ILPP1/443-208/09-3/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku (data wpływu do Biura KIP w Płocku: 12 lutego 2009 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie: 16 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wmontowany w stałą zabudowę kuchni sprzęt AGD - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wmontowany w stałą zabudowę kuchni sprzęt AGD.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo zajmujące się:

Urząd Statystyczny sklasyfikował część działalności Podatnika, opisaną w punkcie 2 jako:

* w przypadku niemetalowych elementów stolarki budowlanej, PKWiU 45.42.13-00.00 "roboty instalacyjne pozostałych niemetalowych elementów stolarki budowlanej",

* w przypadku metalowych elementów stolarki budowlanej, PKWiU 45.42.12-00.00 "roboty instalacyjne pozostałych metalowych elementów stolarki budowlanej".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wmontowany w stałą zabudowę kuchni sprzęt AGD, stanowi element całej usługi i korzysta z 7% stawki VAT, czy należałoby na fakturze wyszczególnić odrębnie usługi montażu mebli, a odrębnie "wmontowany" sprzęt.

Zdaniem Wnioskodawcy ze względu na fakt zakwalifikowania wykonywanych robót do grupy robót budowlano-montażowych oraz to, że wykonywane są one w obiektach mieszkalnych, spełnione zostały przesłanki, o których mowa w art. 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) i § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) i mogą one korzystać z preferencyjnej 7% stawki podatku VAT.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że instalacja urządzeń AGD stanowi element całościowej usługi montażu, więc urządzenia te nie powinny być na fakturze wyszczególnione odrębnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 8 ust. 3 cyt. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 12, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się 7% stawkę podatku.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, w myśl ust. 12a powołanego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Artykuł 41 ust. 12b stanowi natomiast, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Zgodnie z ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Ponadto w myśl § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Nadmienia się, iż powołane wyżej rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. zaczęło obowiązywać od 1 grudnia 2008 r. Zastąpiło ono rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.). Obowiązujący od dnia 1 grudnia 2008 r. przepis § 6 ust. 2 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. zastąpił § 5 ust. 1a rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 2004 r., jego treść pozostała jednak niezmieniona.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika, że 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Należy zauważyć, iż w treści powołanych wyżej przepisów ustawodawca użył pojęć: roboty budowlano-montażowe, remonty oraz roboty konserwacyjne nie podając konkretnych symboli statystycznych dla tych usług.

Przepisy ustawy z dnia 11 marca o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia roboty budowlano-montażowe, remont i konserwacja, dlatego też należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 7 i 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) przez:

* roboty budowlane - należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego, zaś przez

* remont - należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Z kolei konserwacja - zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz. U. Nr 74, poz. 836) - oznacza wykonywanie robót mających na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku.

Natomiast zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, W-wa 1999, s. 336), konserwacja oznacza czynność mającą na celu utrzymanie czegoś w dobrym stanie, konserwowanie.

Zastosowanie jednej stawki podatku od towarów i usług i opodatkowanie nią zarówno usługi, jak i dostawy materiałów wykorzystywanych do wykonania tej usługi uwarunkowane jest zakresem, w jakim prowadzona jest działalność gospodarcza oraz przedmiotem umowy zawartej ze zleceniodawcą.

Nadmienić należy, iż w myśl postanowień art. 2 pkt 6 i art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, zarówno towary, jak i usługi dla potrzeb podatku od towarów i usług identyfikowane są na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). Zgodnie z § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - Dz. U. Nr 207, poz. 1293 - do celów m.in. opodatkowania podatkiem od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2009 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług w Dziale 45 mieszczą się roboty budowlane.

Dział ten obejmuje:

Zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w zależności od tego, kto dokonuje montażu artykułów branży budowlanej, odpowiednio zakwalifikowana zostanie czynność przez niego wykonana, a w konsekwencji taka będzie dla tej czynności odpowiednia stawka podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, iż to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem wykonywanych czynności.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo zajmujące się między innymi projektowaniem stałej zabudowy pomieszczeń kuchennych, zabudowy szaf garderobianych, a także stałej zabudowy w innych pomieszczeniach w lokalach mieszkalnych wraz z wykonaniem ich montażu. Działalność ta polega na tym, że projektant tworzy aranżację kuchni, bądź innego pomieszczenia (wnęka, sypialnia, korytarz, hol itp.), a następnie po jej akceptacji przez klienta, Wnioskodawca zamawia u producenta włoskiego wszelkie potrzebne elementy takie jak fronty, korpusy, blaty, półki, cokoły i inne elementy niezbędne do montażu zestawu mebli. Po otrzymaniu tych elementów następuje montaż u klienta. Poszczególne elementy montowane są w sposób stały do podłoża lub ścian, bądź tak "wpasowane" w ciąg szafek, że nie można ich przesunąć, czy przestawić bez demontażu całej konstrukcji.

Usługi te - jak wskazuje Podatnik - zgodnie z interpretacją Urzędu Statystycznego, mieszczą się w następujących klasyfikacjach:

* PKWiU 45.42.13-00.00 "roboty instalacyjne pozostałych niemetalowych elementów stolarki budowlanej", w przypadku niemetalowych elementów stolarki budowlanej,

* PKWiU 45.42.12-00.00 "roboty instalacyjne pozostałych metalowych elementów stolarki budowlanej", w przypadku metalowych elementów stolarki budowlanej.

Z opisu stanu faktycznego nie wynika, że wskazana przez Wnioskodawcę klasyfikacja obejmuje wmontowany w stałą zabudowę kuchni sprzęt AGD. Wobec powyższego w świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz w odpowiedzi na zadane pytanie należy stwierdzić, że sprzęt ten nie zawiera się w całościowej usłudze montażu kuchni, lecz stanowi dostawę towaru, która powinna być opodatkowana wg podstawowej stawki podatku VAT, tj. 22%. Tym samym na fakturze VAT dostawę sprzętu AGD należy wyodrębnić z wartości usługi.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić jaka jest właściwa stawka podatku, jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji towaru lub usługi wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do klasyfikowania danych usług lub towarów do odpowiednich symboli PKWiU. w świetle zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zaliczenie danego towaru lub usługi do odpowiedniego grupowania tej klasyfikacji należy do obowiązków zainteresowanego podmiotu (producenta, importera, usługodawcy). w przypadku trudności w ustaleniu przez podmiot właściwego grupowania według PKWiU w odniesieniu do sprzedawanych towarów i świadczonych usług jednostką uprawnioną do wydawania opinii klasyfikacyjnych jest Urząd Statystyczny w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź. Opinie są wydawane na wniosek zainteresowanego podmiotu.

Należy zaznaczyć, że wskazane przez Wnioskodawcę grupowania statystyczne, mogą stracić swą aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie stanu faktycznego.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej stawki podatku VAT na wmontowany w stałą zabudowę sprzęt AGD.

Rozstrzygnięcie dotyczące stawki podatku VAT na roboty instalacyjne związane ze stałą zabudową kuchni, zawarte zostało w odrębnej interpretacji nr: ILPP1/443-208/09-2/BD z dnia 29 kwietnia 2009 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.