ILPP1/443-1250/09-5/AT

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 grudnia 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-1250/09-5/AT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2009 r. (data wpływu: do Izby Skarbowej w Warszawie 5 października 2009 r., do Biura KIP w Lesznie 12 października 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 7 grudnia 2009 r. (data wpływu 8 grudnia 2009 r.) oraz z dnia 15 grudnia 2009 r. (data wpływu 17 grudnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego od podatku VAT przy sprzedaży lokalu użytkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego od podatku VAT przy sprzedaży lokalu użytkowego. Powyższy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 7 grudnia 2009 r. oraz z dnia 15 grudnia 2009 r. o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność opodatkowaną od roku 1993. Na mocy aktu notarialnego w roku 1997 Zainteresowany nabył lokal użytkowy na cele działalności gospodarczej za kwotę 49 tys. zł od osób fizycznych (małżonków).

Z uwagi na taki rodzaj zakupu nie wystąpił podatek od towarów i usług. w roku 1999 Spółka poniosła nakłady modernizacyjne w wysokości 70 tys. zł i nie odliczyła podatku VAT od tych robót budowlanych. z kolei od wydatków modernizacyjnych na ten lokal dokonanych w roku 2005 (kwota 10 tys. zł) i roku 2008 (kwota również 10 tys. zł) Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku VAT. Łącznie Zainteresowany odliczył kwotę podatku VAT 4,4 tys. zł w październiku 2009 r. Spółka dokonała sprzedaży tego lokalu.

W uzupełnieniu z dnia 7 grudnia 2009 r. oraz z dnia 15 grudnia 2009 r. Wnioskodawca informuje, iż dostawa lokalu użytkowego nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia rozumianego zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Między pierwszym zasiedleniem a dostawą lokalu użytkowego upłynęło ponad 10 lat. Wydatki poniesione na modernizację lokalu użytkowego były niższe niż 30% wartości początkowej. Spółka jako właściciel wykorzystywała w stanie ulepszonym przez okres 10 lat ww. lokal użytkowy do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto, Zainteresowany wskazał, że od nakładów modernizacyjnych poniesionych w roku 1999 w wysokości 70 tys. zł nie przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na to, że usługi były świadczone przez małe podmioty gospodarcze zwolnione od podatku VAT, które wystawiały rachunki, a nie faktury VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy transakcja sprzedaży lokalu użytkowego będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku VAT, przy sprzedaży nieruchomości nie nalicza się VAT, jeżeli minęło co najmniej dwa lata od pierwszego zasiedlenia lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT nabył w roku 1997 lokal użytkowy na cele działalności gospodarczej za kwotę 49 tys. zł, od którego nie odliczył podatku od towarów i usług, ponieważ podatek ten nie wystąpił. w roku 1999 Spółka poniosła nakłady modernizacyjne w wysokości 70 tys. zł i również nie odliczyła podatku VAT od tych robót budowlanych, ponieważ usługi świadczone były przez podmioty gospodarcze korzystające ze zwolnienia od podatku VAT. z kolei od wydatków modernizacyjnych na przedmiotowy lokal w roku 2005 (kwota 10 tys. zł) i roku 2008 (kwota również 10 tys. zł) Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku VAT. Łącznie Zainteresowany odliczył kwotę podatku VAT 4,4 tys. zł w październiku 2009 r. Spółka dokonała sprzedaży ww. lokalu.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. w efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, iż dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu lub

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć, iż powołany wyżej przepis nie rozróżnia nakładów ze względu na to, czy przysługiwało prawo do odliczenia, czy też nie. Ponieważ w sprawie będącej przedmiotem wniosku wartość nakładów inwestycyjnych (tych, od których przysługiwało prawo do odliczenia, jak i tych od których takie prawo nie przysługiwało) przekroczyła 30% wartości początkowej obiektu, zatem dostawa przedmiotowego lokalu użytkowego dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Wynika to z faktu, iż dopiero wówczas nastąpi oddanie obiektu do użytkowania pierwszemu nabywcy w ramach wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, po jego ulepszeniu.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż dostawa przedmiotowego lokalu użytkowego nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż powyższa czynność zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy.

Jednakże, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W myśl art. 43 ust. 7a ustawy warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Ponieważ w momencie nabycia lokalu użytkowego podatek VAT nie wystąpił, dla rozstrzygnięcia, czy w przedmiotowej sprawie możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ważne jest ustalenie, czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od ponoszonych nakładów na ulepszenie i czy wartość nakładów, od których przysługiwało prawo do odliczenia przekroczyła 30% wartości początkowej obiektu.

Literalne brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT wskazuje bowiem, że jednym z warunków skorzystania ze zwolnienia jest to, by podatnik nie poniósł wydatków na ulepszenie (budynków, budowli lub ich części) w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeśli je poniósł, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Warunku tego nie stosuje się wyłącznie w sytuacji, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (vide art. 43 ust. 1 pkt 7a ustawy).

Powyższe dowodzi jednoznacznie, że intencją ustawodawcy było to, by z ww. zwolnienia - zgodnie z zasadą neutralności podatku VAT - można było skorzystać wyłącznie jeśli w odniesieniu do wydatków poniesionych na ulepszenie, podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia, a nie w sytuacji, gdy podatnik z prawa do odliczenia nie skorzystał.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi podatku VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W analizowanej sprawie zauważyć należy, iż ze względu na to, że usługi świadczone w roku 1999 w związku z modernizacją przedmiotowego lokalu realizowane były przez podmioty zwolnione od podatku VAT, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od ponoszonych w tym roku nakładów modernizacyjnych. Natomiast - jak wskazuje Zainteresowany - od nakładów poniesionych w latach 2005 i 2008 prawo do odliczenia przysługiwało.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zatem, po każdym ulepszeniu, gdy wartość wydatków poniesionych w danym roku podatkowym przekroczy 3.500 zł, uaktualniona wartość początkowa ww. obiektu powinna zostać powiększona o wartość dokonanego ulepszenia.

W takiej sytuacji należy stwierdzić, iż łączna wartość poniesionych w roku 2005 i w roku 2008 nakładów modernizacyjnych w kwocie 20 tys. zł, od których Zainteresowanemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w stosunku do "ulepszonej" (zwiększonej o nakłady) wartości początkowej, nie przekroczyła 30%.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż dostawa przedmiotowego lokalu użytkowego, przy nabyciu którego nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT i w stosunku do którego łączne nakłady modernizacyjne, od których Zainteresowanemu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie przekroczyły 30% wartości początkowej tego obiektu, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Ponadto, tut. Organ informuje, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zwolnienia dostawy lokalu użytkowego od podatku VAT uznano za prawidłowe, jednakże z uwagi na zastosowanie innych przepisów prawa niż wskazane przez Stronę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl