ILPP1/443-134/10-3/HW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2010 r. (data wpływu 8 lutego 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2010 r. (data wpływu 29 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 29 kwietnia 2010 r. o brakujący podpis.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest stowarzyszeniem o charakterze sportowym, które w roku 1999 od Miasta otrzymało w wieczyste użytkowanie grunt o powierzchni 5 ha. By doinwestować istniejące obiekty (boiska do tenisa, piłki nożnej, koszykówki) Wnioskodawca postanowił wydzielić geodezyjnie i sprzedać część nieruchomości o pow. 3207 m².

Zainteresowany sprzedaje grunt po raz pierwszy i czynność tę traktuje jako jednorazową.

Wnioskodawca nie prowadzi zarobkowej działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisana wyżej sprzedaż gruntu będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż gruntu nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot - w odniesieniu do tej konkretnej czynności - działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855 z późn. zm.), stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych.

W świetle art. 34 ww. ustawy, stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków.

Wskazać należy, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością gospodarczą sprzedaż majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, w przedmiotowej sprawie podstawowym kryterium dla rozstrzygnięcia kwestii opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego jest ustalenie, czy działanie to można uznać za zbycie majątku wykorzystywanego w sposób ciągły do celów zarobkowych lub nabytego z przeznaczeniem do działalności handlowej, czy też przedmiotem zbycia będzie majątek nabyty w celu realizacji statutowych zadań stowarzyszenia, nienoszących cech działalności gospodarczej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako podmiot dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż prawa wieczystego użytkowania przedmiotowej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż transakcja nie będzie dotyczyła majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej, będzie dokonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru i nie będzie podejmowane dla celów zarobkowych.

Z treści wniosku wynika bowiem, iż działka, której prawo wieczystego użytkowania ma być przedmiotem sprzedaży, powstała po dokonaniu podziału nieruchomości otrzymanej od Miasta przez Wnioskodawcę w roku 1999. Późniejszy podział nieruchomości został przeprowadzony z zamiarem sprzedaży aby doinwestować istniejące obiekty (boiska do tenisa, piłki nożnej, koszykówki). Co istotne w sprawie, Zainteresowany, nie prowadził i nadal nie prowadzi zarobkowej działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług a zatem przedmiotowego gruntu w tego rodzaju działalności nie wykorzystywał.

Zatem, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy (w zakresie jednorazowej sprzedaży prawa wieczystego użytkowania jednej działki gruntu) nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Nic nie wskazuje na to, aby nabywając prawo wieczystego użytkowania nieruchomości Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności sprzedaży prawa wieczystego użytkowania jednej działki powstałej w wyniku podziału przedmiotowej nieruchomości, nie wskazują, iż miałaby być ona czyniona z zamiarem wykonywania w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Jak wskazano powyżej podstawowym kryterium decydującym o opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży prawa wieczystego użytkowania nieruchomości jest m.in. zamiar z jakim dokonano zakupu tego prawa, bowiem zamiar ten zostaje określony już w momencie zakupu. w przedmiotowej sprawie okoliczności jednoznacznie wskazują, iż nabycia w roku 1999 prawa wieczystego użytkowania nieruchomości nie dokonano ani w celu wykorzystywania w działalności gospodarczej, ani w celu późniejszego zbycia, lecz w celu realizacji statutowych zadań Wnioskodawcy. Okoliczności sprzedaży nie wskazują, iż sprzedaż ta ma być dokonana w celach zarobkowo - handlowych (jak wskazuje Wnioskodawca środki uzyskane ze sprzedaży działki zostaną przeznaczone na dofinansowanie boiska do tenisa, piłki nożnej, koszykówki).

W świetle powyższego jednorazowej sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu pochodzącego z majątku Wnioskodawcy, nie można uznać za działalność gospodarczą, bowiem czynność ta nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu. Tym samym sprzedaż prawa wieczystego użytkowania przedmiotowej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.