ILPP1/443-259/14-5/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2014 r. (data wpływu 28 marca 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 12 maja 2014 r. (data wpływu 16 maja 2014 r.) oraz z dnia 29 maja 2014 r. (data wpływu 2 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej sprzedaży działki nr 21/19,

* prawidłowe - w części dotyczącej sprzedaży działki nr 21/49.

W dniu 28 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono w dniach 16 maja 2014 r. i 2 czerwca 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest właścicielem nieruchomości gruntowych niezabudowanych oznaczonych geodezyjnie nr 21/19 o pow. 1,8868 ha i nr 21/49 o pow. 2,4123 ha. Obie nieruchomości położone są w obrębie Miasta, w terenach kolejowych.

Gmina wyznaczyła obie nieruchomości do sprzedaży w trybie przetargu nieograniczonego, szacując wartość nieruchomości 21/19 na kwotę 357.200,00 zł, a wartość działki 21/49 na kwotę 451.700,00 zł.

Dla przedmiotowych nieruchomości brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nigdy też nie była wydana dla tych nieruchomości decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W nieobowiązującym już dla tych terenów miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, nieruchomości były zakwalifikowane do kategorii terenów komunikacji kolejowej.

W wykazie nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, jako przeznaczenie nieruchomości wskazano "brak obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego".

Ponadto z pisma z dnia 12 maja 2014 r. - stanowiącego uzupełnienie do wniosku - wynika, że działkę oznaczoną geodezyjnie nr 21/19 o pow. 1,8868 ha Gmina nabyła od Firmy SA z siedzibą w X na podstawie notarialnej umowy przeniesienia prawa do nieruchomości w celu zwolnienia się od zobowiązania - akt notarialny z dnia 5 września 2007 r. Do wartości przedmiotu umowy doliczony był podatek VAT w wysokości 22%. Od chwili nabycia nieruchomości niezabudowanej do zasobu Gminy, działka była wydzierżawiana na cele rolne na podstawie umów krótkoterminowych, z powodu przewidywania jej do sprzedaży w chwili pojawienia się potencjalnego inwestora. Za dzierżawę naliczony był czynsz bez podatku VAT.

Gmina nie dokonała obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia działki 21/19, będąc w tamtym czasie na stanowisku, że takie odliczenie nie jest możliwe.

Działkę oznaczoną geodezyjnie nr 21/49 o pow. 2,4123 ha Gmina nabyła od Firmy SA. z siedzibą w X na podstawie notarialnej umowy przeniesienia prawa do nieruchomości w celu zwolnienia się z części zobowiązania - akt notarialny z dnia 13 czerwca 2011 r. Działka 21/49 była częścią zabudowanej nieruchomości oznaczonej geodezyjnie nr 21/22 w związku z powyższym do wartości nieruchomości nie był doliczony podatek VAT. Od chwili nabycia działki 21/49 do zasobu, działka nie była zagospodarowana.

W stosunku do działek 21/19 i 21/49 Gmina posiada prawo wieczystego użytkowania gruntu i to prawo wyznaczone zostało do sprzedaży.

Natomiast w piśmie nadesłanym w dniu 2 czerwca 2014 r. - stanowiącym uzupełnienie do wniosku - wynika, że:

* działka nr 21/19 od chwili przejęcia jej do zasobu Gminy była wykorzystywana wyłącznie na cele związane z działalnością zwolnioną od podatku VAT (tekst jedn.: była wydzierżawiana na cele rolne);

* działka nr 21/49 od chwili przejęcia jej do zasobu nie była wykorzystywana na żadną działalność;

* z tytułu nabycia nieruchomości nr 21/19 i 21/49 Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy założeniu, że dla sprzedawanych nieruchomości brak jest jakiegokolwiek obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, dla których wcześniej obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym wskazane nieruchomości były określone jako tereny komunikacji kolejowej, a także przy założeniu, że nigdy nie wydano dla tych nieruchomości decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a w wykazie nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży określono ich przeznaczenie poprzez wskazanie, że dla nieruchomości brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, można przyjąć, że nieruchomości te są terenem niezabudowanym innym niż teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i w konsekwencji, że na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dostawa tych nieruchomość podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Za teren budowlany - w myśl art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Dla przedmiotowych nieruchomości brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W związku z powyższym, nieruchomości te powinny być, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, zakwalifikowane jako teren niezabudowany inny niż teren budowlany. W konsekwencji nieruchomości te powinny być zwolnione od podatku od towarów i usług.

Takie stanowisko zostało także przedstawione w Interpretacji Ogólnej nr PT10/033/12/207/WLI/13/RD 58639 Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2013 r. Zgodnie z tą interpretacją od dnia 1 kwietnia 2013 r. w związku z wprowadzeniem do ustawy o podatku od towarów i usług definicji terenu budowlanego dla potrzeb prawidłowej klasyfikacji gruntów celem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, w sytuacji gdy brak jest planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie należy kierować się już danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków, które były zgodnie z wykładnią zaprezentowaną w wyroku z dnia 17 stycznia 2011 r., istotne w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. W konsekwencji dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu od podatku od towaru i usług.

Reasumując, biorąc pod uwagę fakt, że nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nigdy nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, należy przyjąć, że przedmiotowe nieruchomości są terenem niezabudowanym innym niż teren budowlany, w związku z tym, ich dostawa podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej sprzedaży działki nr 21/19,

* prawidłowe - w części dotyczącej sprzedaży działki nr 21/49.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru natomiast ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość zarówno gruntowa jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Naczelny Sąd Administracyjny, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy obejmuje grunty, opowiedział się za stanowiskiem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów (uchwała z 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06).

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże tak i jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. W świetle powołanego przepisu art. 7 ustawy, odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.) - zgodnie z którym - krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. - zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wprowadzono - z dniem 1 stycznia 2014 r. - zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od dnia 1 stycznia 2014 r., dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to w przypadku nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, jeżeli zostaną spełnione warunki wskazane w tych przepisach.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wskazać jednocześnie należy, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają z VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Natomiast w sytuacji ich braku dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Gmina jest właścicielem nieruchomości gruntowych niezabudowanych oznaczonych geodezyjnie nr 21/19 o pow. 1,8868 ha i nr 21/49 o pow. 2,4123 ha. Obie nieruchomości położone są w obrębie miasta, w terenach kolejowych. Gmina wyznaczyła obie nieruchomości do sprzedaży w trybie przetargu nieograniczonego. Działkę oznaczoną geodezyjnie nr 21/19 Gmina nabyła na podstawie notarialnej umowy przeniesienia prawa do nieruchomości w celu zwolnienia się z zobowiązania - akt notarialny z dnia 5 września 2007 r. Do wartości przedmiotu umowy doliczony był podatek VAT w wysokości 22%. Działka nr 21/19 od chwili przejęcia jej do zasobu Gminy była wykorzystywana wyłącznie na cele związane z działalnością zwolnioną od podatku VAT (tekst jedn.: była wydzierżawiana na cele rolne). Z tytułu nabycia nieruchomości nr 21/19 Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Działkę oznaczoną geodezyjnie nr 21/49 o pow. 2,4123 ha Gmina nabyła na podstawie notarialnej umowy przeniesienia prawa do nieruchomości w celu zwolnienia się z części zobowiązania - akt notarialny z dnia 13 czerwca 2011 r. Działka 21/49 była częścią zabudowanej nieruchomości oznaczonej geodezyjnie nr 21/22 w związku z powyższym do wartości nieruchomości nie był doliczony podatek VAT. Od chwili nabycia działki 21/49 do zasobu działka nie była zagospodarowana. Działka nr 21/49 od chwili przejęcia jej do zasobu nie była wykorzystywana na żadna działalność. Z tytułu nabycia nieruchomości nr 21/19 i 21/49 Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dla przedmiotowych nieruchomości brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nigdy też nie była wydana dla tych nieruchomości decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W nieobowiązującym już dla tych terenów miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, nieruchomości były zakwalifikowane do kategorii terenów komunikacji kolejowej. W wykazie nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, jako przeznaczenie nieruchomości wskazano brak obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W stosunku do działek 21/19 i 21/49 Gmina posiada prawo wieczystego użytkowania gruntu i to prawo wyznaczone zostało do sprzedaży.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy przy założeniu, że dla sprzedawanych nieruchomości brak jest jakiegokolwiek obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, dla których wcześniej obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym wskazane nieruchomości były określone jako tereny komunikacji kolejowej, a także przy założeniu, że nigdy nie wydano dla tych nieruchomości decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a w wykazie nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży określono ich przeznaczenie poprzez wskazanie, że dla nieruchomości brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, można przyjąć, że nieruchomości te są terenem niezabudowanym innym niż teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług i w konsekwencji, że na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, dostawa tych nieruchomość podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Z analizy powołanych wyżej przepisów warunkujących prawo do korzystania ze zwolnienia wynika, że do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie pierwszego ze zwolnień, tj. określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, konieczne jest wykorzystywanie towarów, w tym również nieruchomości, będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług oraz brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu.

Odnosząc przedstawione zdarzenie przyszłe do przywołanych przepisów należy stwierdzić, że dostawa ww. działki niezabudowanej nr 21/19 będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2, gdyż nieruchomość ta - jak wskazał Wnioskodawca - była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług, a ponadto przy jej nabyciu Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem w rozpatrywanej sprawie sprzedaż ww. działki niezabudowanej nr 21/19 korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - ponieważ zaistniały przesłanki umożliwiające jego zastosowanie. Tym samym bezprzedmiotowe stało się analizowanie warunków zwolnienia wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz z art. 2 pkt 33 ustawy.

Natomiast dostawa działki niezabudowanej nr 21/49 nie będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2, gdyż nieruchomość ta nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług - jak wskazał Wnioskodawca: "nie była wykorzystywana na żadną działalność". Tym samym, ponieważ nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy należy rozpatrzyć warunki do zwolnienia przedmiotowej dostawy z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie - jak wskazał Zainteresowany - dla nieruchomości nr 21/49 brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nigdy też nie była wydana dla tej nieruchomości decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym należy stwierdzić, że przy sprzedaży działki niezabudowanej nr 21/49, dla której nie uchwalono nowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a stary już nie obowiązuje oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, Wnioskodawca może zastosować zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż działki nr 21/19 korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Natomiast sprzedaż działki nr 21/49 korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w części dotyczącej sprzedaży działki niezabudowanej nr 21/19 uznaje się za nieprawidłowe, z uwagi na zastosowanie innych przepisów prawa niż wskazane przez Wnioskodawcę.

Należy zaznaczyć, że w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.