ILPP1/443-178/13-2/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani Mirosławy Zwolińskiej, przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2013 r. (data wpływu 7 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania małżonkowi środków pieniężnych - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania małżonkowi środków pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Od kilkunastu już lat, (od 1 stycznia 2003 r.), jak również obecnie, Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w spółce cywilnej zarejestrowanej jako Grupowa Praktyka Pielęgniarska "B" s.c. oraz jest zatrudniona w szpitalu na podstawie umowy o pracę. Wobec powyższego Zainteresowana zgromadziła środki pieniężne na lokacie bankowej i rachunku oszczędnościowym w wysokości około 200.000 zł. Wnioskodawczyni podkreśla, iż zgromadzone środki dotyczą okresu, w którym nieprzerwanie trwała ona w związku małżeńskim, który był i jest objęty wspólnością majątkową małżeńską, bowiem nigdy z mężem nie posiadali rozdzielności majątkowej.

Natomiast, mąż Zainteresowanej w grudniu 2010 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług gastronomicznych. Ma odrębny numer REGON i jest podatnikiem podatku VAT. Obecnie ma podpisaną umowę z Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa celem budowy budynku mieszkalno-usługowego (do przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych - catering) oraz zakupu wyposażenia. Jest to umowa o przyznanie pomocy w ramach działania 312 "Tworzenie i rozwój mikroprzedsiębiorstw". W tym roku mąż zamierza zrealizować przedmiotową inwestycję na około 750.000 zł brutto. Z tego tytułu Zainteresowana chce zlikwidować swoją lokatę bankową oraz środki zgromadzone na rachunku oszczędnościowym i przekazać (przelać) środki na konto firmowe męża. Powyższe jest niezbędne celem zrealizowania przez Jej męża inwestycji i wywiązania się z umowy zawartej z ARiMR.

Wnioskodawczyni również zaznacza, że przekazanie środków pieniężnych na konto męża nie będzie wiązało się z uzyskaniem przez Zainteresowaną świadczenia zwrotnego i nie będzie z tego tytułu pobierać jakichkolwiek odsetek pieniężnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku od towarów i usług.

Czy przekazując środki pieniężne z rachunku oszczędnościowego i lokaty bankowej na konto firmowe męża będzie stanowiło dla Wnioskodawczyni obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, środki pieniężne, które zostaną przekazane na konto firmowe męża w przedmiocie podatku od towarów i usług, nie będą stanowiły obowiązku zapłaty podatku, ponieważ jako małżonkowie nie mają rozdzielności majątkowej, a inwestycja, która zostanie zrealizowana przez męża będzie się znajdować na wspólnym ich gruncie.

Ponadto, przekazując środki pieniężne mężowi, Zainteresowana nie zobowiązuje małżonka do wykonania na swoją rzecz jakiejkolwiek czynności. Tym samym, przekazana przez Wnioskodawczynię kwota na rzecz męża nie jest w żaden sposób związana z uzyskaniem świadczenia wzajemnego.

Wobec powyższego, Zainteresowana stwierdza, iż czynność przekazania mężowi środków pieniężnych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem w takim przypadku nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ustawy, ani dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pieniądz, jako środek płatniczy nie jest towarem i nie mieści się w granicach ww. definicji ustawowej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU. Usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni od 1 stycznia 2003 r. prowadzi działalność gospodarczą w spółce cywilnej oraz jest zatrudniona w szpitalu na podstawie umowy o pracę. Wobec powyższego Zainteresowana zgromadziła środki pieniężne na lokacie bankowej i rachunku oszczędnościowym w wysokości około 200.000 zł. Wnioskodawczyni podkreśla, iż zgromadzone środki dotyczą okresu, w którym nieprzerwanie trwała ona w związku małżeńskim, który był i jest objęty wspólnością majątkową małżeńską, bowiem nigdy z mężem nie posiadali rozdzielności majątkowej. Natomiast, mąż Zainteresowanej w grudniu 2010 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług gastronomicznych. Ma odrębny numer REGON i jest podatnikiem podatku VAT. Obecnie ma podpisaną umowę z Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Poznaniu celem budowy budynku mieszkalno-usługowego (do przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych - catering) oraz zakupu wyposażenia. Jest to umowa o przyznanie pomocy w ramach działania 312 "Tworzenie i rozwój mikroprzedsiębiorstw". W tym roku mąż zamierza zrealizować przedmiotową inwestycję na około 750.000 zł brutto. Z tego tytułu Zainteresowana chce zlikwidować swoją lokatę bankową oraz środki zgromadzone na rachunku oszczędnościowym i przekazać (przelać) środki na konto firmowe męża. Powyższe jest niezbędne celem zrealizowania przez Jej męża inwestycji i wywiązania się z umowy zawartej z ARiMR.

Wnioskodawczyni zamierza przekazać środki pieniężne na konto męża. Transakcja ta nie będzie wiązała się z uzyskaniem świadczenia zwrotnego i Zainteresowana nie będzie z tego tytułu pobierać jakichkolwiek odsetek pieniężnych.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawczyni przekazując środki pieniężne małżonkowi, nie zobowiązuje Jego do wykonywania na Jej rzecz jakichkolwiek czynności. Tym samym, przekazana przez Nią kwota na rzecz małżonka nie jest w żaden sposób związana z uzyskaniem świadczenia wzajemnego.

Reasumując, w analizowanym przypadku czynność przekazania małżonkowi środków pieniężnych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem w takim przypadku nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8, ani dostawą towarów zdefiniowaną w art. 7 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Informuje się ponadto, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania małżonkowi środków pieniężnych. Natomiast wniosek w części podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od spadków i darowizn zostanie załatwiony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.