ILPP1/443-239/10-2/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2010 r. (data wpływu: 3 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty rocznej podatku - jest prawidłowe.

W dniu 3 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty rocznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług wykonującym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej głównie usługi pośrednictwa finansowego, zwolnione od podatku VAT, tj. czynności w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jednakże w ramach prowadzonej działalności, Zainteresowany dokonuje także czynności opodatkowanych, w związku z którymi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego (refaktury kosztów reklamy opodatkowane stawką 22%).

Podatnik odlicza taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku, do których przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Proporcję tę ustalono jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku, z którymi podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego oraz czynności, z związku, z którymi podatnikowi nie przysługiwało takie prawo.

W trakcie roku firma stosuje proporcję obliczoną dla poprzedniego roku tzw. proporcję wstępną. Po zakończeniu roku jest ustalana proporcja ostateczna oraz sprawdzana konieczność dokonania korekty podatku naliczonego.

Proporcja w poprzednich latach kształtowała się w następujący sposób:

* za 2006 rok wynosiła 1% - proporcja zastosowana 0%,

* za 2007 rok wynosiła 1% - proporcja zastosowana 0%,

* za 2008 rok wynosiła 2% - proporcja zastosowana 0%,

* za 2009 rok wynosiła 3%.

W dniu 15 października 2007 r. Spółka zakupiła nieruchomość (z założeniem wykorzystywania jej tylko i wyłącznie na własne potrzeby) oraz w okresie do 31 sierpnia 2008 r. dokonała gruntownego remontu zakupionej nieruchomości. W związku z tym, iż Zainteresowany uznał, że zakupiona nieruchomość będzie wykorzystywana tylko przy sprzedaży zwolnionej od podatku VAT, nie dokonał odliczenia podatku naliczonego z faktur za remont.

Do wartości początkowej nieruchomości przyjęto wartość nieruchomości z aktu notarialnego, odsetki od kredytu inwestycyjnego (otrzymanego na zakup nieruchomości) zapłacone do dnia przekazania do używania nieruchomości, tj. do dnia 31 sierpnia 2008 r. oraz poniesione nakłady na remont (kwota netto wykazana w fakturze zakupu łącznie z nieodliczonym podatkiem VAT). Po dniu 31 sierpnia 2008 r. firma nie ponosiła już żadnych wydatków na remont nieruchomości, zdecydowała natomiast o wynajęciu części pomieszczeń z zakupionej nieruchomość.

W dniu 15 września 2009 r. wystawiono pierwszą fakturę za wynajem.

Zakupione środki trwałe (w sytuacji, gdy Spółka nie jest w stanie ich przypisać tylko do sprzedaży zwolnionej lub opodatkowanej) wprowadzane są do ewidencji wg wartości netto z faktury zakupu, natomiast podatek VAT zawarty w fakturze zwiększa koszt uzyskania przychodu (kolumna 13 podatkowej książki przychodów i rozchodów).

Od grudnia 2009 r. firma świadczy również usługi pośrednictwa przy zawieraniu umów leasingowych, które to usługi są opodatkowane stawką 22%. Za rok 2009 nie dokonano korekty podatku naliczonego od pozostałych nabyć oraz od nabycia środków trwałych, ponieważ różnica między proporcją wstępną a proporcją ostateczną za ten rok podatkowy nie przekraczała 2 punktów procentowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Z powyższego uregulowania wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl natomiast art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu. Przepis ten stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna (art. 90 ust. 8 ustawy).

W przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

* przekroczyła 98% - podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2,

* nie przekroczyła 2% - podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonywania korekty, zostały określone w art. 91 ustawy.

Stosownie bowiem do art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 2a ustawy, obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i ust. 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług świadczącym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej głównie usługi pośrednictwa finansowego, zwolnione od podatku VAT oraz czynności opodatkowane.

Podatnik odlicza taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku, do których przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W trakcie roku firma stosuje proporcję obliczoną dla poprzedniego roku tzw. proporcję wstępną. Po zakończeniu roku jest ustalana proporcja ostateczna oraz sprawdzana konieczność dokonania korekty podatku naliczonego.

Proporcja w poprzednich latach kształtowała się w następujący sposób:

* za 2006 rok wynosiła 1% - proporcja zastosowana 0%,

* za 2007 rok wynosiła 1% - proporcja zastosowana 0%,

* za 2008 rok wynosiła 2% - proporcja zastosowana 0%,

* za 2009 rok wynosiła 3%.

W dniu 15 października 2007 r. Spółka zakupiła nieruchomość (z założeniem wykorzystywania jej tylko i wyłącznie na własne potrzeby) oraz w okresie do 31 sierpnia 2008 r. dokonała gruntownego remontu zakupionej nieruchomości. W związku z tym, iż Zainteresowany uznał, że zakupiona nieruchomość będzie wykorzystywana tylko przy sprzedaży zwolnionej od podatku VAT, nie dokonał odliczenia podatku naliczonego z faktur za remont.

Do wartości początkowej nieruchomości przyjęto wartość nieruchomości z aktu notarialnego, odsetki od kredytu inwestycyjnego (otrzymanego na zakup nieruchomości) zapłacone do dnia przekazania do używania nieruchomości, tj. do dnia 31 sierpnia 2008 r. oraz poniesione nakłady na remont (kwota netto wykazana w fakturze zakupu łącznie z nieodliczonym podatkiem VAT). Po dniu 31 sierpnia 2008 r. firma nie ponosiła już żadnych wydatków na remont nieruchomości, zdecydowała natomiast o wynajęciu części pomieszczeń z zakupionej nieruchomość.

W dniu 15 września 2009 r. wystawiono pierwszą fakturę za wynajem. Środki trwałe (w sytuacji, gdy Spółka nie jest w stanie ich przypisać tylko do sprzedaży zwolnionej lub opodatkowanej) zakupione wprowadzane są do ewidencji wg wartości netto z faktury zakupu, natomiast podatek VAT zawarty w fakturze zwiększa koszt uzyskania przychodu (kolumna 13 podatkowej książki przychodów i rozchodów).

Od grudnia 2009 r. firma świadczy również usługi pośrednictwa przy zawieraniu umów leasingowych, które to usługi są opodatkowane stawką 22%. Za rok 2009 nie dokonano korekty podatku naliczonego od pozostałych nabyć oraz od nabycia środków trwałych, ponieważ różnica między proporcją wstępną a proporcją ostateczną za ten rok podatkowy nie przekraczała 2 punktów procentowych.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz w odpowiedzi na zadane pytania należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy proporcja wstępna wynosiła 2% (zastosowana 0%), a proporcja ostateczna wyniosła 5%, Spółka dokonując korekty zwiększającej kwotę podatku naliczonego w miesiącu styczniu postąpi prawidłowo. Analogicznie, w sytuacji, gdy proporcja wstępna wynosiła 5%, a proporcja ostateczna wyniosła 2% (zastosowana 0%), Spółka dokonując korekty zmniejszającej kwotę podatku naliczonego w miesiącu styczniu - również zachowa się prawidłowo.

Należy jednakże wskazać, że w odniesieniu do korekt dotyczących środków trwałych o wartości przekraczającej 15.000 zł. Wnioskodawca zobowiązany jest stosować zasady wskazane w art. 91 ust. 2 ustawy.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty rocznej podatku.

Informuje się ponadto, że kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wartości początkowej środków trwałych oraz momentu księgowania kwoty korekty podatku VAT, zostały załatwione interpretacjami: nr ILPB1/415-267/10-3/AG oraz nr ILPB1/415-267/10-2/AG w dniu 27 maja 2010 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.