ILPP1/443-1289/09-3/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Komendy Wojewódzkiej Policji przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2009 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Biała 8 października 2009 r., data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 16 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Komenda Wojewódzka Policji realizuje swoje zadania na podstawie ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 z późn. zm.), jako organ podległy Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji. w ramach realizacji swoich zadań zawarte zostało porozumienie z Oddziałem Straży Granicznej o wzajemnej współpracy mające na celu optymalizację zasobów logistycznych i infrastruktury służb resortu. Jednym z elementów współpracy jest możliwość wzajemnego tankowania paliwa na wewnętrznych stacjach paliw obu jednostek służących do zaopatrywania się w paliwo pojazdów służbowych danej jednostki. Po zakończeniu miesiąca obie jednostki dokonują rozliczenia wydanego paliwa i obciążają się wzajemnie wg. poniesionych przez siebie kosztów zakupu tych paliw. Zgodnie z zawartym porozumieniem "strony" obciążają się za przekazane paliwo notą księgową - tj. bez naliczania podatku VAT po cenie brutto zakupu.

Odpłatne przekazanie paliwa przez Komendę Wojewódzką Policji na rzecz Oddziału Straży Granicznej następuje w zakresie nałożonych na te organy zadań określonych w art. 1 ust. 2 ustawy o Policji oraz art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1997 r. o Straży Granicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 234, poz. 1997 z późn. zm.).

Z prawnego punktu widzenia zawarte porozumienie należy zakwalifikować jako umowę cywilną. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi jedynie, czy możliwe jest skuteczne zawarcie umowy cywilnej pomiędzy dwoma staciones fisci Skarbu Państwa, zważywszy iż w przypadku sporu dochodzenie ewentualnych należności z takiej umowy na drodze sądowej pomiędzy Policją a Strażą Graniczną jest niedopuszczalne. Zatem, w ocenie Wnioskodawcy nie może dojść do zawarcia umowy cywilnej pomiędzy dwoma staciones fisci Skarbu Państwa, albowiem te dwie jednostki działają w ramach tej samej osoby prawnej - Skarbu Państwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji uznania przekazania paliwa na rzecz Oddziału Straży Granicznej za sprzedaż i obowiązku wystawienia faktury VAT możliwe jest odliczenie od podatku należnego podatku naliczonego do wysokości dokonanej sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, obciążenie Oddziału Straży Granicznej kosztami przekazanego paliwa nie można zakwalifikować jako sprzedaż, bo de facto, w tym przypadku nie dochodzi do sprzedaży. Rozporządzającym własnością jest ta sama osoba prawna - Skarb Państwa. Rozliczenie środków w ramach tej samej osoby prawnej, sprowadzające się do przesunięcia środków pieniężnych pomiędzy jednostkami organizacyjnymi Skarbu Państwa nie może stanowić czynności sprzedaży. Ponadto nie jest możliwe opodatkowanie podatkiem VAT dokonywanej czynności zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), ponieważ czynności te zgodnie z art. 6 pkt 2 wskazanej ustawy - nie mogą być przedmiotem skutecznej umowy.

W związku z powyższym Wnioskodawca jest zdania, iż nie jest możliwe odliczenie podatku naliczonego od podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

Jak wynika z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit..a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w ramach realizacji swoich zadań Komenda Wojewódzka Policji zawarła porozumienie z Oddziałem Straży Granicznej o wzajemnej współpracy w celu optymalizacji zasobów logistycznych i infrastruktury służb resortu. Jednym z elementów współpracy jest możliwość wzajemnego tankowania paliwa na wewnętrznych stacjach paliw obu jednostek służących do zaopatrywania się w paliwo pojazdów służbowych danej jednostki. Odpłatne przekazanie paliwa przez Komendę Wojewódzką Policji na rzecz Oddziału Służby Granicznej nastąpiło w zakresie nałożonych na te organy zadań przez art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. ustawy o Policji oraz art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że z prawnego punktu widzenia zawarte porozumienie należy zakwalifikować jako umowę cywilną.

Na podstawie ww. stanu faktycznego w interpretacji nr ILPP1/443-1289/09-2/MK z dnia 28 grudnia 2009 r., stwierdzono, iż czynność odpłatnego przekazania paliwa pomiędzy Komendą Wojewódzką Policji oraz Oddziałem Straży Granicznej jest dostawą w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku a nawet zwolnienie od podatku. Regulacje stanowiące o obniżonej stawce podatku lub o zwolnieniu od podatku od towarów i usług nie obejmują swym zakresem dostawy paliwa. Zatem sprzedaż paliwa jest opodatkowana 22% stawką podatku VAT.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz stan faktyczny sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących transakcje nabycia paliwa będącego przedmiotem dostawy do Oddziału Straży Granicznej. Powyższe wynika z faktu, iż w opisanej sprawie zostanie spełniony podstawowy warunek określony w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, tj. istnienie związku pomiędzy nabytymi towarami, a wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji indywidualnej załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Natomiast wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnego przekazania paliwa został załatwiony - jak wykazano wyżej - interpretacją indywidualną z dnia 29 grudnia 2009 r. znak ILPP1/443-1289/09-2/MK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.