ILPP1/443-143/10-2/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2010 r. (data wpływu 9 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 9 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi biuro rachunkowe. w umowie zawieranej przez nią z klientem widnieje zapis, że "Zleceniodawca zobowiązuje się zwrócić wszystkie wydatki poniesione przez Zleceniobiorcę w związku z realizacją na rzecz lub w imieniu Zleceniodawcy czynności nie wymienionych w zawartej umowie, jeżeli zostały one zlecone przez Zleceniodawcę lub ich wykonanie było niezbędne do należytego wywiązania się z umowy przez Zleceniobiorcę".

Najczęściej dotyczy to zwrotu kosztów opłat skarbowych, np. za wydanie przez urząd skarbowy zaświadczenia o nie zaleganiu z podatkami, które Zainteresowana ponosi działając w imieniu klienta i na jego zlecenie.

Na fakturze obciążającej klienta Wnioskodawczyni ujmuje koszty opłat skarbowych w identycznej kwocie, jaką wydała, bez doliczania narzutu własnego, i ze stawką NP, albowiem nie jest to element jej wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowana postępuje prawidłowo, nie ujmując do podstawy opodatkowania VAT refakturowanych klientowi kosztów opłat skarbowych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, umowa zawierana z klientem ma zapis o zwrocie wydatków poniesionych w związku z prawidłową realizacją umowy. Wydatki te ponoszone są w imieniu kontrahenta, na jego rzecz i jego zlecenie. Takie czynności, w ocenie Zainteresowanej, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy opodatkowania.

Występuje ona w imieniu kontrahenta, jako pośrednik i otrzymany zwrot wydatków - jej zdaniem - nie powinien stanowić podstawy opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przez sprzedaż - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi biuro rachunkowe. w umowie zawieranej przez nią z klientem widnieje zapis, że "Zleceniodawca zobowiązuje się zwrócić wszystkie wydatki poniesione przez Zleceniobiorcę w związku z realizacją na rzecz lub w imieniu Zleceniodawcy czynności nie wymienionych w zawartej umowie, jeżeli zostały one zlecone przez Zleceniodawcę lub ich wykonanie było niezbędne do należytego wywiązania się z umowy przez Zleceniobiorcę".

Najczęściej dotyczy to zwrotu kosztów opłat skarbowych, np. za wydanie przez urząd skarbowy zaświadczenia o nie zaleganiu z podatkami, które Zainteresowana ponosi działając w imieniu klienta i na jego zlecenie.

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy czynności opisane przez Wnioskodawczynię wykonywane są przez nią w imieniu klienta, na jego rzecz oraz rachunek, to stosownie do treści art. 29 ust. 1 ustawy, nie mogą one stanowić podstawy opodatkowania. w takim przypadku wystąpi ona w roli pośrednika i otrzymany zwrot wydatków poniesionych na rzecz zleceniodawcy nie stanowi podstawy opodatkowania VAT, gdyż nie jest w istocie wynagrodzeniem Zainteresowanej za świadczoną usługę (nie jest kwotą należną z tytułu sprzedaży). w konsekwencji, wydatki takie jak np. opłaty skarbowe za wydanie przez urząd skarbowy zaświadczenia o nie zaleganiu z podatkami, poniesione w imieniu i na rzecz klienta nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, Wnioskodawczyni postępuje prawidłowo, nie ujmując do podstawy opodatkowania podatkiem VAT, poniesionych przez nią, w imieniu i na rzecz klienta, kosztów opłat skarbowych.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż uznanie, że poniesione w imieniu i na rzecz klienta wydatki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług powoduje, że w takim przypadku Zainteresowana winna na potrzeby rozliczeń finansowych z klientami stosować inne niż faktura VAT dokumenty, np. noty księgowe.

Zauważa się, że gdyby z treści lub charakteru umowy cywilnoprawnej, łączącej Wnioskodawczynię z klientem wynikało, iż wykonywane czynności, o których mowa we wniosku są częścią usługi głównej, w tej sytuacji podlegałyby one opodatkowaniu jak usługi wykonywane w ramach prowadzonej działalności. Konsekwencją czego Zainteresowana stosując się do postanowień art. 106 ust. 1 ustawy, zobowiązana byłaby przedmiotowe czynności udokumentować fakturą VAT, opodatkowując je stawką właściwą dla usługi głównej.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż umowy cywilnoprawne zawierane przez Wnioskodawczynię, winny być oceniane na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Analiza taka, zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, nie mieści się jednak w zakresie uprawnień Ministra Finansów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii ujmowania kosztów opłat skarbowych na wystawianych fakturach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.