ILPP1/443-1509/11/13-S/HW - Określenie stawki VAT właściwej dla zabudowy szafy wnękowej w budynkach oznaczonych symbolem PKOB 111 i 112.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 października 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 774/12 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2011 r. (data wpływu 2 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi zabudowy szaf wnękowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi zabudowy szaf wnękowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której dokonuje między innymi zabudowy szaf wnękowych w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni użytkowej do 300 m² i lokalach mieszkalnych o powierzchni użytkowej do 150 m^2. Przedmiotowa zabudowa montowana jest na stałe bez możliwości jej przenoszenia w inne miejsce. Montaż szafy wnękowej następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, której przedmiotem jest praca remontowo - budowlana wykonana z własnego materiału dostawcy, polegająca na wykonaniu trwałej zabudowy. Faktura dokumentująca usługę zawiera jedną pozycję obejmującą całość robót wraz z wykorzystanymi materiałami, np. trwałą zabudową z drzwiami przesuwnymi z montażem, w budynku mieszkalnym wielomieszkaniowym. Faktury są uzupełnione o właściwy ze względu na rodzaj budynku, w którym nastąpił montaż, rodzaj PKOB: PKOB 111 - budynki mieszkalne jednorodzinne, PKOB 112 - budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku VAT powinna być opodatkowana usługa zabudowy szafy wnękowej w budynkach oznaczonych symbolem PKOB 111 i 112.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przepisie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług nie wymieniono robót konserwacyjnych, montażowo - instalacyjnych, które do tej pory były wymienione w art. 37 rozporządzenia i stosowało się do nich stawkę 7%. Zainteresowany uważa, iż mogłoby to sugerować, że tego typu prace powinny być opodatkowane w roku 2011 23% stawką VAT. Jednakże Wnioskodawca twierdzi, iż nie jest to pogląd właściwy, ponieważ roboty konserwacyjne ujęto w § 7 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649), a usługi montażowo - instalacyjne według PKWiU zaliczane są do robót budowlanych, co daje Wnioskodawcy prawo do obniżonej stawki bezpośredniego z ustawy.

W dniu 28 lutego 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-1509/11-2/HW stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2011 r. (data wpływu 2 grudnia 2011 r.) jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w wyżej wymienionej interpretacji wniesiono w dniu 23 marca 2012 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 19 kwietnia 2012 r., nr ILPP1/443/W-18/12-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 25 kwietnia 2012 r.), w której stwierdzono brak podstawy do zmiany ww. interpretacji.

W dniu 21 maja 2012 r. wpłynęła skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej z dnia 28 lutego 2012 r.

Wyrokiem z dnia 5 października 2012 r. r., sygn. akt I SA/Wr 774/12 WSA we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 października 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 774/12 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy stawki podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Artykuł 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

- w zakresie w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

W związku z tym, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie definiują pojęć "budowa", "remont", "modernizacja" "przebudowa" "roboty budowlane", należy dokonać ich wykładni w oparciu o przepisy z innych dziedzin.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o:

* budowie - należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (pkt 6),

* robotach budowlanych - należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7),

* przebudowie - należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; (...) (pkt 7a),

* remoncie - należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (pkt 8).

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), "remont" oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei "instalować" oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Modernizacja oznacza, zgodnie z zawartą w słowniku języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN definicją, unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), "remont" oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei "instalować" oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie którejkolwiek z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Zdaniem Sądu, z art. 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE z dnia 11 grudnia 2006 r., L 347, s. 1 z późn. zm.) oraz z art. 2 pkt 1 obowiązującej wcześniej Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE z dnia 13 czerwca 1977 r., L 145 s. 1 z późn. zm.) wynika, że każda transakcja powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną. Jeśli jednak transakcja obejmuje więcej niż jedną czynność, które są wzajemnie ze sobą powiązane (zespół usług lub usługi i dostawy towarów), może być ona uznana na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, za jedną transakcję. Nastąpi to wówczas, gdy jeden z elementów stanowi świadczenie główne a pozostały element lub elementy mają wobec niego charakter pomocniczy, tj. nie stanowią celu samego w sobie, ale środek służący do jak najlepszego skorzystania ze świadczenia głównego.

Sąd Administracyjny kierując się powyższą argumentacją stwierdza, iż prawidłowa ocena transakcji złożonej winna zatem polegać przede wszystkim na ustaleniu, czy mamy do czynienia z jedną transakcją czy z wieloma. W przypadku stwierdzenia, że jest to jedna transakcja złożona, na ustaleniu czy transakcję złożoną na gruncie ustawy o VAT, należy kwalifikować jako dostawę towarów, czy też jako świadczenie usług. Wojewódzki Sąd Administracyjny w tym zakresie powołał się na regulacje przepisów krajowych, tj. art. 7 oraz art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, argumentując, że świadczeniem usług - w rozumieniu art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W świetle powyższego, jeżeli dana transakcja złożona może zostać zaliczona do jednej lub drugiej kategorii, ponieważ istnieje tyle samo powodów do zaliczenia jej do każdej z nich, to w takiej sytuacji należy zakwalifikować ją jako "dostawę towarów".

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której dokonuje między innymi zabudowy szaf wnękowych w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni użytkowej do 300 m² i lokalach mieszkalnych o powierzchni użytkowej do 150 m^2. Przedmiotowa zabudowa montowana jest na stałe bez możliwości jej przenoszenia w inne miejsce. Montaż szafy wnękowej następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, której przedmiotem jest praca remontowo - budowlana polegająca na wykonaniu, w oparciu o własny materiał dostawcy, trwałej zabudowy. Faktura dokumentująca usługę zawiera jedną pozycję obejmującą całość robót wraz z wykorzystanymi materiałami, np. trwałą zabudową z drzwiami przesuwnymi z montażem w budynku mieszkalnym wielomieszkaniowym. Faktury są uzupełnione o właściwy ze względu na rodzaj budynku, w którym nastąpił montaż rodzaj PKOB: PKOB 111 - budynki mieszkalne jednorodzinne, PKOB 112 - budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe.

W przedmiotowej sprawie Sąd stwierdził, iż jeżeli mamy do czynienia z wytworzeniem i dostarczeniem szafy wnękowej na zamówienie klienta, a następnie z jej montażem, to z gospodarczego punktu widzenia transakcję tę należy traktować jako jedną, a co za tym idzie dokonać oceny czy transakcja taka winna być traktowana jako dostawa towarów (art. 7 ust. 1 ustawy), czy też jako świadczenie usług (art. 8 ust. 1 ustawy). Sąd - w świetle podanych rozważań - stwierdził, że jest to dostawa towarów. WSA wskazał, że: "Zabudowa wnękowa stanowi bowiem dobro materialne (towar), a przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel następuje w momencie jej zamontowania u klienta. Wprawdzie zakupowi zabudowy wnękowej towarzyszy usługa montażu elementów szafy, to jednak nie można uznać, że owa usługa jest na tyle dominująca, że całą tę transakcję należy traktować jak świadczenie usług. Zwykle bowiem przy zakupie zabudowy wnękowej, a więc mebli na wymiar wraz z ich montażem, to wartość mebli przewyższa cenę usługi montażu. W konsekwencji, elementem dominującym tej transakcji jest niewątpliwie wykonanie i dostarczanie szafy wnękowej na wymiar, nie zaś jej montaż."

Ponadto powyższe, zdaniem Sądu, jest zgodne z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2012 r. sygn. akt I FSK 483/12. Dodatkowo, za powołanym wyżej wyrokiem Sąd stwierdził, że stosownie do treści art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest - w przypadku: towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Powyższy przepis stanowi implementację art. 36 Dyrektywy 112 (dawniej art. 8 ust. 1 lit. a) VI Dyrektywy). Z tego samego przepisu można wywieść, że towar może być zmontowany i zainstalowany w nieruchomości bez konieczności klasyfikowania go jako roboty budowlane w rozumieniu art. 14 ust. 3 (dawniej art. 5 ust. 5 VI Dyrektywy). Tym bardziej, że wspomniany przepis nie czyni różnicy pomiędzy poszczególnymi sposobami instalacji (por. opinia RG Lgera z dnia 11 września 2006 r. do sprawy Aktiebolaget NN). Powołany przepis art. 14 ust. 3 Dyrektywy 112 (art. 5 ust. 5 VI Dyrektywy) stanowi, że państwa członkowskie mogą uznać za dostawę towarów przekazanie niektórych robót budowlanych. W treści ww. przepisu nie powtórzono fragmentu, który widniał w art. 5 ust. 2 lit. e Dyrektywy Rady 67/228/EWG z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych - struktura i sposób stosowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE z dnia 14 kwietnia 1967 r., L 71, s. 1303 z późn. zm.), a zgodnie z którym połączenie rzeczy ruchomej z nieruchomością było traktowane na równi z robotami budowlanymi.

Zatem, odnosząc wskazany wyżej stan prawny do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie ma miejsce dostawa towaru w postaci elementów zabudowy wnękowej z montażem. Powołane powyżej przepisy dotyczące obniżonej stawki podatku nie przewidują 8% stawki dla tego rodzaju dostawy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, iż do opisanych we wniosku czynności polegających na wykonaniu i montażu szafy wnękowej wykonywanej w budynku oznaczonym symbolem PKOB 111 - mieszkalny jednorodzinny oraz 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowy, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, zastosowanie ma stawka 23%. Powyższe wynika z faktu, iż opisane czynności, ze względu na dominujące cechy prac, stanowią dostawę towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast preferencyjna stawka podatku VAT odnosi się do usług określonych w art. 41 ust. 12 ustawy oraz § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.