ILPP1/443-202/09-4/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2009 r. (data wpływu 13 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2009 r. (data wpływu 20 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania kamienicy pomiędzy małżonkami, prawa do odliczenia podatku VAT oraz korekty podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania kamienicy pomiędzy małżonkami, prawa do odliczenia podatku VAT oraz korekty podatku naliczonego. Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 kwietnia 2009 r. o doprecyzowanie opisanego we wniosku stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, polegającą na prowadzeniu stacji paliw. Działalnością drugorzędną był wynajem lokali użytkowych w kamienicy. Teren pod budowę owej kamienicy Zainteresowany nabył z żoną jako małżeństwo. Wprowadzony został on do majątku firmy Wnioskodawcy. W ramach prowadzonej przez Stronę działalności gospodarczej poniesione zostały znaczne nakłady finansowe na częściowe wybudowanie kamienicy (budynek), w której potem Zainteresowany wynajmował lokal użytkowy. Nakłady były ponoszone do dnia 23 lipca 2003 r. Budynek stanowił środek trwały w budowie. Na usługę wynajmu lokalu użytkowego Zainteresowany wystawiał fakturę VAT i rozliczał podatki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca przekazał wybudowany budynek na rzecz żony, celem kontynuacji przez nią działalności gospodarczej, polegającej na wynajmie lokali. Żona zamierza kontynuować działalność gospodarczą i rozliczać wynajem lokalu użytkowego w ramach swojej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany informuje, iż pomiędzy małżonkami występuje wspólność majątkowa łączna i oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Kamienica jest współwłasnością żony. W momencie przekazania przedmiotowego budynku żona prowadziła odrębną działalność gospodarczą jako czynny podatnik podatku VAT. Przeniesienie własności obiektu nastąpiło w dniu 31 grudnia 2008 r. Kamienica została przekazana żonie na podstawie protokołu nieodpłatnego przekazania nieruchomości pomiędzy firmami małżonków. Zakupy towarów i usług związane z budową kamienicy w całości dotyczyły działalności gospodarczej Wnioskodawcy i miał on prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem (wynajem rozpoczął się od dnia 24 lipca 2003 r.), a dostawą budynku (kamienicy) upłynął okres ponad 2 lat. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie, gdyż kamienica stanowiła w jego majątku środek trwały w budowie (budowa nie jest skończona, jest tylko 1 kondygnacja wybudowana i tylko ona jest wynajmowana). Projekt w całości wybudowanej kamienicy stanowi, że oprócz sklepu na wyższych piętrach będą tam znajdowały się mieszkania na wynajem, więc w projekcie jest to zgodnie z definicją obiekt budownictwa mieszkaniowego. Kamienica nie jest obiektem wykończonym - budowy jeszcze nie zakończono. Właściciel użytkuje nieruchomość od dnia 23 lipca 2003 r. w celu wykonywania czynności opodatkowanych (wynajem).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie budynku między małżonkami (transakcja zbycia przedsiębiorstwa i przeniesienie prawa do rozporządzania budynkiem na cele firmy żony) zgodnie z art. 6 pkt 1 oraz art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie powoduje również konieczności skorygowania podatku naliczonego na podstawie art. 91 ust. 9 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), dalej zwaną ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez dostawę towarów rozumie się również - zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy - przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Wobec powyższego, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tego towaru pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać jego opodatkowania).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przez działalność gospodarczą, na podstawie zapisu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w grudniu 2008 r. nieodpłatnie przekazał żonie kamienicę stanowiącą środek trwały w budowie. Pomiędzy małżonkami będącymi czynnymi podatnikami podatku VAT, każde w zakresie prowadzonej przez siebie działalności, występuje wspólność majątkowa.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług zarówno Wnioskodawca, jak i jego małżonka są traktowani jako odrębne podmioty, każde z nich spełnia bowiem definicję podatnika. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Zatem, transakcje dokonywane między małżonkami, będącymi podatnikami podatku od towarów i usług (każde w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej), podlegają przepisom ustawy o VAT na zasadach ogólnych. Oznacza to, że Wnioskodawca może nieodpłatnie przekazać żonie kamienicę, która figuruje w jego ewidencji jako środek trwały w budowie i rozliczyć podatek VAT wynikający z faktury dokumentującej tą transakcję.

Należy zauważyć, iż stosownie do treści art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r., przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. A zatem, czynność ta, gdy jej przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "przedsiębiorstwa". Przedmiotową definicję zawiera art. 55 ¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), który stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Zatem, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Zgodnie natomiast z treścią art. 2 pkt 27e cyt. ustawy, przez "zorganizowaną część przedsiębiorstwa" rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa musi charakteryzować niezależność finansowa i organizacyjna, a po wydzieleniu część przedsiębiorstwa musi stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Tak więc muszą być spełnione łącznie trzy warunki, aby można było uznać, że mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, a mianowicie:

* zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) musi być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie; o wyodrębnieniu finansowym może świadczyć nie tylko samodzielne sporządzanie bilansu przez oddział, ale każde wyodrębnienie, na podstawie którego możemy poznać sytuację finansową części przedsiębiorstwa, które będzie przedmiotem zbycia;

* wyodrębnione składniki muszą być przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych;

* po wyodrębnieniu część przedsiębiorstwa musi być niezależnym przedsiębiorstwem samodzielnie realizującym te zadania.

W analizowanej sprawie, jak wynika z wniosku, nie mamy jednak do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, lecz jedynie nieodpłatnym przekazaniem składnika majątkowego, tj. budynku kamienicy, będącego środkiem trwałym w budowie. Nie znajdzie zatem, w przedmiotowej sprawie, zastosowania powołany powyżej przepis art. 6 pkt 1, na podstawie którego wyłączono stosowanie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienie od podatku oraz obniżone stawki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r., zwalniało się od podatku VAT dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe.

Budynki przeznaczone na cele inne niż mieszkaniowe mogły być objęte zwolnieniem zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, zgodnie z którym zwalniało się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczyło również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Natomiast, w myśl art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy, za towary używane uznawało się budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

Z kolei art. 43 ust. 6 ustawy stanowił, iż zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosowało się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

Z opisanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż zakupy towarów i usług związane z budową kamienicy w całości dotyczyły prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej i tym samym przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków. Część ww. nieruchomości była od roku 2003 wykorzystywana w celach wynajmu, którego przedmiotem był lokal użytkowy, przeznaczony na cele inne niż mieszkaniowe. Kamienica stanowiła środek trwały w budowie. Stąd też nie można uznać obiektu, którego budowa nie została jeszcze zakończona za towar używany, o którym mowa w art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Ponadto, Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie, gdyż budowa przedmiotowej nieruchomości nie jest skończona.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku należy stwierdzić, iż dostawa w dniu 31 grudnia 2008 r. kamienicy, w części będącej przedmiotem wynajmu, w celu wykonywania czynności opodatkowanych, również nie spełnia przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, uregulowanego we wskazanym wyżej art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, tym samym jest opodatkowana, bowiem jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jedną z fundamentalnych zasad ustawy o podatku od towarów i usług jest zasada neutralności podatku VAT dla podatnika, która wyraża się tym, że poprzez prawo do odliczenia podatku naliczonego, podatnik nie ponosi faktycznie ciężaru tego podatku. Zasada ta zawarta została w art. 86 ust. 1 ustawy, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Uregulowania zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług przewidują również sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnia on generalne przesłanki wynikające z powołanych przepisów, a upoważniające go do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie bowiem, z obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Powołanego wyżej przepisu nie stosuje się jednakże w sytuacji, gdy zgodnie z art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy, poniesione wydatki związane są z dostawą towarów bądź świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane.

Z powyższego wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego nie jest uzależnione od zaliczenia ponoszonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku, gdy są one związane z czynnością nieodpłatnego przekazania towaru, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec tego Wnioskodawcy wykorzystującemu część kamienicy (kondygnacji) wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych (wynajem lokalu użytkowego), przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nakładów ponoszonych na budowę przedmiotowego obiektu.

Przedstawione okoliczności wskazują, iż obecnie przedmiotem wynajmu jest lokal użytkowy. Projekt w całości wybudowanej kamienicy zakłada, że oprócz sklepu na wyższych piętrach w kamienicy będą znajdowały się także mieszkania na wynajem. Zatem, nie wykluczone, iż w przyszłości wynajmowane będą również lokale mieszkalne na cele mieszkaniowe, które na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy (załącznik nr 4, poz. 4, oznaczone symbolem PKWiU ex 70.20.11 - "usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe") korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Nadmienia się, iż zgodnie z art. 86 ustawy, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje jedynie w takim zakresie, w jakim nabywane towary i usługi związane są ze sprzedażą opodatkowaną. Natomiast, w przypadku, gdy nieodpłatnie przekazana kamienica wykorzystywana będzie do wykonywania zarówno czynności opodatkowanych (wynajem lokali użytkowych), jak i zwolnionych (wynajem lokali mieszkalnych), odliczeniu podlegać będzie kwota ustalona przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy, z uwzględnieniem zasad zawartych w art. 90 i art. 91 ustawy.

Reguły dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonywania korekty zostały określone w art. 91 ustawy o podatku VAT.

Zgodnie z przepisem art. 91 ust. 9 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r., w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z uwagi na fakt, iż tut. Organ stwierdził brak podstaw do uznania nieodpłatnego przekazania kamienicy, będącej składnikiem majątkowym (środkiem trwałym w budowie) w firmie Wnioskodawcy, za zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, powyższy przepis nie znajduje w przedmiotowej sprawie zastosowania. Również, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek dokonania korekty wcześniej odliczonego podatku VAT, gdyż dostawa kamienicy nastąpi w ramach czynności opodatkowanej.

Reasumując, stwierdza się, iż czynność nieodpłatnego przekazania na rzecz żony kamienicy, wykorzystywanej przez podatnika wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 7 ust. 2 ustawy. Zatem, Wnioskodawcy - zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy - przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nakładów ponoszonych w związku z budową ww. obiektu. Wobec powyższego, Zainteresowany nie ma obowiązku dokonania korekty wcześniej odliczonego podatku naliczonego przy sprzedaży nieruchomości służącej uprzednio czynnościom opodatkowanym. Natomiast nabywca może dokonać odliczenia, jednakże z uwzględnieniem art. 90 i art. 91 ustawy o VAT.

Tut. Organ zwraca uwagę, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. (z wyjątkami określonymi w art. 15 tej ustawy) weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), na mocy której (m.in.), w art. 88 uchylono ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 oraz wprowadzono zmiany w art. 43 ustawy, które obowiązują od dnia 1 stycznia 2009 r.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonki Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.