ILPP1/443-130/07-4/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej DARR w W. przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2007 r. (data wpływu 16 sierpnia 2007 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 października 2007 r. (data wpływu 6 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwoty uzyskanej w wyniku windykacji wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwoty uzyskanej w wyniku windykacji wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 2005 DARRS.A. w W. w celu rozwiązania konfliktu zaistniałego pomiędzy znajdującym się w stanie likwidacji pracodawcą DFLiD L-L Sp. z o.o. w W. a byłymi pracownikami tego przedsiębiorstwa, spłaciła zaległe zobowiązania pracownicze tego przedsiębiorcy wobec jego pracowników. Podstawą tego działania była treść § 10 statutu Agencji. Na podstawie tego zapisu Agencja odkupiła od byłych pracowników DFLiD "L" w W. ich roszczenia wobec pracodawcy. Zabezpieczając głównie możliwość odzyskania kwot wydanych na zaspokojenie roszczeń byłych pracowników DFLiD "L" - doprowadzono do podpisania pomiędzy Agencją a DFLiD "L" umowy powiernictwa windykacji wierzytelności, jaką DFLiD "L" posiadał wobec ŚZLiD "L" S.A. w Z. (obecnie w upadłości). Kwota wierzytelności określona w umowie wynosi 2 (...) zł.

Na mocy tej umowy nastąpiła cesja ww. wierzytelności na rzecz Agencji. Właściciel wierzytelności (DFLiD L-L) zobowiązał się do zaniechania działań windykacyjnych - chyba, że dotyczyłyby one zabezpieczenia bytu wierzytelności i praw cesjonariusza. Na Agencję przeszły również wszelkie prawa związane z wierzytelnością (np. zabezpieczenie). Cesja wierzytelności jest odpłatna, w dniu 8 grudnia 2005 r. wierzyciel - DARR - zgłosił przedmiotową wierzytelność syndykowi masy upadłościowej ŚZLiD "L S. A. na łączną kwotę 5 (....) zł (kwota główna 1 (....) zł plus odsetki). Zgodnie z wyciągiem z listy wierzytelności, suma wierzytelności uznanych przez syndyka masy upadłości ŚZLiD "L" S.A. w upadłości wynosi 3 (....)zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

Czy uzyskane przez Agencję w wyniku windykacji kwoty podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy kwoty uzyskane w ramach windykacji przez Agencję wierzytelności DFLiD "L-L" w W nie podlegają ustawie o podatku od towarów i usług ze względu na to, że:

Wg Agencji w przedmiotowej sprawie kwestia podatku od towarów i usług dotyczyć może wyłącznie kwot należnych Wnioskodawcy z tytułu:

Odnośnie pkt a) Agencja stwierdza, iż wydatki poniesione z tego tytułu nie były związane ze świadczeniem usług na rzecz innych podmiotów (w szczególności DFLiD "L"), zatem również i z tego powodu czynność ta nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług.

W zakresie pkt b) Wnioskodawca uznaje, że dokonując windykacji nie działał w tym zakresie jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem nie zajmuje się zawodowo windykacją wierzytelności ani nie wykonuje tych czynności w sposób częstotliwy (Agencja nie wykonywała innych czynności o tym charakterze). Ponadto Zainteresowany wskazuje, iż tylko windykował kwotę długu, a nie dokonał jej sprzedaży.

Także przyjęcie, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku Agencja działała w charakterze faktora, który świadczy usługę polegającą na uwolnieniu klienta od:

* windykacji, oraz

* ryzyka niespłacenia długu,

nie znajduje, w rozpatrywanej sprawie uzasadnienia. Bowiem, o ile w sprawie tej miała miejsce pierwsza przesłanka, o tyle z całokształtu umowy wynika, że na Wnioskodawcę nie przeszło całe ryzyko niespłacenia długu, z uwagi na fakt określenia ceny w umowie wyłącznie poprzez warunkowe ustalenie jej podstaw, co w przypadku niezwindykowania wierzytelności skutkowałoby nieotrzymaniem jakiegokolwiek wynagrodzenia za wykonane świadczenia przez Agencję. Zdaniem Zainteresowanego powyższa okoliczność także świadczy o nieprowadzeniu działalności w zakresie ściągania długów.

Ponadto Agencja wskazuje, iż nie jest zwykłą spółką prawa handlowego, na co wprost wskazuje statut spółki, zgodnie z którym wszelkie zyski kierowane są na cele statutowe.

Za nieopodatkowaniem czynności wskazanych we wniosku przemawia również fakt, że wg Agencji czynności te nie są odpłatnym świadczeniem usług, bowiem brak jest w tym przypadku konsumenta usługi - odbiorcy odnoszącego korzyść z jej świadczenia.

W podsumowaniu własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca stwierdza, że:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również (m.in.) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej (...).

Nabycie wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub w celu dalszej ich sprzedaży mieści się w zakresie usług pośrednictwa finansowego - sklasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w sekcji J ex (65-67). W tak pojmowanej usłudze mieści się cywilnoprawna instytucja przelewu wierzytelności (cesji) polegająca na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem). Oznacza to, iż w takim przypadku nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę pośrednictwa finansowego, której celem jest uwolnienie sprzedawcy od ciężaru egzekwowania wierzytelności.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy, zwalnia się od podatku usługi pośrednictwa finansowego - sklasyfikowane według PKWiU w sekcji J ex (65-67). Z powyższego zwolnienia wyłączone zostały enumeratywnie wymienione rodzaje usług pośrednictwa finansowego - m.in. usługi ściągania długów i factoringu (poz. 3 pkt 5 załącznika nr 4).

Wyłączenie usług ściągania długów i factoringu ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodne jest z przepisem art. 13 B (1) (d) Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG z późn. zm.), obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006 r. oraz art. 135 (1) (d) dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (2006/112/WE z późn. zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r.

Usługi ściągania długów i factoringu nie zostały zdefiniowane w polskich przepisach prawa i należą do tzw. umów nienazwanych. Co do zasady factoring polega na tym, że faktor trudniący się tego typu działalnością nabywa wierzytelności przysługujące przedsiębiorcy (faktorantowi) z tytułu dokonania sprzedaży lub wykonania usług w zamian za określoną kwotę, odpowiadającą wartości nominalnej wierzytelności, pomniejszonej o dyskonto uwzględniające wynagrodzenie faktora.

W przedstawionej we wniosku sytuacji, mamy do czynienia z nabyciem wymagalnej wierzytelności własnej innej firmy w celu samodzielnej windykacji. W ramach tej umowy nabywca nie świadczy na rzecz zbywcy żadnych dodatkowych usług.

Umowa zawarta pomiędzy cedentem a cesjonariuszem polega w takim przypadku na przelewie wierzytelności z cedenta na cesjonariusza, który przejmuje wierzytelność w celu jej realizacji we własnym imieniu.

Transakcja tego rodzaju bez wątpienia powoduje "uwolnienie" przedsiębiorcy (cedenta) od ciężaru egzekwowania wierzytelności i stanowi czynność odzyskiwania długów wyłączoną ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Agencja nabyła wierzytelność w celu jej windykacji we własnym zakresie. Zatem celem tej transakcji (zamiarem Wnioskodawcy) jest właśnie ściąganie długów. To zaś skutkuje w tym konkretnym przypadku wyłączeniem transakcji ze zwolnienia od opodatkowania.

Natomiast późniejsze podjęcie przez Zainteresowanego działań zmierzających do ściągnięcia długu nie będzie już wynikało z transakcji zawartej wcześniej z cedentem. Istniejący nadal dług Wnioskodawca windykuje dla siebie, a nie dla innego podmiotu.

W tej sytuacji Agencja nie może być uznana za wykonawcę świadczącego usługę, a w konsekwencji nie może być traktowana jako podatnik - usługodawca, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Nie dochodzi bowiem w takim przypadku do świadczenia usług, które co do zasady zakłada istnienie dwóch podmiotów, tj. świadczącego usługę (usługodawcę) oraz odbierającego to świadczenie (usługobiorcę).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do zadanego pytania tut. organ uznaje za prawidłowe. Natomiast pozostałe kwestie podniesione w podsumowaniu własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, nie zostały rozpatrzone w nin. interpretacji, ponieważ nie dotyczą pytania sformułowanego do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku.

Dodatkowo informuje się, iż przy ocenie stanu faktycznego nie brano pod uwagę treści załączonych do wniosku umów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.