ILPP1/443-18/13-4/JSK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2013 r. (data wpływu 10 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2013 r. (data wpływu 22 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji dostawy nieruchomości gruntowej niezabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 10 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji dostawy nieruchomości gruntowej niezabudowanej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 22 lutego 2013 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 19 stycznia 2012 r. Wnioskodawczyni zawarła z Panem, działającym przez swojego pełnomocnika, umowę przedwstępną kupna części nieruchomości, położonej w miejscowości..., gm...., powiat..., województwo..., stanowiącej działkę o numerze geodezyjnym..., dla której Sąd Rejonowy w... prowadzi księgę wieczystą... Łączna powierzchnia działki nr... wynosiła 4,4083 ha. Z tej nieruchomości w wyniku podziału miała być wydzielona działka o powierzchni ok. 2,0179 ha, która miała być przedmiotem nabycia w wyniku zawarcia umowy ostatecznej. Termin zawarcia umowy ostatecznej ustalony został na 21 dni od dnia uzyskania ostatecznej decyzji zatwierdzającej projekt podziału działki nr... na dwie mniejsze, jednak nie później niż do dnia 19 czerwca 2012 r. Działka ta zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy... stanowi teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, teren roli i teren wód powierzchniowych.

Na powyższej działce Wnioskodawczyni zamierzała z Jej ówczesnym partnerem wybudować dom jednorodzinny z zabudowaniami gospodarczymi i stajnią na własne potrzeby. Wnioskodawczyni wraz z partnerem planowali zamieszkać razem w nowo wybudowanym domu, wykorzystując go wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych.

Z uwagi na to, że procedura podziału działki nr... przedłużała się, termin do zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości został przedłużony do dnia 28 września 2012 r. (aktem notarialnym z dnia 5 lipca 2012 r.). Ostatecznie umowa sprzedaży nieruchomości została zawarta 19 września 2012 r.

Niestety, z powodów osobistych (rozstanie z partnerem) Wnioskodawczyni zmuszona została zmienić pierwotne plany w postaci wybudowania domu jednorodzinnego i zamieszkania na zakupionej nieruchomości. W związku z tym, Wnioskodawczyni zwróciła się do geodety o dokonanie podziału geodezyjnego nieruchomości na mniejsze działki. Z uwagi na zmianę planów życiowych Wnioskodawczyni zmuszona jest dokonać sprzedaży tych działek, ponieważ nie zamierza w nowej sytuacji życiowej zamieszkać w tym miejscu.

Nieruchomość opisana powyżej została nabyta do majątku osobistego Wnioskodawczyni, niezwiązanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zainteresowana nie nabyła tej nieruchomości w celach prowadzenia działalności gospodarczej, nie zamierza również dokonywać sprzedaży tej nieruchomości w ramach działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą z zakresu usług prawniczych (jest adwokatem, prowadzi kancelarię adwokacką) oraz z zakresu usług transportowych (wynajmuje ciągniki siodłowe z naczepami). W ramach prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej nie mieści się obrót nieruchomościami. Wnioskodawczyni nigdy taką działalnością się nie zajmowała.

Ponieważ pierwotnie cała działka miała być przeznaczona na prywatne potrzeby Wnioskodawczyni, nie dokonywała Ona ani nie zamierzała dokonać jej podziału geodezyjnego. Zmiana sytuacji życiowej spowodowała, że pierwotne plany uległy modyfikacji i już po nabyciu nieruchomości Zainteresowana zdecydowała o sprzedaży działki. Ponieważ trudno jest znaleźć klienta na sprzedaż tak dużej działki w całości, już po jej nabyciu Wnioskodawczyni podjęła decyzję o jej podziale na mniejsze działki.

W uzupełnieniu do przedmiotowego wniosku Zainteresowana wskazała, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego wyżej stanu Wnioskodawczyni ma jako podatnik obowiązek naliczyć i odprowadzić podatek VAT od sprzedaży opisanej nieruchomości po podziale.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż prywatnego majątku, niewchodzącego w skład przedsiębiorstwa i w żaden sposób niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest działalnością handlową i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Transakcja ta nie podlega zatem opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 powołanej wyżej ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać łącznie, że:

* w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie,

* wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Zatem, osoba fizyczna wykonująca czynność dostawy towarów, polegającą na zbyciu części majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celu jego sprzedaży - nie jest podatnikiem VAT. Handlem jest dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi juz w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży; natomiast brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że działki nie są związane z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą, stanowią Jej majątek prywatny. Nabycie nieruchomości nie nastąpiło w celach handlowych, lecz w celu budowy domu jednorodzinnego. Nie można więc uznać, że Wnioskodawczyni nabyła grunt w zamiarze odsprzedaży. Planowana przez Nią czynność sprzedaży działek spowodowana jest zmianą planów życiowych i mieści się poza zakresem działań osoby wykonującej wolny zawód czy też usługi transportowe, zatem z tytułu wykonania takiej czynności Wnioskodawczyni nie powinna być uznana za podatnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Aby przyjąć, że dany podmiot przy sprzedaży gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) trzeba ustalić, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, wskazującej, że czynności danego podmiotu przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.U.UE L347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym".

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. powołanej wcześniej ustawy - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ww. Kodeksu, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Wskazać należy, że rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Wymaga również podkreślenia, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek "Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz", Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższego wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni zawarła umowę przedwstępną kupna części nieruchomości. Łączna powierzchnia działki wynosiła 4,4083 ha. Z tej nieruchomości w wyniku podziału miała być wydzielona działka o powierzchni ok. 2,0179 ha, która miała być przedmiotem nabycia w wyniku zawarcia umowy ostatecznej. Termin zawarcia umowy ostatecznej ustalony został na 21 dni od dnia uzyskania ostatecznej decyzji zatwierdzającej projekt podziału działki na dwie mniejsze, jednak nie później niż do dnia 19 czerwca 2012 r. Działka ta zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy stanowi teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, teren roli i teren wód powierzchniowych.

Na powyższej działce Wnioskodawczyni zamierzała z Jej ówczesnym partnerem wybudować dom jednorodzinny z zabudowaniami gospodarczymi i stajnią na własne potrzeby. Wnioskodawczyni wraz z partnerem planowali zamieszkać razem w nowo wybudowanym domu, wykorzystując go wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych.

Z uwagi na to, że procedura podziału działki przedłużała się, termin do zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości został przedłużony do dnia 28 września 2012 r. Ostatecznie umowa sprzedaży nieruchomości została zawarta 19 września 2012 r.

Z powodów osobistych Wnioskodawczyni zmuszona została zmienić pierwotne plany w postaci wybudowania domu jednorodzinnego i zamieszkania na zakupionej nieruchomości. W związku z tym, Wnioskodawczyni zwróciła się do geodety o dokonanie podziału geodezyjnego nieruchomości na mniejsze działki. Z uwagi na zmianę planów życiowych Wnioskodawczyni zmuszona jest dokonać sprzedaży tych działek, ponieważ nie zamierza w nowej sytuacji życiowej zamieszkać w tym miejscu.

Nieruchomość opisana powyżej została nabyta do majątku osobistego Wnioskodawczyni, niezwiązanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zainteresowana nie nabyła tej nieruchomości w celach prowadzenia działalności gospodarczej, nie zamierza również dokonywać sprzedaży tej nieruchomości w ramach działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą z zakresu usług prawniczych (jest adwokatem, prowadzi kancelarię adwokacką) oraz z zakresu usług transportowych (wynajmuje ciągniki siodłowe z naczepami). W ramach prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej nie mieści się obrót nieruchomościami. Wnioskodawczyni nigdy taką działalnością się nie zajmowała.

Ponieważ pierwotnie cała działka miała być przeznaczona na prywatne potrzeby Wnioskodawczyni, nie dokonywała Ona ani nie zamierzała dokonać jej podziału geodezyjnego. Zmiana sytuacji życiowej spowodowała, że pierwotne plany uległy modyfikacji i już po nabyciu nieruchomości Zainteresowana zdecydowała o sprzedaży działki. Ponieważ trudno jest znaleźć klienta na sprzedaż tak dużej działki w całości, już po jej nabyciu Wnioskodawczyni podjęła decyzję o jej podziale na mniejsze działki.

Zainteresowana nie poniosła i nie zamierza ponosić jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży (uzbrojenie terenu, ogrodzenie) ani innych działań zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności działek. W celu sprzedaży działek nie zamieszczała i nie zamierza zamieszczać ofert w prasie, radiu lub Internecie. Nie występowała i nie zamierza wystąpić o decyzje o warunkach zabudowy dla przedmiotowych działek. Wnioskodawczyni nie udostępniała i nie udostępnia gruntów osobom trzecim na podstawie jakichkolwiek umów, w tym również umów najmu, dzierżawy, czy użyczenia.

W świetle powyższego należy wskazać, iż w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku z tą sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Powyższe wynika z faktu, iż przedmiotowa sprzedaż nieruchomości gruntowej niewykorzystywanej w działalności gospodarczej stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Ponadto wskazać należy, iż Wnioskodawczyni nie dokonała i nie zamierza dokonywać żadnych aktywnych działań, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, bowiem nie podjęła i nie będzie podejmować jakichkolwiek następujących po sobie starań mających na celu przygotowanie do sprzedaży działek gruntowych, tj. uzbrojenie terenu, ogrodzenie itp. Zainteresowana nie zamieszczała i nie zamierza też zamieszczać ogłoszeń w środkach masowego przekazu, nie występowała i nie zamierza wystąpić o decyzje o warunkach zabudowy dla przedmiotowych działek. Skutkiem powyższego - stosownie do zapisów orzecznictwa - transakcja zbycia nieruchomości gruntowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż Wnioskodawczyni przedmiotowy grunt nabyła w celu budowy własnego domu jednorodzinnego z zabudowaniami gospodarczymi i stajnią na własne potrzeby, a nie z zamiarem sprzedaży w przyszłości. Wobec tego Zainteresowanej, w związku z zamierzonym zbyciem ww. gruntów, nie można w odniesieniu do tej transakcji uznać za profesjonalnego handlowca. Czynność sprzedaży nieruchomości stanowi bowiem jedynie sposób zagospodarowania posiadanego przez Nią prywatnego majątku.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni sprzedając przedmiotowe działki będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowaną cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży działek, a dostawę działek cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawczyni nie ma obowiązku naliczenia i odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży nieruchomości gruntowej po podziale, ponieważ dostawa przedmiotowego gruntu nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku, gdyby którykolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego uległ zmianie, niniejsza interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.