ILPP1/443-151/13-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, reprezentowanego przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2013 r. (data wpływu 26 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT przekazania w formie darowizny znaku słowno-graficznego - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT przekazania w formie darowizny znaku słowno-graficznego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorca działający w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej, prowadzący działalność polegającą na sprzedaży rusztowań i ich elementów oraz na wynajmie rusztowań, w tym przygotowywania projektów rusztowań w związku z sukcesywnym zwiększaniem obrotów, dokonał restrukturyzacji przedsiębiorstwa poprzez zmianę formy prawnej prowadzonej działalności. W oparciu o część mienia przedsiębiorstwa utworzono spółkę z o.o., która zajmuje się wynajmem rusztowań dla odbiorców końcowych - firm budowlanych, sama pozyskując rusztowania na podstawie umów wynajmu. W oparciu o pozostałą część majątku utworzona została spółka komandytowa, która zajmuje się zakupem rusztowań, ich sprzedażą oraz wynajmem, ale nie wobec finalnych odbiorców. Przedsiębiorca nie zlikwidował prowadzonej firmy, nadal wykonuje działalność gospodarczą, jednakże w mniejszym zakresie, związaną z uczestniczeniem w rynku wynajmu i sprzedaży rusztowań usług pomocniczych (takich jak: projektowanie rusztowań pod zamówienia kontrahentów). Obecnie w ramach grupy podmiotów - funkcjonuje trzech przedsiębiorców.

Jednym z elementów przedsiębiorstwa, z którego wydzielono wyżej opisane podmioty, który nadal stanowi składnik majątkowy przedsiębiorcy - osoby fizycznej - jest znak słowno-graficzny, zarejestrowany jako znak towarowy, który jest rozpoznawalny na lokalnym rynku wynajmu i sprzedaży rusztowań.

Przedsiębiorca planuje obecnie przekazanie w formie darowizny (czynności nieodpłatnej, nie dokonano wyceny znaku słowno-graficznego), na rzecz podmiotu - spółki komandytowej, która w ramach grupy podmiotów zajmuje się nabyciem rusztowań i ich odsprzedażą, a także wynajmem, ale nie wobec finalnych odbiorców. Po przekazaniu znaku słowno-graficznego na rzecz spółki komandytowej, w której skoncentrowany został majątek niezbędny do prowadzania działalności, pozostałe podmioty będą w sposób adekwatny do uzyskiwanych obrotów, korzystać ze znaku słowno-graficznego, a spółka komandytowa prawem tym będzie zarządzać.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, darowizna znaku towarowego (znaku słowno-graficznego) w przedstawionym stanie sprawy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Znak towarowy, w świetle postanowień ustawy o VAT, nie może być uznany za towar, a jedynie za prawo majątkowe, co wynika z art. 2 pkt 6 VATU. Stąd umowa mająca za przedmiot znak towarowy może być rozpatrywana na gruncie przepisów VATU jako świadczenie usług.

Zasadą jest, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają jedynie czynności odpłatne, czynności nieodpłatne (a taką planuje przeprowadzić Wnioskodawca) podlegają opodatkowaniu jedynie w przypadku zakreślonym przez ustawę.

Mając na uwadze treść art. 8 ust. 2 VATU, który określa co stanowi przedmiot podatku w przypadku czynności nieodpłatnych (nieodpłatnych usług), należy uznać, że do stanu opisanego w pytaniu nie znajdzie zastosowania art. 8 ust. 1 pkt 1 VATU, bowiem dotyczy on użycia towarów w określony sposób, a zgodnie z definicją legalną zawartą w art. 2 pkt 6 VATU, zarejestrowany znak słowno-graficzny nie jest towarem.

Konsekwencje podatkowe planowanej czynności mogą więc zostać określone na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 VATU. Zgodnie z przytoczonym przepisem opodatkowaniu podlega nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przepis określa dwa rodzaje czynności nieodpłatnych, które ustawodawca zaliczył do przedmiotu podatku. Do pierwszych należy nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste określonych osób. Użyte przez ustawodawcę sformułowanie "cele osobiste, oznacza, że przepis ten dotyczy świadczeń nieodpłatnych na rzecz osób fizycznych, bowiem tylko w przypadku osób fizycznych można zakładać "cel osobisty" takiej osoby. Jak zasadnie wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 12 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Lu 744/10 "Realizacja celu osobistego polega na zaspokajaniu własnej (prywatnej) potrzeby osoby, która ten cel realizuje, a potrzeby osobiste pracownika, to takie potrzeby, do których zaspokojenia pracodawca nie jest zobowiązany przepisami prawa, więc przekraczające zakres obowiązków pracodawcy. Przy czym realizacja celu osobistego zrywa związek z prowadzeniem przez podatnika przedsiębiorstwa. Świadczenia zaspokajające osobiste potrzeby pracownika nie mają zatem związku z potrzebami prowadzonej działalności i służą realizacji innych celów niż związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa".

Mając na uwadze, że darowizna znaku towarowego ma odbyć się na rzecz jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej (spółki komandytowej) oraz jej cel (o czym dalej) do planowej czynności nie znajdzie zastosowania pierwszy człon analizowanego przepisu.

Zgodnie z końcową częścią przepisu - opodatkowaniu podlega nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Oznacza to, że jedyną przesłanką dla opodatkowania świadczeń nieodpłatnych jest ich przeznaczenie. W przypadku świadczeń nieodpłatnych związanych z działalnością gospodarczą podatnika - nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, są neutralne. W przypadku, gdy czynność nie jest wykonywa do celów prowadzonej działalności gospodarczej - świadczenie takie jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Z punktu widzenia odpowiedzi na postawione przez Zainteresowanego pytanie należy zdefiniować pojęcie "usług wykonanych do celów prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika". Jak wskazuje A. Bartosiewicz, R. Kubacki "VAT komentarz" str. 152 "W tym przypadku podatnik występuje bowiem w roli konsumenta tej usługi, przeznaczając ją na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Przez usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać te wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Z drugiej jednak strony usługa ta musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze, a więc prowadzącego działalność gospodarczą (w rozumieniu ustawy)".

Także w interpretacjach organów podatkowych wskazuje się jakiego typu działania uważa się za usługi niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 sierpnia 2012 r., nr IPTPP1/443-470/12-2/MW "Dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Wypełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, iż opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 sierpnia 2011 r., nr IPPP1-443-773/11-5/AS "Aby natomiast nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2, musi ono służyć celom innym niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy. Za usługi niezwiązane z działalnością gospodarczą należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 6 maja 2011 r., nr ITPP1/443-259/11/MS "Za usługi niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Opodatkowaniu podlegają bowiem, tylko te usługi, których cel nie wiąże się z prowadzonym przedsiębiorstwem. Chodzi tu o świadczenie takich usług, które nie mają żadnego wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów obecnych lub potencjalnych".

Mając na uwadze powyższe stanowiska organów, w każdym przypadku należy określić cel świadczonej czynności nieodpłatnej i jej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jeżeli celem wykonania nieodpłatnego świadczenia, nie jest przysporzenie niezwiązane z działalnością gospodarczą, lecz z procesem restrukturyzacyjnym prowadzonej przez podatnika działalności, w ramach której są wykonywane czynności opodatkowane, mające wpływ na obroty czy zyski przedsiębiorstwa, dbanie o wizerunek przedsiębiorstwa, czy zapewnienie efektywności przedsiębiorstwa - wszystkie podane cele oraz zbieżne z nimi, będą świadczeniami na cele prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze, że dotychczas prowadzona działalność gospodarcza przez Wnioskodawcę wymagała podziału na dwa różne profile oraz zmianę formy prowadzonej działalności i jej podziału pomiędzy dwa podmioty (spółkę z o.o. oraz spółkę komandytową), decyzja o restrukturyzacji elementem której jest planowana darowizna znaku słowno-graficznego na rzecz jednego z podmiotów grupy - jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą. Świadczenie tego typu nie jest dokonane na cele osobiste, tym bardziej, że po przeniesieniu znaku nadal będzie on wykorzystywany do działalności gospodarczej.

Oceniając stan sprawy, uznać więc należy, że darowizna znaku słowno-graficznego będzie czynnością związaną z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, stąd nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W podobnym stanie faktycznym analogiczne stanowisko jak przedstawione przez Stronę zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 marca 2012 r., nr IPPP2/443-56/12-2/IG uznał, że "W przypadku uznania, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dochodzi jednak do odpłatnego świadczenia usług opodatkowanego na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT podstawą prawną do ustalenia podstawy opodatkowania winien być art. 29 ust. 12 ustawy o VAT - będzie nim koszt wytworzenia znaku. Zgodnie z art. 29 ust. 12 ustawy o VAT "W przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika".

Zgodnie z zacytowanym powyżej przepisem, podstawą opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług - na mocy przepisu szczególnego traktowanego jak odpłatne świadczenie usług - jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Ustawa o VAT nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem kosztu świadczenia usługi poniesionej przez podatnika.

Skoro ustawodawca podatkowy odwołuje się do kosztu wykonania usługi - w podstawie opodatkowania należy ująć wydatki związane z utworzeniem (opracowanie graficzne znaku) i zarejestrowaniem znaku słowno-graficznego, a więc te wydatki które bezpośrednio zostały wydatkowane na utworzenie znaku, przy nabyciu których podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jak wskazują J. Martini, P. Skorupa, M. Wojda "VAT 2010" Warszawa 2010 r., str. 431 "W podstawie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług nie należy natomiast uwzględniać tych kosztów związanych ze świadczeniem, w przypadku których podatnik w ogóle nie był uprawniony do odliczenia podatku naliczonego. W sprawie C-193/91 Gerhard Mohsche TSUE potwierdził prawidłowość wyłączenia z podstawy opodatkowania z tytułu wykorzystania dla celów prywatnych dóbr należących do przedsiębiorstwa (przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia) wartość usług związanych z konserwacją tych dóbr, nabytych bez prawa do odliczenia podatku".

Mając na uwadze, że dla celów rachunkowości wartość znaku słowno-graficznego została ujęta jako wartość niematerialna i prawna wedle kosztu wytworzenia, za podstawę opodatkowania można przyjąć tak określoną wartość, ustaloną w oparciu o poniesione wydatki na wytworzenie znaku, z wyłączeniem wydatków przy których podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia, zgodnie z przytoczonym orzeczeniem TSUE. Przy tak określanej podstawie opodatkowania nie jest istotna cena rynkowa danej usługi z dnia dokonania darowizny, lecz koszt wytworzenia znaku słowno-graficznego z dnia jego rejestracji.

Biorąc pod uwagę powyższe, ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na przekazaniu w formie darowizny znaku słowno-graficznego należy uwzględnić jedynie koszty faktycznie poniesione przez podatnika w celu wytworzenia i rejestracji tego znaku, które dawały prawo do odliczenia podatku naliczonego. W konsekwencji, podstawą opodatkowania będzie kwota będąca sumą kosztów poniesionych w przeszłości, a związanych z wytworzeniem znaku słowno-graficznego, w tym z ustanowieniem prawa ochronnego. Do tak ustalonej podstawy opodatkowania nie wlicza się kosztów związanych z całokształtem działalności gospodarczej Spółki, zwłaszcza, kosztów które miały miejsce już po rejestracji znaku słowno-graficznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna m.in. dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Powołane wyżej unormowanie wskazuje, iż przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT są czynności odpłatne, natomiast nieodpłatne świadczenie usług, co do zasady nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych m.in. w art. 8 ust. 2 ustawy.

Za odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., uznaje się również:

Z ww. powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

* w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),

* w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży rusztowań i ich elementów oraz na wynajmie rusztowań, w tym przygotowywania projektów rusztowań w związku z sukcesywnym zwiększaniem obrotów, dokonał restrukturyzacji przedsiębiorstwa. W oparciu o część mienia przedsiębiorstwa utworzono spółkę z o.o. oraz spółkę komandytową. Zainteresowany nie zlikwidował prowadzonej firmy, nadal wykonuje działalność gospodarczą, jednakże w mniejszym zakresie, związaną z uczestniczeniem w rynku wynajmu i sprzedaży rusztowań usług pomocniczych. Obecnie w ramach grupy podmiotów - funkcjonuje trzech przedsiębiorców.

Jednym z elementów przedsiębiorstwa, z którego wydzielono wyżej opisane podmioty, który nadal stanowi składnik majątkowy przedsiębiorcy - osoby fizycznej - jest znak słowno-graficzny, zarejestrowany jako znak towarowy, który jest rozpoznawalny na lokalnym rynku wynajmu i sprzedaży rusztowań.

Zainteresowany planuje obecnie przekazanie w formie darowizny (czynności nieodpłatnej), na rzecz podmiotu - spółki komandytowej, która w ramach grupy podmiotów zajmuje się nabyciem rusztowań i ich odsprzedażą, a także wynajmem, ale nie wobec finalnych odbiorców. Po przekazaniu znaku słowno-graficznego na rzecz spółki komandytowej, w której skoncentrowany został majątek niezbędny do prowadzania działalności, pozostałe podmioty będą w sposób adekwatny do uzyskiwanych obrotów, korzystać ze znaku słowno-graficznego, a spółka komandytowa prawem tym będzie zarządzać.

W związku z powyższym w analizowanej sprawie w pierwszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów usług darowizny (nieodpłatnego przekazania) zarejestrowanego znaku towarowego (znaku słowno-graficznego).

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza przekazać nieodpłatnie (w drodze darowizny) znak słowno-graficzny spółce komandytowej. Należy zatem zauważyć, że wartość znaku słowno-graficznego mieści się w kategorii "wartości niematerialnych i prawnych", o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie tych wartości ww. znaku zalicza się do świadczenia usług.

Jak stanowi cyt. wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika - należy traktować jako odpłatne świadczenie usług.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokona darowizny znaku słowno-graficznego na rzecz spółki komandytowej, jednakże nie na cele osobiste, ale na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Powyższa darowizna będzie więc związana z prowadzonym przedsiębiorstwem i będzie służyła celom grupy podmiotów, a więc również Wnioskodawcy wchodzącego w skład tej grupy.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż przeniesienie znaku towarowego (znaku słowno-graficznego) w drodze darowizny na rzecz spółki komandytowej nastąpi w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Tym samym z uwagi na niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy ww. czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, czynność nieodpłatnego przekazania (darowizny) zarejestrowanego znaku towarowego (znaku słowno-graficznego) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem tut. Organu, iż stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 jest prawidłowe, pytanie nr 2 w analizowanej sytuacji stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.