ILPP1/443-278/13-4/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, reprezentowanej przez pełnomocnika doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2013 r. (data wpływu 5 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 czerwca 2013 r. (data wpływu 7 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki: bieżące, na marketing oraz na remonty i modernizacje nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 5 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki: bieżące, na marketing oraz na remonty i modernizacje nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 7 czerwca 2013 r. o przyporządkowanie pytań do stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe (jak określono ostatecznie w piśmie z dnia 4 czerwca 2013 r.).

Gmina (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Gmina w dniu 12 maja 2011 r. zakupiła od syndyka masy upadłości prawo wieczystego użytkowania nieruchomości zabudowanych budynkami oraz budowlami o charakterze przemysłowym wraz z urządzeniami integralnie z nimi związanymi. Transakcja zakupu nieruchomości podlegała zwolnieniu od opodatkowania VAT, a czynność wstąpienia w uprawnienia i obowiązki użytkownika wieczystego nie podlegała opodatkowaniu VAT. Łączna powierzchnia przedmiotowych nieruchomości wynosi 8 ha, 90 a i 6 m^2. Nieruchomości te niegdyś stanowiły majątek huty szkła. Na przedmiotową nieruchomość składają się grunty, budowle i budynki (w tym budynki podzielone są na lokale użytkowe). Gmina planuje oddać przedmiotowe nieruchomości w najem/dzierżawę.

W związku z powyższym, Gmina zamierza w szczególności:

* dzierżawić grunty niezabudowane, inne niż przeznaczone na cele rolnicze,

* wynajmować budowle wchodzące w skład nieruchomości,

* wynajmować całe budynki wchodzące w skład nieruchomości,

* wynajmować pojedyncze lokale użytkowe znajdujące się w budynkach, inne niż przeznaczone na cele mieszkalne.

Każdą z ww. transakcji Gmina zamierza traktować jako opodatkowaną VAT i wystawiać faktury z 23% stawką VAT.

W roku 2012 Gmina poniosła pierwsze wydatki na modernizacje oraz remonty przedmiotowych nieruchomości obejmujące w szczególności: wykonanie elewacji oraz montaż drzwi do kotłowni w jednym z budynków, odchwaszczanie terenu, wymianę przyłącza wodnego, a także na wymianę przewodów elektrycznych i żarówek. Ponadto Gmina poniosła wydatki na zakup piasku, jego transport celem wyrównania terenu. Wszystkie wydatki zostały poniesione w związku z planowaną dzierżawą/najmem nieruchomości. Tym samym, ponoszone wydatki mają związek z planowanymi czynnościami opodatkowanymi po stronie Gminy i nie są związane z żadnymi innymi czynnościami Gminy.

Ponadto, Gmina ponosi wydatki bieżące związane z utrzymaniem nieruchomości, w szczególności na ochronę terenu, utrzymanie czystości, zakup niezbędnych materiałów takich jak: żarówki, kłódki, zamki do drzwi oraz ponosi wydatki na marketing, obejmujące w szczególności koszty zamieszczania w prasie oraz w Internecie ogłoszeń z ofertami najmu/dzierżawy przedmiotowych nieruchomości. Gmina będzie ponosiła takie wydatki również w przyszłości.

Gmina rozważa również zaadaptowanie lokali bezpośrednio pod dzierżawcę (czyli wykonania niezbędnych modernizacji/remontów lokali użytkowych dopiero po podpisaniu wstępnych porozumień i umów z potencjalnymi najemcami/dzierżawcami). W związku z powyższym, Gmina również w przyszłości będzie ponosić wydatki na modernizacje oraz remont ww. nieruchomości.

Z tytułu ponoszonych wydatków na remonty i modernizacje przedmiotowych nieruchomości, jak również na ich bieżące utrzymanie oraz na marketing, Gmina otrzymuje faktury VAT z wykazanymi kwotami netto oraz kwotami VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki ponoszone na remonty i modernizacje przedmiotowych nieruchomości, wydatki bieżące związane z utrzymaniem nieruchomości oraz wydatki na marketing.

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina ma prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki ponoszone na remonty i modernizacje przedmiotowych nieruchomości, wydatki bieżące związane z utrzymaniem nieruchomości oraz wydatki na marketing.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami, które nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie. W świetle ust. 2 niniejszego przepisu kwotę podatku naliczonego stanowi suma podatku określona w fakturach otrzymanych przez podatnika.

Z treści powyższej regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Dla oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku istotne jest więc ustalenie, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT: (a) zostały nabyte przez podatnika tego podatku, (b) pozostają w bezspornym związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.

Odnosząc się do warunku nabywania towarów i usług przez podatnika, kwestia ta w odniesieniu do Gminy została uregulowana w art. 15 ust. 1 i ust. 6 ustawy o VAT. W szczególności, w przypadku, gdy Gmina wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych występuje w charakterze podatnika VAT.

Drugim warunkiem niezbędnym do zastosowania prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek ponoszonych wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Zdaniem Gminy, co znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, odpłatna dzierżawa/najem nieruchomości podlega opodatkowaniu VAT. W konsekwencji wydatki ponoszone przez Gminę, działającą w roli podatnika VAT, na modernizacje nieruchomości, na marketing oraz na wydatki bieżące związane z utrzymaniem nieruchomości, w sposób bezsprzeczny i bezpośredni są związane z działalnością opodatkowaną VAT.

W szczególności Gmina zaznacza, że wydatki modernizacyjne oraz wydatki na marketing są niezbędne dla znalezienia potencjalnego dzierżawcy przedmiotowych nieruchomości. Bez przeprowadzenia niezbędnych remontów i modernizacji, zakupione przez Gminę nieruchomości nie odpowiadałyby standardom rynkowym, co skutkowałoby najprawdopodobniej brakiem ofert ze strony dzierżawców, a więc i niemożliwością świadczenia przez Gminę usług opodatkowanych VAT w związku z tymi nieruchomościami. Ponadto, jeżeli Gmina nie zamieści stosownych ogłoszeń w prasie oraz w Internecie, nie znajdzie ona dzierżawcy, ewentualnie okres na znalezienie dzierżawcy może się bardzo wydłużyć. Wydatki bieżące natomiast zapewniają utrzymanie przedmiotowych nieruchomości w odpowiednim stanie i zabezpieczenie ich przed niszczeniem.

Jednocześnie zdaniem Gminy, powyższe wydatki nie są związane z czynnościami podlegającymi zwolnieniu od VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Powyższe oznacza, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, iż organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Ponadto, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, iż zwolnieniem od podatku VAT nie są objęte czynności realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast, w myśl art. 6 ust. 1 powoływanej wyżej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W świetle art. 7 ust. 1 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej a także utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 15 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

W związku z powyższym należy podkreślić, iż tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 12 powołanego wyżej rozporządzenia.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

W wydanej w dniu 1 lipca 2013 r. interpretacji nr ILPP1/443-278/13-3/AI stwierdzono, iż dzierżawa gruntów oraz najem lokali, budynków i budowli podlega opodatkowaniu jako odpłatna dostawa towarów, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, iż ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.

Natomiast, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Należy zwrócić uwagę, iż przepisy ustawy nie definiują pojęcia "cele rolnicze". W art. 2 pkt 15 ustawy, sformułowano wyłącznie pojęcie "działalność rolniczą", przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11) a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystany do ww. działalności rolniczej.

Z opisu sprawy wynika, iż Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. W dniu 12 maja 2011 r. Gmina zakupiła od syndyka masy upadłości prawo wieczystego użytkowania nieruchomości zabudowanych budynkami oraz budowlami o charakterze przemysłowym wraz z urządzeniami integralnie z nimi związanymi. Nieruchomości te niegdyś stanowiły majątek huty szkła. Na przedmiotową nieruchomość składają się grunty, budowle i budynki (w tym budynki podzielone są na lokale użytkowe). Gmina planuje oddać przedmiotowe nieruchomości w najem/dzierżawę.

W związku z powyższym Gmina zamierza w szczególności:

* dzierżawić grunty niezabudowane, inne niż przeznaczone na cele rolnicze,

* wynajmować budowle wchodzące w skład nieruchomości,

* wynajmować całe budynki wchodzące w skład nieruchomości,

* wynajmować pojedyncze lokale użytkowe znajdujące się w budynkach, inne niż przeznaczone na cele mieszkalne.

Każdą z ww. transakcji Gmina zamierza traktować jako opodatkowaną VAT i wystawiać faktury z 23% stawką VAT. W roku 2012 Gmina poniosła pierwsze wydatki na modernizacje oraz remonty przedmiotowych nieruchomości obejmujące w szczególności: wykonanie elewacji oraz montaż drzwi do kotłowni w jednym z budynków, odchwaszczanie terenu, wymianę przyłącza wodnego, a także na wymianę przewodów elektrycznych i żarówek. Ponadto, Gmina poniosła wydatki na zakup piasku, jego transport celem wyrównania terenu. Wszystkie wydatki zostały poniesione w związku z planowaną dzierżawą/najmem nieruchomości. Tym samym, ponoszone wydatki mają związek z planowanymi czynnościami opodatkowanymi po stronie Gminy i nie są związane z żadnymi innymi czynnościami Gminy. Gmina ponosi również wydatki bieżące związane z utrzymaniem nieruchomości, w szczególności na ochronę terenu, utrzymanie czystości, zakup niezbędnych materiałów takich jak: żarówki, kłódki, zamki do drzwi oraz ponosi wydatki na marketing, obejmujące w szczególności koszty zamieszczania w prasie oraz w Internecie ogłoszeń z ofertami najmu/dzierżawy przedmiotowych nieruchomości. Gmina będzie ponosiła takie wydatki również w przyszłości. Gmina rozważa również zaadaptowanie lokali bezpośrednio pod dzierżawcę (czyli wykonania niezbędnych modernizacji/remontów lokali użytkowych dopiero po podpisaniu wstępnych porozumień i umów z potencjalnymi najemcami/dzierżawcami). W związku z powyższym Gmina również w przyszłości będzie ponosić wydatki na modernizacje oraz remont ww. nieruchomości. Z tytułu ponoszonych wydatków na remonty i modernizacje przedmiotowych nieruchomości, jak również na ich bieżące utrzymanie oraz na marketing, Gmina otrzymuje faktury VAT z wykazanymi kwotami netto oraz kwotami VAT.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki na remont i modernizację przedmiotowych nieruchomości oraz wydatki bieżące i na marketing.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy w kontekście przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że czynności dzierżawy oraz najmu nieruchomości stanowią czynności niekorzystające ze zwolnienia od podatku czyli opodatkowane.

Jak wskazano powyżej, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jeżeli więc, nabywane usługi są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, to tym samym przesłanka wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy jest spełniona, a do takich jak wskazano powyżej należą usługi najmu i dzierżawy gruntów, budynków, budowli lub ich części na cele użytkowe.

Reasumując, Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki: na remonty i modernizacje przedmiotowych nieruchomości oraz z tytułu wydatków bieżących i na marketing, ze względu na fakt, iż są/będą one związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki: bieżące na marketing oraz na remonty i modernizacje nieruchomości. Natomiast wniosek dotyczący podatku od towarów i usług w zdarzeniu przyszłym w zakresie opodatkowania dzierżawy gruntów oraz najmu lokali, budynków i budowli, został załatwiony w dniu 1 lipca 2013 r. interpretacją nr ILPP1/443-278/13-3/AI.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.