ILPP1/443-1478/11-7/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, prowadzącego działalność gospodarczą, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2011 r. (data wpływu 22 listopada 2011 r.), uzupełnionym pismami z dnia 27 stycznia 2012 r. (data wpływu 2 lutego 2012 r.) oraz z dnia 14 lutego 2012 r. (data wpływu 22 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego i podatku naliczonego w związku z wyłudzeniem towaru - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego i podatku naliczonego w związku z wyłudzeniem towaru. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 stycznia 2012 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego oraz pismem z dnia 14 lutego 2012 r. o pełnomocnictwo dla osoby, która w imieniu Wnioskodawcy podpisała uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - prowadzi działalność handlową i zajmuje się sprzedażą detaliczną i hurtową nawozów oraz materiałów budowlanych.

W listopadzie 2010 r. Zainteresowany dokonał na zamówienie sprzedaży towarów handlowych. Wydanie towaru poprzedziła weryfikacja kupującego na podstawie przesłanych e-mailowo przez niego dokumentów. Została wystawiona faktura sprzedaży, z której rozliczony został należny podatek VAT oraz podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z tym, że pomimo przesłania potwierdzającego przelewu, pieniądze nie wpłynęły na konto Wnioskodawcy, po weryfikacji okazało się że przesłane dokumenty zostały sfałszowane, kontrahent o zawartych w nich danych nie istnieje, a osoby dokonującej zakupu nie daje się zidentyfikować.

Zainteresowany niezwłocznie dokonał zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa, jednak prokuratura umorzyła postępowanie uzasadniając to niezdolnością do wykrycia sprawcy. W związku z niemożliwością doręczenia oryginału faktury odbiorcy (fałszywe dane) w dokumentacji Firmy znajduje się zarówno oryginał, jak i kopia przedmiotowej faktury VAT.

Pismem z dnia 27 styczna 2012 r. Zainteresowany uzupełnił stan faktyczny o następujące informacje:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostaw towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego, np. dostawy towarów. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług. W związku z wyłudzeniem towarów do realizacji umowy sprzedaży nie doszło, można zatem w tym przypadku oryginał i kopię faktury anulować (oryginał i kopię faktury VAT są w dokumentacji firmy). W myśl art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. Przez wystawienie faktury należy rozumieć sporządzenie tego dokumentu oraz przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Przedmiotowa faktura VAT została jedynie sporządzona, ale nie wprowadzona do obrotu prawnego z uwagi na brak nabywcy (nie została doręczona adresatowi). W konsekwencji anulowania faktury VAT możliwa jest korekta pierwotnej deklaracji VAT. Ponadto sprawa została zgłoszona do prokuratury, co wskazuje na to, że podjęto działania zmierzające do wyjaśnienia zaistniałej kradzieży (wyłudzenia).

Ad. 2.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało zawarte w art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, a warunkiem umożliwiającym skorzystanie z tego prawa jest bezpośredni związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Warunki te zostały spełnione w momencie zakupu wyłudzonego towaru.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku utraty (wyłudzenia) towarów, podatnik nie traci prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy ich nabyciu i nie jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego związanego z zakupem przedmiotowych towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. serii L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Analiza powołanych przepisów jednoznacznie wskazuje, że przepis art. 7 ust. 1 ustawy, zawiera legalną definicję pojęcia "dostawy towarów", przez którą, jak już wskazano wyżej, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Interpretując zawarty w tym artykule zwrot "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy podkreślić, iż jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel. Jak wynika z powyższego dostawa towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest czymś zupełnie innym niż umowa dostawy zdefiniowana w art. 605 Kodeksu cywilnego.

Należy przy tym zwrócić uwagę, iż powstanie obowiązku podatkowego w regulacjach prawa dotyczących podatku od towarów i usług oparte zostało w odniesieniu do pewnych zdarzeń zachodzących w rzeczywistości. Powstanie obowiązku podatkowego ma przy tym charakter obiektywny, tj. jest uzależnione jedynie od faktycznego zaistnienia określonych przesłanek zawartych w normach prawa podatkowego. Co więcej zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy, określone czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Powyższy przepis wprost statuuje zasadę, iż opodatkowanie określonej czynności podatkiem od towarów i usług musi w pierwszej kolejności uwzględniać realny jej skutek, niezależnie od zachowania lub niezachowania odpowiedniej formy prawnej.

Faktem jest, że ustawodawca przewidział także możliwość wyłączenia stosowania przepisów ustawy do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy (art. 6 pkt 2 ustawy). Jednakże przepis ten wyklucza opodatkowanie wszelkiego rodzaju czynności zabronionych, tzn. dotyczy to przede wszystkim czynów będących jednocześnie zabronionymi i karanymi (tj. przestępstw i wykroczeń). Powyższy przepis nie odnosi się jednak do opodatkowania czynności wykonanych bez zachowania formy zastrzeżonej przez prawo cywilne, które nie są jednak nielegalne z samego założenia. Należy zauważyć, że celem tego przepisu jest nieopodatkowywanie zachowań niepożądanych, sprzecznych z prawem, by nie stwarzać pozorów ich legalizacji. Za przedmiot dostawy w świetle podatku od towarów i usług mogą być uznane towary - których sprzedaż z punktu widzenia prawa cywilnego uznana byłaby za nielegalną - jeśli istnieje rynek takich samych lub podobnych legalnych towarów. Regulacja tego przepisu ma więc zastosowanie w stosunku do czynności, które z założenia nie mogą być przedmiotem dostawy, tj. np. kradzież, stręczycielstwo, handel narkotykami czy organami ludzkimi. Ty1ko zatem takie czynności, które nie mogą być w ogóle dokonywane w całej Wspólnocie, nie powinny być przedmiotem opodatkowania. Wyłączenie od opodatkowania ma zatem charakter przedmiotowy, a nie podmiotowy. W przepisie art. 6 pkt 2 chodzi o czynności niepożądane z punktu widzenia obowiązującego porządku prawnego, a więc czynności stanowiące czyny zabronione, jak również czynności nieważne bezwzględnie. W orzecznictwie ETS przyjmowane jest, że przesłanką wyłączenia z opodatkowania jest m.in. działalność prowadzona poza ramami prawa, ale przy braku wpływu na konkurencyjność (wyrok ETS z 29 czerwca 1999 r. w sprawie Coffeeshop Siberie, C-158/98), jak też czynność nielegalna ze względu na jej charakter (wyrok ETS z 5 lipca 1988 r. w sprawie Vereniging Happy Family Rustenburgerstraat, C-289/86).

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Stosownie do treści art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Na podstawie art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Artykuł 29 ust. 4b ustawy stanowi, iż warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

Przepis ust. 4a ustawy stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Powołane wyżej regulacje art. 29 ust. 4a i ust. 4c ustawy jasno stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę spowoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i da prawo do takiego obniżenia.

Zasady korygowania faktur VAT zostały określone w § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność handlową i zajmuje się sprzedażą detaliczną i hurtową nawozów oraz materiałów budowlanych. W listopadzie 2010 r. Zainteresowany dokonał na zamówienie sprzedaży towarów handlowych. Wydanie towaru poprzedziła weryfikacja kupującego na podstawie przesłanych e-mailowo przez niego dokumentów. Została wystawiona faktura sprzedaży, z której rozliczyłem należny podatek VAT oraz podatek dochodowy od osób fizycznych. W związku z tym, że pomimo przesłania potwierdzającego przelewu, pieniądze nie wpłynęły na konto Wnioskodawcy, po weryfikacji okazało się że przesłane dokumenty zostały sfałszowane, kontrahent o zawartych w nich danych nie istnieje, a osoby dokonującej zakupu nie daje się zidentyfikować. Zainteresowany niezwłocznie dokonał zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa, jednak prokuratura umorzyła postępowanie uzasadniając to niezdolnością do wykrycia sprawcy. W związku z niemożliwością doręczenia oryginału faktury odbiorcy (fałszywe dane) w dokumentacji Firmy znajduje się zarówno oryginał, jak i kopia przedmiotowej faktury VAT. Wyłudzony towar nie został Wnioskodawcy w żaden sposób zwrócony. Dostawa towarów dokonana była za pośrednictwem firmy spedycyjnej, osoba zamawiająca przekazała informacje, że z uwagi na wielkość transportu samochód nie może wjechać na bazę, w związku z tym na przeładunek zostało wskazane inne miejsce - parking. Wnioskodawca posiada potwierdzenie listu przewozowego jednak podpis na potwierdzeniu odbioru został sfałszowany. Po zamówieniu została na wskazany przez zamawiającego adres e-mail przesłana faktura proforma i na podstawie danych z niej wynikających zostało sporządzone fałszywe potwierdzenie zapłaty. Oryginał faktury próbowano doręczyć za pośrednictwem poczty i w związku z niemożliwością doręczenia oryginału odbiorcy (fałszywe dane) przesyłki nie podjęto - w dokumentacji Firmy znajduje się zarówno oryginał, jak i kopia przedmiotowej faktury.

Analizując przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy uznać, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonał dostawy towarów na rzecz, jak się później okazało w toku postępowania prowadzonego przez prokuraturę, fikcyjnej, nieistniejącej firmy, której przedstawiciel posłużył się fałszywymi danymi. W analizowanej sprawie Zainteresowany nie otrzymał wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów, a faktura dokumentująca dokonanie transakcji, z uwagi na niemożność jej doręczenia nabywcy (fałszywe dane) pozostaje wraz z kopią w dokumentacji firmy Zainteresowanego. Niemniej jednak na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług sama dostawa faktycznie miała miejsce i została udokumentowana fakturą VAT, a fakt nieotrzymania zapłaty za dostarczony towar pozostaje bez znaczenia dla obowiązku podatkowego bowiem ustawa o podatku od towarów i usług nie uzależnia opodatkowania czynności od otrzymania zapłaty. Nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy jakoby dokonanie dostawy i wystawienie faktury było wynikiem przestępstwa. Dopiero po transakcji sprzedaży okazało się, że odbiorca podał fikcyjne dane oraz nie uiścił zapłaty za towar. Zdarzenie gospodarcze jakim jest dostawa towarów jednakże zaistniało, sprzedaż dokonana została zatem zgodnie z wszelkimi wymogami prawnymi i spełnia warunki do uznania ją za sprzedaż w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa ta nie wypełnia przesłanek do uznania ją za czynność nie mogącą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, gdyż transakcja została przeprowadzona w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym dostawa opisana we wniosku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podstawę opodatkowania stanowi obrót, jako kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę podatku.

Podkreślić także należy, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdują zastosowania regulacje zawarte w art. 108 ustawy, bowiem w treści ust. 1 ustawodawca wśród wymienionych podmiotów nie uwzględnił podatnika podatku od towarów i usług, tylko osoby prawne, jednostki organizacyjne, niemające osobowości prawnej lub osoby fizyczne. Natomiast ust. 2 powołanego przepisu dotyczy sytuacji, w której podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego, jednakże taka okoliczność nie ma miejsca w niniejszej sprawie.

Zatem wystawienie przez Wnioskodawcę faktury dokumentującej przedmiotową dostawę towarów - wydanie towarów na rzecz podmiotu nieistniejącego, posługującego się fałszywymi danymi powoduje obowiązek zapłaty wykazanego na niej podatku.

Podstawowe uprawnienia podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostały zawarte w dziale IX ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego - na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, o czym stanowi art. 86 ust. 11 ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

W sytuacji, gdy już po złożeniu rozliczenia zmieniły się okoliczności mające wpływ na odliczenie całości lub części podatku naliczonego, powstaje konieczność dokonania jego korekty. Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Jak dowiedziono wyżej w analizowanym przypadku mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów, która na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedmiotowej sprawie nie zaistniały okoliczności, w których Wnioskodawca byłby zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego z faktur dokumentujących zakup towarów będących przedmiotem opisanej we wniosku transakcji. Jak wynika bowiem z danych przedstawionych we wniosku Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a towary te zostały przez niego wykorzystane do wykonania czynności opodatkowanej podatkiem VAT. W analizowanym przypadku nie zachodzą także przesłanki do dokonania korekty podatku należnego, który został przez Wnioskodawcę wykazany w deklaracji VAT-7. Dostawa towaru, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług miała bowiem miejsce, a towar nie został dostawcy zwrócony i nie został sporządzony dokument - faktura korygująca, który stanowi podstawę dokonania korekty podatku należnego.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy dotyczące odpowiedzi na pytanie dotyczące obowiązku korekty podatku od towarów i usług należało uznać za nieprawidłowe.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego i podatku naliczonego w związku z wyłudzeniem towaru. Odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych została udzielona odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.