ILPP1/443-205/13-5/AWa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2013 r. (data wpływu 14 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 maja 2013 r. (data wpływu 13 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek rolnych w całości - jest prawidłowe.

W dniu 14 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek rolnych w całości. Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 maja 2013 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem (wraz z żoną) gospodarstwa rolnego o powierzchni 2,67 ha. W skład tego gospodarstwa wchodzą między innymi działki nr 219, 220, 322/1, 301.

Działka rolna o powierzchni 1,20 ha nabyta w dniu 3 lutego 2000 r. na podstawie umowy darowizny od rodziców żony. Działki rolne: nr 219 o powierzchni 1,20 ha i nr 322/1 o powierzchni 0,41 ha nabyte zostały w dniu 14 września 2007 r. aktem notarialnym (umowa sprzedaży i umowa majątkowa od rodzeństwa żony).

Rada Gminy w dniu 19 czerwca 2007 r. podjęła uchwałę o zmianie planu zagospodarowania przestrzennego. W wyniku tej uchwały działki nr 220 i 219 znalazły się w obrębie powierzchni przeznaczonej pod zabudowę, natomiast działka nr 322/1 pozostaje nadal gruntem rolnym (położonym na terenie, gdzie nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego) może być za zgodą Gminy przeznaczona pod zabudowę.

Geodeta w roku 2009 podzielił działkę rolną nr 220 na 11 działek rolnych, w tym 9 działek przeznaczonych pod zabudowę, 2, w tym jedna na pas zieleni i jedna na drogi dojazdowe. Wójt Gminy decyzją z dnia 23 kwietnia 2009 r. zatwierdził ww. podział. Działki nr 219 i 322/1 użytkowane są nadal jako działki rolne w całości.

Zainteresowany zamierza podjąć następujące działania:

Pismem z dnia 8 maja 2013 r. (data wpływu 13 maja 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił opisane zdarzenie przyszłe o następujące informacje:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek rolnych nr 219 i 322/1 - w całości będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż gruntów rolnych, tj. działek nr 219 i 322/1 w całości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak bowiem stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. brzmieniem art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nadmienia się, iż do dnia 31 marca 2013 r. treść przytoczonego wyżej przepisu brzmiała następująco: "Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Jak zatem wskazują powyższe przepisy, aby dostawa towarów (nawet jeśli jest to czynność jednorazowa) została uznana za działalność gospodarczą, konieczne jest wykazanie, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary i usługi nabyte zostały w celu spożytkowania ich do wykonywania danej czynności.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej, należy stwierdzić, iż dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów, stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Aby przyjąć, że dany podmiot przy sprzedaży gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) trzeba ustalić, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, wskazującej, że czynności danego podmiotu przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestę tą rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest stwierdzenie, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu (a więc za podatnika podatku od towarów i usług), czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wskazać bowiem należy, że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.U.UE L347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. powołanej wcześniej ustawy - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ww. Kodeksu, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Wskazać należy, że rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Wymaga również podkreślenia, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek "Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższego wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca (wraz z żoną) jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 2,67 ha. W skład tego gospodarstwa wchodzą między innymi działki nr 219, 220, 322/1, 301. Działki rolne: nr 219 o powierzchni 1,20 ha i nr 322/1 o powierzchni 0,41 ha nabyte zostały w dniu 14 września 2007 r. aktem notarialnym (umowa sprzedaży i umowa majątkowa od rodzeństwa żony). Rada Gminy w dniu 19 czerwca 2007 r. podjęła uchwałę o zmianie planu zagospodarowania przestrzennego. W wyniku tej uchwały działka nr 219 znalazła się w obrębie powierzchni przeznaczonej pod zabudowę, natomiast działka nr 322/1 pozostaje nadal gruntem rolnym (położonym na terenie, gdzie nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego), może być za zgodą Gminy przeznaczona pod zabudowę. Względem działki nr 322/1 została natomiast wydana w dniu 11 września 2009 r. decyzja o warunkach zabudowy. Działki nr 219 i 322/1 użytkowane są nadal jako działki rolne w całości. Zainteresowany zamierza sprzedać ww. działki. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, nie prowadzi - jak twierdzi - żadnej działalności gospodarczej. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez Zainteresowanego do wykonywania działalności gospodarczej, nie były również udostępniane osobom trzecim. Wnioskodawca nie podjął także żadnych innych czynności w celu przygotowania ich do sprzedaży.

Uwzględniając powołane powyżej przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług przy dokonywaniu dostawy opisanych nieruchomości.

Z wniosku wynika bowiem, że Zainteresowany nabył ww. działki celem powiększenia gospodarstwa rolnego. Działki nr 219 i 322/1 nadal są użytkowane w całości jako działki rolne. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i nie prowadzi - jak twierdzi - żadnej działalności gospodarczej. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane tym samym przez Wnioskodawcę do wykonywania działalności gospodarczej, nie były również udostępniane osobom trzecim. Ponadto, Zainteresowany nie podejmował żadnych aktywnych czynności zmierzających do przygotowania nieruchomości do sprzedaży poza wystąpieniem o warunki zabudowy dla jednej z nich - nr 322/1, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Natomiast, przeznaczenie działki nr 219 pod zabudowę wynika, z podjętej przez Radę Gminy w dniu 19 czerwca 2007 r. uchwały o zmianie planu zagospodarowania przestrzennego.

Wskazać zatem należy, że z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie działa jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę stanowi jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez Niego prywatnego majątku.

W związku z powyższym, Wnioskodawca sprzedając przedmiotową nieruchomość będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. nieruchomości, a dostawę przedmiotowych działek cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę działek rolnych nr 219 i 322/1 przeznaczonych pod zabudowę nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z dostawą ww. nieruchomości Zainteresowany nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej opodatkowania sprzedaży działek rolnych w całości. Natomiast kwestia opodatkowania sprzedaży działek rolnych powstałych w wyniku podziału nieruchomości otrzymanej w formie darowizny została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 5 czerwca 2013 r. nr ILPP1/443-205/13-4/AWa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.