ILPP1/443-1444/09-4/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2009 r. (data wpływu 23 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 stycznia 2010 r. (data wpływu 21 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 23 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 stycznia 2010 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rolnikiem, nie jest podatnikiem podatku VAT, nie prowadzi działalności rolniczej. Ziemię uprawia na potrzeby własne. Posiada między innymi 4 ha ziemi, której nie wykorzystywał w działalności gospodarczej i nie dokonał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z upraw na tych gruntach. Zainteresowany nie udostępniał, ani nie zamierza udostępniać osobom trzecim gruntów, o których mowa, na podstawie umowy dzierżawy lub użyczenia. Grunt ten (4 ha) zamierza podzielić na działki o wielkości po 3.000 m#178; i posprzedawać. Na grunt ten nie ma planu miejscowego, działki nie mają decyzji o warunkach zabudowy, jak również nie są ujęte w studium rozwoju Gminy czyli stanowią ziemię rolną. Do chwili obecnej Wnioskodawca sprzedał 2 działki rolne o wielkości po 3.000 m#178; bez prawa zabudowy, ani nie przeznaczone pod zabudowę, ani nie będące w studium rozwoju Gminy.

Wnioskodawca uzupełniając wniosek poinformował, że przedmiotowy grunt kupił 10 lat temu z zamiarem jego uprawy i założenia sadu. Zainteresowany zamierza ww. grunt podzielić na około 15 działek. Nie potrafi obecnie określić ile działek będzie sprzedawał - może 3-4, a może mniej. Wnioskodawca zamierza sprzedać działki w celu zakupu gruntu, który położony jest bliżej jego gospodarstwa rolnego. w przeszłości poza sprzedażą 2 działek rolnych Zainteresowany nie dokonywał żadnej innej sprzedaży. Nie potrafi również określić czy będzie sprzedawał w przyszłości kolejne nieruchomości gruntowe. Przed sprzedażą Wnioskodawca nie wystąpi o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Przedmiotowy grunt w ewidencji gruntów stanowi ziemię rolną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży działek Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku takich działek nie będzie obowiązywał podatek VAT, ponieważ nie są to grunty przeznaczone pod zabudowę, jak również nie są to działki budowlane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przez działalność gospodarczą w świetle ust. 2 powołanego artykułu rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. Dla celów ustalenia, czy dostawa nieruchomości gruntowych wyczerpuje znamiona pojęcia "działalność gospodarcza" koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem wykonania czynności jest jej dokonywanie w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją wykonawcy określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie).

Zgodnie natomiast ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005 r., str. 1223) pojęcie "zamiar" oznacza "to, co ktoś zamierzył, umyślił sobie, określony projekt, pomysł, zamysł, cel".

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym wspomniana działalność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

W związku z powyższym, nawet w przypadku, gdy sprzedaż dokonywana jest jednorazowo, lecz okoliczności wskazują na to, że zamysłem oraz celem sprzedającego jest ponowne wykonywanie tej czynności w przyszłości w sposób częstotliwy, to uznać należy, iż dla potrzeb opodatkowania podatkiem VAT wykonywana jest działalność gospodarcza.

Ponadto, tut. Organ nadmienia, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku VAT jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). w konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Z treści przedłożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca 10 lat temu zakupił 4 ha gruntu z zamiarem jego uprawy i założenia sadu. Zainteresowany jest rolnikiem, nie jest podatnikiem podatku VAT, nie prowadzi działalności rolniczej. Ziemię uprawia na potrzeby własne. Przedmiotowego gruntu, nie wykorzystywał w działalności gospodarczej i nie dokonał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z upraw na ww. gruncie. Zainteresowany nie udostępniał, ani nie zamierza udostępniać osobom trzecim gruntu, o którym mowa, na podstawie umowy dzierżawy lub użyczenia. Grunt ten zamierza podzielić na 15 działek o powierzchni 3.000 m#178;, a następnie sprzedać celem zakupu gruntu, który położony jest bliżej gospodarstwa rolnego Zainteresowanego. Wnioskodawca nie potrafi obecnie określić ile działek będzie sprzedawał - może 3-4, a może mniej. Na grunt ten nie ma planu miejscowego, działki nie mają decyzji o warunkach zabudowy, jak również nie są ujęte w studium rozwoju Gminy. Natomiast, w ewidencji gruntów przedmiotowy grunt stanowi ziemię rolną. Do chwili obecnej Wnioskodawca sprzedał 2 działki rolne o wielkości po 3.000 m#178; bez prawa zabudowy, ani nie przeznaczone pod zabudowę, ani nie będące w studium rozwoju Gminy. Zainteresowany nie potrafi również określić czy będzie sprzedawał w przyszłości kolejne nieruchomości gruntowe.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż dostawa działek, będzie realizowana w okolicznościach wskazujących na zamiar Wnioskodawcy powtarzalnego wykonywania tego rodzaju czynności. Wnioskodawca bowiem dokonał już w przeszłości dostawy 2 działek. Obecnie ma zamiar sprzedać kolejne 3-4 działki. Poza tym, Strona nie wyklucza w przyszłości dalszych dostaw gruntów.

Przedstawione okoliczności wskazują na to, że w omawianej sprawie występuje zamiar wykonywania czynności sprzedaży działek w sposób częstotliwy i zarobkowy, gdyż zamysłem oraz celem sprzedającego jest ponowne wykonywanie ww. czynności (wcześniejsza dostawa 2 działek oraz planowane kolejne transakcje sprzedaży nie mogą być zaliczone do czynności jednorazowej). Przy czym, zaznaczyć należy, że o kwestii częstotliwości wykonywanej czynności nie decyduje czasookres jej wykonywania (tydzień, miesiąc, rok), ani też ilość dokonanych transakcji, tylko fakt powtarzalności określonej czynności. Nie można zatem stwierdzić, iż transakcje dokonywane przez Wnioskodawcę przeprowadzane są w sposób incydentalny i nie mają na celu chęci osiągnięcia zysku.

W przedmiotowej sprawie, brak jest podstaw do stwierdzenia, iż zakupu nieruchomości dokonano dla innych celów aniżeli ich późniejsze zbycie. Zatem, należy przyjąć, iż przedmiotowa 4 ha nieruchomość gruntowa została nabyta w celu jej dalszej odsprzedaży, nie zaś na osobiste potrzeby Strony. Jak wynika z przedłożonego wniosku, dokonując dostawy gruntów w sposób zamierzony i powtarzalny Wnioskodawca spełnia wyżej wskazane kryteria. w takiej sytuacji sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a dokonujący dostawy uzyskuje status podatnika podatku VAT już przy dokonaniu pierwszej dostawy. Natomiast, sprzedaż ww. działek dokonywana jest w ramach prowadzonej przez sprzedającego samodzielnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, stwierdza się, że sprzedaż przedmiotowych działek nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a dokonujący dostawy działek Wnioskodawca wykonuje czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy.

Stosownie do przepisu art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.), dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo, gdyż nie zawierają danych o "przeznaczeniu" danego gruntu, a jedynie obejmują dane - w przypadku gruntów - dotyczące ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów - ewidencja gruntów.

Należy zaznaczyć, iż kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej nie leży w kompetencji organów podatkowych - art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W omawianej sprawie, Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży działek usytuowanych na terenie, dla którego brak jest planu zagospodarowania terenu oraz studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, nie wydano również decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Natomiast, w ewidencji gruntów przedmiotowy grunt stanowi ziemię rolną.

W związku z powyższym, Podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będące gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Reasumując, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek korzystać będzie ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w sytuacji gdy dotyczyć będzie terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, a także gruntów rolnych i leśnych. w takim przypadku Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług od dostawy przedmiotowych działek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.