ILPP1/443-1353/10-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki komandytowo-akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2010 r. (data wpływu 27 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przed wpisaniem Spółki do Rejestru przedsiębiorców KRS - jest prawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przed wpisaniem Spółki do Rejestru przedsiębiorców KRS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca "Spółka komandytowo-akcyjna (SKA) zawiązana została na mocy statutu, sporządzonego w formie aktu notarialnego w dniu 21 października 2010 r.

W dniu 25 października 2010 r. akcjonariusz wniósł 100% wkładów na akcje Spółki, dokonując wpłaty gotówki na jej rachunek bankowy. Również w dniu 25 października 2010 r. reprezentujący SKA i działający w jej imieniu komplementariusz, zgłosił Spółkę do Rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Podstawowym przedmiotem działalności SKA jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług "Działalność centrów telefonicznych (call center)" - PKD 8220Z.

W celu uruchomienia ww. działalności, komplementariusz w imieniu SKA zawarł w dniu 29 października 2010 r. umowę najmu lokalu biurowo-usługowego, za którą SKA zobowiązała się do dokonania pierwszej płatności z góry za trzy kolejne miesiące - w terminie 14 dni od daty podpisania umowy.

W realizacji postanowień umowy, w dniu 12 listopada 2010 r. właściciel lokalu wystawił dla SKA fakturę VAT zawierającą prawidłowe oznaczenie nabywcy, tj. jego nazwę i adres, niezawierającą jednak jego numeru identyfikacji podatkowej.

W dniu 17 listopada 2010 r. Sąd Rejonowy dokonał wpisu SKA do rejestru przedsiębiorców.

Decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 29 listopada 2010 r. SKA uzyskała numer NIP i w tym samym dniu złożyła VAT-R, rezygnując ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W dniu 30 listopada 2010 r. SKA wystawiła dla sprzedawcy notę korygującą do faktury z dnia 12 listopada 2010 r., która uzupełniła brakujący na fakturze numer NIP nabywcy.

Wobec niewykonywania w listopadzie 2010 r. czynności określonych w art. 5 ustawy o VAT, w deklaracji VAT-7 za listopad 2010 r. SKA nie wykazała podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu, z zamiarem skorzystania z prawa do jego odliczenia w następnych okresach rozliczeniowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka posiada prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przed jej wpisaniem do Rejestru przedsiębiorców KRS.

Zdaniem Wnioskodawcy, SKA przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ spełnia warunki wynikające z art. 15 ustawy o VAT, tzn. jest podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi samodzielną działalność gospodarczą, ponadto nabyte usługi będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych, a w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Spółka komandytowo-akcyjna (S.K.A.), zgodnie z ustawą z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), dalej k.s.h., jest zaliczana do spółek osobowych. Niemniej jednak jest to w rzeczywistości spółka "hybrydowa", łącząca w sobie cechy zarówno spółki osobowej jak i kapitałowej.

SKA jak każda ze spółek handlowych może występować w 3 fazach rozwojowych, tj. fazie spółki w organizacji, w fazie spółki w jej docelowej formie oraz spółki w likwidacji.

Istnienie spółek kapitałowych w organizacji jest bezsporne (art. 11-13 k.s.h.). Natomiast istnienie spółek osobowych w organizacji wywołuje wprawdzie wątpliwości w doktrynie lecz przychylić należy się do poglądu opowiadającego się za istnieniem spółek osobowych w organizacji jako kategorii sui generis, tj. stosunku obligacyjnego pomiędzy wspólnikami (założycielami), do którego odpowiednie zastosowanie znajdą przepisy o spółce cywilnej (art. 860-875 Kodeks cywilny).

W przeciwieństwie do pozostałych spółek osobowych (i spółki z o.o.), powstanie SKA w organizacji nie jest skutkiem tylko jednej czynności (zawarcia umowy spółki), a całego ich ciągu (tzw. czynności założycielskich). W ramach czynności założycielskich prowadzących do powstania S.K.A. można wyróżnić, w kolejności:

* sporządzenie w formie aktu notarialnego umowy (statutu) spółki komandytowo-akcyjnej (art. 129-131 k.s.h.),

* objęcie akcji przez akcjonariuszy S.K.A.,

* wniesienie wkładów co najmniej przez akcjonariuszy (przy czym minimum 1/4 kapitału zakładowego S.K.A. musi być pokryta przed zarejestrowaniem spółki,

* zgłoszenie S.K.A. w organizacji do Krajowego Rejestru Sądowego (KRS),

* zarejestrowanie S.K.A. w KRS.

Spółka komandytowo-akcyjna powstaje z chwilą wpisu do rejestru, a osoby, które działały w imieniu spółki po jej zawiązaniu, a przed jej wpisem do rejestru, odpowiadają solidarnie. Ustawodawca uwzględnia chronologię zdarzeń skutkujących powstaniem spółki: najpierw konieczne jest zawiązanie spółki, określenie jej siedziby i adresu, wniesienie wkładów przez akcjonariuszy, a następnie zgłoszenie spółki do KRS. Przy czym wkłady wniesione na spółkę w organizacji przechodzą "automatycznie" na spółkę w jej docelowej formie (tzw. zasada kontynuacji). Innymi słowy, z momentem rejestracji, prawa i obowiązki spółki powstałe przed rejestracją stają się prawami i obowiązkami S.K.A. po rejestracji.

Nabycie przedmiotowych usług najmu nastąpiło wprawdzie na 5 dni przed prawomocnym wpisem SKA do rejestru przedsiębiorców, ale z zamiarem ich wykorzystywania w celach działalności gospodarczej, potwierdzonej obiektywnymi faktami (utworzenie podmiotu gospodarczego i zarejestrowanie w charakterze podatnika), co przesądza o tym, że podmiot działał jako producent, handlowiec, usługodawca lub pozyskujący zasoby naturalne, czyli działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE.

W wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-400/98 Brigitte Breitsohl, ETS stwierdził, że osoba, która ma potwierdzony obiektywnymi dowodami zamiar rozpoczęcia prowadzenia w sposób niezależny działalności gospodarczej, a która ponosi uprzednie wydatki inwestycyjne w tym celu, musi być uznawana za podatnika.

W wyroku w sprawie C-268/83 Rompelman, ETS stwierdził, że zasada neutralności VAT, w odniesieniu do obciążenia podatkowego przedsiębiorcy wymaga, by uprzednie nakłady inwestycyjne poniesione w celu i z zamiarem rozpoczęcia działalności gospodarczej były traktowane jako działalność gospodarcza.

Również w wyroku w sprawie C-10/98 Gabalfrisa, ETS podkreślił, że podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą będący w fazie przygotowawczej, nie może być dyskryminowany, jeżeli chodzi o prawo do odliczenia.

Wobec powyższego podatnikowi przysługuje na podstawie art. 168 i art. 169 Dyrektywy 2006/112/WE prawo do niezwłocznego odliczenia podatku VAT zapłaconego z tytułu wydatków poniesionych w celach transakcji, które zamierza prowadzić.

Jedną z podstawowych zasad VAT jest jego neutralność, oznaczająca, że podmiot będący podatnikiem VAT nie ponosi ciężaru podatku. Ma bowiem prawo do pomniejszenia podatku należnego o naliczony, gdyż system odliczeń VAT ma na celu zwolnienie podatnika w całości od obciążeń VAT poniesionych w toku działalności. Zasada neutralności VAT wymaga więc, by uprzednie nakłady inwestycyjne poniesione w celu i z zamiarem rozpoczęcia działalności były traktowane jako działalność gospodarcza, czyli na stworzeniu takich rozwiązań legislacyjnych w ustawodawstwie wewnętrznym, w ramach których podatek naliczony (zapłacony) przez podatnika w cenie nabytych towarów i usług dla celów jego działalności opodatkowanej może zostać odliczony, nie stanowiąc tym samym dla podatnika kosztu w sensie ekonomicznym.

Wskazuje na to orzeczenie z dnia 14 lutego 1985 r. w sprawie C-268/83 D.A. Rompelman i E.A. Rompelman - Van Deelen przeciwko Minister van Financien. ETS uznał, że podatnik ma prawo do odliczenia VAT od dokonanych wcześniej zakupów w rozliczeniu za miesiąc, w którym dokonał rejestracji. Nadto ETS stwierdził, że przedsiębiorcy mogą odliczać naliczony VAT zapłacony przed rozpoczęciem działalności od momentu, w którym ta działalność rzeczywiście się rozpoczęła (orzeczenie z dnia 29 lutego 1996 r. w sprawie C-110/94 INZO przeciwko Państwu Belgijskiemu). VI Dyrektywa nakłada na podatników jedynie obowiązek poinformowania, kiedy ich działalność się rozpoczyna, zmienia lub kończy.

Zgodnie z orzeczeniami ETS prawo do odliczenia podatku podmiot nabywa automatycznie z chwilą uzyskania statusu podatnika. A podatnikiem staje się już w momencie dokonania pierwszych inwestycji związanych z przyszłą działalnością. Podatnik ma przy tym prawo do odliczenia VAT od faktur dokumentujących zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną.

Jak wynika z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy zobowiązani są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy o VAT, tj. przed dokonaniem odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju, eksportu towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, czy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Również treść art. 88 ust. 4 ustawy o VAT nie wskazuje, aby do nabycia prawa do odliczenia podatku naliczonego konieczne było posiadanie statusu podatnika zarejestrowanego w momencie otrzymania faktur zakupu. Status podatnika czynnego konieczny jest w momencie wykazywania odliczenia, tzn. zgłoszenie rejestracyjne powinno być przez podatnika dokonane przed terminem, w którym zamierza podatnik skorzystać z odliczenia podatku naliczonego - natomiast nie jest konieczny przed dokonaniem pierwszego zakupu w kraju.

Tak też uznał przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 29 marca 2010 r. nr IBPP4/443-43/10/AZ " (...) prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u podatnika, o ile wykaże, że zakupy były związane z działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny wyłącznie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego. Trzeba rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia podatku od momentu skorzystania z tego prawa. Realizacja tego prawa następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć - najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa - wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako podatnika (...)".

W świetle powyższych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, jeżeli zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT wynika, iż co do zasady prawo do obniżenia powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny. Prawo to wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. Zgodnie z art. 86 ust. 11 ww. ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10 może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Mając na uwadze wyżej wskazane przepisy, prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, pod warunkiem, że nabyte towary lub usługi są związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną, natomiast warunek rejestracji jest konieczny jedynie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego. Skorzystanie z prawa do odliczenia następuje w wyniku złożenia deklaracji podatkowej. W ten sposób podatnik wyraża wolę skorzystania z prawa do odliczenia. Na moment złożenia deklaracji, tj. na moment skorzystania z prawa do odliczenia podatnik powinien być zarejestrowany dla celów podatku VAT. Zatem należy stwierdzić, iż ustawa o VAT nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych przed rejestracją pod warunkiem, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej.

Reasumując, w oparciu o powołane przepisy Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakup usług najmu, bowiem zakupy (wydatki) udokumentowane tą fakturą są związane wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT wykonywanymi przez Spółkę na terenie Polski. Spółka na moment złożenia deklaracji podatkowej posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług, tym samym Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT wystawionej przed dniem dokonania rejestracji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

W świetle art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Podatnikowi, który nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w wyżej określonych terminach przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego przez złożenie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 86 ust. 19 ustawy, jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Zaznacza się, iż otrzymanie faktury przez podatnika oznacza zarówno powstanie prawa do odliczenia podatku, jak również wyznacza moment, począwszy od którego możliwe jest zrealizowanie tego prawa przez podatnika.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w wyżej określonych terminach jest przejawem neutralności podatku od towarów i usług. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wpływają na zachwianie zasady neutralności podatku i dlatego mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do postanowień art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z treści powołanego wyżej art. 88 ust. 4 ustawy nie wynika jednakże, w którym momencie podatnik musi uzyskać status podatnika czynnego VAT, by móc skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Również przepisy o podatku od towarów i usług, nie przewidują pozbawienia podmiotu prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającej z faktury otrzymanej przed wpisaniem nabywcy (Spółki prawa handlowego) do Krajowego Rejestru Sądowego.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych, kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym stosownie do art. 86 ust. 10 do ust. 15 ustawy. Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego - co wprost wynika z art. 86 ust. 10 ustawy - jest otrzymanie faktury lub dokumentu celnego, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego. Art. 96 ust. 1 ustawy, stanowiący o obowiązku rejestracji, ani żaden inny przepis nie przewidują sankcji w postaci pozbawienia podatnika prawa do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony w przypadku późniejszej rejestracji lub braku rejestracji.

Ze złożonego wniosku wynika, że przed dniem wpisania Spółki do KRS oraz przed dniem dokonania zgłoszenia rejestracyjnego w podatku VAT, Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT od właściciela lokalu biurowo-usługowego, z którym podpisano umowę najmu. W dniu 30 listopada 2010 r. Zainteresowany wystawił dla sprzedawcy notę korygującą do faktury z dnia 12 listopada 2010 r., którą uzupełniono brakujący na fakturze numer NIP nabywcy. Wobec nie wykonania w listopadzie 2010 r. czynności podlegających opodatkowaniu, w deklaracji VAT-7 za ten miesiąc Wnioskodawca nie wykazał podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu, z zamiarem skorzystania z prawa do jego odliczenia w następnych okresach rozliczeniowych.

Wnioskodawca - jak wskazał we wniosku - jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a zakupy których dotyczy faktura z dnia 12 listopada 2010 r. będą wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z zasady neutralności podatku VAT wynikającej z konstrukcji Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 z późn. zm.) należy wnosić, że brak rejestracji jako podatnika VAT czynnego w okresie rozliczeniowym, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego nie uniemożliwia podatnikowi skorzystania z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury dokumentującej czynności bezspornie związane z prowadzeniem działalności.

Treść cytowanego wcześniej art. 88 ust. 4 ustawy nie wskazuje, aby do nabycia prawa do odliczenia podatku naliczonego konieczne było posiadanie statusu podatnika zarejestrowanego jak i wpisu do KRS w momencie otrzymania faktur zakupu. Zgodnie z ww. przepisami status podatnika czynnego (zarejestrowanego) konieczny jest w momencie wskazywania odliczenia, tzn. zgłoszenie rejestracyjne dla potrzeb podatku VAT powinno być przez podatnika dokonane przed terminem do złożenia deklaracji, w której podatnik wyrazi wolę skorzystania z prawa do odliczenia.

Trzeba rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia podatku, od momentu skorzystania z tego prawa. Realizacja tego prawa następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć - najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa - wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako podatnika.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy należy uznać, iż Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT wystawionej na jej rzecz i otrzymanej przed dokonaniem rejestracji dla celów podatku VAT jak i przed wpisaniem Spółki do KRS, o ile nabyta usługa najmu związana jest z przyszłą opodatkowaną podatkiem VAT działalnością Spółki.

Wnioskodawca miał prawo wykazać podatek VAT naliczony wynikający z przedmiotowej faktury w deklaracji VAT-7 za miesiąc otrzymania tej faktury lub w deklaracji za miesiące następne (zgodnie z art. 86 ust. 10 i ust. 11 ustawy), ewentualnie w korekcie deklaracji za te miesiące przy spełnieniu warunków określonych w art. 86 ust. 13 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.