ILPP1/443-1314/10-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2010 r. (data wpływu 17 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiadał 22,63 arów (2263 m ²) gruntów, które zostały nabyte przed rokiem 2001 z przeznaczeniem na cele własne. Nigdy grunty te nie były wykorzystywane na cele produkcji rolnej. Wnioskodawca nie poczynił na nich żadnych ulepszeń - inwestycji. Zainteresowany nie jest rolnikiem i nie jest podatnikiem prowadzącym działalność w rozumieniu tej ustawy. Grunty te były przeznaczone wyłącznie dla celów własnych. W aktualnym planie przestrzennego zagospodarowania gminy, przedmiotowe grunty zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową z wyłączeniem ich części południowej, która nadal pozostała gruntem rolnym (około 5 arów). W maju 2007 r. ze względu na trudną sytuację finansową związaną z ciężką chorobą żony, Wnioskodawca sprzedał działkę wydzieloną z posiadanego areału o powierzchni 12,63 arów (w tym 5 arów gruntów rolnych). W sprawie sprzedaży powyższej działki Zainteresowany otrzymał interpretację indywidualną z Izby Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji w Lesznie z dnia 30 maja 2008 r., zgodnie z którą przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania. Pozostała część gruntów o powierzchni 10 arów (1000 m ²) została przeznaczona na cele własne - dla córki pod budowę domu dla własnej rodziny. Aktualnie Wnioskodawca jest po ciężkiej chorobie. Posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Żona w roku 2010 przeszła kolejne 4 zabiegi operacyjne związane z usuwaniem komórek rakowych. Jest obecnie niepełnosprawna i wymaga nie tylko nakładów finansowych na leczenie ale podobnie jak Wnioskodawca wymaga stałej opieki i pomocy innej osoby (orzeczenie komisji lekarskiej w załączeniu). Powyższe fakty spowodowały zmianę decyzji w sprawie przeznaczenia powyższej działki. Zamiast przeznaczenia jej dla córki pod budowę domu dla własnej rodziny - zachodzi konieczność jej sprzedaży i przeznaczenia pozyskanych środków na dalsze leczenie i stałą opiekę dla Wnioskodawcy i jego żony. Zainteresowany jest inwalidą I grupy. Ma 79 lat, żona jest chora onkologiczne, natomiast córka musi pracować, gdyż posiada na utrzymaniu dzieci i spłaca kredyt hipoteczny zaciągnięty na kupno mieszkania i nie ma możliwości zabezpieczenia należytej opieki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przepisy ustawy od towarów i usług postrzegają Wnioskodawcę jako podatnika w rozumieniu tej ustawy, zobowiązanego do rozliczenia podatku VAT ze sprzedaży działki.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy od towarów i usług nie mają zastosowania w tym przypadku, gdyż Zainteresowany nie jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu tej ustawy. Ponadto, brak oznak handlu i częstotliwości zdarzeń, a posiadane grunty nigdy nie były wykorzystywane do prowadzenia produkcji rolnej. Nie były poczynione na nich żadne ulepszenia - inwestycje. Były przeznaczone wyłącznie do celów własnych. Wnioskodawca nie jest rolnikiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, stosując wykładnię językową przepisu stwierdzić można, iż działalnością gospodarczą jest działalność producenta, handlowca lub usługodawcy oraz rolnika, także wówczas gdy czynność podlegająca opodatkowaniu została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania tej czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonywanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności.

Skutkiem powyższego status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. Dla celów ustalenia, czy dostawa działek wyczerpuje znamiona pojęcia "działalność gospodarcza" koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem podmiotu wykonującego czynności jest ich dokonywanie w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie określa pojęcia "zamiar", jak i nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać czy intencją dokonującego określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie). Natomiast przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły dla celów zarobkowych, czy został on nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca posiadał 22,63 arów (2263 m ²) gruntów, które zostały nabyte przed rokiem 2001 z przeznaczeniem na cele własne. Nigdy grunty te nie były wykorzystywane na cele produkcji rolnej. Wnioskodawca nie poczynił na nich żadnych ulepszeń - inwestycji. Zainteresowany nie jest rolnikiem i nie jest podatnikiem prowadzącym działalność w rozumieniu tej ustawy. Grunty te były przeznaczone wyłącznie dla celów własnych. W aktualnym planie przestrzennego zagospodarowania gminy, przedmiotowe grunty zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową z wyłączeniem ich części południowej, która nadal pozostała gruntem rolnym (około 5 arów). W maju 2007 r. ze względu na trudną sytuację finansową związaną z ciężką chorobą żony, Wnioskodawca sprzedał działkę wydzieloną z posiadanego areału o powierzchni 12,63 arów (w tym 5 arów gruntów rolnych). Pozostała część gruntów o powierzchni 10 arów (1000 m ²) została przeznaczona na cele własne - dla córki pod budowę domu dla własnej rodziny. Aktualnie Wnioskodawca i jego żona są po ciężkiej chorobie. Zachodzi konieczność sprzedaży nieruchomości i przeznaczenia pozyskanych środków na dalsze leczenie i stała opiekę dla Wnioskodawcy i jego żony.

Odnosząc przedstawione okoliczności do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w odniesieniu do transakcji sprzedaży gruntu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Nic nie wskazuje na to, że dokonując sprzedaży działki Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta w 2001 r., na cele własne m.in. w celu budowy domu dla córki. Jak wynika z opisanego stanu faktycznego dokonana w roku 2007 sprzedaż była podyktowana trudną sytuacją finansową związaną z ciężką chorobą żony oraz Wnioskodawcy. Obecna sprzedaż jest również spowodowana pozyskaniem środków na dalsze leczenie i zapewnienie opieki dla Wnioskodawcy i jego żony. Z opisu zawartego we wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca dysponował innymi gruntami, przeznaczonymi do sprzedaży i aby miał zamiar dokonywać dalszych dostaw gruntów. Zatem nie sposób jest przypisać tej czynności znamion działalności handlowej.

Sprzedając działkę Zainteresowany korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem, czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, jeżeli sprzedaż przez Wnioskodawcę 10 arów gruntu ma charakter incydentalny, a Wnioskodawca nie będzie dokonywał dalszych dostaw gruntów to opisana we wniosku czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ze względu na fakt, iż Zainteresowanego nie można uznać za podatnika podatku od towaru i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.