ILPP1/443-154/12-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2012 r. (data wpływu 20 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania otrzymanej dotacji mającej na celu pokrycie kosztów administrowania oraz utrzymania porządku w budynku - jest prawidłowe.

W dniu 20 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania otrzymanej dotacji mającej na celu pokrycie kosztów administrowania oraz utrzymania porządku w budynku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Budynek stanowi przedmiot współwłasności trzech jednostek administracji publicznej, tj. Gminy, Powiatu, Skarbu Państwa. Budynek jest wykorzystywany od roku 1994 przez ww. jednostki do wykonywania ich zadań z tytułu użyteczności publicznej. Podatnik wykorzystuje wspólny budynek na potrzeby siedziby Urzędu Miejskiego i Gminy. Z kolei Powiat na potrzeby Starostwa Powiatowego. Skarb Państwa umieścił tam siedzibę Prokuratury Rejonowej. W budynku zatem mieszczą się urzędy obsługujące organy władzy publicznej.

Wszystkie ww. jednostki realizują w przedmiotowym budynku zadania nałożone na nie przez przepisy prawa dla realizacji których zostały one powołane.

Wyżej wskazane jednostki korzystają z budynku stanowiącego ich współwłasność. Do dziś strony nie zawarły umowy w sprawie fizycznego podziały przedmiotu współwłasności, tzw. podział quoad usum. Stąd też podatnik, jako współwłaściciel przedmiotowej nieruchomości, upoważniony jest do posiadania i wykonywania czynności dotyczących całego budynku.

W związku z korzystaniem z budynku będącego przedmiotem współwłasności, powstała konieczność uregulowania oraz rozliczania kosztów, które jednostki ponoszą w związku z korzystaniem z rzeczy wspólnej. Do kosztów takich m.in. należy zaliczyć wszelkie koszty związane z utrzymywaniem porządku w budynku (w szczególności w częściach takich jak: korytarze oraz toalety, z których korzystają zarówno pracownicy gminy, powiatu, jak i prokuratury). Mając na uwadze, iż kwestia ponoszenia bieżących kosztów utrzymywania wspólnego budynku oraz nakładów czynionych na rzeczy wspólnej wymaga uregulowania, strony mają zamiar zawrzeć na podstawie art. 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), dwa porozumienia. Podatnik, tj. Gmina zawrze z Powiatem, który zapewnia działalności jego jednostce organizacyjnej, jaką jest Starostwo Powiatowe, porozumienie na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy o samorządzie gminnym. Na podstawie art. 8 ust. 2, Gmina zawrze z Prokuraturą Okręgową analogiczne porozumienie.

Przedmiotem ww. porozumień będzie przejęcie przez Gminę obowiązku administrowania budynkiem wspólnym i utrzymywaniem w nim porządku. Powiat oraz Prokuratura Rejonowa zostaną zobowiązane do partycypacji w kosztach, ponoszonych przez Gminę z tytułu utrzymywania rzeczy wspólnej. Strony porozumienia chcą, zgodnie z przysługującymi im kompetencjami, przekazać Gminie m.in. prawo udzielania zamówień publicznych w zakresie zamówień dotyczących utrzymywania porządku w budynku wspólnym. Nadto, kwestia rozliczania kosztów utrzymywania budynku wspólnego, zgodnie z projektowanym porozumieniem, będzie następować na zasadzie dotacji celowej przekazywanej Gminie przez Powiat oraz Prokuraturę Okręgową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze opisany stan wskazać należy, iż zakres kompetencji Gminy Środa Wielkopolska wyznaczonej art. 6 i art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, nie obejmuje w chwili obecnej prawa do wykonania czynności ponoszenia kosztów utrzymania pomieszczeń jednostek Powiatu oraz Prokuratury Rejonowej. Wprawdzie na podstawie art. 206 k.c., gmina jest upoważniona do posiadania tychże pomieszczeń jako ich współwłaściciel. Przepis ten stanowi, iż "Każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli". Jednakże powyższe nie oznacza, iż podatnik może samodzielnie, na podstawie kompetencji ustawowej, ponosić koszty utrzymania pomieszczeń starostwa oraz prokuratury. Takie wydatki nie mieszczą się bowiem w ustawowych zadaniach własnych gminy. Stąd też Gmina, celem jak najszybszego uregulowania kwestii ponoszenia kosztów w rzeczy wspólnej, jest zmuszona zawrzeć porozumienia ze współwłaścicielami na podstawie których przejmie, jako współwłaściciel, obowiązki administratora pomieszczeń całego budynku.

Możliwość zawierania tego typu porozumień przewiduje art. 8 ust. 2 i ust. 2a ustawy o samorządzie powiatowym. Przepisy te przewidują, iż gmina może na podstawie porozumienia zawartego z właściwymi jednostkami, przejąć obowiązki z zakresu administracji rządowej i samorządu powiatowego wojewódzkiego. Na ich podstawie strony mogą postanowić o przekazaniu gminie zadania pozostającego poza ustawowymi zadaniami gminy, które jednak z powodów istotnych dla stron zostaną powierzone gminie. Jest to instytucja prawna tzw. zlecania gminie zadań na podstawie umowy.

Porozumienie zawarte na podstawie art. 8 ust. 2 i ust. 2a ustawy o samorządzie gminnym, na mocy którego organ innej administracji przekazuje oznaczone zadania gminie, ma cechy czynności dwustronnej, objętej zakresem działania administracji publicznej. Strony porozumienia są równorzędnymi i niezależnymi podmiotami, niepowiązanymi więzami organizacyjnymi; w szczególności żadna z nich, zwłaszcza organ administracji rządowej, nie ma pozycji dominującej.

Treść porozumienia ma charakter ustrojowy (organizacyjny), co oznacza, że nie może stanowić ono samoistnej podstawy prawnej do podejmowania przez jego strony władczych działań administracyjnych w formach przewidzianych w przepisach prawnych powszechnie obowiązujących (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie z dnia 5 grudnia 1995 r., sygn. akt: SA/Rz 1109/95).

W związku z tym, iż Gmina może wydatkować środki finansowe tylko na zadania mieszczące się w zakresie jej kompetencji ustawowej, porozumienie o przekazaniu zadań powinno zawierać warunki ich finansowania, jeśli ich wykonanie wiąże się z kosztami. Stanowisko takie potwierdzone zostało w orzecznictwie organów nadzoru finansowego nad jednostkami samorządu terytorialnego, gdzie wskazuje się, iż gmina w przypadku przejęcia zadań innej jednostki powinna otrzymać od niej dotację celową na ich realizację (np. uchwała Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie z dnia 27 października 2010 r., sygn. akt Nr 270/K/10,.

Z prawną możliwością przejęcia przez gminę zadania innej jednostki administracji publicznej, powiązane są inne przepisy dotyczące obsługi takich zdań, obowiązujące w okresie objętym kontrolą:

* art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759 z późn. zm.) - przepis ten przewiduje przekazanie przez zamawiającego prawa do udzielenia zamówienia publicznego innej jednostce,

* art. 127 ust. 1 pkt 1a oraz art. 220 ust. 1 i 2 z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 1157, poz. 1240 z późn. zm.) i wcześniej obowiązujące art. 106 ust. 2 pkt 1a oraz art. 175 ust. 1 i 2 z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.) - przepisy te przewidywały udzielanie dotacji celowych.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż Gmina zawrze z Powiatem oraz Prokuratorem Okręgowym porozumienia w sprawie przejęcia zadań z zakresu administrowania oraz utrzymania czystości w budynku. Porozumienia te określą sposób rozliczenia ww. czynności Gminy i pracowników Urzędu Miejskiego. Ich finansowanie nastąpi w trybie dotacji celowej przekazywanej przez Powiat i Prokuratora Okręgowego.

Dokonując oceny podatkowej ww. czynności wskazać należy, iż w przypadku podatników realizujących jednocześnie czynności z zakresu administracji publicznej, system prawa pozwala na osiągnięcie docelowego skutku poprzez czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT i nieobjętego tego typu podatkiem. Przykładem możliwości wykonania takich czynności jest chociażby przepis art. 18 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.). Przepis ten stanowi, iż nieruchomości mogą być oddawane jednostkom organizacyjnym w trwały zarząd, najem i dzierżawę oraz użyczane na cele związane z ich działalnością. Trwały zarząd jako czynności administracyjne i umowy użyczenia będące stosunkiem nieodpłatnym, pozostają poza zakresem opodatkowania podatku VAT.

Kwalifikując zawarte przez podatnika umowy o przejęcie przez podatnika obowiązków administratora budynku, podkreślenia wymaga fakt, iż dotyczą one pomieszczeń administracji publicznych. Na podstawie tychże porozumień gminna jednostka samorządu terytorialnego, będąca wprawdzie współwłaścicielem tegoż budynku, przejmie na siebie obowiązki administratora i będzie odpowiedzialna za ponoszenie kosztów związanych z utrzymywaniem czystości w budynku. Będą to więc porozumienia podmiotów administracji w sprawie przekazania jednemu z nich prowadzenia czynności związanych z utrzymaniem budynku, w których mieszczą się pomieszczania różnych jednostek użyteczności publicznych.

W literaturze i orzecznictwie prawa administracyjnego wskazuje się, iż porozumienie, o którym stanowi art. 8 ust. 2 i ust. 2a ustawy o samorządzie gminnym, nie jest umową prawa cywilnego, a w szczególności nie jest umową zbliżoną do umowy o świadczenie usług, ani umową zlecenia. Porozumienie to bowiem nie rodzi praw i obowiązków o charakterze cywilnym. Istotą komentowanego porozumienia jest przekazanie kompetencji (właściwości) do wykonywania (realizowania) zadań publicznych, które mocą ustaw są zastrzeżone dla właściwości konkretnego organu administracji rządowej. Tak jak nie można konstruować ustawowej właściwości organu administracji jako swoistej umowy zlecenia (czy umowy o świadczenie usług), tak samo porozumienia nie można uznać za umowę zlecenia. Okoliczność, że podobnie jak w przypadku stosunku cywilnoprawnego organ gminy wykonuje powierzone mu zadanie w imieniu organu przekazującego, nie oznacza, iż jest to stosunek cywilnoprawny. Można najwyżej mówić o podobieństwie przekazania zadań publicznych i zawarcia umowy zlecenia, mając na względzie skutki działania, ale nie w zakresie konstrukcji jurydycznej (Kazimierz Bandarzewski "Ustawa o samorządzie gminnym. Komentarz", Warszawa 2010 Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis (wydanie IV) s. 624, ISBN: 978-83-7620-417-8, komentarz do art. 8 ustawy o samorządzie gminnym, wyrok Sądu Polubownego w Katowicach z dnia 5 września 1995 r., ST 1995, nr 12, s. 3-70).

Wobec powyższego czynności podatnika, które wynikną z zawieranych przez niego umów o przejęcie obowiązków administratora budynku, w sprawie utrzymywania w nim czystości nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1-5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054). W tym miejscu wskazać należy na utrwalone orzecznictwo interpretacji organów administracji skarbowej, iż rozliczenia organów administracji realizowane na podstawie umów w postaci dotacji celowych nie stanowią czynności opodatkowanych podatkiem VAT (np. interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 czerwca 2010 r., sygn. IPPP1-443-383/10-4/AS; interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 maja 2009 r., sygn. ILPB1/415-485/09-4/IM oraz z dnia 31 lipca 2009 r., sygn. ILPP2/443-659/09-4/MN; interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 stycznia 2009 r., sygn. IPP2/443-1649/08-2/AS; interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 kwietnia 2009 r., sygn. IBPP1/443-97/09/AS).

Poza tym przedmiot czynności podatnika wykonanych na podstawie zawartych porozumień nie dotyczy czynności stanowiących działalność w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Stanowią je bowiem czynności powiązane funkcjonalnie z prowadzeniem urzędu administracji publicznej oraz jednostki prokuratury powszechnej.

Mając na uwadze powyższe, podatnik stoi na stanowisku, że dotacje celowe, które otrzyma na realizację zleconych na podstawie porozumienia zadań z zakresu administrowania i utrzymywania rzeczy wspólnej, nie podlegają podatkowi od towarów i usług. Co więcej, w przypadku ponoszenia kosztów fakturowanych na Gminę nie będą podlegać refakturowaniu na inne podmioty będące współwłaścicielami budynku wspólnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z powyższego wynika, iż definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Z dniem 1 kwietnia 2011 r. wprowadzono art. 8 ust. 2a ustawy. Zgodnie z ww. przepisem, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z art. 29 ust. 1 ustawy wynika, że podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zatem, przepis ten oznacza, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usługi.

Dla określenia, czy dana dotacja, subwencja i inne dopłaty o podobnym charakterze są, czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w sytuacji, gdy podatnik w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję lub inną dopłatę o podobnym charakterze), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia usług.

Kryterium uznania dotacji (subwencji lub innej dopłaty) za zwiększającą obrót stanowi zatem stwierdzenie, iż dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast dotacja niedająca się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu tym podatkiem, służąca pokryciu ogólnych kosztów działalności podatnika nie stanowi obrotu - w rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 ustawy - czyli nie zwiększa podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności (czy też kosztów realizacji konkretnego zadania) nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy przepis znajduje zastosowanie również do działań jednostek samorządu terytorialnego, do jakich należą gminy, powiaty i województwa. Z przepisu tego wynika, że organy władzy publicznej oraz urzędy administracji publicznej, jak również jednostki samorządu terytorialnego działają w charakterze podatników, gdy:

* wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań,

* wykonują czynności mieszczące się w ramach ich zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

W świetle art. 8 ust. 1-2a ustawy o samorządzie gminnym, ustawy mogą nakładać na gminę obowiązek wykonywania zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, a także z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów. Zadania z zakresu administracji rządowej gmina może wykonywać również na podstawie porozumienia z organami tej administracji. Gmina może wykonywać zadania z zakresu właściwości powiatu oraz zadania z zakresu właściwości województwa na podstawie porozumień z tymi jednostkami samorządu terytorialnego.

Gmina otrzymuje środki finansowe w wysokości koniecznej do wykonania zadań, o których mowa w ust. 1, 2 i 2a (art. 8 ust. 3 cyt. ustawy).

Z przytoczonych przepisów wynika, że jednostka samorządu terytorialnego realizując zadania wynikające z odrębnych przepisów, nie działa jako podatnik. Stosownie do art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, sprawy będące przedmiotem wniosku, należą do zadań własnych gminy. Gmina może również na podstawie porozumień wykonywać m.in. zadania zarówno z zakresu administracji rządowej, jak i z zakresu właściwości powiatu otrzymując środki finansowe w wysokości koniecznej do wykonania tych zadań. W każdym z wymienionych wyżej zadań gmina nie jest uznawana za podatnika na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy, określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Przez sprzedaż, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy, należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z przytoczonego przepisu art. 106 ust. 1 ustawy, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż trzy jednostki administracji publicznej: Gmina, Powiat, Skarb Państwa są współwłaścicielami budynku, który jest przez nie wykorzystywany od roku 1994 do wykonywania ich zadań z tytułu użyteczności publicznej. Wnioskodawca wykorzystuje wspólny budynek na potrzeby siedziby Urzędu Miejskiego i Gminy. Z kolei Powiat na potrzeby Starostwa Powiatowego. Skarb Państwa umieścił tam siedzibę Prokuratury Rejonowej. W budynku zatem mieszczą się urzędy obsługujące organy władzy publicznej. Zatem, wszystkie ww. jednostki realizują w przedmiotowym budynku zadania nałożone na nie przez przepisy prawa dla realizacji których zostały one powołane.

W związku z korzystaniem z budynku będącego przedmiotem współwłasności, powstała konieczność uregulowania oraz rozliczania kosztów, które jednostki ponoszą w związku z korzystaniem z rzeczy wspólnej. Do kosztów takich m.in. należy zaliczyć wszelkie koszty związane z utrzymywaniem porządku w budynku (w szczególności w częściach tj.: korytarze oraz toalety, z których korzystają zarówno pracownicy Gminy, Powiatu, jak i Prokuratury). Mając na uwadze, iż kwestia ponoszenia bieżących kosztów utrzymywania wspólnego budynku oraz nakładów czynionych na rzeczy wspólnej wymaga uregulowania, strony mają zamiar zawrzeć na podstawie art. 8 ustawy o samorządzie gminnym, dwa porozumienia. Wnioskodawca, tj. Gmina zawrze z Powiatem, który zapewnia działalności jego jednostce organizacyjnej, jaką jest Starostwo Powiatowe, porozumienie na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy o samorządzie gminnym. Na podstawie art. 8 ust. 2, Gmina zawrze z Prokuraturą Okręgową analogiczne porozumienie. Przedmiotem ww. porozumień będzie przejęcie przez Gminę obowiązku administrowania budynkiem wspólnym i utrzymywaniem w nim porządku. Powiat oraz Prokuratura Rejonowa zostaną zobowiązane do partycypacji w kosztach, ponoszonych przez Gminę z tytułu utrzymywania rzeczy wspólnej. Strony porozumienia chcą, zgodnie z przysługującymi im kompetencjami, przekazać Gminie m.in. prawo udzielania zamówień publicznych w zakresie zamówień dotyczących utrzymywania porządku w budynku wspólnym. Ponadto, kwestia rozliczania kosztów utrzymywania budynku wspólnego, zgodnie z porozumieniem, będzie następować na zasadzie dotacji celowej przekazywanej Gminie przez Powiat oraz Prokuraturę Okręgową. Zatem otrzymana przez Gminę dotacja, będzie miała na celu sfinansowanie przekazanych Gminie zadań własnych.

Z powyższego wynika, iż Gmina zamierza zawrzeć zarówno z Powiatem, jak i Prokuraturą Okręgową porozumienia, na mocy których będzie otrzymywała wpłaty pieniężne, jako zwrot kosztów z zakresu administrowania oraz utrzymania czystości w budynku, wykorzystywanego do wykonywania zadań z tytułu użyteczności publicznej, mające charakter - jak wskazano we wniosku - dotacji. Otrzymana dotacja będzie przeznaczona na ściśle określone cele, bowiem będzie pokrywała wszelkie koszty związane z administrowaniem i utrzymywaniem porządku w budynku (w szczególności w częściach, tj.: korytarze oraz toalety, z których korzystają zarówno pracownicy Gminy, Powiatu, jak i Prokuratury).

Zatem pozyskana dotacja nie będzie miała bezpośredniego związku ze sprzedażą, nie będzie przyznawana jako dopłata do ceny usługi, a przeznaczona będzie na pokrycie kosztów utrzymania przedmiotowego budynku. Oznacza to, że przedmiotowa dotacja będzie miała charakter zakupowy, nie będzie miała na celu sfinansowania ceny sprzedaży. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie otrzymywał sfinansowanego otrzymaną dotacją wynagrodzenia za świadczone usługi w rozumieniu przepisów ustawy, a jedynie zwrot poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów.

Tym samym dotacja, czyli otrzymany zwrot poniesionych kosztów, nie będzie stanowiła czynności opodatkowanej podatkiem VAT, ponieważ czynność ta nie została wymieniona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, zawartych w art. 5 ust. 1 ustawy. W świetle powyższego otrzymana dotacja, niemająca wpływu na cenę świadczonych usług, nie będzie stanowiła obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, a zatem nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

W konsekwencji, dotacja przekazana Gminie w celu sfinansowania przekazanych jej zadań, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym, iż w analizowanym przypadku nie wystąpi dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ustawy, ani świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokumentowania fakturami VAT zwrotu kosztów z powyższych tytułów. Zatem, otrzymywane kwoty należy dokumentować innymi dokumentami księgowymi np. notami.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.