ILPP1/443-151/14-4/HW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2014 r. (data wpływu 21 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem sygnowanym datą 12 lutego 2014 r. (data wpływu 3 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych paliw do wynajmowanych samochodów - jest prawidłowe.

W dniu 21 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatków od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych paliw do wynajmowanych samochodów. Wniosek został uzupełniony w dniu 3 czerwca 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

"A" jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług najmu pojazdów osobowych. Przedmiotem działalności jest odpłatny wynajem dziewięćdziesięciu samochodów - (w tym osobowych) dla podmiotów gospodarczych, a także dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej. Samochody są przeznaczone i wykorzystywane tylko i wyłącznie na cel wynajmu, a podatnik ponosi koszty nabycia paliwa do wynajmowanych pojazdów. Paliwa, do których odnosi się zapytanie, są nabywane według następującego schematu. Paliwo jest tankowane przez Wnioskodawcę do samochodów przed przekazaniem ich wynajmującym. Paliwo do wynajmowanych samochodów osobowych zużywają wyłącznie klienci wynajmujący samochody. Wynajmujący otrzymuje przedmiot najmu zatankowany do pełna. W takim samym stanie wynajmujący powinien pojazd zwrócić. W praktyce zwracane pojazdy często nie są zatankowane do pełna. W takiej sytuacji koszt zatankowania samochodu, po zakończeniu najmu, ponosi Zainteresowany. Najemca nie jest obciążany z tego tytułu. Wnioskodawca nie refakturuje również na wynajmującego poniesionych kosztów. Koszt zakupu paliwa (tekst jedn.: uzupełnienie baku "do pełna") jest wkalkulowany w cenę usługi najmu samochodu. Paliwo nie jest wykorzystywane przez Wnioskodawcę do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, ale stanowi element dostawy, która jest świadczeniem pomocniczym do usługi głównej - tj. najmu opodatkowanego stawką podstawową VAT.

Wnioskodawca podkreślił, że pomiędzy odebraniem, a zwrotem samochodu wynajmujący samodzielnie i na własny koszt nabywa paliwo.

W piśmie z dnia 12 lutego 2014 r. - stanowiącym uzupełnienie sprawy - Wnioskodawca wskazał, że:

1. Przedmiotem działalności gospodarczej "A" jest świadczenie odpłatnych usług najmu pojazdów osobowych dla podmiotów gospodarczych, a także dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej. Wskazane samochody zostały nabyte w celu ich odpłatnego najmu, a wykorzystywane są tylko wyłącznie w tym celu. Regułą jest, że żaden z samochodów przeznaczonych do wynajmu nie jest używany do celów prywatnych.

2. Praktyka gospodarcza wykazała, że nie wszystkie zwracane pojazdy są zatankowane do pełna. Jednak w większości klienci wywiązują się z obowiązków wynikających z umowy. Sytuacje odbiegające od warunków umowy nie stanowią normy. Praktyka gospodarcza wykazała, że w celu utrzymania stałych poprawnych relacji z klientami wypożyczalni nie powinno dochodzić do sporów o uzupełnienie baku pojazdu "do pełna". W związku z tym z góry założono, że w niektórych przypadkach będzie występowała konieczność uzupełnienia zbiornika paliwa i ta kalkulacja została uwzględniona przy opracowywaniu cennika najmu.

3. Zainteresowany wskazał, że przedmiotowy wniosek nie odnosi się do stanów drastycznego naruszenia przez wynajmującego warunków umowy (np. poprzez zwrot pojazdu z opróżnionym bakiem lub z bakiem wypełnionym paliwem w połowie). Przedmiotem wniosku jest incydentalny zakup paliwa do wskazanych pojazdów, który stanowi uzupełnienie baku w 5 - 20% pojemności zbiornika. Przed wydaniem pojazdu kolejnemu nabywcy Wnioskodawca sprawdza stan baku pojazdu. Stan baku jest zawsze sprawdzany także przed jego wydaniem kolejnemu nabywcy, tak aby kolejny nabywca otrzymywał pojazd zgodnie z warunkami umowy. Koszt zatankowania samochodu (w przypadkach wskazanych we wniosku), po zakończeniu najmu ponosi Zainteresowany, a klient nie jest obciążany za uzupełnienie baku do pełna. Tak więc nie występuje zróżnicowanie cen.

4. Wnioskodawca monitoruje ilość zużytego paliwa poprzez zestawienie danych odnoszących się do ilości litrów paliwa, a zawartych w treści faktur zakupu wystawionych przez dostawców paliwa.

5. W związku z tym, że z góry założono, iż w niektórych przypadkach będzie występowała konieczność uzupełnienia zbiornika paliwa - kalkulację tą uwzględniono przy opracowywaniu oferty najmu. Przyjąć należy, że ta kalkulacja (zawarta w cenie) obciąża najemców.

6. Wartość wymienionego obciążenia nie wynika z konkretnego przypadku uzupełnienia zbiornika paliwa.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że pomiędzy odebraniem a zwrotem samochodu wynajmujący samodzielnie i na własny koszt nabywa paliwo - to na niego wystawiane są faktury lub to klient otrzymuje paragon dokumentujący nabycie paliwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, prowadząc działalność w zakresie odpłatnego świadczenia usług, polegających na wypożyczaniu samochodów i wykazując podatek należny według stawki 23% od tego najmu, ma prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od nabywanych paliw do wynajmowanych samochodów (w tym samochodów osobowych).

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Pomimo tego w ściśle określonych sytuacjach, przewidzianych przez ustawodawcę, brak jest możliwości skorzystania ze wskazanego uprawnienia do odliczenia podatku. Jest tak między innymi w sytuacji unormowanej w art. 88a ustawy. Przepis ten stanowi o braku możliwości odliczenia podatku od paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych. Niemniej w sytuacji odzwierciedlonej w opisie stanu faktycznego związanego ze skierowanym zapytaniem, w ocenie zwracającego się o interpretację - podatnikowi przysługuje uprawnienie do dokonania odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliw do napędu samochodów osobowych. Mianowicie z treści art. 86a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że ograniczenia wynikające z ust. 1 powołanego art. 86a nie mają zastosowania pod warunkiem przeznaczenia przez podatnika samochodu osobowego między innymi na cele wynajmu - gdy oddanie w odpłatne używanie pojazdu na podstawie umowy najmu stanowi przedmiot działalności podatnika. Natomiast przepis art. 88a ustawy, stanowiący o braku możliwości odliczenia podatku od paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów, wskazuje na pojazdy wymienione w art. 86a ust. 1 ustawy. Zatem zakaz odliczenia podatku od nabywanego paliwa nie odnosi się do paliwa wykorzystywanego do pojazdów, których przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie dotyczy.

W świetle wskazanych wyżej przepisów Wnioskodawcy przysługuje uprawnienie do całkowitego odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa, zatankowanego do samochodów osobowych, przeznaczonych wyłącznie na wynajem. Wobec tego, gdy spełnione zostaną łącznie wskazane przesłanki: Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług najmu pojazdów osobowych, przedmiotem działalności jest odpłatny wynajem samochodów (w tym osobowych) dla podmiotów gospodarczych, a także dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej, samochody są przeznaczone i wykorzystywane tylko i wyłącznie na cel wynajmu, a podatnik ponosi koszty nabycia paliwa do wynajmowanych pojazdów, przyjąć należy, że paliwa zatankowane do tych pojazdów są towarem wykorzystywanym przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych i stanowią składnik świadczonej przez podatnika usługi.

W przedstawionej sytuacji nabywane jest paliwo do wynajmowanych samochodów osobowych. Paliwo to zużywają wyłącznie klienci wynajmujący samochody. Paliwo jest tankowane przez Wnioskodawcę do samochodów przed przekazaniem ich wynajmującym. Wynajmujący otrzymuje samochód zatankowany do pełna. W takim samym stanie wynajmujący powinien pojazd zwrócić. Z praktyki życia codziennego wynika jednak, że zwracane po okresie wynajmu pojazdy często nie są zatankowane do pełna. Koszt zatankowania samochodu do pełna, po zakończeniu najmu, ponosi Zainteresowany. Wnioskodawca nie obciąża z tego tytułu najemcy oraz nie refakturuje poniesionych kosztów. Koszt paliwa (do tankowania) jest wkalkulowany w cenę usługi najmu samochodu. Pomiędzy odebraniem, a zwrotem samochodu wynajmujący samodzielnie i na własny koszt nabywa paliwo. W sytuacji takiej jak przedstawiona podatnikowi - na podstawie art. 86 ust. 1 - przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu, a to z uwagi na fakt, że paliwo nie jest wykorzystywane przez Wnioskodawcę do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, ale stanowi element dostawy, która jest świadczeniem pomocniczym do usługi głównej - tj. najmu opodatkowanego stawką pozytywną VAT.

Podobnie ale z uwzględnieniem stanu prawnego obowiązującego przed 1 stycznia 2014 r. - wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 21 grudnia 2011 r. (IBPP2/443-1023/11/ICz), który w odpowiedzi na zapytanie odnośnie analogicznej sytuacji faktycznej stwierdził, że podatnik nabywa prawo do całkowitego odliczenia podatku VAT od nabywanego paliwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Według art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

W okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 marca 2014 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem paliw silnikowych oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulują przepisy art. 88a w związku z art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 86a ust. 1 ustawy - w brzmieniu od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r., w przypadku nabycia:

- kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl ww. przepisu art. 88a ustawy (uchylonego od 1 kwietnia 2014 r.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 1 ustawy.

Przepis art. 86a ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. nadanym ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312) stanowi że, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Wskazuje się, że konstrukcja pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony sprawia, że są one co do zasady wykorzystywane nie tylko do prowadzenia działalności gospodarczej, ale również na cele prywatne.

Wobec tego ww. pojazdy są wykorzystywane w celach "mieszanych" (tekst jedn.: zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością), co oznacza, że średnio są one wykorzystywane w 50% w działalności gospodarczej, a w pozostałej części są przeznaczone do celów użytku prywatnego.

Ponadto zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

W myśl art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu - stosownie do art. 86a ust. 5 ustawy - nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Ponadto należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. obowiązuje art. 2 pkt 34 ustawy, który stanowi, że przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

I tak, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że "samochodem osobowym" jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Dodać należy, że jak wynika to z wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 76 ust. 1 pkt 3 cyt. wyżej ustawy - Prawo o ruchu drogowym, rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w prawach związanych z dopuszczeniem pojazdów do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz. U. z 2007 r. Nr 137, poz. 968 z późn. zm.) - załącznik Nr 4 Klasyfikacja pojazdów, Tabela nr 1 - Rodzaje i podrodzaje pojazdów - samochód specjalny, jako podrodzaj pojazdu, może posiadać kategorię homologacyjną: M1, M², M³, N1, N2, N3. Natomiast pojazdy o kategorii homologacyjnej: L7e (czterokołowiec) oraz L6e (czterokołowiec lekki) zostały zaliczone do odrębnego podrodzaju pojazdów o nazwie - pojazd samochodowy inny. Należy również zauważyć, że przez pojazd, w rozumieniu tego rozporządzenia, w myśl § 1 pkt 5 tego aktu prawnego, należy rozumieć pojazdy, o których mowa w art. 71 ust. 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym (a więc: pojazd samochodowy, ciągnik rolniczy, pojazd wolnobieżny wchodzący w skład kolejki turystycznej, motorower lub przyczepa).

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

Użycie wyrazu "wyłącznie" w art. 86a ust. 5 ustawy, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r., wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatny najem, ale przed jego dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać powyżej wskazane elementy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług najmu pojazdów osobowych. Przedmiotem działalności jest odpłatny wynajem dziewięćdziesięciu samochodów (w tym osobowych) dla podmiotów gospodarczych, a także dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej. Samochody są przeznaczone i wykorzystywane tylko i wyłącznie na cel wynajmu, a podatnik ponosi koszty nabycia paliwa do wynajmowanych pojazdów. Regułą jest, że żaden z samochodów przeznaczonych do wynajmu nie jest używany do celów prywatnych. Paliwa, do których odnosi się zapytanie, są nabywane według następującego schematu. Paliwo jest tankowane przez Zainteresowanego do samochodów przed przekazaniem ich wynajmującym. Paliwo do wynajmowanych samochodów osobowych zużywają wyłącznie klienci wynajmujący samochody. Wynajmujący otrzymuje przedmiot najmu zatankowany do pełna. W takim samym stanie wynajmujący powinien pojazd zwrócić. W praktyce zwracane pojazdy często nie są zatankowane do pełna. W takiej sytuacji koszt zatankowania samochodu, po zakończeniu najmu, ponosi Wnioskodawca. Najemca nie jest obciążany z tego tytułu. Zainteresowany nie refakturuje również na wynajmującego poniesionych kosztów. Koszt zakupu paliwa (tekst jedn.: uzupełnienie baku "do pełna") jest wkalkulowany w cenę usługi najmu samochodu. Paliwo nie jest wykorzystywane przez Wnioskodawcę do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, ale stanowi element dostawy, która jest świadczeniem pomocniczym do usługi głównej - tj. najmu opodatkowanego stawką podstawową VAT.

W większości klienci wywiązują się z obowiązków wynikających z umowy. Sytuacje odbiegające od warunków umowy nie stanowią normy. Praktyka gospodarcza wykazała, że w celu utrzymania stałych poprawnych relacji z klientami wypożyczalni nie powinno dochodzić do sporów o uzupełnienie baku pojazdu "do pełna". W związku z tym z góry założono, że w niektórych przypadkach będzie występowała konieczność uzupełnienia zbiornika paliwa i ta kalkulacja została uwzględniona przy opracowywaniu cennika najmu. Zainteresowany wskazał, że przedmiotowy wniosek nie odnosi się do stanów drastycznego naruszenia przez wynajmującego warunków umowy (np. poprzez zwrot pojazdu z opróżnionym bakiem lub z bakiem wypełnionym paliwem w połowie). Przedmiotem wniosku jest incydentalny zakup paliwa do wskazanych pojazdów, który stanowi uzupełnienie baku w 5 - 20% pojemności zbiornika. Przed wydaniem pojazdu kolejnemu nabywcy Wnioskodawca sprawdza stan baku pojazdu. Stan baku jest zawsze sprawdzany także przed jego wydaniem kolejnemu nabywcy, tak aby kolejny nabywca otrzymywał pojazd zgodnie z warunkami umowy. Koszt zatankowania samochodu (w przypadkach wskazanych we wniosku), po zakończeniu najmu ponosi Zainteresowany, a klient nie jest obciążany za uzupełnienie baku do pełna. Tak więc nie występuje zróżnicowanie cen. Wnioskodawca monitoruje ilość zużytego paliwa poprzez zestawienie danych odnoszących się do ilości litrów paliwa, a zawartych w treści faktur zakupu wystawionych przez dostawców paliwa.

W związku z tym, że z góry założono, iż w niektórych przypadkach będzie występowała konieczność uzupełnienia zbiornika paliwa - kalkulację tą uwzględniono przy opracowywaniu oferty najmu. Przyjąć należy, że ta kalkulacja (zawarta w cenie) obciąża najemców. Wartość wymienionego obciążenia nie wynika z konkretnego przypadku uzupełnienia zbiornika paliwa.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że pomiędzy odebraniem a zwrotem samochodu wynajmujący samodzielnie i na własny koszt nabywa paliwo - to na niego wystawiane są faktury lub to klient otrzymuje paragon dokumentujący nabycie paliwa.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy prowadzącego działalność w zakresie odpłatnego wynajmu samochodów dotyczą prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego od nabywanych paliw do wynajmowanych samochodów, w tym samochodów osobowych.

Analiza postanowień art. 86a ust. 1 ustawy w związku z art. 86a ust. 3 ustawy - w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r., jak i od dnia 1 kwietnia 2014 r. - wskazuje, że zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliwa nie ma zastosowania w przypadku nabywcy, którego przedmiotem działalności jest oddanie samochodów w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, a nabywane paliwo przeznaczone będzie tylko i wyłącznie do samochodów wykorzystywanych w celu odpłatnego wynajmu. Powyższe odnosi się do samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 1 ustawy. Należy zaznaczyć, że w takim przypadku zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obejmuje sytuacje, gdy pojazdy nie są wykorzystywane - nawet przejściowo - do tych celów np. do jazd demonstracyjnych lub użytku służbowego podatnika itp.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego związanego z nabyciem paliwa do samochodów, w tym samochodów osobowych, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

Powyższe wynika z faktu, że nabywane przez Wnioskodawcę paliwo przeznaczane jest - jak wynika z treści wniosku - do tankowania samochodów będących wyłącznie przedmiotem wynajmu. Regułą jest, że żaden z samochodów przeznaczonych do wynajmu nie jest używany do celów prywatnych. Ponadto Zainteresowany wskazał, że wynajem samochodów dokonywany jest w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i jest opodatkowany podatkiem VAT w wysokości 23%.

Podsumowując, Wnioskodawca prowadząc działalność w zakresie odpłatnego świadczenia usług najmu opodatkowanych stawką w wysokości 23%, polegających na wypożyczaniu samochodów ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych paliw do wynajmowanych samochodów, w tym samochodów osobowych.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności prawidłowości przyporządkowania wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności do czynności opodatkowanych stawką w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.