ILPP1/443-1415/09-4/HW - Możliwość odliczenia podatku VAT z tytułu realizacji zadania inwestycyjnego dofinansowanego ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 w ramach osi 3.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Parafii, przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2009 r. (data wpływu 17 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 stycznia 2010 r. (data wpływu 13 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku w związku z realizacją zadania inwestycyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 17 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku w związku z realizacją zadania inwestycyjnego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 13 stycznia 2010 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Parafia jest w trakcie realizacji zadania inwestycyjnego (poprzez ułożenie kostki granitowej). Zadanie to realizuje zgodnie z umową zawartą z samorządem Wojewódzkim przy udziale środków finansowanych z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 w ramach osi 3 - Odnowa i Rozwój Wsi. Po zakończeniu zadania, inwestycja ta będzie stanowiła własność Parafii i nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Parafia realizuje zadania związane z kultem religijnym, a działanie inwestycyjne ma na celu poprawę estetyki i bezpieczeństwa przed Sanktuarium.

W uzupełnieniu z dnia 11 stycznia 2010 r. Wnioskodawca poinformował, iż przedmiotowa inwestycja polegała na usunięciu starej nawierzchni żużlowo - gruntowej, wykonaniu warstwy odsączającej i ułożeniu kostki granitowej na podbudowie betonowej oraz odwodnieniu terenu (pow. 1.368 m²). Dotyczyła placu znajdującego się w bezpośrednim sąsiedztwie kościoła i klasztoru, drogi dojazdowej do klasztoru i Parku Pielgrzyma oraz głównej alei prowadzącej do kościoła. Całość stanowi obiekt zabytkowy funkcjonujący od roku 1765. Plac objęty inwestycją jest integralną częścią Sanktuarium, umożliwia dojście do świątyni, gromadzenie się parafian, turystów i pielgrzymów i do takich celów powinien być przeznaczony. Zamiarem Proboszcza Parafii, ze względu na duże walory historyczne, kulturowe i turystyczne, a przede wszystkim związane z kultem religijnym obiektu, jest ograniczenie wjazdu na teren placu samochodów i autokarów. w tym celu wyznaczono w innym miejscu plac parkingowy.

Przedmiotowy plac nie będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych, zwolnionych, bądź niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zabronione jest w tym miejscu handlowanie lub świadczenie jakichkolwiek usług. Parafia planuje dalszą rewitalizację tego zabytkowego obiektu, poprzez dalsze utwardzenie alejek przy kościele i usuwanie przeszkód utrudniających dojście osobom niepełnosprawnym, remont ogrodzenia i pielęgnację Parku Pielgrzyma.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Parafia ma możliwość odzyskania podatku od towarów i usług w związku z realizowanym zadaniem inwestycyjnym...

Zdaniem Wnioskodawcy, Parafia nie ma możliwości odzyskania podatku naliczonego od realizowanego zadania i powinna do kosztów kwalifikowanych zaliczać także podatek od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest w trakcie realizacji zadania inwestycyjnego. Parafia nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowy plac nie będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych, zwolnionych, bądź niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy o VAT warunkowe jest tym, aby zakupywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto, art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT. w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione, gdyż Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a towary i usługi nabywane w ramach realizacji projektu nie są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Zatem, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych z tytułu realizacji przedmiotowej inwestycji.

W zakresie przedmiotowego zadania inwestycyjnego Parafia nie miała również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) obowiązującego do dnia 31 grudnia 2009 r. Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów przysługiwał zarejestrowanym podatnikom podatku VAT i obwarowany był pewnymi warunkami, które podatnik winien był spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienił m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i ust. 4 cyt. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełniał tych warunków, zatem nie miał możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 10 ww. rozporządzenia.

Tut. Organ informuje, iż od dnia 1 stycznia 2010 r. odpowiednikiem powołanego rozdziału 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) jest rozdział 9 rozporządzenia Ministra Finansów dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799). w związku z powyższym Wnioskodawca nie ma również możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 9 ww. rozporządzenia.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma możliwości odliczenia i odzyskania podatku od towarów i usług z tytułu realizacji przedmiotowego zadania inwestycyjnego na podstawie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług.

Tut. Organ zaznacza, iż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.