ILPP1/443-171/14-5/AI

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 15 maja 2014 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-171/14-5/AI

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2014 r. (data wpływu 3 marca 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 25 marca 2014 r. (data wpływu 26 marca 2014 r.) oraz z dnia 24 kwietnia 2014 r. (data wpływu 25 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono w dniach 26 marca 2014 r. oraz 25 kwietnia 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza sprzedać dwie działki gruntu o łącznej powierzchni 39425 m2

Działki obejmują grunty o charakterze:

Ps - (pastwiska trwałe) - 14595 m2

Ls - (lasy i grunty leśne) - 14008 m2

Tr - (tereny różne) - 2492 m2

Dr - (drogi) - 1743 m2

Bz - (tereny rekreacyjno-wypoczynkowe) - 6587 m2.

Zgodnie z przedłożonym zaświadczeniem przez właściwego Burmistrza Gminy ww. działki nie posiadają opracowanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jednocześnie zgodnie ze zmianą studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy uchwała z roku 2012 wskazuje, że przedmiotowe działki znajdują się na terenie działalności produkcyjnej, usługowej, magazynów i składów oraz terenie sportu i rekreacji, a jedna z działek dodatkowo na terenie komunikacji. Jednak należy zwrócić uwagę, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nie jest aktem prawa miejscowego.

Ponadto z pisma z dnia 25 marca 2014 r. - stanowiącego uzupełnienie do wniosku - wynika, że:

1. Spółka jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Zgodnie z wyjaśnieniami Urzędu Miasta i Gminy do dnia dzisiejszego nie wpłynął jakikolwiek wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a zgodnie z zaświadczeniem przedmiotowy teren nie posiada opracowanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jednocześnie Spółka wyjaśnia, że nabywcą ww. terenu będzie właśnie Urząd Miasta i Gminy.

Obie działki są sąsiadujące i stosownie do wypisu geodezyjnego w szczególe obejmują:

a. działka 1432/9 o powierzchni 31844 m2

Ps - (pastwiska trwałe) - 10541 m2

Ls - (lasy i grunty leśne) - 14008 m2

Tr - (tereny różne) - 2492 m2

Dr - (drogi) - 1743 m2

Bz - (tereny rekreacyjno-wypoczynkowe) - 3060 m2

b. działka 2099/10 o powierzchni 7581 m2

Ps - (pastwiska trwałe) - 4054 m2

Bz - (tereny rekreacyjno-wypoczynkowe) - 3527 m2.

Natomiast w piśmie z dnia 24 kwietnia 2014 r. - stanowiącym uzupełnienie do wniosku - Zainteresowany wskazał, że obie działki będące przedmiotem wniosku, tj. działka 1432/9 o powierzchni 31844 m2 oraz działka 2099/10 o powierzchni 7581 m2 nie służą wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku. Spółka ww. nieruchomości nabyła jako czynność pozostającą poza podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka, w myśl znowelizowanego w roku 2013 art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, może zastosować zwolnienie przy sprzedaży działki.

Zdaniem Wnioskodawcy (dodatkowo sformułowanym w piśmie z dnia 25 marca 2014 r.), Spółka może zastosować zwolnienie przy sprzedaży obu działek.

UZASADNIENIE

Obecnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT wynika, że zwolniona jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z wprowadzoną z dniem 1 kwietnia 2013 r. definicją terenu budowlanego dla potrzeb prawidłowej klasyfikacji gruntów celem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy w sytuacji, gdy brak jest planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie należy już się kierować danymi zawartymi w ewidencji gruntów - były one istotne w stanie prawnym do 31 marca 2013 r.

Ponieważ sprzedawany teren jest niezabudowany i nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a studium nie jest aktem prawa miejscowego, zastosowanie zwolnienia jest zasadne i spełnia warunki definicji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru natomiast ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość zarówno gruntowa jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. - zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wprowadzono - z dniem 1 stycznia 2014 r. - zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od dnia 1 stycznia 2014 r., dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to w przypadku nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, jeżeli zostaną spełnione warunki wskazane w tych przepisach.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wskazać jednocześnie należy, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają z VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy.

Należy ponadto zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1.

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2.

sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Natomiast w sytuacji ich braku dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Spółka jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka zamierza sprzedać dwie działki gruntu o łącznej powierzchni 39425 m2. Działki obejmują grunty o charakterze:

Ps - (pastwiska trwałe) - 14595 m2

Ls - (lasy i grunty leśne) - 14008 m2

Tr - (tereny różne) - 2492 m2

Dr - (drogi) - 1743 m2

Bz - (tereny rekreacyjno-wypoczynkowe) - 6587 m2.

Zgodnie z przedłożonym zaświadczeniem przez właściwego Burmistrza Gminy ww. działki nie posiadają opracowanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Z wyjaśnień Urzędu Miasta i Gminy wynika, że do dnia dzisiejszego nie wpłynął jakikolwiek wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Jednocześnie Spółka wyjaśnia, że nabywcą ww. terenu będzie właśnie Urząd Miasta i Gminy. Obie działki będące przedmiotem wniosku, tj. działka 1432/9 o powierzchni 31844 m2 oraz działka 2099/10 o powierzchni 7581 m2 nie służą wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku. Spółka ww. nieruchomości nabyła jako czynność pozostającą poza podatkiem od towarów i usług.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy Spółka, w myśl znowelizowanego w roku 2013 art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, może zastosować zwolnienie przy sprzedaży działek nr: 1432/9 i 2099/10.

Jak wskazano powyżej, warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest konieczność wykorzystywania towarów, w tym również nieruchomości, będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług oraz brak prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w kontekście przywołanych przepisów prowadzi do wniosku, że dostawa ww. działek niezabudowanych nie będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2, gdyż nieruchomości te nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług, a nabycie nieruchomości było czynnością pozostająca poza podatkiem od towarów i usług. Tym samym, ponieważ nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy należy rozpatrzyć warunki do zwolnienia przedmiotowych dostaw z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie - jak wskazał Zainteresowany - "działki nie posiadają opracowanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego" oraz do dnia dzisiejszego nie wpłynął jakikolwiek wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym należy stwierdzić, że dla działek niezabudowanych, dla których nie uchwalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy Wnioskodawca może zastosować zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zaznaczyć należy, że w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl