania zwolnienia od VAT świadczonej przez Wnioskodawcę usługi najmu jest cel najmu realizowany przez usługobiorcę. W przypadku, kiedy najemcą jest osoba fizyczna, osoba prawna bądź jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, wykorzystująca wynajęte lokale mieszkalne do dalszego podnajmu, cel najmu zawsze będzie finansowy (gospodarczy), a nie mieszkalny.

Bez znaczenia pozostaje okoliczność, że ewentualny ostateczny użytkownik lokalu (któremu Najemca pośrednik podnajmuje lokal) zaspokaja swoje własne potrzeby mieszkaniowe. Liczy się bowiem bezpośrednie przeznaczenie lokalu w transakcji wykonywanej przez podatnika. Przeznaczenie lokalu w dalszej (kolejnej) transakcji nie powinno mieć wpływu dla oceny skutków podatkowych w osobnej transakcji, nawet jeżeli przedmiot (wynajmowany lokal) jest tożsamy.

Ponadto należy zauważyć, że zwolnienie od VAT przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowi wyjątek od zasady opodatkowania świadczenia usług najmu 23% stawką VAT. Opisane powyżej zwolnienie powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów. W żadnym razie nie może ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Umożliwienie zastosowania zwolnienia z opodatkowania VAT usług najmu, w sytuacji, w której w danym stosunku prawnym mieszkaniowy cel najmu nie byłby realizowany, prowadziłoby do nieuprawnionego rozszerzenia stosowania zwolnienia. Dlatego też Wnioskodawca stoi na stanowisku, że usługa najmu świadczona na rzecz Najemców pośredników nie korzysta ze zwolnienia od VAT. Powyższe stanowisko prezentowane jest również przez organy podatkowe, jak np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 26 września 2013 r., sygn. ITPP2/443-625/13/KT, czy interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 maja 2012 r., sygn. ILPP2/443-339/12-2/MN.

Inaczej przedstawia się kwestia celu realizowanego w odniesieniu do usług najmu świadczonych na rzecz Najemców konsumentów. W tej sytuacji Najemcy konsumenci, którzy wykorzystują lokale wyłącznie do zaspokajania swoich potrzeb mieszkaniowych występują jako bezpośredni odbiorcy świadczonej usługi.

Intencją ustawodawcy w odniesieniu do omawianego zwolnienia jest nieobciążanie podatkiem VAT konsumentów usług najmu lokali mieszkalnych, czyli minimalizowanie kosztów najmu lokali mieszkalnych, obciążających najemców, wykorzystujących je na cele mieszkaniowe. Zwolnienie od VAT najmu lokali mieszkalnych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT ma charakter zwolnienia celowego, ukierunkowanego na ochronę - w ekonomicznym znaczeniu - najemców lokali mieszkalnych faktycznie zaspokajających potrzeby mieszkaniowe poprzez tenże najem.

W związku z tym, jeżeli Najemcy konsumenci nie będą dokonywać dalszego podnajmu lokali mieszkalnych, wówczas świadczona wobec nich usługa najmu będzie realizowała cele mieszkaniowe. Należy zatem uznać, że najem lokali mieszkalnych na ich rzecz spełnia trzy z ww. przesłanek, w szczególności mieszkaniowy cel najmu. W związku z tym, należy zastosować zwolnienie od VAT.

Reasumując, usługi najmu lokali mieszkalnych, które będą wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Najemców pośredników nie będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania VAT, gdyż najem w tym wypadku nie będzie realizował celów mieszkaniowych. Natomiast usługi najmu świadczone na rzecz Najemców konsumentów stanowią transakcje podlegające opodatkowaniu VAT, aczkolwiek zwolnione od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

* świadczenie usługi na własny rachunek,

* charakter mieszkalny nieruchomości,

* mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi według stawki 23%, gdyż najem, jako usługa, wypełnia określoną w art. 8 ustawy definicję usług i stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

O ile identyfikacja istnienia pozostałych elementów nie stanowi problemu, o tyle zwrócić uwagę należy na cel świadczonej usługi. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie lokalu przez najemcę. Tym samym zasadniczą kwestią dla opodatkowania czy zwolnienia od podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi. W przypadku, kiedy najemcą jest osoba fizyczna, osoba prawna bądź jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej prowadząca działalność gospodarczą, wykorzystująca lokale mieszkalne w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (podnajem lokali dotychczasowym najemcom), cel zawsze będzie finansowy (gospodarczy).

Zatem w takim przypadku podmiot świadczący na własny rachunek usługę wynajmu lub dzierżawy nieruchomości mieszkalnej na cele gospodarcze najemcy nie korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Tym samym winien świadczoną usługę opodatkować według stawki 23%.

Ponadto wskazać trzeba, że cel realizowany przez ostatecznego konsumenta, który podnajmuje lokal, nie ma wpływu na opodatkowanie usługi najmu świadczonej przez wynajmującego na rzecz najemcy podnajmującego tenże lokal. Ma natomiast bezpośredni wpływ na sposób opodatkowania usługi świadczonej przez najemcę na rzecz konsumenta. W ocenie tut. Organu, cel każdego stosunku prawnego powinien być analizowany w oderwaniu od celów realizowanych przez pozostałe podmioty nie będące stroną danego stosunku prawnego.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów (vide np. wyrok NSA z dnia 12 czerwca 1992 r., sygn. SA/Po 596/92). W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca występując jako czynny podatnik podatku od towarów i usług zamierza zawrzeć umowę najmu z właścicielem lokali mieszkalnych, który prowadzi działalność m.in. w zakresie najmu lokali. Za zgodą Właściciela, Spółka będzie dokonywała dalszego wynajmu lokali mieszkalnych w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Najemcami Wnioskodawcy podnajmującymi lokale mieszkalne od Spółki będą zarówno podmioty, które będą dokonywały dalszego podnajmu dla celów mieszkaniowych, jak i podmioty, które będą najmować lokale mieszkalne dla zaspokojenia swoich własnych potrzeb mieszkaniowych.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Wskazać zatem należy, że wykonując cywilną umowę najmu, Wnioskodawca świadczy na rzecz Najemcy usługi, w rozumieniu przepisów ustawy. W wykonaniu umowy najmu dokonuje bowiem na jego rzecz świadczeń niebędących dostawą towarów. Majątek (lokale mieszkalne) pozostanie jego własnością i wynajmowany będzie za odpłatnością (czynsz). W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji Zainteresowany świadczy usługi wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz Najemców pośredników, którzy to będą dokonywali dalszego wynajmu tych lokali w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oraz na rzecz Najemców konsumentów, którzy będą najmować lokale mieszkalne dla zaspokojenia swoich własnych potrzeb mieszkaniowych.

Zatem należy wskazać, że wynajem lokali mieszkalnych na rzecz Najemców pośredników nie jest dokonywany na cele mieszkaniowe, gdyż Najemcy będą wykorzystywali te lokale w działalności gospodarczej (brak potrzeb mieszkaniowych). W rezultacie usługa wynajmu ww. lokali będzie spełniać przesłankę dotyczącą charakteru wynajętych lokali (lokale mieszkalne), natomiast lokale te nie będą przeznaczone przez Wnioskodawcę na cele mieszkaniowe. W konsekwencji usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Najemców pośredników stanowi wynajem lokali mieszkalnych na cele działalności gospodarczej i w związku z powyższym nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, lecz będzie opodatkowana przy zastosowaniu odpowiedniej stawki podatku od towarów i usług.

Z kolei odnośnie wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz Najemców konsumentów należy wskazać, że wynajem ten będzie dokonywany na cele mieszkaniowe, gdyż Najemcy będą wykorzystywali te lokale dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. W rezultacie usługa wynajmu ww. lokali będzie spełniać przesłankę dotyczącą charakteru wynajętych lokali (lokale mieszkalne) oraz przesłankę przeznaczenia tych lokali na cele mieszkaniowe. W konsekwencji usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Najemców konsumentów będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Podsumowując:

Ad. 1

Usługi polegające na wynajmie lokali mieszkalnych na rzecz Najemców pośredników Wnioskodawca powinien potraktować jako usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2

Usługi polegające na wynajmie lokali mieszkalnych na rzecz Najemców konsumentów Wnioskodawca powinien potraktować jako usługi zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie nie objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii ustalenia właściwej stawki podatku dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.