ILPP1/443-185/07-2/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana M. Z. przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2007 r. (data wpływu 3 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 3 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dnia 30 marca 2007 r. aktem notarialnym sprzedał trzy nieruchomości z czego dwóch był właścicielem a jedną miał w użytkowaniu wieczystym. Użytkowanie wieczyste otrzymał w drodze darowizny, a resztę nieruchomości nabył w drodze umowy kupna. Działki te znajdują się w jednym obrębie i stanowią całość, co było jedną z głównych przyczyn ich dokupienia. Były wykorzystywane na potrzeby własne jako działki rekreacyjne i ogródek działkowy, nie wykorzystywano ich do działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy transakcja sprzedaży nieruchomości gruntowych i prawa wieczystego użytkowania podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie spoczywał na nim obowiązek rozliczenia podatku VAT od dokonanej transakcji, gdyż nie wypełniała ona znamion określonych w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, albowiem warunkiem uznania danej działalności za działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT jest zamiar danego podmiotu wykonywania tej działalności w sposób częstotliwy, nieokazjonalny.

Według Wnioskodawcy zamiar powinien być poparty obiektywnymi dowodami i polegać np. na podejmowaniu działań inwestycyjnych, które mogą skutkować wykonywaniem w przyszłości czynności podlegających opodatkowaniu. Ponadto, zamiar wykonywania działalności w sposób częstotliwy musi istnieć w sposób obiektywny już w chwili wykonania czynności opodatkowanych. Późniejsze zaistnienie tych przesłanek, zdaniem Wnioskodawcy, nie jest podstawą do uznania danego podmiotu za podatnika w odniesieniu do wykonywanej w przyszłości czynności.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 20 października 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 830/06 wyraźnie zaznaczył, iż fakt kilkukrotnej sprzedaży składników majątku prywatnego sprzedającego, nie implikuje konieczności opodatkowania tych czynności podatkiem VAT, bowiem nie są to czynności dokonane przez ów podmiot, działający w charakterze podatnika VAT, a więc w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w rozumieniu wynikającym z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca w drodze darowizny oraz późniejszych umów kupna-sprzedaży, stał się właścicielem przedmiotowych nieruchomości. Nieruchomości te nie były wykorzystywane ani w działalności rolniczej ani pozarolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, lecz służyły zaspokajaniu potrzeb osobistych. Przedmiotowe nieruchomości zostały sprzedane w dniu 30 marca 2007 r.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą ustawą o podatku od towarów i usług grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. W przedmiotowej sprawie jednak Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustaw.

Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży gruntu Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z darowizny, a dokupione nieruchomości znajdują się w jednym obrębie i były wykorzystywane na potrzeby własne jako działki rekreacyjne i ogródek działkowy. Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym jeśli przedmiotowe grunty nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług) należy uznać, że ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.