ILPP1/443-1268/11-4/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2011 r. (data wpływu 27 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 grudnia 2011 r. (data wpływu 6 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym - jest prawidłowe.

W dniu 27 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 grudnia 2011 r. o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 19 października 2004 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła działkę budowlaną ze wspólnych środków pieniężnych. Przedmiotowa działka stanowi wspólną prywatną własność (majątek osobisty) Zainteresowanej i jej małżonka. Z biegiem lat Wnioskodawczyni wraz z mężem wybudowali na ww. działce dom, który obecnie zamierzają sprzedać (z przyczyn osobisto-finansowych). Działalność męża Zainteresowanej nie jest związana z obrotem nieruchomościami ani działalnością developerską. Nieruchomość nigdy nie była też używana w celach prowadzonej przez męża Zainteresowanej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni i jej mąż są współwłaścicielami jeszcze jednej nieruchomości, która ma być w przyszłości podarowana ich dzieciom.

W piśmie z dnia 1 grudnia 2011 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku Zainteresowana wskazała ponadto, że:

Dodatkowo, wraz z ww. uzupełnieniem złożony został do tut. Organu wniosek ORD-IN z dnia 2 grudnia 2011 r. męża Zainteresowanej dotyczący opodatkowania dostawy opisanej wyżej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 1 grudnia 2011 r.).

Czy Zainteresowana będzie zobowiązana odprowadzić podatek VAT od transakcji sprzedaży nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawczyni, działka z domem nie była wykorzystywana w charakterze składnika działalności gospodarczej męża Zainteresowanej, lecz stanowi część majątku osobistego - prywatnego obojga małżonków. W ocenie Wnioskodawczyni nie dochodzi więc do zbycia majątku związanego z działalnością. Budowa domu dokonywana była systemem gospodarczym, rozłożonym w czasie. Sprzedaż nieruchomości nie ma znamion częstotliwości. Zdanie Zainteresowanej ww. transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. UE L Nr 347 str. 1 z późn. zm.) państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności rzeczy na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż rzeczy wspólnej za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, stosując wykładnię językową przepisu stwierdzić można, iż działalnością gospodarczą jest działalność producenta, handlowca lub usługodawcy oraz rolnika, także wówczas gdy czynność podlegająca opodatkowaniu została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania tej czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonywanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. Dla celów ustalenia, czy dostawa nieruchomości wyczerpuje znamiona pojęcia "działalność gospodarcza" koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem podmiotu wykonującego czynności jest ich dokonywanie w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie określa pojęcia "zamiar", jak i nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać czy intencją dokonującego określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie). Natomiast przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły dla celów zarobkowych, oraz czy został on nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z danych zawartych we wniosku wynika, że w dniu 19 października 2004 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła działkę budowlaną ze wspólnych środków pieniężnych. Przedmiotowa działka stanowi wspólną prywatną własność (majątek osobisty) Zainteresowanej i jej małżonka. Z biegiem lat Wnioskodawczyni wraz z mężem wybudowali na ww. działce dom, który obecnie zamierzają sprzedać (z przyczyn osobisto-finansowych). Działalność męża Zainteresowanej nie jest związana z obrotem nieruchomościami ani działalnością developerską. Nieruchomość nigdy nie była też używana w celach prowadzonej przez męża Zainteresowanej działalności gospodarczej. Zainteresowana nigdy nie prowadziła działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, nie świadczyła usług rolniczych i nie posiada statusu rolnika, nie wykonywała żadnej pozarolniczej działalności, nie była podatnikiem VAT. Ponadto Wnioskodawczyni nie udostępniała przedmiotowej nieruchomości osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Obecnie Zainteresowana jest osobą niepracującą. Budynek mieszkalny został wybudowany w latach 2008/2009 (odbiór w roku 2011) systemem gospodarczym. Z tytułu nabycia ww. gruntu Zainteresowana nie odliczyła podatku VAT, gdyż sprzedającym była osoba fizyczna niebędąca podatnikiem VAT. Wnioskodawczyni i jej mąż są współwłaścicielami jeszcze jednej nieruchomości, która ma być w przyszłości podarowana ich dzieciom.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że nieruchomość spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Jednakże dokonując planowanej sprzedaży nieruchomości Zainteresowana nie będzie działała w charakterze handlowca, pod warunkiem, że będzie to sprzedaż incydentalna, nienosząca znamion działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowej sprawie nie można stwierdzić, że Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomości w celu odsprzedaży. Zainteresowana nie wykorzystywała również nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto, z opisu zawartego we wniosku nie wynika, aby zamiarem Zainteresowanej było dokonywanie dalszych odpłatnych dostaw nieruchomości. Co prawda Wnioskodawczyni i jej mąż są współwłaścicielami jeszcze jednej nieruchomości, ale nieruchomość ta ma być w przyszłości przedmiotem darowizny na rzecz dzieci. W związku z powyższym, zdaniem tut. Organu, sprzedaż opisanej nieruchomości stanowiącej majątek osobisty Zainteresowanej i jej męża nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Wnioskodawczyni sprzedając nieruchomość korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, przedmiotowa sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Zainteresowana nie zostanie uznana w tej sytuacji za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży nieruchomości. Zatem Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do uiszczenia z tytułu planowanej transakcji podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje ponadto, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Podkreślić zatem należy, że w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla współwłaściciela nieruchomości, tj. małżonka Wnioskodawczyni.

Ponadto należy wskazać iż wniosek ORD-IN złożony przez męża Zainteresowanej, który wpłynął do tut. Organu w dniu 6 grudnia 2011 r. zostanie załatwiony odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.