ILPP1/443-275/11-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2011 r. (data wpływu 16 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2011 r. (data wpływu 2 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe - w zakresie bycia podatnikiem wspólnika spółki cywilnej,

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży działki gruntowej.

W dniu 16 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki gruntowej. Dnia 2 maja 2011 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 30 marca 2007 r., będąc właścicielem gruntów rolnych o powierzchni 1,33 ha, Wnioskodawca nabył do posiadanego majątku osobistego nieruchomość rolną obejmującą grunty rolne o powierzchni 2,091 ha. Zainteresowany nabył nieruchomość z zamiarem jej eksploatacji rolnej - niewykluczone, że połączonej z agroturystyką. Odczuwalne skutki kryzysu gospodarczego udaremniły te plany, w związku z czym Wnioskodawca nie rozpoczął eksploatacji rolnej gruntów. Nie były one też wydzierżawiane. Zainteresowany nie czerpał z nich żadnych pożytków, ani nie były one wykorzystywane w działalności gospodarczej.

Posiadane grunty zostały zakupione z majątku osobistego i do majątku osobistego. Dotychczas, Zainteresowany nie dokonywał sprzedaży jakiejkolwiek części przedmiotowych gruntów. Jednak kierując się potrzebą zaspokojenia bieżących zobowiązań oraz innych potrzeb osobistych, Zainteresowany zdecydował się na zbycie posiadanych gruntów w całości lub w części (częściach) - zwłaszcza w kontekście niskiej przewidywanej opłacalności ich eksploatacji rolnej oraz jednoczesnego dużego zaangażowania kapitału w sfinansowanie zakupu gruntów. Odzyskanie środków zaangażowanych w zakup gruntów stanowi dla Wnioskodawcy i jego rodziny decydujący element bezpieczeństwa finansowego.

W związku z powyższym w dniu 5 stycznia 2011 r., wobec braku zainteresowania zakupem (za rozsądną cenę) całości posiadanych gruntów, które chciałby zbyć, Zainteresowany dokonał sprzedaży części posiadanych gruntów obejmującej niezabudowaną działkę rolną nr 285/13 o powierzchni 0,3193 ha wraz z przynależnym proporcjonalnie udziałem w działce 285/19 stanowiącej drogę dojazdową do działki nr 285/13.

Wnioskodawca zaznaczył także, iż o ile w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przewidziano znaczną ekspansję wsi, to jednak przedmiotowe grunty nie leżą w jej obszarze. Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zarówno przy zakupie jak i przy sprzedaży przedmiotowych gruntów, przeznaczeniem ich były i nadal jest pod uprawy rolne. Niemniej, miejscowy plan już w chwili zakupu nie wykluczał kategorycznie i nadal nie wyklucza zabudowy na tym obszarze - dopuszczalna jest bowiem zabudowa zagrodowa.

Wnioskodawca jednocześnie oświadczył, że jest wspólnikiem w spółce cywilnej, będącej podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności spółki nie jest obrót nieruchomościami, spółka zajmuje się usługami w zakresie projektowania budynków i obiektów działalności publicznej.

Dnia 2 maja 2011 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego wskazując, iż nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Planuje jednak w niedalekiej przyszłości podjąć się produkcji rolnej w zakresie sadownictwa (produkcja i dostawa jabłek).

Przedmiotowe grunty nie stanowią nieużytków rolnych - są to grunty orne. W okresie od zakupu w roku 2007 do sprzedaży, grunty nie były przez Wnioskodawcę eksploatowane rolniczo, wydzierżawiane ani nie przynosiły jakichkolwiek pożytków. Za zgodą Zainteresowanego w roku 2007 i 2008, bezpłatnie eksploatował grunt poprzedni właściciel.

Ponadto jak wyjaśnił Wnioskodawca, studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy określa następujące kategorie terenów w okolicy przedmiotowych gruntów: "tereny o dominującej funkcji mieszkaniowej jednorodzinnej", "tereny o dominującej funkcji gruntów ornych", "tereny o dominującej funkcji łąk i pastwisk" oraz "tereny o dominującej funkcji lasów i zadrzewień". Przedmiotowe grunty leżą w obszarze określonym w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jako "tereny o dominującej funkcji gruntów ornych".

Wnioskodawca wyjaśnił także, iż w związku z powstałą koniecznością zbycia gruntów, dokonał ich wydzielenia z posiadanej jednolitej działki. Idąc za radą geodety dokonał podziału gruntu na siedem działek - w tym jedną stanowiącą dojazd do sześciu pozostałych.

Zainteresowany dotychczas nie brał pod uwagę możliwości zbycia większości lub całości gruntu, w chwili obecnej sprzedaż przedmiotowej działki w wystarczająco zadowalający sposób realizuje potrzeby Wnioskodawcy i jego rodziny, leżące u podstaw decyzji o sprzedaży gruntu. W związku z powyższym odstąpił od zamiaru zbycia pozostałej części gruntu. O ile nie wystąpią nowe okoliczności mogące wpłynąć na sytuację finansową Wnioskodawcy i jego rodziny, nie zamierza zbywać dalszych części posiadanych gruntów. Jeśli - Zainteresowany - nie powróci do pierwotnego zamiaru eksploatacji rolnej posiadanych gruntów, a sytuacja poprawi się zgodnie z oczekiwaniami, zamierza w przyszłości obdarować działkami dzieci oraz ewentualnie innych bliskich krewnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Fakt prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę cywilną, której Zainteresowany jest wspólnikiem, nie oznacza, że w związku ze zbyciem wymienionych powyżej gruntów z majątku osobistego Wnioskodawca stał się podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku VAT. Zbycie przedmiotowych gruntów nastąpiło z majątku osobistego i nie ma związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Fakt prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę cywilną będącą podatnikiem podatku VAT nie wywołuje skutku podatkowego w odniesieniu do sprzedaży majątku osobistego.

Ad. 2.

W przekonaniu Wnioskodawcy, przedmiotowe zbycie gruntów z majątku własnego, nie jest dostawą towarów w rozumieniu ustawy o podatku VAT, dostawa gruntów budowlanych. Zarówno sprzedaż, jak i uprzedni zakup gruntu, nie są podyktowane zamiarem prowadzenia działalności w zakresie profesjonalnego handlu gruntami czy nieruchomościami w ogóle. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego terenu sprzedany teren został przeznaczony pod uprawy rolne - co najwyżej z dopuszczeniem zabudowy siedliskowej.

Fakt dopuszczenia takiej zabudowy nie może przesądzać jednak samoistnie o intencji prowadzenia działalności w zakresie dostawy gruntów budowlanych. Intencją Wnioskodawcy nie jest prowadzenie profesjonalnego handlu nieruchomościami, a w szczególności gruntami budowlanymi. Wspomniane grunty rolne zakupił z zamiarem ich eksploatacji rolnej, a sprzedał w celu wykorzystania uzyskanych środków na spłatę niektórych zobowiązań kredytowych oraz zaspokojenie innych potrzeb finansowych niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Dlatego dla tej konkretnej czynności sprzedaży nie jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, wspomniana sprzedaż ma charakter incydentalny, jednorazowy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Sprzedaż przedmiotowej części dóbr osobistych z majątku własnego, podyktowana jest koniecznością odzyskania całości użytego kapitału lub doraźnego pozyskania choć części środków finansowych wydanych na zakup gruntu - z przeznaczeniem na cele osobiste Wnioskodawcy i jego rodziny. Działanie to ma charakter incydentalny i nie świadczy o zamiarze powtarzalnego wykonywania czynności. Zainteresowany nie zamierza bowiem nabywać i sprzedawać kolejnych gruntów, a jedynie zbyć posiadane - jednorazowo lub w częściach, stosownie do pojawienia się oferty zakupu. Działanie to nie stawia Wnioskodawcy w roli handlowca dostarczającego grunty budowlane na rynek, a jedynie realizuje potrzebę odzyskania całości lub części kapitału "zamrożonego" w dobrach osobistych, w drodze zbycia odpowiednio całości lub części majątku.

Zainteresowany uważa, że takie działanie nie czyni go podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, i co za tym idzie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT - nie jest to czynność częstotliwa, nosząca znamiona działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie bycia podatnikiem wspólnika spółki cywilnej,

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży działki gruntowej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, "Mienie", "Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego", Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, "Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz", Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy, stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, stosując wykładnię językową przepisu stwierdzić można, iż działalnością gospodarczą jest działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, także wówczas gdy czynność podlegająca opodatkowaniu została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. Przez częstotliwość należy rozumieć zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju (np. sprzedaż działek). Natomiast przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej lub innej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabył w roku 2007 grunt rolny, z zamiarem prowadzenia działalności rolniczej, tj. eksploatacji rolnej także połączonej z agroturystyką. Wnioskodawca nie wykluczał prowadzenia także działalności w zakresie sadownictwa (produkcja i dostawa jabłek). Ze względu na aktualną sytuację gospodarczą - kryzys - działalności takiej nie rozpoczął. Niemniej grunt nie był wydzierżawiany, a sam Zainteresowany nie czerpał z niego pożytków. Nieruchomość była bezpłatnie wykorzystywana przez byłego właściciela. Zainteresowany nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym. Grunt nie był też wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, który jest wspólnikiem spółki cywilnej w zakresie projektowania budynków i obiektów działalności publicznej. Wnioskodawca podzielił posiadaną działkę gruntu na siedem działek (jedna stanowi drogę dojazdową). Dnia 5 stycznia 2011 r. jedną z działek gruntu nr 285/13 wraz z udziałem w drodze dojazdowej (nr 285/19) zbył. Sprzedaż pozostałych działek nie została przez Zainteresowanego zaplanowana lecz także tego nie wyklucza. Zgodnie z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na działce tej (oraz pozostałych) dopuszcza się zabudowę zagrodową.

Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowej działki (a także pozostałych działek) nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w działalności gospodarczej. Przedmiotowej nieruchomości nie można uznać za majątek osobisty Wnioskodawcy, bowiem grunty te nie zostały nabyte w celu zaspokajania wyłącznie potrzeb osobistych, ale - według założeń Wnioskodawcy - służyć miały działalności rolniczej. Zainteresowany zakładał nawet różne formy takiej działalności, tj. produkcja rolna z włączeniem także agroturystyki lub sadownictwa. Bezsprzecznie zatem - na co wskazuje sam Zainteresowany - działalność rolnicza była główną intencją zakupu nieruchomości. Działalność rolników z kolei - jest stosownie do zapisów art. 15 ust. 2 ustawy - działalnością gospodarczą.

Ponadto, działalnością gospodarczą w świetle regulacji ustawy o podatku od towarów i usług, jest także działalność handlowca, producenta lub usługodawcy gdy dokonują oni czynności podlegających opodatkowaniu także jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy, tj. powtarzalny dla czynności określonego rodzaju. W przedmiotowej sprawie powyższe przesłanki zostały spełnione, bowiem Wnioskodawca dokonał pierwszej z szeregu zaplanowanych dostaw działek gruntu, będącego w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, towarem. Zorganizowana sprzedaż towaru stanowi z kolei, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu. Powyższe potwierdza, fakt, iż Wnioskodawca z własnej inicjatywy podzielił zakupioną nieruchomość na 7 działek, ponosząc w tym celu nakłady. Podzielenie nieruchomości na mniejsze powierzchniowo działki umożliwia łatwiejszą ich sprzedaż oraz je uatrakcyjnia rynkowo. Dodatkowo ustanowienie drogi dojazdowej do działek świadczy o zorganizowanej ich sprzedaży. Opisana sytuacja bezsprzecznie zatem świadczy o zamiarze wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w sposób częstotliwy oraz przesądza o wykorzystywaniu towarów (działek gruntu) w sposób ciągły dla celów zarobkowych. I choć Wnioskodawca stanowczo nie decyduje się na systematyczną sprzedaż działek, to jednak na zachowanie takie wskazuje oraz podaje nawet okoliczności faktyczne które skutkować będą (zainicjują) systematyczną dalszą sprzedaż działek.

Skutkiem powyższego Zainteresowany dokonując dostawy działki gruntu dokonał pierwszej transakcji będącej początkiem powtarzalnej sprzedaży dalszych towarów (działek gruntu), przez co wypełnia definicję prowadzenia działalności gospodarczej z art. 15 ust. 2 ustawy, i stał się podatnikiem podatku VAT z art. 15 ust. 1 ustawy.

Powyższa analiza, a w szczególności powołane konkluzje, pozostają w zgodzie z regulacjami prawa unijnego. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 06. 347. 1), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) cyt. Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, jak i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub wykonujący wolny zawód.

Jednocześnie w świetle powołanych regulacji dopuszczalne jest uznanie przez państwo członkowskie za podatnika osobę, która dokonała okazjonalnej dostawy terenów budowlanych, w warunkach wskazujących, że czynność ta nie była związana z zaspokajaniem potrzeb osobistych tej osoby. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości gruntowej, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem np. do działalności handlowej.

Zatem także w świetle prawa unijnego Wnioskodawca - w takim kształcie sprawy - zostałby uznany (dokonując dostawy działki gruntu) za podatnika podatku VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy zauważyć, iż na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) oraz art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług, dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, w przypadku gruntów niezabudowanych zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów - ewidencja gruntów.

Należy jednak wskazać, iż kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej nie leży w kompetencji organów podatkowych - art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.).

Odnosząc się ponownie do przedstawionego stanu faktycznego wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie działka gruntu będąca przedmiotem sprzedaży, na podstawie zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, została przeznaczona pod zabudowę. Zabudowa ta może mieć postać zabudowy zagrodowej.

Skutkiem powyższego, dostawa działki, nie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ze względu na swój odmienny niż rolny i leśny charakter.

Mając na uwadze powyżej przedstawiony stan faktyczny i prawny odpowiedź na poszczególne pytania jest następująca:

Ad. 1.

Sam fakt bycia wspólnikiem spółki cywilnej, nie jest przesłanką kwalifikującą jej wspólników do podatników podatku VAT w związku ze sprzedażą działek budowlanych.

Ad. 2 i Ad. 3.

Wnioskodawca w związku z dokonaną sprzedażą ww. działki nr 285/13 oraz udziału w drodze dojazdowej, winien odprowadzić podatek VAT od dostawy gruntów budowlanych. Dokonana w roku 2011 sprzedaż działki (fragment posiadanego gruntu), należy traktować jako dokonaną z zamiarem powtarzalnego działania o cyklicznym lub stałym charakterze i opodatkować ją podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.