ILPP1/443-235/12-5/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2012 r. (data wpływu 13 marca 2012 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 29 maja 2012 r. (data wpływu 31 maja 2012 r.) oraz z dnia 8 czerwca 2012 r. (data wpływu 13 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT i udokumentowania sprzedaży lokalu biurowego - jest prawidłowe.

W dniu 13 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT i udokumentowania sprzedaży lokalu biurowego. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami: z dnia 29 maja 2012 r. oraz z dnia 8 czerwca 2012 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego, dodatkową opłatę oraz własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni od roku 1999 prowadzi działalność gospodarczą. W roku 2004 Zainteresowana nabyła (jako osoba prywatna) lokal biurowy, w którym od kilku lat prowadziła działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni zamierza go sprzedać. Lokal nie był ujęty jako środek trwały. Nakłady nie przekroczyły 30% wartości lokalu. Nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne. Przy kupnie lokalu Zainteresowana nie pobierała, ani nie płaciła podatku VAT. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą na zasadach ogólnych z VAT-em i jest na stawce 19% podatku dochodowego.

W uzupełnieniu z dnia 29 maja 2012 r. Zainteresowana wskazała, iż jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Lokal biurowy został zakupiony od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej aktem notarialnym. Lokal był wynajmowany innym podmiotom na mocy umowy najmu odpłatnie. Pierwszy raz był wynajęty w dniu 1 grudnia 2005 r. i był wynajmowany okazjonalnie, z przerwami i dochód nie stanowił podstawy działalności. Były wystawiane faktury i odprowadzane podatki. Ostatni dzierżawca zakończył najem w kwietniu 2011 r. Z informacji jakie Wnioskodawczyni zaczerpnęła z infolinii Krajowej Informacji Podatkowej wynika, że nie powinna odprowadzić podatku VAT, skoro nabyła lokal od osoby fizycznej i jako osoba fizyczna, nie na działalność.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż lokalu biurowego powinna korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Pismem z dnia 8 czerwca 2012 r. Zainteresowana doprecyzowała własne stanowisko wskazując, iż powinna wystawić fakturę VAT za sprzedaż własnego lokalu biurowego, ale ze stawką zwolnioną od VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku lokalu użytkowego jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, iż dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z powyższego wynika, że przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie należy rozumieć sprzedaż, a także najem oraz dzierżawę.

Ponadto, należy wskazać, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej nie dochodzi do pierwszego zasiedlenia.

Zaznacza się, iż w sytuacji, gdy nie ma zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy sprawdzić zakres zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Stosownie do art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy, określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jak wynika z przytoczonego przepisu art. 106 ust. 1 ustawy, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonego towaru lub usługi.

W ocenie tut. Organu przez wystawienie faktury należy rozumieć sporządzenie wyżej wymienionego dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy towaru lub usługi), a także przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zasada swobody umów zapisana jest w art. 353¹ Kodeksu cywilnego, w świetle którego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu użytkowego przez jego najemcę.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni od roku 1999 prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. W roku 2004 Zainteresowana nabyła (jako osoba prywatna) lokal biurowy od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i ww. nabycie nastąpiło bez podatku VAT. W przedmiotowym lokalu Wnioskodawczyni od kilku lat prowadziła działalność gospodarczą. Nakłady na ulepszenie nie przekroczyły 30% wartości lokalu.

Ponadto, Zainteresowana wskazała, iż lokal biurowy był wynajmowany innym podmiotom na mocy umowy najmu odpłatnie. Pierwszy raz był wynajęty w dniu 1 grudnia 2005 r. i był wynajmowany okazjonalnie. Ostatni dzierżawca zakończył najem w kwietniu 2011 r.

W związku z powyższym należy wskazać, iż Wnioskodawczyni nabyła ww. lokal w celu prowadzenia własnej działalności gospodarczej. Zatem opisane okoliczności wskazują na to, iż zamiarem Zainteresowanej było wykorzystywanie lokalu biurowego w działalności gospodarczej. Tym samym sprzedaż przedmiotowego lokalu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a dokonujący dostawy uzyska status podatnika podatku VAT. Wobec tego ww. czynność sprzedaży będzie dokonana w ramach prowadzonej przez Zainteresowaną samodzielnej działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji należy uznać, iż czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię wypełniają zatem definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i ww. wystąpi - w związku z dostawą lokalu biurowego - w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni nie nabyła przedmiotowego lokalu biurowego w ramach pierwszego zasiedlenia - w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pierwsze zasiedlenie ma miejsce wówczas, gdy następuje oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Ponadto, nabycie przez Zainteresowaną opisanego we wniosku lokalu nie zostało udokumentowane fakturą VAT - zatem sprzedaż nie nastąpiła w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, w konsekwencji czego nie została spełniona przesłanka definicji pierwszego zasiedlenia.

Jednakże w analizowanej sprawie pierwsze zasiedlenie miało miejsce w roku 2005, gdy lokal biurowy, w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, został oddany pierwszemu użytkownikowi w najem. Zatem od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu planowanej sprzedaży minęły 2 lata.

Wobec tego planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż lokalu biurowego będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem nie zachodzą wyjątki w nim przedstawione, tzn. dostawa przedmiotowego lokalu nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Reasumując, transakcja zbycia lokalu biurowego będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT z tytułu planowanej sprzedaży przedmiotowego lokalu. Jednakże, Zainteresowana winna sprzedaż ww. lokalu udokumentować poprzez wystawienie faktury VAT z zastosowaniem zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT i udokumentowania sprzedaży lokalu biurowego. Natomiast, w kwestii dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.