ILPP1/443-212/09-3/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, reprezentowanej przez doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2009 r. (data wpływu: 16 lutego 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 lutego 2009 r. (data wpływu: 20 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 16 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 lutego 2009 r. o informację dotyczącą uiszczonej opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka posiada spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego na terytorium Polski. Prawo to zostało wniesione do Spółki przy jej tworzeniu w roku 2008, jako aport (wkład niepieniężny) przez jednego ze wspólników. Wspólnik ten w okresie wcześniejszym (przed wniesieniem wkładu niepieniężnego), użytkował przedmiotowy składnik majątkowy w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Okres tego użytkowania przez wspólnika przekraczał dwa lata (wspólnik nabył to prawo w roku 2004).

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie wyżej powołanego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego, w stosunku do których miałaby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podobnie poprzedni właściciel lokalu (aktualny wspólnik Spółki), nie dokonał ulepszeń przedmiotowego składnika majątkowego, z którym wiązałoby się poniesienie wydatków na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiących co najmniej 30 % wartości początkowej.

Spółka nie ma pełnej wiedzy, co do losów przedmiotowego składnika majątkowego przed datą wejścia w jego posiadanie przez osobę (aktualnego wspólnika Spółki), która wniosła przedmiotowy składnik do Spółki. Według wiedzy Spółki przedmiotowe spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego zostało ustanowione w roku 1995.

Spółka rozważa możliwość sprzedaży przedmiotowego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego stanowić będzie czynność zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego (które Spółka nabyła jako aport wniesiony przez jednego ze wspólników w ramach tworzenia Spółki), na gruncie aktualnych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, nie skutkuje powstaniem obowiązku odprowadzenia od tej czynności podatku VAT. Powyższe wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 10, a także pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicja pierwszego zasiedlenia znajduje się w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem przez pierwsze zasiedlenie rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Spółka nie posiada pełnej wiedzy co do tego, kiedy (i czy w ogóle) doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie ma bowiem możliwości zweryfikowania historii przedmiotowego składnika majątkowego i tego, kiedy i na podstawie jakich czynności był on przekazywany do użytku, a także czy był ulepszony, a jeśli tak to z jak wysokim wydatkiem się to wiązało.

Zdaniem Wnioskodawcy, w kontekście aktualnie obowiązujących przepisów stwierdzić można, iż sprzedaż, która jest przedmiotem pytania nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Nie jest bowiem dokonywana pierwszemu nabywcy po wybudowaniu lub pierwszemu nabywcy po dokonaniu ulepszenia o jakim mowa w art. 2 pkt 14 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług. O ile w ogóle wystąpiło pierwsze zasiedlenie przedmiotowego obiektu, to z całą pewnością upłynęło od tego czasu więcej niż dwa lata. Tak więc zasadną wydaje się być konstatacja, iż w sprawie występuje zwolnienie od podatku zgodnie z normą prawną wynikającą z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy.

W opinii Wnioskodawcy, ewentualnie może wystąpić sytuacja, że do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 lit. b) ustawy o VAT, w stosunku do przedmiotowego składnika majątkowego, w ogóle nie doszło. Wtedy trudno liczyć okres (2 lata) od wydarzenia (pierwsze zasiedlenie), które nie wystąpiło. Przy takim założeniu (ewentualny brak dotychczas pierwszego zasiedlenia) wystąpić może wątpliwość czy znajdzie w sprawie zastosowanie zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy. Gdyby jednak w sprawie nie stosowało się zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wtedy zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy. Odnosząc się do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a cyt. ustawy, Wnioskodawca zauważa, że Spółce nie przysługiwało w stosunku do tego składnika majątkowego prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Spółka nie ponosiła także wydatków na jego ulepszenie, które wynosiłyby 30 % lub więcej jego wartości. W tym stanie rzeczy Spółka może skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, nawet w sytuacji, gdyby nie wystąpiły w sprawie przesłanki do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Pomimo więc braku możliwości opisania pełnej historii składnika majątkowego, którego dotyczy pytanie, zdaniem Spółki wykazane zostało, iż w sprawie sprzedaż o jakiej mowa w pytaniu korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7 %, 3 % i 0 % oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat, zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy.

Nadmienić należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w roku 2008 nabyła w formie aportu, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego, które zostało ustanowione w roku 1995. Lokal ten był uprzednio nabyty przez inną osobę (wspólnika Spółki) i był przez nią wykorzystywany w prowadzonej działalności. Okres użytkowania lokalu przez wspólnika przekraczał 2 lata (nabycie nastąpiło w roku 2004). Ani Wnioskodawca, ani wspólnik Spółki nie ponosili wydatków na ulepszenie lokalu użytkowego, które stanowiłyby co najmniej 30% jego wartości początkowej.

Reasumując, sprzedaż przez Spółkę spółdzielczego własnościowego prawa będzie podlegać zwolnieniu od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ dostawa nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia i pomiędzy zasiedlaniem a dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.